Intermezzo – Aan de lat

De voortslepende economische crisis begint nu ook in bestuurlijk Horst aan de Maas slachtoffers te eisen. Zo openbaarden burgemeester Kees van Rooij en wethouder Huub Dinghs afgelopen dinsdag tijdens de raadsvergadering (klik hier en klik door naar 56.00 voor Kees en naar 2.21.00 voor Huub) dat ze aan de lat staan. Een golf van mededogen overspoelde de raadszaal bij het vernemen van dit trieste nieuws. Zelfs de SP-fractie, normaalgesproken nooit te beroerd olie op het vuur te gooien, toonde clementie met beide geplaagde bestuurders. Horst-sweet-Horst zocht het tweetal enkele dagen later op om te informeren naar hun gemoedstoestand. Een diepte-interview.

Waarom staan jullie eigenlijk aan de lat?

Kees: ‘Ik sta samen met de Regio aan de lat voor het exploitatietekort van de Floriade. Bovendien sta ik, eveneens samen met de Regio, aan de lat voor de exploitatie van Venlo Greenpark.’

Huub: ‘Ik sta als overheidsvertegenwoordiger aan de lat als ik meer doe dan wat een ondernemer veroorzaakt.’

En doe je meer dan wat een ondernemer veroorzaakt?

Huub: ‘Voortdurend, je kunt in deze tijden nauwelijks anders.’

Dus sta je aan de lat.

Huub: ‘Inderdaad.’

Hoe reageert jullie omgeving op het aan de lat staan?

Kees: ‘In het algemeen heel begripvol. Het besef dat iedereen dit had kunnen overkomen, zit heel diep.’  

Huub: ‘Af en toe roept iemand je wel eens toe “Boontje komt om z’n loontje”, maar dat weegt niet op tegen de vele bemoedigende schouderklopjes en troostende woorden.’

Wat iedereen zich afvraagt: hoe is het in de praktijk om aan de lat te staan?

Huub: ‘Een heel zware last, daar wil ik niet omheen draaien.’

Kees: ‘Wij zijn niet te benijden, dit gun je niemand.’ 

Zijn er ook momenten van verlichting?

Kees: ‘Als niemand kijkt, ga ik wel eens aan de lat hangen. Dat aan de lat staan is zó vermoeiend.’

En jij Huub?

Huub: ‘Nee, aan de lat hangen is niet mijn ding. Als agrariër heb ik altijd met beide voeten in de modder gestaan, dus dat staan is voor mij geen enkel probleem.’

Doe je wel iets anders aan de lat?

Huub: ‘Dat houd ik liever voor mezelf.’

Kom op, Huub, Horst-sweet-Horst heeft slechts weinig lezers en die zullen het heus niet verder vertellen.

Huub: ‘Goed dan, ik lik wel eens aan de lat. Smaaksensatie, hoor!’

Kunnen we ons goed voorstellen. Fijn Huub, dat je dit toch wilt delen.

Huub: ‘Aan de lat staan maakt je openhartiger.’

Kees: ‘Aan de lat staan doet inderdaad iets met je. Je gaat de betrekkelijkheid van alles inzien. Het zou voor iedereen goed zijn eens een tijdje aan de lat te staan. Bij ons duurt het alleen wel erg lang.’

Afsluitende, daarop voortbordurende vraag: hoe zien jullie de toekomst?

Huub: ‘Door ons nu voorbeeldig te gedragen, hopen we op een gegeven moment in aanmerking te komen om aan de paal te staan.’

Kees: ‘Aan de paal staan biedt aanzienlijk meer comfort dan aan de lat staan. Om aan de lat te staan moet je jezelf voortdurend forceren. Sta je aan de paal dan kun je af en toe eens een rustmomentje inbouwen. Bovendien sta je aan de paal wat meer beschut tegen de regen en dat is ook wat waard in een zomer als deze.’