In mei vorig jaar schreef ik een stukje over mestverwerker Willems in America
(klik hier). Citaat:
‘Die verwerkt jaarlijks meer dan drie keer zoveel mest
als vergund, heeft een illegale mestsilo en een defect mestbassin. Bovendien
ontbreken hier en daar luchtwassers. Omwonenden klagen over stank, de Regionale
Uitvoeringsdienst (RUD) maakt zich zorgen over de volksgezondheid.’
En nota
bene dat bedrijf had een aanvraag gedaan bij de provincie Limburg om de
mestverwerkingscapaciteit op te voeren van 80 duizend tot 450 duizend ton.
Bijna zes keer zoveel! En de provincie vond het nog goed ook! Dat Willems de
zaak in het verleden had bedonderd, leek verantwoordelijk gedeputeerde Ruud Burlet
(toen nog Forum voor Democratie, nu JA21) niet te deren: ‘Het is ondernemers
eigen dat ze vaak voor de muziek uitlopen.’
Intussen zijn we een klein jaar verder. De kranten hebben er vol over gestaan,
de gemeenteraad heeft er talloze malen over gesproken. Ik deed er het zwijgen
toe. Omdat het me allemaal te ingewikkeld en te ondoorzichtig werd. Over dat
ingewikkelde: als ik goed heb opgelet draait alles om de vraag of een bepaald
filter wel of niet in een bestemmingsplan is opgenomen en om de vraag of de
gemeente al dan niet een verklaring van geen bezwaar dient af te geven. Over
dat ondoorzichtige: gemeentebestuur en gemeenteraad zeiden de strijd aan te
binden met de provincie over de gigantische uitbreiding van de mestcapaciteit,
maar in hoeverre de CDA-vertegenwoordigers in gemeentebestuur en -raad ondertussen
geen dubbelspel speelden, bleef me onduidelijk.
Helemaal doorzichtig zal het wel nooit worden, maar als gemeenteraadslid Henk
Kemperman (D66+GroenLinks) – deze week in
Hallo Horst aan de Maas – schrijft
‘Inmiddels is wel duidelijk dat de meerderheid van de raad (ook het CDA) de
mening van het college deelt‘ neem ik aan dat dat klopt.
Resteert het ingewikkelde. Bij nader inzien heb ik het zelf te ingewikkeld
gemaakt. Het is eigenlijk heel simpel: het zou volkomen van de pot gerukt en schandalig zijn en tegen elk
rechtsgevoel ingaan als een ondernemer die willens en wetens allerlei regels
aan zijn laars lapt en stankoverlast veroorzaakt als beloning zes keer zoveel
stront zou mogen gaan verwerken. Zoals wethouder Thijs Kuipers in mei tegenover
De Limburger verklaarde: ‘We worden beboet op de snelweg als we 5 procent
te hard rijden, maar deze ondernemer doet 400 procent teveel.’
Komende dinsdag spreekt de gemeenteraad opnieuw over het Americaanse mestverwerkingsbedrijf.
Wat zou mijn achting voor het CDA stijgen als de gemeenteraadsfractie zich dan zonder
mitsen en maren luid en duidelijk keert tegen de uitbreiding. Zo luid en zo
duidelijk dat het tot in Maastricht te horen is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten