Tot dusverre altijd onbesproken gebleven op Horst-sweet-Horst: zadelhoesjes.
Moet er nu eindelijk maar eens van komen. Te meer omdat zadelhoesjes wel eens een
verdwijnend cultuurfenomeen zouden kunnen zijn. Wanneer regent het heden ten
dage immers nog? Loont zich amper de moeite voor die hoogst enkele keer een
zadelhoesje aan te schaffen. Alhoewel ‘aanschaffen’: zadelhoesjes zijn een
geliefd gratis verstrekt reclameobject.
Of zijn de hoogtijdagen van de gratis zadelhoesjes ook alweer voorbij? Want de opmerkelijkste
conclusie van wekenlang zadelhoesjesspotten op station Horst-Sevenum: het
merendeel van de Horster zadelhoesjes is zelffabrikaat!
Zadelhoesjesspotten is overigens lang niet altijd een onverdeeld genoegen. Ik
wil niet verhelen dat me bij tijd en wijle de tranen in de ogen sprongen bij
het aanschouwen van de totale vormeloosheid van veel zelffabrikaten.
Enig esthetisch gevoel is bij menig zadelhoeszelffabrikant ver te zoeken.
Nog zo’n wijdverbreid fenomeen: de snelbinder die het zadelhoesje op z’n plaats
moet houden. Kan het triester?
Maar het aller-, allerirritantste van allemaal zijn de zadelhoesjes met door
inferieure reclamebureaus bedachte guitige slogans waarin gespeeld wordt met
het werkwoord zitten.
Dit laat allemaal onverlet dat op Horster zadelhoesjesgebied ook heel veel moois
valt te beleven. Lang verwacht, eindelijk gekomen: de Horst-sweet-Horst top 5
van Horster zadelhoesjes:
5.
Hoogwaardig zelffabrikaat. Want probeer het maar eens: een plastic zak zó strak
om je zadel bevestigen, zonder gebruikmaking van hulpmiddelen als
elastiekjes of een snelbinder. Jammer van die uitstulping linksboven. Waar dan
weer een weloverwogen kleurstelling tegenover staat.
4.
Geen zelffabrikaat, geen reclame. Kortom een klassieke zadelhoes. Vandaag de
dag een zeldzaamheid.
3.
Voor het broodnodige kleuraccent in een grauwe massa. En daar bovenop bevestiging van de local pride.
Kun je zo gehecht raken aan je zadelhoesje dat het je moeite kost er afstand
van te doen? Lijkt er verdacht veel op. Talloos zijn de voorbeelden van
zadelhoesjes die, gemeten naar objectieve maatstaven, al lang naar een andere
wereld zouden moeten zijn geholpen, maar desondanks in ere worden gehouden. Fraaiste
exponent van deze zadelhoesliefde is dit verkleurde, bekraste en van een aantal
scheurtjes voorziene exemplaar. Heeft recht op een ereplek in het
zadelhoesjesmuseum.
1.
‘Sooo zeg, wat heb jij daar aan je zadel hangen?’
‘Een Christo!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten