Klein mysterie 618 – Moelbaerenbos

Deze week een e-mail ontvangen van Roel van den Bekerom: 

‘Gisteren had ik met wat mensen een discussie over de Kasteelse Bossen. Liggen die helemaal in Horst of hoort een deel bij “de Melderse”. Als je het iemand uit Melderslo vraagt zal die zeggen dat het “Endekuulke” bij Melderslo hoort. De grens zou bij de Herenbosweg liggen, de woningen aan de Herenbosweg zijn immers ook Melderslo. Nachtegaallaan idem dito. Waar ligt eigenlijk de grens tussen Melderslo en Horst, en maakt Melderslo aanspraak op de Endekoel? :-)’

Alsof je met een moker op je hoofd wordt geslagen. Een deel van de Kasteelse Bossen (zelf prefereer ik nog altijd Moelbaerenbos) bij Melderslo? Alleen de gedachte al! Eenmaal bekomen van de ergste verontwaardiging heb ik Roel vrij politiek correct geantwoord dat grenzen tussen dorpen bij mijn weten niet exact zijn gedefinieerd, dat mogelijk de parochiegrenzen een rol spelen bij de Melderslose aanspraken op de Moelbaerenbos en dat wat mij betreft de Moelbaerenbos van ons is zolang de Melderslonaren niet kunnen bewijzen dat-ie van hun is.

Twee dagen later, óp d’n aet bij J. en de uit Melderslo afkomstige I. Langs m’n neus weg vraag ik of het deel van de Moelbaerenbos waar het Aendekuulke ligt bij Horst of bij Melderslo hoort. I.: ‘Bij Melderslo natuurlijk! De Herenbosweg en de Nachtegaallaan zijn de grens!’ Wel godverdegodver!

Misschien is het toch goed dat ik voor één keer m’n politieke correctheid laat varen en voor eens en voor altijd dit blijkbaar in Melderslo wijdverbreide misverstand naar het rijk der fabelen verwijs. Want laat duidelijk zijn: de hele Moelbaerenbos was van Horst, is van Horst en zal altijd van Horst blijven. Het bos, inclusief Slooi (Sloëj), Konijnswarande (Kniensvrang) en Eendenkooi (Aendekuulke), behoorde eertijds bij de bezittingen van kasteel Huis ter Horst. En kasteel Huis ter Horst = Horst. Van Melderslo had toen nog niemand gehoord. Pas nadat de Horster gemeenteraad in zijn oneindige goedheid (of was het een vlaag van verstandsverbijstering?) in 1916 besloot in te stemmen met de bouw van een lagere school kwam Melderslo enigszins tot ontwikkeling. Reden te over om Horst eeuwig dankbaar te zijn. Reden te over ook om je koest te houden als dorpje dat net komt kijken, als dorpje dat niet eens nat achter de oren is. Zou je denken. In plaats daarvan blijken de Melderslonaren zich dus te bezondigen aan een ordinair staaltje landjepik. Met hun grijpgrage vingers blijken ze te morrelen aan ons cultuurhistorisch erfgoed. Kan dat alsjeblieft afgelopen zijn? Laten ze zich lekker terugtrekken op hun eigen nepruïne!

En anders wordt het misschien eens tijd voor een Horster strafexpeditie.

Pedanterie in de periferie is wel het laatste dat we op dit moment kunnen gebruiken.