Tijdens de begrotingsbehandeling afgelopen dinsdag in de
Horster gemeenteraad ging het over veel en van alles, maar óók over de opvang
en huisvesting van statushouders (asielzoekers die een verblijfsstatus hebben
gekregen). Het CDA bijvoorbeeld vreesde een toenemend gebrek aan sociale
huurwoningen. Essentie noemde het ‘een buitengewoon ingewikkelde opgave’ om
binnen korte tijd meer woonruimte te organiseren, ‘zonder dat dit ten koste
gaat van inwoners die al langere tijd wachten op een huurwoning’. Ook de PvdA
wees op de (tijdelijk) verhoogde druk op de woningmarkt die de komst van
misschien wel vierhonderd statushouders met zich meebrengt. De SP wilde inzicht
in de kosten die voortvloeien uit de opvang van de statushouders. D66 vroeg
aandacht voor het taalonderwijs aan de (kinderen van de) statushouders.
Met uitzondering van D66 was het vooral damage control en veiligstellen van eigen belangen dat de klok
sloeg. Uitermate teleurstellend. Het mag duidelijk zijn: de toch
alomtegenwoordige modekreet ‘Denk in kansen, niet in problemen’ lijkt de Horster
raadszaal nog niet te hebben bereikt. Over de positieve effecten van de komst
naar Horst aan de Maas van de statushouders werd althans met geen woord gerept.
‘Positieve effecten’? Zijn die er dan? Wis en waarachtig! Teveel zelfs om hier
allemaal op te noemen. Ik beperk me daarom tot de top 5. Komt-ie, de
Horst-sweet-Horst top 5 van positieve effecten van de komst van statushouders
naar Horst aan de Maas:
5. De komst van de statushouders maakt het de Horstenaren
mogelijk enigszins in de vergetelheid geraakte begrippen als solidariteit,
naastenliefde, lotsverbondenheid en goed nabuurschap opnieuw in de praktijk te
brengen.
4. Al vele jaren kampt Horst aan de Maas met een tekort aan
sociale huurwoningen. Als er al iets aan werd gedaan, had dit nauwelijks
effect. Dankzij de komst van de statushouders gaat er nu eindelijk écht iets
gebeuren.
3. De komst van de statushouders biedt Horstenaren een
uitgelezen kans hun blik in tal van opzichten (culinair, muzikaal, zeden en
gewoonten, omgangsvormen etc. etc.) te verruimen, zonder daarvoor duizenden
kilometers te hoeven reizen, ja zelfs zonder daarvoor de gemeentegrenzen te
hoeven overschrijden.
2. In een aantal van de zestien Horster kernen staat de
leefbaarheid onder druk. De bevolking krimpt, scholen kampen met teruglopende
leerlingenaantallen, de aanwas bij verenigingen stokt, winkels sluiten hun
deuren. De komst van statushouders, liefst in nog groteren getale dan de
aangekondigde vierhonderd, kan een belangrijke bijdrage leveren aan het behoud
van die leefbaarheid.
1. Horstenaren die van mening zijn dat asielzoekers,
vluchtelingen en statushouders voornamelijk testosteronbommen, verkrachters en
gelukszoekers zijn, krijgen eindelijk de kans hun opvatting met eigen ogen aan
de werkelijkheid te toetsen en hoeven zich niet langer te baseren op het
oordeel van anderen.
Van alle argumenten vind ik persoonlijk alleen 2 een serieus argument, de rest kun je zo van tafel vegen als zwakke argumenten die je met een tegenvraag van tafel veegt! Maar goed, beter 1 voordeel dan totaal geen!
BeantwoordenVerwijderenAls ze zich nu nog maar aanpassen aan onze normen en waarden en zsm aan de samenleving gaan deelnemen!