‘Hij staat even buiten de stadskern van Horst, deze 25 meter hoge reus van een linde. Al minstens twee eeuwen lang. (…) Een gezellige jongen, deze kroegloper met een buikomvang van 3,20 meter. Vroeger bonden de voerlieden er hun paarden aan vast als ze goederen hadden afgeleverd op kasteel Ter Horst en in het café hun drinkgeld omzetten in “kleppen” gerstenat. Tot de Tweede Wereldoorlog was de boom het gezelligheidscentrum van de uitgaande Horstenaren, die vooral op zomerse zondagavonden onder zijn kroon zaten te kaarten, te zingen en te pimpelen.’
Jan Hendriks en Anton Werker, Bomen in Limburg (Maastricht 1976), p. 95
Heeft deze ‘gezellige
jongen, deze kroegloper met een omvang van 3,20 meter’ zijn langste tijd
gehad? Het heeft er alle schijn van. Vorige week dinsdag vergaderde het college
van burgemeester en wethouders. Ziehier het genotuleerde bij agendapunt 4 (klik
op de afbeelding om haar te vergroten):
Ik heb het gelezen, herlezen en herlezen en kan niet anders
dan tot de conclusie komen dat de oude linde binnenkort het loodje moet leggen.
Vanwege ‘dreiging dat boom kan omvallen’. Ik zou denken dat kappen geen uitstel
kan velen als een boom dreigt om te vallen, maar blijkbaar is de situatie
daarvoor weer niet dreigend genoeg. Rraarrr.
Curieus is ook dat de boom wordt omschreven als ‘monumentale
Linde’. Vorig jaar heb ik al eens gepoogd te achterhalen of de boom
‘monumentaal’ dan wel ‘bijzonder’ is (klik hier). Een mislukte exercitie. Mijn
conclusie destijds: ‘De oude linde bij De Oude Lind is in het Beleidsplan integraal & duurzaam
boombeheer wél een monumentale boom en in De bomenlegger niet.’
Inmiddels bestaat er ook een ‘Lijst van bijzondere en
monumentale bomen Horst aan de Maas’ (klik hier en klik vervolgens op ‘bomenlijst’). En wat denkt u? De oude linde bij De Oude
Lind komt er niet op voor! Geen monumentale boom, niet eens een bijzondere boom
en toch wordt-ie door het college van burgemeester en wethouders ‘monumentale
Linde’ genoemd. Een laatste eerbetoon (wat tevens die hoofdletter zou verklaren)?
Rraarrr.
Overigens wil ik wel opgemerkt hebben dat de ondergang van
de boom me aanzienlijk meer pijn doet dan de ondergang van het pand. Boom en
pand waren onlosmakelijk met elkaar verbonden, maar als ik voor één van beiden
had moeten kiezen, had ik het wel geweten. Tot overmaat van ramp geldt er niet eens een herplantplicht. De oude linde bij De Oude Lind: binnenkort voorgoed
voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten