Intermezzo – Tom Huijs

Voor wie per se lokaal wil stemmen bij landelijke verkiezingen is het ditmaal bijzonder overzichtelijk: je hebt de keus tussen Raymond en Tom. Mijn mening (en ergernis) over Raymond en zijn opvattingen heb ik hier al zeer geregeld gespuid. Tom Huijs, nummer 21 op de kandidatenlijst van de Libertaire Partij,

was op Horst-sweet-Horst tot vandaag een nog onbeschreven blad. Op de website van z’n partij (klik hier) wordt duidelijk waar hij voor staat:

‘Hij beroept zich graag op het “gezond boerenverstand” met het idee dat in een vrije markt de beste ideeën altijd zullen winnen. In een gestuurde markt worden minder goede ideeën geforceerd door een klein groepje mensen die denken de waarheid in handen te hebben, vaak met het tegenovergestelde als resultaat van dat wat men poogt te bereiken. Zijn politieke ambities zijn er dan ook allemaal op gericht om de overheid te verkleinen en daarmee de Nederlanders hun bewegings- en ademvrijheid terug te geven.’

Een heilig geloof in de vrije markt, een kleinere overheid? Niet meteen iets waar ik in geloof. Geen bewegings- en ademvrijheid voor Nederlanders? Overdrijven is ook een kunst. Gezond boerenverstand? Iets waar het CDA zich ook altijd op beroept. Zie en ruik waar dat toe leidt.

Is er dan helemaal niets dat me aanspreekt in de standpunten van de Libertaire Partij? Niets is teveel gezegd, maar wel weinig. Wat me kan bekoren: een (voorwaardelijk) basisinkomen, snellere integratie van nieuwkomers, terugdringen van de lobby van de vleesindustrie, stopzetten van Europese subsidies voor de intensieve veehouderij, een beter leven en welzijn voor dieren.

Ik hoop niet dat het ooit gebeurt, maar stel dat ik zou worden gedwongen tot een keus tussen Tom en Raymond, voor wie zou ik dan kiezen? Lastig. Ik denk dat de grondbeginselen van het CDA dichter bij mijn maatschappijvisie staan dan die van de Libertaire Partij. Van de andere kant stuit de uitvoering van die grondbeginselen door het CDA me tegen de borst. Net als het paternalisme, het cultureel conservatisme (van Raymond voorop) en het slippendragerschap van het agrarisch belang. Met het pistool op de borst zou ik daarom op Tom stemmen, niet zozeer uit overtuiging als wel uit nieuwsgierigheid waartoe zijn ideeën en die van zijn partij in de praktijk zullen leiden.

Hij had de andere partijen laatst trouwens wel mooi te pakken. Op Facebook en Instagram publiceerde hij deze foto,

met daaronder de tekst ‘Zo. Ik denk dat ik het plakken nu wel onder de knie heb. Even flink geoefend bij mij voor de deur.’ De rapen waren bij de anderen natuurlijk meteen gaar, maar een dag later bleek dat ze gephotofopt waren: ‘Het was maar een grapje. We houden het netjes.’