Wat dit nu weer voor gebouwtje is? Dit zijn de voormalige
kleedlokalen van de voormalige voetbalvereniging TOP’27 uit Tienray, gelegen bij
het voormalige speelveld achter het voormalige station in Tienray.
Waarom Tienray een Hay Thiesenpedje heeft? Omdat Hay
Thiesen, na jarenlang eerste elftalspeler te zijn geweest, ook nog een
eeuwigheid bestuurslid en elftalleider en grensrechter van het eerste elftal van
TOP’27 was. Als eerbetoon werd bij zijn afscheid het achter zijn woning gelegen
pad, dat grenst aan sportpark Hoogveld, naar Hay vernoemd.
Wat dit voor zwaar getraliede semipermanente keet is? Dit is
de zogeheten Forcadent, die lange tijd dienstdeed als materialenhok van TOP’27.
Forcadent is een everzwijn dat voorkomt in de fabel Van den vos Reynaerde. De keet kreeg deze naam omdat ze bij
aankomst een sticker bleek te bevatten met het opschrift ‘Forcadent’. De
tralies voor ramen en deuren werden aangebracht na herhaaldelijke vernielingen.
Bovenstaande mij voorheen onbekende wijsheden ontleen ik
stuk voor stuk aan Tot Ons Plezier! – De
geschiedenis van Tienrays voetbalvereniging TOP’27. Dit kostelijke, 177
pagina’s tellende boek verscheen op 27 november, ruim drie jaar nadat aan het
bestaan van TOP’27 een einde kwam door een fusie met de voormalige aartsvijand
Swolgense Boys.
Auteur Harrie Raaijmakers is erin geslaagd werkelijk elk
detail uit de geschiedenis van Tienrays trots op te diepen. En als ik zeg ‘elk
detail’ bedoel ik ook elk detail. Of het nu om de in 1996 geplaatste luifel
voor het tassenrek buiten de kantine gaat, om de opbrengst van een in 1954
gehouden loterij voor de aanschaf van een bal (36,40 gulden) of om de reden waarom
in 2006 de shirts van het tweede elftal moesten worden vervangen (ze waren aangevreten
door muizen): het stáát erin!
Zo’n verzameling feiten en feitjes kan al snel vermoeiend
worden. Toch is dat bij Tot Ons Plezier!
niet het geval. Juist al die details brengen de club en haar leden tot leven. Dit
geldt eveneens voor de honderden, gedeeltelijk in kleur afgedrukte foto’s. Voor
wie het allemaal heeft meegemaakt moet het een feest der herkenning zijn. Dat
het boek bijvoorbeeld ook Horstenaren wier wortels slechts voor een kwart in
Tienray liggen (zoals ondergetekende) zal aanspreken, heeft trouwens óók te
maken met de fraaie vormgeving, waarvoor Trudy Michels verantwoordelijk is.
Een apart boek zou nog te schrijven zijn over de trainers
van TOP’27. Moeten we Harrie geloven – en waarom niet? – dan zaten daar rare
portretten bij. Zoals Wiel Smits (trainer van 1982 tot 1984) met z’n Arabische
sprongen: ‘Looppas en dan met twee benen vooruit omhoog springen en met de
handen de voeten aantikken. Na de eerste sprong lag iedereen op de grond.’ Hay
Cox (1986-1988) maakte het zo mogelijk nog bonter: ‘Rondjes rennen met
colaflessen in de hand. Toen de spelers vroegen wat het nut hiervan was zei
Hay: “Geen idee, leek me wel leuk.”’
Willen de Tienraynaren er overigens voor zorgen dat de
voormalige kleedlokalen bij het voormalige speelveld én de Forcadent nooit
verloren gaan? En als ze toch conserverend bezig zijn laat ze dan ook alsjeblieft
de dug-outs op sportpark Hoogveld voor het nageslacht bewaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten