‘Arbeidsmigranten’ zou een kop boven dit stukje zijn die de lading beter dekt
dan ‘Polen’. Maar ‘arbeidsmigranten’ klinkt zakelijk, afstandelijk,
onpersoonlijk. ‘Polen’ maakt meteen duidelijk dat het om mensen van vlees en
bloed gaat. Dat ik in dit geval onder ‘Polen’ ook Roemenen, Bulgaren en andere
arbeidsmigranten versta, zal hopelijk niemand me euvel duiden.
Polen – de kurk, of toch minstens een van de kurken waarop onze Noord-Limburgse
economie al zo’n twee decennia drijft. Wie zou verwachten dat de Polen daarom ook
al zo’n twee decennia in de watten worden gelegd, komt bedrogen uit. Nee, ze
worden met z’n tweeën of vieren op een kamertje gelegd waar ze hun kont niet
kunnen keren. In dat kamertje worden ze op een bed gelegd waarvoor ze zomaar
even drie- of vierhond euro per maand dienen neer te tellen. Hun
huisvestingskosten worden ingehouden op hun loon. Ze worden
rücksichtslos
op straat geknikkerd na beëindiging van hun arbeidscontract. Allemaal zaken mensen
van vlees en bloed onwaardig, Nederland onwaardig, Noord-Limburg onwaardig.
Als de afgelopen twee decennia één ding hebben geleerd, dan is het wel dat
werkgevers doorgaans niet de wil hebben om hun arbeidsmigranten op een humane
wijze te huisvesten zonder hen het vel over de oren te trekken. Huisvesting is voor
werkgevers een belangrijk onderdeel van het verdienmodel geworden. Het
rendement van de huisvesting geniet de allerhoogste prioriteit; kwaliteit en
humaniteit zijn van ondergeschikt belang. Met deze wetenschap in het
achterhoofd is het onbegrijpelijk dat gemeenten maar vergunningen blijven
verlenen voor de grootschalige huisvesting van arbeidsmigranten door hun
werkgevers.
De gemeente Horst aan de Maas staat op het punt een groenteverwerkingsbedrijf
in tuinbouwgebied Californië vergunning te verlenen voor de bouw van een
onderkomen voor driehonderd arbeidsmigranten. Waarom toch weer? Waarom neemt de
gemeente niet zelf de verantwoordelijkheid voor de huisvesting van
arbeidsmigranten, nu afdoende gebleken is dat werkgevers hiervoor niet capabel zijn
en woningcorporaties er blijkbaar geen brood in zien? Omdat huisvesting van
arbeidsmigranten geen gemeentelijke taak is? Maak het dan tot een gemeentelijke
taak en stel een eer in goed gastheerschap!
(Dit stukje verscheen gisteren in iets andere vorm ook in Via Horst aan de
Maas-Venray)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten