‘Weg met dat volk ja oprotten smerige gelukszoekers.’
‘Horst op slot aub’
‘Pak u knuppels in de hand en sla ze je dorp of stad uit of we zijn straks allemaal de lul’
‘Sniperpak en windbuks mit gouwe kogels.’
‘Wattuh niet in ons horst he oprotte moeten ze’
‘Ik zou niet weten waar ze natoe moeten ma ik hoef ze 360 graden nie in mn zicht te hebbe’
Zomaar wat reacties, geplukt van Facebook, nadat de gemeente
Horst aan de Maas afgelopen donderdag bekend had gemaakt dat ze op verzoek van
de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) ging onderzoeken of ze negentien
extra huisvestingsplaatsen voor vluchtelingen kon regelen (klik hier). Maar het
gevaar is voor even afgewend: terwijl de gemeente hier nog bezig was met haar
onderzoek, stelden andere gemeenten spontaan zó veel extra huisvestingsplaatsen
voor vluchtelingen beschikbaar dat Horst aan de Maas de dans op z’n minst
voorlopig is ontsprongen (klik hier). Een nieuwe lading vuilspuiterij blijft ons daarmee
voorlopig bespaard.
Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik beschamender vind: die
Facebookreacties of het opereren van de gemeente. Die Facebookreacties getuigen
wat mij betreft vooral van angst. Angst
essen Seele auf – die reacties zijn het levende bewijs. Over het handelen,
of liever: het niet handelen van de gemeente heb ik vorige week al mijn
verbazing en verontwaardiging uitgesproken (klik hier), dat hoef ik nu niet
herhalen. Maar wat een gemiste kans dat op de uitgestoken hand van Jan Duijf
(Venrayseweg; klik hier), en in navolging van hem vele anderen, geen enkele openbare gemeentelijke reactie is gevolgd. Burgerparticipatie en maatschappelijke
betrokkenheid geserveerd op een dienblad – en de gemeente geeft niet thuis.
Maar wat niet is, kan altijd nog komen.
Er is wel meer in dezen waar ik niets van begrijp. Waarom hullen
de lokale politieke partijen zich bijvoorbeeld collectief in stilzwijgen? Ik
heb de websites en Facebookpagina’s er stuk voor stuk op nagekeken – geen
woord. Er hoeft maar een stoeptegel scheef te liggen of Leiden is in last.
Prima, maar kruip dan niet stilletjes weg in een hoekje als het lastiger wordt.
De enige die zich bij mijn weten de afgelopen dagen heeft
laten horen – en corrigeer me alsjeblieft als het niet zo is, ik hoop dat ik
het mis heb – is Roy Bouten (klik hier). Altijd weer Roy Bouten. Voor alle
duidelijkheid herhaal ik het nog maar eens: ik heb geregeld wat op Roy Bouten
aan te merken en nog veel vaker op zijn partij (waarop ik naar schatting al
vier gemeenteraadsverkiezingen niet meer op heb gestemd), maar in dit soort fundamentele
zaken is hij altijd bereid z’n nek uit te steken, luid en duidelijk z’n standpunt
te verkondigen en dat standpunt te verklaren en te verdedigen, indien
noodzakelijk dwars tegen de communis
opinio in. Een voorbeeld dat navolging verdient.
Angst essen Seele auf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten