Klein mysterie 534 – Filmhuys (2)

The man without a past is een film van de Fin Aris Kaurismäki uit 2002. Een naamloze man wordt in elkaar geslagen, verliest daardoor z’n geheugen, vindt woonruimte in een container in een desolaat havengebied in Helsinki, wordt daar liefdevol opgenomen in een gezelschap van op de rand van of onder het bestaansminimum verkerenden en krijgt een relatie met een heilsoldate. Klinkt als een tearjerker, maar kitscherig wordt het door de uitgebeende stijl en de droogkomische dialogen nooit. Volgens de Amerikaanse regisseur Jim Jarmusch is The man without a past dan ook ‘treurig genoeg om je aan het lachen te maken, en grappig genoeg om je te laten huilen’.

The man without a past werd genomineerd voor een Oscar voor beste buitenlandse film en won op het filmfestival van Cannes de Grote Juryprijs en de prijs voor de beste actrice. Tähti, de aandoenlijke, in de film Hannibal geheten hond, ontving in Cannes zelfs de Palm Dog, de prijs voor de beste hondenrol van het festival.

Ik zag The man without a past afgelopen donderdag. Op een groot scherm. In Horst! In Horst? In Horst, ja! Dat zit zo: in het najaar van 2010 verscheen in de lokale media een persbericht van Puur Cultuur, een stichting die onder de benaming ‘Filmhuys’ eens per twee weken een zogeheten kwaliteitsfilm vertoonde in de Tiendschuur (alias Kasteelboerderij).

Hoewel een groot liefhebber van kwaliteitsfilms, boorde ik het persbericht de grond in (klik hier). Vanwege dat ‘huys’, maar vooral omdat je volgens het persbericht eerst lid moest worden om het programma te kunnen bekijken. De programmeur van het Filmhuys, Frank van den Berg, reageerde onmiddellijk op mijn stukje. En wel ziedend. Uit een daaropvolgend telefoongesprek bleek dat er wederzijds nogal wat misverstanden bestonden (waarvan ik een week later in een nieuw stukje melding maakte, klik hier). We spraken af dat ik een keer een filmvoorstelling zou bijwonen en dat we daarna nogmaals met elkaar in gesprek zouden gaan. Om allerlei redenen (geen tijd, voetbal op televisie, geen zin, geen aansprekende film, film al gezien) kwam het nooit van mijn voorgenomen bezoek aan het Filmhuys, ofschoon ik vrij trouw langs het aankondigingskastje van de Tiendschuur fietste om te zien welke films werden vertoond. Zo ook vorige week. Donderdag 20 februari: The man without a past.

Ik had tijd, er was slechts inferieur Europa Leaguevoetbal op de televisie, ik had zin, het betrof een aansprekende film en het was alweer acht jaar geleden dat ik ’m voor het eerst had gezien. Dus vervoegde ik me donderdag om acht uur in de Tiendschuur. Vijf euro betaald voor het lidmaatschap, vier euro voor de film en weggezakt in een heuse bioscoopstoel 97 minuten lang genoten.    

Na afloop nog wat nagepraat. Niet met Frank van den Berg, die nog slechts zijdelings bij een en ander betrokken is, wel met enkele bestuursleden van Puur Cultuur. Aan dat stukje van ruim drie jaar geleden hadden ze nog altijd slechte herinneringen, ja. Maar hoe ik het had gevonden? ‘Geweldig’, antwoordde ik naar waarheid. Geweldig dat zoiets in Horst bestaat, geweldig dat mensen dit initiatief hebben genomen, geweldig dat mensen dit initiatief soms tegen de klippen op voortzetten, geweldig dat de bezoekers hun mond hielden tijdens de voorstelling (zoals elders schering en inslag) en geweldig dat er geen telefoon afging (zoals elders schering en inslag). En die vijf euro lidmaatschapsgeld? Dat kan nu eenmaal niet anders vanwege allerlei wettelijke regelingen. Een buitensporig hoog bedrag is het bovendien nu ook weer niet.

Helemaal mooi: het Filmhuys heet geen Filmhuys meer, maar Filmclub en als je op de website op ‘reserveren’ klikt en vervolgens op ‘klik hier’ kun je – zonder te betalen! – het hele programma bekijken. Zo komen dit seizoen nog onder meer Breaking the waves (6 maart), Goodbye Lenin (15 mei) en Underground (1 mei – één van mijn all time favourites) voorbij. In Horst! Wie had dat ooit kunnen denken? Gaat dat zien!