Hoogste tijd het weer eens over al dan niet verloren wieldoppen te
hebben. Van de Afhangweg en de Laagheideweg belanden we via Alabama en de
Venloseweg uiteindelijk op de Roothweg in Meterik. Bent u er klaar voor?
Vergis ik me of waart er inderdaad een nieuwe trend door
verlorenwieldoppenland? Op grond van mijn twee meest recent gespotte verloren
wieldoppen (Afhangweg en Laagheideweg), kom ik tot de conclusie dat de
opgehangen verloren wieldop aan een opmars bezig is ten koste van de rechtopgezette
verloren wieldop. Zal wel iets van doen hebben met de attentiewaarde.
Naar verluidt zou het Gilde der
Verlorenwieldoprechtopzetters gezien deze ontwikkeling zelfs overwegen zijn
naam te veranderen in Gilde der Verlorenwieldoprechtopzetters en -hangers. We
laten ons maar verrassen.
In de Verenigde Staten, althans in de buurt van Tuscaloosa
(Alabama), was het al in 1997 een goed gebruik verloren wieldoppen op te hangen.
Dat maak ik tenminste op uit deze foto die ik aantrof op bladzijde 134 van William Christenberry, een verrukkelijk
boek uit 2002 vol foto’s van de enkele maanden geleden in mijn leven verschenen
Amerikaanse fotograaf en beeldend kunstenaar:
Verloren velgen zie je bij ons niet zo vaak zomaar langs de
weg liggen. Wat niet wegneemt dat je ze ook hier wel eens in het wild tegenkomt
– zelfs in Horst. Wat dacht u van dit velgenkunstwerk bij de entree van Van
Wylick Richt- en Lastechniek aan de (Horster) Venloseweg?
Toch verbleekt de velgeninstallatie aan de Venloseweg volkomen
bij de uit auto-onderdelen opgebouwde figuur die de toegang bewaakt tot
autobedrijf Gebroeders Hofmans aan de Roothweg in Meterik.
Hoewel Peter Janssen me er alweer enkele jaren geleden over
tipte, kwam het er eerder niet van ’m hier onder de aandacht te brengen.
Hetgeen niet wil zeggen dat ik dit kunstwerk niet waardeer: ik vind het juist fantastisch.
De naam van de schepper is mij helaas onbekend. Niet uit te sluiten valt dat het
om een uit de hand gelopen stukje huisvlijt gaat, maar dat zegt uiteraard niets
over de kwaliteit ervan. Zet het in het Stedelijk, het Van Abbe of het Museum of
Modern Art en ik weet zeker: de bezoekers staan er met open mond naar te
kijken. Trash art in de beste
tradities.
Merk overigens wel op dat Automan de afgelopen jaren ergens dat blok aan z’n linkerbeen is
kwijtgeraakt:
P.S. Vanmiddag kwam ik tot de trieste ontdekking dat Automan intussen (de foto hierboven
dateert van 15 november) behalve het blok aan z’n been ook een groot deel van
z’n gezicht is kwijtgeraakt en dat ie bovendien geveld is. Er zal toch wel
iemand zijn die zich om ’m bekommert?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten