Intermezzo – Kees (1)

Nog een week en dan zit het erop. Zegt ome Kees Horst aan de Maas vaarwel en zet ie koers richting Meierijstad. Ome Kees? Heilige Kees zal je bedoelen! Zomaar enkele reacties die het Brabants Dagblad optekende in Horst aan de Maas kort nadat op 27 september bekend was geworden dat de burgemeester van Horst aan de Maas, Kees van Rooij, was benoemd tot burgemeester van Meierijstad:    

‘Brabant kan er blij mee zijn. Hij had hier altijd veel begrip voor allerlei situaties. En het is een vrolijk mens.’ (Truus en Piet Maas)

‘Wij missen hem nu al.’ (Ger en Stan Everaerts)

‘Het is een heel betrokken man. Een groot gemis voor ons.’ (Jan Nabben)

‘We gaan een echte burgervader missen. Hij heeft zich prima van zijn taak gekweten.’ (Birgit op de Laak)

‘Hij weet altijd wat er speelt en is op de juiste momenten aanwezig.’ (Caroline Kortooms)

Elders regende het vergelijkbare loftuitingen. Heilige Kees dus? Het zou getuigen van hypocrisie als ik, als langjarig kritisch volger van de man en zijn daden, die vraag bevestigend zou beantwoorden. Wat dan wel? In mijn oordeel over burgemeester Van Rooij wil ik onderscheid maken tussen bestuurder Kees van Rooij en burgervader Kees van Rooij. Eerst het zuur, dan het zoet.

In het hierboven aangehaalde artikel uit het Brabants Dagblad zegt voormalig wethouder Leon Litjens over Kees van Rooij: ‘Hij geeft ruimte voor discussie, ook voor emoties als er mensen op moeilijke dossiers komen inspreken.’ Zoals wel vaker ben ik het compleet oneens met Don Leon. Ik heb de bestuurder Kees van Rooij juist altijd ervaren als iemand die beducht is voor openbare discussie. Kwam het in de raadzaal al zover, dan vond ik hem niet soepel maar krampachtig ageren: hij hield het steevast (te) kort, kapte (te) snel af en beriep zich (te) gemakkelijk op de regeltjes. Waardoor ik vaak met het gevoel bleef zitten dat er niet uitkwam wat er inzat.

‘Hij heeft een sterke focus op het bedrijfsleven’, zegt Leon verder in het Brabants Dagblad. Dat ben ik voor de verandering dan weer wel met hem eens. Zelf zou ik eerder zeggen: ‘Hij heeft een te sterke focus op het agrarische bedrijfsleven.’ De bestuurder Kees van Rooij heeft zich eerst en vooral een uiterst loyaal dienaar van het agrarisch belang betoond. Te loyaal, in mijn ogen. Terwijl ik hem op een ander vlak wel eens heb horen zeggen dat hij geen uitgesproken positie kon innemen omdat hij zichzelf zag als vertegenwoordiger van 40 duizend Horstenaren, meende ik altijd een lichte aversie te bespeuren als tegenstanders van de te intensieve veehouderij zich weer eens roerden. Kritische woorden uit zijn mond over de uitwassen in de agrarische industrie schieten me ook niet meteen te binnen. Sowieso opereerde hij naar mijn smaak soms te behoedzaam en voorzichtig, bijvoorbeeld toen het ging om de opvang van vluchtelingen. Hij wekte niet de indruk een bijzonder krachtig bestuurder te zijn, al geef ik meteen toe dat dat voor iemand die niet achter de schermen heeft kunnen kijken lastig te beoordelen is. Een burgemeester kan en mag niet te ver voor de troepen uitlopen, maar hij had wel degelijk steviger accenten kunnen leggen, dunkt me. Bestuurder Kees van Rooij: iemand die op de winkel heeft gepast. 

Over de burgervader Kees van Rooij ben ik aanzienlijk enthousiaster dan over de bestuurder Kees van Rooij. Voor zover ik het kan overzien, heeft de burgervader Kees van Rooij zich inderdaad prima van zijn taak gekweten. Zeer aimabel, open, gemakkelijk communicerend met mensen uit alle lagen van de bevolking, goedlachs, empathisch, doortastend in crisissituaties – vooral dat laatste lijkt me een heel sterk punt. Zijn opvolger zal er een zware kluif aan krijgen ome Kees in dit opzicht te evenaren, laat staan te overtreffen. 

En nu op naar de eerste vrouwelijke burgemeester van Horst aan de Maas!