Twee weken geleden
publiceerde ik een stukje over mijn zoektocht naar illegale containervelden aan
de Midden Peelweg (klik hier). Afgelopen woensdag reageerde Andries Brantsma
daarop met een ingezonden bijdrage (klik hier). Hij riep daarin de pers op
‘eens wat dieper de houtwallen in te duiken’. Daan de Hulster van De
Limburger liet er geen gras over groeien
en publiceerde in de krant van vrijdag een artikel over de containervelden
(lees hier een ingekorte versie). Dat verleidde Andries Brantsma op zijn beurt
weer tot deze nieuwe ingezonden bijdrage:
Zachte heelmeesters,
stinkende wonden (2)
Steun van gemeente Horst
aan de Maas voor illegale containervelden aan de Midden Peelweg
Reacties op het eerste stuk: één rechtstreeks, opmerkingen
op Facebook en een artikel in De
Limburger met door de gemeente aangeleverde gegevens. Prima. De aanhef van
het artikel in De Limburger had uit
een raadsinformatiebrief van de
gemeente kunnen komen: ‘De gemeente Horst
aan de Maas komt in actie tegen de containervelden van een bedrijf in America.’ Als je het artikel leest kun je zien,
zeker als bekend is hoe normaal door de gemeente wordt gereageerd, dat de
aanhef ‘Horst aan de Maas geeft alle ruimte aan ondernemer om door te gaan
met zijn overtredingen’ dichter bij de waarheid had gelegen.
Een volgens het artikel in het bestemmingsplan expliciet verbod op het aanleggen van
deze voorzieningen in laag gelegen open
landschap wordt door de gemeente aan
de kant geschoven, een meer voorkomende praktijk in Horst aan de Maas. Al
in 2015 zijn illegale velden aangelegd en de gemeente heeft dat laten lopen.
Het mag worden aangenomen dat de ondernemer, zo klein is hij nu ook weer niet,
best wist dat hij de velden overeenkomstig het bestemmingsplan niet mocht
aanleggen. Dat lijkt dus op het schenden
van vertrouwen. Als je dat weet en je moet via een dwangsom na een jaar
gedwongen worden om in ieder geval niet verder uit te breiden, dan lijkt dat op
herhaling van het schenden van vertrouwen.
Toch laat de gemeente de illegale velden gewoon liggen (hoeveel was er alweer
bijgelegd?). Wat de ondernemer doet is gebruikmaken van de houding van de
gemeente, wat de gemeente doet is dat
klimaat door deze houding uitlokken.
De rit ging dus niet van Groningen naar Vlissingen, maar de
overheid reed al vanaf Bremen achter hem aan, hopende dat het niet gemerkt zou
worden tot de wet aangepast was en er 195 kilometer per uur gereden zou mogen
worden (zie vorig artikel).
Vertrouwen wordt tot tweemaal toe geschonden. De gemeente
voert niet zijn plicht uit om handhavend op te treden (2015). Actie volgt pas
als er klachten van buiten komen en dan op de gebruikelijke wijze heel zwak.
De vraag waar ik het antwoord niet op ken, is of hier gezien
het grote economisch voordeel van deze overtredingen niet sprake is van een
economisch delict, wat door de overheid in stand wordt gehouden. Een goed
papieren beleid wordt door de verantwoordelijke bewindspersoon op een treurige
manier vormgegeven.
Bij elkaar genoeg onderwerpen om door de journalistiek eens
verder uitgezocht te worden, voordat er zwartboeken over deze materie worden
geschreven. Materiaal voor de eerste paar hoofdstukken zijn nu al wel
voorhanden. Ik vertrouw erop dat de journalistiek hier op zal duiken.
Andries Brantsma
Geen opmerkingen:
Een reactie posten