Intermezzo – Pand Seuren

Een van de meer opmerkelijke panden in het centrum van Horst heb ik altijd dat van Seuren (‘Söre’) gevonden. Opmerkelijk vanwege zijn architectonische vormgeving, opmerkelijk vanwege zijn wat dwarse ligging, opmerkelijk vanwege zijn indeling, opmerkelijk vanwege de diversiteit aan activiteiten die er in hebben plaatsgevonden en nog altijd plaatsvinden. Tot afgelopen week had ik me nooit werkelijk verdiept in het pand. Daar moest maar eens verandering in komen, besloot ik.

Welnu: in deel 2 van Oud Horst in het nieuws vond ik een bericht uit de Nieuwe Venlosche Courant van 6 januari 1912 over de verkoop van een driehoekig perceel tegenover de zaal van het Horster Mannenkoor (nu Las Vegas): ‘Op dit perceel zal een gebouw voor barbierszaak worden opgericht.’ Vier maanden later was het klaar, getuige een advertentie in de Nieuwe Venlosche Courant van 27 april 1912, eveneens opgenomen in deel 2 van Oud Horst in het nieuws:

Maar wie heeft het pand dan ontworpen? Voor het pompstation in Lottum (klik hier) moest ik toch al de gemeentelijke archieven induiken, waarom dan niet meteen pand Seuren meegepikt? Zo gezegd, zo gedaan. Inventarisnummer 3467 van de archieven van de gemeente Horst (1579-1939) bevat de op 15 februari 1912 gedateerde aanvraag voor de bouwvergunning én een bouwtekening. Daaruit blijkt dat Antoon Haegens (‘Metten Toën’) zowel de ontwerper als bouwer is.

Haegens (1863-1944), telg uit een geslacht van bouwers, was in Horst verder onder meer verantwoordelijk voor de bouw van het postkantoor (1901; architect Henri Seelen) en voor ontwerp en bouw van brouwerij Paulissen (1905; tegenover ’t Gasthoês).

Het door Haegens getekende grondplan van pand Seuren maakt de vreemde vorm van het perceel duidelijk. Tevens blijkt de indeling van het pand de afgelopen honderd jaar amper veranderd.

Ook de gevelaanzichten zijn grotendeels hetzelfde gebleven.

Ten slotte de diversiteit aan activiteiten. Uit bovenstaande advertentie valt op te maken dat in het pand vanaf het begin een kapsalon was gevestigd, iets wat meer dan een eeuw later nog altijd het geval is.  

De schoenmakerij was een minder lang leven beschoren en ook het café – dat bij de bouw in het voorste deel van het pand was gevestigd – heeft het geen eeuw weten te bolwerken. De ook nu nog bestaande tabakswinkel kwam ervoor in de plaats.

De enige wezenlijke uitbreiding van het pand vond plaats aan het einde van de jaren vijftig van de vorige eeuw. Aan de Veemarktzijde verrees een soort kiosk, van waaruit frites werd verkocht. Na een jaar of tien werd de friteszaak opgedoekt en omgetoverd in de huidige souvenir- en cadeauwinkel, zo wist uitbater Theo Seuren me vrijdag te vertellen.

En zo leer ik elke dag weer wat bij over de geschiedenis van Horst. Mooi!