America. Dát stiët. Althans vandaag nog. Verkiezingsdag. Vandaag het uitgelezen
dorp voor vox popjes zou je denken. Snelsnel wat meninkjes van lokalo’s scoren en
vlug weer inpakken die hap. Desalniettemin geen cameraploeg, quotezak, journalist
of ander mediagespuis te bekennen. In het verleden al te vaak afgekloven bot,
te vaak bewandeld pad?
United through madness. Zit beslist wat in. Toch weerstand proberen te bieden
aan de nagenoeg onbedwingbare neiging op deze dag elk woord, elke frase, elke
slogan die ik tegenkom een lading mee te geven die de schrijver/bedenker onmogelijk
kan hebben bedoeld.
Watergang Grauwveen
meets Kabroeksebeek én Watergang Grauwveen
crosses
Kabroeksebeek en verandert van naam in Aanvoerleiding Hegelsom. Aquaduct van 1964
tot 2023, sinds een jaar getransformeerd in een waterval.
Weerstand proberen te bieden aan de neiging dat vallend water te bestempelen
tot de Americaanse variant van de Niagara Falls. En de Kabroeksebeek tot de Americaanse
variant van Moon River.
Op de speelplaats van kindcentrum (gggrrr) De Wouter rijdt een jongetje op een
tractor. In de laadbak een nog kleiner jongetje. ‘De olie is nu op en we staan
bij het tankstation’, zegt de chauffeur tegen de bijrijder. ‘Popperdepoppop’,
zegt de bijrijder als ze hortend en stotend wegtuffen. Vervolgens verdwijnt het
woord
oliemagnaat voor een hele tijd niet meer uit m’n hoofd. Is of was Trump
oliemagnaat?
Zouaven, onder wie ruim drieduizend Nederlandse vrijwilligers, verdedigden
tussen 1861 en 1870 de kerkelijke staat tegen indringers. De in Broekhuizen
geboren Johannes Vollebergh was zo’n vrijwilliger. In 1894 verhuisde hij naar America,
vandaar die straatnaam. Hoef je nu niet meer om te komen, duizenden vrijwilligers
die Vaticaanstad verdedigen. Wel om vrijwilligers die bereid zijn de democratie
of de rechtstaat te verdedigen?
Cafetaria Hap & Stap.
The land of the free and the home of the brave.
Ferm in Chinese handen. Coca Cola zit net iets minder hoog te paard dan het Vrijheidsbeeld.
Voor de friteszak is slechts een bijrol weggelegd. ‘Vrijheid, blijheid’, zegt een man die me foto's heeft zien maken.
De zon begint onder te gaan. Het Wilde Westen houd ik maar voor gezien. Weerstand
proberen te bieden aan de neiging
De Piël in brand erin te gooien.
When the work's all done and the sun’s settin’ low / I pull out my fiddle
and I rosin up the bow / Kids are asleep so I keep it kinda low / And thank God
I’m a country boy
America.
Dát stiët. En bitje scheif.
