Horst-sweet-Horst-diehards herinneren zich ongetwijfeld het
stukje dat hier ruim vijf jaar geleden verscheen over de luchtwachttoren aan de
Gerard Smuldersstraat in America. Eeuwig zonde dat de uit 1952 daterende toren
er niet meer is. Ik ben een verklaard tegenstander van herbouw van verdwenen
gebouwen, maar voor die uit geprefabriceerde betonnen raatbouwelementen
opgebouwde toren maak ik graag een uitzondering (met dank aan Hay Mulders van
Stichting Werkgroep Oud America voor de foto).
Luchtwachttorens werden vanaf het begin van de jaren vijftig
van de vorige eeuw gebouwd om vijandige (lees: Russische) vliegtuigen te kunnen
traceren. Operationeel zouden ze nooit worden: de Koude Oorlog groeide niet uit
tot een echte oorlog en bovendien bleek vliegtuigwaarneming met oor en oog
binnen de kortste keren volkomen achterhaald. Het merendeel van de in
totaal 138 torens raakte in verval en werd uiteindelijk gesloopt. Zo ook de
toren in America, die vermoedelijk eind jaren zeventig het loodje legde.
De dichtstbijzijnde toren die wel wist te overleven, staat
aan de Broekweg in Maashees. Deze toren, identiek aan die in America, heeft
sinds kort een nieuwe bestemming: de perceeleigenaar, Atelier Tien, het
Crimmitschauer Luftpostgesellschaft en de Nederlandse Luchtposterijen in de
zuidelijke provincies hebben de toren uitverkoren als eerste proefbasis voor
hernieuwde luchtpostactiviteiten. Luchtpost was in de jaren vijftig en zestig een
bloeiende tak van de toenmalige PTT, maar raakte daarna in het slop.
In het persbericht van de initiatiefnemers heet het: ‘De Luchtpostwachttoren aan de Broekweg in
Maashees stelt, vanaf zijn strategisch gekozen positie, het posten opnieuw
centraal en wacht af of de hoeveelheid digitale data die met een snelheid van
2, 3 of 4G door het luchtruim snelt, te ver gaat en grenzen overschrijdt dan
wel slecht.’
De Luchtpostwachttoren, in het persbericht geniaal
omschreven als ‘een bouwwerk van aaneengeschakelde hashtags’, gaat dienst doen
als luchtposterij met een wereldwijde dekking vanuit Maashees: ‘Met #8J2 wordt de communicatie in goede
banen geleid en daar waar het zinvol is worden luchtbruggen aangelegd. Nu het IJzeren
Gordijn al lang verleden tijd is en het gevaar niet meer uit het oosten komt
maar vanuit alle richtingen kan opduiken is het verstandig beducht te zijn op
de dreiging van ongecontroleerde samenscholingen van werkeloze wankelmoedige en
inhoudsloze bits en bytes die wij zelf de wereld in hebben gestuurd.’
Enig idealisme (of moeten we zeggen luchtfietserij?) is de
Luchtposterijen niet vreemd. Nogmaals het persbericht: ‘Luchtposterijen post vrij en onbevangen in luchtwachttoren 8J2 in
Maashees en wil op een positieve en plezierige manier de wereld bewaken, verrijken
en verfraaien. Luchtwachttoren 8J2 voor al uw luchtpost!’
Is dit op zich al een hartverwarmend initiatief, wat het helemaal
fantastisch maakt is dat de Nederlandse Luchtposterijen de Luchtpostwachttoren
eenmalig twee dagen openstellen voor (gratis) bezoek! Belangstellenden zijn
komende zaterdag en zondag (5 en 6 september) tussen 12 en 6 uur van harte
welkom in de toren aan de Broekweg 2 in Maashees. Mis dit unieke buitenkansje
niet!
Een duif vliegt normaal naar zijn ''thuis''. Maar als de duif al thuis is vliegt hij nergens heen. Een postduif dient met dus weg te brengen naar een locatie waarvan men post verwacht. Daar wachten ze met de duif tot de tijd rijp is om de duif terug te sturen met post. Maar hoellang duurt het voordat de duif op de andere locatie gewend is, en dus niet meer naar zijn oude 'thuis' vliegt?
BeantwoordenVerwijderenHet is nog een hele onderneming om de luchtpost in stand te houden lijkt me dan, of hoe ging dat vroeger?