Hoe reageerden de deelnemers eigenlijk op de uitslag van de
Horst-sweet-Horst-schrijfwedstrijd? Meteen nadat de jury gisteravond zijn
oordeel had geveld (klik hier en hier) heb ik de deelnemers ingelicht over de
uitslag. Winnaar Geert van den Munckhof toonde zich verguld: ‘Mijn eerste literaire prijs... en niet de
eerste de beste... Ik ben er een beetje stil van.’
De niet-winnaars legden zich neer bij de feiten (‘De jury beslist. Daar is de jury voor’)
of hadden toch al geen hoge verwachtingen (‘Ik
begrijp het wel hoor. Ik had wél gehoopt maar niet verwacht deze
bijzondere wedstrijd te winnen.’). Voor één deelnemer waren de druiven
blijkbaar zuur:
Geachte Heer Moorman,
U begrijpt dat na al die geïnvesteerde uren dit resultaat voor mij onnavolgbaar moeilijk is te accepteren. Toch zal ik dat moeten. U stelt de regels, u hebt de jury samengesteld en de verantwoordelijkheid ligt dus ook volledig bij u en niet bij de jury die deze fout heeft gemaakt die gemaakt is, ook al ken ik dan de andere verhalen nog niet. Het is slechts omdat ik een volgzaam mens ben en goed kan accepteren dat er ook andere meningen zijn die een zekere waarde hebben, dat ik me bij deze uitslag neerleg. De winnaar wil ik langs deze weg feliciteren met het feit dat hij/zij op het podium staat. Beter ware geweest dat de drie schrijvers daar samen hadden uitgemaakt wie op welke trede had moeten staan.
Het adagium van de wedstrijd – ‘Winnen is leuk – meedoen nog
leuker’ – was aan deze inzender duidelijk niet besteed. Maar zeg nou zelf: wat
is een literaire prijs zonder relletje?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten