Zeker de afgelopen weken met al dat wandelen passeer ik het straatnaambordje
vrijwel dagelijks.
Ik zie het – de betekenis laat ik nooit tot me doordringen. Oorlogsslachtoffer,
ja. Maar hoe, wat, waar, waarom? Toch eens een digitaal mini-onderzoekje aan wagen. Ziehier het
resultaat.
Piet (Peter Johannes) Litjens werd op 18 maart 1905 in Meterik geboren. De
boerenknecht, vrijgezel, zwaaide in 1926 af als dienstplichtig militair. Toen
in 1939 de oorlogsdreiging almaar toenam, ontkwam ook Piet niet aan de
mobilisatie. Met tegenzin meldde hij zich bij zijn bataljon, nadat hij een dag
eerder nog de hele avond met zijn schoonzus had gedanst op de Horster kermis.
Wat er al een tijdje aan zat te komen gebeurde in de vroege ochtend van 10 mei
1940: Duitse troepen vielen Nederland binnen. Piet bevond zich met zijn bataljon
van een infanterieregiment in Katwijk aan de Maas, nabij de spoorbrug die Cuijk
met Mook verbindt. De brug was een Duits doelwit. Op de Mookse oever probeerden
Duitse militairen de brug in handen te krijgen, op de Cuijkse oever probeerden
Nederlandse militairen dit te voorkomen. Dit gebeurde vanuit de bewaard
gebleven kazemat 115S en de loopgraven in de nabijheid daarvan. Piet Litjens
bevond zich in een loopgraaf. Tot tweemaal toe wisten de Nederlanders een
Duitse aanval af te slaan. Omstreeks elf uur kreeg de bunker een voltreffer van
een 8,8 cm granaat te verwerken. In de bunker werd sergeant Pierre Clevis uit
Broekhuizenvorst gedood en in de aanpalende loopgraaf werd Piet zwaar
getroffen. Hij overleed nog dezelfde dag aan zijn verwondingen.
Piet werd begraven op het kerkhof van Meterik. Zijn nicht Truus van
Rensch-Litjens in 2013 in
Trouw:
‘We gingen een paar keer per jaar naar zijn graf om
er een bloemetje op te zetten en het verder te verfraaien. Eerst deed ik dat
samen met mijn moeder en later met mijn man en mijn zusje. Ome Piet leefde bij
ons voort als een echte militair, die voor het vaderland en onze vrijheid heeft
gevochten. Hij heeft er niet om gevraagd om op deze wijze te sterven. Daarom
blijven wij hem eren. Maar wij worden ouder en kunnen het graf niet eindeloos
blijven onderhouden.’ Op verzoek van zijn familie kreeg Piet daarom in 2013
een herbegrafenis op het Militaire Ereveld Grebbeberg in Rhenen. Truus van
Rensch-Litjens: ‘Dat vinden wij eervol, zo wordt hij nooit vergeten.’
Op zijn gedachtenisprentje staat vermeld: ‘Al is het waar dat het roemvol is dapper
en strijdend te sterven voor zijn dierbaar vaderland, toch wekt zulk een sneuvelen
in de beste jaren des levens droefheid en deernis.’
(Gebaseerd op de websites van Stichting Heemkunde Meterik, het Ministerie van Defensie, de Oorlogsgravenstichting en Trouw. Ook de tweede, derde en
laatste afbeelding zijn afkomstig uit deze bronnen.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten