Intermezzo – Elton John in Kronenberg

Elton John. Er gaan dagen, weken, maanden, jaren voorbij dat ik níet aan 'm denk. Maar vanmiddag was het dan toch weer zover. In Kronenberg nota bene.

J. had me uitgenodigd om de onthulling van een oorlogsmonument bij het Bedelaarspad bij te wonen. En als J. je uitnodigt, ga je. Dus trotseerde ik de regen die natuurlijk juist op het moment dat ik op de fiets wilde stappen met bakken uit de hemel kwam vallen. Ook de stormachtige tegenwind kreeg me niet klein, zij het dat ik aan de late kant arriveerde. Waardoor ik genoegen moest nemen met een staanplaats op de achterste rij. Hetgeen niet bevorderlijk was voor mijn concentratie. Mijn concentratie die bij zulke plechtigheden toch al nooit op z’n best is. En al helemaal niet als plechtigheid ontaardt in gewichtigheid. Wat bij zulke plechtigheden nog wel eens het geval wil zijn. Mijn concentratie verschuift dan naar terreinen waar mijn concentratie helemaal niet zou horen te zijn. Alleen: doe er maar eens iets aan. Ik weet niet hoe het bij uw concentratie is, maar mijn concentratie heeft een eigen willetje dat mij meestentijds te machtig is.

 

Hoewel het met in gewichtigheid ontaarde plechtigheid op de keper beschouwd best meeviel, ging mijn concentratie vanmiddag toch weer haar geheel eigen weg. En belandde daarbij onder meer op het terrein van de paraplu (de Horst-sweet-Horst top 5 van paraplu’s bij de onthulling van het Kronenbergse oorlogsmonument:
5.

4.

3.

2.

1.

van het zadelhoesje (de Horst-sweet-Horst top 5 van zadelhoesjes van de bij de onthulling van het Kronenbergse oorlogsmonument aanwezigen die op de fiets waren gekomen:
5.

4.

3.

2.

1.

en vooral van de damesschoen (de Horst-sweet-Horst top 5 van posities van de schoenen van de vrouw die voor me stond bij de onthulling van het Kronenbergse oorlogsmonument (lang geleden dat het samenstellen van een Horst-sweet-Horst top 5 zo’n hell of a job was):
5.

4.

3.

2.

1.

En toen, de plechtigheid zal zo’n anderhalf uur op streek zijn geweest, verschoof mijn concentratie zich naar Elton John. En wel op het moment dat fanfare Monte Corona Abide with me inzette.

Abide with me, de prachtige hymne die altijd voorafgaand aan de Engelse Cup Final wordt gespeeld (en meegezongen). Zo ook in 1984, toen het vrij nietige Watford was doorgedrongen tot de finale. Voorzitter van Watford op dat moment: Elton John. Die in tranen uitbarstte nadat Abide with me was gespeeld (en meegezongen).