donderdag 3 september 2020

Intermezzo – Polen

‘Arbeidsmigranten’ zou een kop boven dit stukje zijn die de lading beter dekt dan ‘Polen’. Maar ‘arbeidsmigranten’ klinkt zakelijk, afstandelijk, onpersoonlijk. ‘Polen’ maakt meteen duidelijk dat het om mensen van vlees en bloed gaat. Dat ik in dit geval onder ‘Polen’ ook Roemenen, Bulgaren en andere arbeidsmigranten versta, zal hopelijk niemand me euvel duiden. 


Polen – de kurk, of toch minstens een van de kurken waarop onze Noord-Limburgse economie al zo’n twee decennia drijft. Wie zou verwachten dat de Polen daarom ook al zo’n twee decennia in de watten worden gelegd, komt bedrogen uit. Nee, ze worden met z’n tweeën of vieren op een kamertje gelegd waar ze hun kont niet kunnen keren. In dat kamertje worden ze op een bed gelegd waarvoor ze zomaar even drie- of vierhond euro per maand dienen neer te tellen. Hun huisvestingskosten worden ingehouden op hun loon. Ze worden rücksichtslos op straat geknikkerd na beëindiging van hun arbeidscontract. Allemaal zaken mensen van vlees en bloed onwaardig, Nederland onwaardig, Noord-Limburg onwaardig.


Als de afgelopen twee decennia één ding hebben geleerd, dan is het wel dat werkgevers doorgaans niet de wil hebben om hun arbeidsmigranten op een humane wijze te huisvesten zonder hen het vel over de oren te trekken. Huisvesting is voor werkgevers een belangrijk onderdeel van het verdienmodel geworden. Het rendement van de huisvesting geniet de allerhoogste prioriteit; kwaliteit en humaniteit zijn van ondergeschikt belang. Met deze wetenschap in het achterhoofd is het onbegrijpelijk dat gemeenten maar vergunningen blijven verlenen voor de grootschalige huisvesting van arbeidsmigranten door hun werkgevers.


De gemeente Horst aan de Maas staat op het punt een groenteverwerkingsbedrijf in tuinbouwgebied Californië vergunning te verlenen voor de bouw van een onderkomen voor driehonderd arbeidsmigranten. Waarom toch weer? Waarom neemt de gemeente niet zelf de verantwoordelijkheid voor de huisvesting van arbeidsmigranten, nu afdoende gebleken is dat werkgevers hiervoor niet capabel zijn en woningcorporaties er blijkbaar geen brood in zien? Omdat huisvesting van arbeidsmigranten geen gemeentelijke taak is? Maak het dan tot een gemeentelijke taak en stel een eer in goed gastheerschap!  

(Dit stukje verscheen gisteren in iets andere vorm ook in Via Horst aan de Maas-Venray)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten