(Niet geheel onverwachts deed de lancering van het Hôrster Hundje in knapkoekvorm (klik hier) Jan
Duijf (Kloosterstraat te Horst) in de pen klimmen. Lees hier zijn
gedenkwaardige bijdrage:)
De dag dat ik verliefd werd op May Steeghs staat voor eeuwig
in mijn geheugen gegrift.
Een warme middagzon stond stralend aan een azuurblauwe
hemel. Het was een nieuwe lente en een nieuw geluid van knapperige knapkoeken.
Het gebeurde allemaal daags na de Horster kermis in mei 1960. Bakker Chris
Steeghs had die bewuste donderdag een overschot aan vlaaideeg en bakte daarvan
knapkoeken met suiker voor de kinderen van de kleuterschool. Zijn dochter May en ik zaten samen in de klas
van de ‘Witte Bewaarschool’ in Horst. In de tijd dat bij ons alles nog puur en
zuiver was en Horst geen centrummanagement kende.
May was toen al een betoverende verschijning met
lichtkrullend blond haar. Gekleed in een mooie bonte bloemetjesjurk; met een
grote lichtblauwe strik op haar onderrug en witte schoentjes aan de voetjes,
was ze het toonbeeld van elegantie. Ze was zó lief, en deelde met plechtige
gebaren, allervriendelijkst, knapkoeken aan ons uit. Het leken wel hosties van de Heilige
Communie. Ze smaakten alleen beter.
Ik viel als een blok voor deze koekjesengel. Als ik
tegenwoordig bij De Plus knapkoeken voor mijn twee kleindochters (ook
engeltjes) koop, dan moet ik altijd eventjes aan de kleine May denken, en gaat
mijn hart weer helemaal open.
Het was voor mij een afknapper van jewelste toen ik ontdekte
dat mijn Mayke, samen met haar man, bakker Ard, een knapkoek in de vorm van dat
vermaledijde Nabben Hundje op de markt heeft gebracht. Los van het feit dat het
origineel een vandaalbestendige bastaardhond is en het oorspronkelijke versje
is verkracht, moet er sprake zijn van een grote mate van onnadenkendheid, en is
men zich onvoldoende bewust van, alweer, een onbedoeld effect van de mislukte
Nabben-versie van het Hôrster Hundje. Het past allemaal van geen kanten bij
mijn May-beeld.
De Nabben Hundje-knapkoek heeft geen poten waarop hij staat,
of een staart die los van het hondenlijf
komt en uitnodigt om te worden geknapt. De bastaard heeft maar één lekker
uitsteeksel. Eén spontaan afknappunt.
En wat krijgen die onschuldige kinderen en winkelende
vrouwen, die van heinde en verre naar Horst komen, dan straks allemaal als
eerste van de knapkoek in hun mond? En waar lopen ze kauwend mee over de
openbare weg? Inderdaad.
 |
| Uitsteeksel |
‘Weet je wat we in dat gekke Horst gegeten hebben?’, vragen
Friezen en Zeeuwen op hun verjaardagsfeestjes. En: ‘Die uit Horst zijn er trots
op dat ze een vies hondje hebben’,
zeggen Hollanders bij thuiskomst tegen familie, vrienden, collega’s en
kennissen.
En zo vestigde het Horster centrummanagement, met hulp van
zijn middenstand en het sympathieke kooppubliek, een nieuwe orale traditie met
een Hôrster Pornohundje als landelijk middelpunt.
Jan Duijf
Kloosterstraat Horst
Geen opmerkingen:
Een reactie posten