Krijgt de Eerste Meterikse Drempeloorlog (2009-2013) een vervolg? Loopt het Bestand van de Speulhof op z’n einde? Wordt
2013 mogelijk toch niet als het jaar van de Vrede
van de Meulewiek in de annalen bijgeschreven? Allemaal vragen die actueel
zijn nu langs de Schadijkerweg liefst drie kastjes zijn geïnstalleerd. Niet dat
ik het vermoeden heb dat die kastjes explosief materiaal bevatten, wel valt
niet uit te sluiten dat ze een explosieve uitwerking hebben.
Nog maar eens een ultrakorte samenvatting van het
voorafgaande: al vijf jaar zijn de (of in elk geval een aantal) bewoners van de
Schadijkerweg verwikkeld in een ernstig conflict met de gemeente Horst aan de
Maas over een verkeersplateau op de kruising Schadijkerweg – Bondserf. De
gemeente wil een plateau – de bewoners willen geen plateau. Dat is waar het in
essentie op neer komt. De bewoners zijn al jaren aan de winnende hand: het
oorspronkelijke plateau werd eerst (in 2010) verlaagd en vervolgens (begin
2013) vervangen door iets dat op een plateau moet lijken, maar het niet is.
Mijn vrees was even dat deze Vrede van de Meulewiek het einde van de Eerste Meterikse Drempeloorlog zou betekenen. De drie kastjes doen me
echter hopen dat we slechts met een korte wapenstilstand (het Bestand van de Speulhof) van doen
hadden. Want laat ik er vooral duidelijk over zijn: als niet-belanghebbende,
maar vooral als sensatiezoeker, ramptoerist en oorlogsverslaggever geniet voortzetting
van de strijd mijn duidelijke voorkeur.
Dagblad De Limburger
berichtte op 23 maart van dit jaar dat de Schadijkerweg in plaats van het
plateau enkele zogeheten straatjuwelen zou krijgen om de snelheid van het
verkeer ter plekke te remmen. Een half jaar later is van die ongetwijfeld door
de bewoners ongewenste straatjuwelen (waarom zou je wel straatjuwelen willen
maar geen plateau?) nog geen spoor te bekennen. Wel staan er dus drie kastjes
waaraan in totaal zes kabels ontspringen (op zich al eine Reise wert).
Ik neem aan dat kastjes en kabels bedoeld zijn voor verkeerstellingen
waarmee de gemeente de noodzaak van de straatjuwelen hoopt aan te tonen. Waarom
niet – net als in maart 2009 – kan worden volstaan met één kastje en twee
kabels
is me een raadsel, maar ik heb niet de minste aandrang het
op te lossen. Ik zou zeggen: hoe meer kastjes en hoe meer kabels, hoe meer
cijfers, hoe meer mogelijke interpretatieverschillen van die cijfers en vooral
hoe groter de kans op hervatting van de vijandelijkheden. En of we die dan de Tweede Meterikse Drempeloorlog dan wel
de Straatjuwelenslag van de Schaak moeten
noemen zal me eerlijk gezegd worst wezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten