Klein mysterie 480 – Stoepreclame (2)

‘De brutalen hebben de halve wereld’, moet iemand bij het Horster filiaal van Albert Heijn hebben gedacht. En dus werd een briefje gecomponeerd met het vriendelijk verzoek de ingang  aan de Steenstraatzijde van de lokale Appie niet te versperren:

Wat daar brutaal aan is? Helemaal niets! Althans niet aan het briefje. Beetje lullig bevestigd met die grijze tape, iets teveel hoofdletters naar mijn zin, dat uitroepteken had best achterwege mogen blijven en over dat ‘vrij houden’ valt ook heel wat te zeggen (klik hier), maar absoluut niets brutaals.

Ook met het stoepbord waarop het briefje is geplakt is weinig mis:

Lelijk? Ja!

Brutaal? Nee!

Wat er dan wel brutaal is? De locatie van het stoepbord.

Als het al niet de toegang tot de eigen winkel verspert dan belemmert het toch minstens de vrije doorgang voor voetgangers. En dat noem ik brutaal. Twee maanden geleden heb ik er al eens op gewezen dat ze het in Sint-Petersburg in dit opzicht dan toch heel wat beter aanpakken:

Een pleidooi voor geschilderde stoepreclame in Horst aan de Maas sloot ik destijds als volgt af: ‘Laat een duur bureau er een nota over schrijven, strooi daarin met termen als ‘beeldkwaliteitskader’, ‘omgevingsindicatoren’, ‘stimulansbevordering’ en ‘reclamebeleidverdieping’ en het lijkt me niet uitgesloten dat de stoepreclameborden plaats moeten maken voor geschilderde stoepreclame.’

Twee maanden later betwijfel ik of dat dure adviesbureau nog wel nodig is. Kan het misschien zo zijn dat vanuit de periferie al een revolutie van onderop in gang is gezet? Onderweg naar wéér een kilo blauwe bessen kwam ik op het fietspad nabij de rotonde Midden Peelweg – Peelheideweg onlangs tot m’n onuitsprekelijke vreugde dit tegen:

Stoepreclame (eigenlijk fietspadreclame, maar wat maakt het uit)! Nog wel van Stichting Varkens in Nood, een mij bijzonder sympathieke organisatie waarvan ik al vele jaren trouw donateur ben!

Vanaf de rotonde Midden Peelweg – Peelheideweg is het nog een lange weg naar het centrum van Horst (7,9 kilometer om precies te zijn), maar het begin is gemaakt. Goed voorbeeld doet trouwens volgen. En brutalen mogen dan de halve wereld hebben, misschien hebben optimisten wel de andere helft. Ik ben ervan overtuigd dat de geschilderde stoepreclame vanuit de periferie aan een gestage, onstuitbare opmars is begonnen. Een onstuitbare opmars die ik trouwens maar wat graag zou inruilen voor een revolutionaire verbetering van – zoals Varkens in Nood het noemt – ‘het trieste lot van miljoenen varkens in de Nederlandse vee-industrie’.