Klein mysterie 384 – Hond (2)

Een kleine twee maanden geleden deed ik hier uitvoerig verslag van een ontmoeting met een uitgeputte hond, midden in de Paes op een warme zomeravond. Ik vermoedde dat het dier door z’n baasje in de steek was gelaten, hoewel het natuurlijk ook zo kon zijn dat hij z’n baasje in de steek had gelaten. Een poging om in contact te komen met de dierenpolitie liep spaak en de mensenpolitie wilde pas opdraven als ik Brownie had weten te vangen. Onbegonnen werk, zo bleek al snel. Vooral voor m’n eigen gemoedsrust bracht ik ’m een emmertje water. Een dag later was er geen spoor meer van ’m te bekennen. Overreden? Overleden aan uitputting?
Ik besloot het stukje destijds met de vraag of iemand enig idee had wat er van de hond was geworden. Uiteraard kwam er geen reactie. En hoe begaan ik ook met ’m was, na verloop van tijd verdween Brownie uit m’n gedachten.

Afgelopen vrijdag, omstreeks drie uur. Over de Schadijkerweg rijd ik richting Venray. Als ik me al op Venrays grondgebied bevind krijg ik een hond in het vizier. Aan de linkerkant van de weg, rennend. Ik geef wat extra gas en precies ter hoogte van de Lollebeek heb ik ’m bijgehaald. Brownie! Geen enkele twijfel mogelijk. Terwijl ik een stuk met ’m oprijdt, keurt hij me geen blik waardig. Ik haal ’m in en parkeer m’n auto voor het kapelletje bij de kruising Lollebeekweg-Oosterbosweg-Meterikseweg. Brownie heeft inmiddels vaart geminderd en doet een kleine boodschap bij een verkeersobstakel. Ik maak een foto van ’m,

maar als ik ’m te dicht nader rent ie weer weg, over de Lollebeekweg richting Castenray:

Heeft Brownie me twee maanden geleden op die warme zomeravond dan voor het lapje gehouden? Is ie helemaal niet in de steek gelaten, maar heeft ie ergens in de buurt van de Lollebeekweg z’n thuis en jogt ie dagelijks een rondje? Wie het weet mag het zeggen.