Nu de (rijks)overheid toch voor tientallen miljoenen aan
kunst aan het spenderen is, kunnen er misschien ook wel enkele duizenden of desnoods
tienduizenden euro’s af voor deze container.
Gisteren aangetroffen voor een loods aan de Energiestraat in
Horst, zich vandaag mogelijk alweer elders bevindend. Wat een ding! Zet ’m in
een museum en hij steelt gegarandeerd de show. Maerten Soolmans en Oopjen
Coppit zinken erbij in het niet – en dat is nu eens niet ironisch bedoeld.
In de container zijn raadselachtigheid en pure schoonheid
verenigd. Hij roept niet alleen vragen op, er valt ook volop esthetisch
genoegen aan te beleven. Kun je nog meer verlangen van een kunstwerk?
Alleen etiketten / Nur
Etiketten / Etiquettes seulement. Prachtige, fijne, waarschijnlijk ooit
helderwitte letter. En dat in drie talen, aan alle vier de containerzijden, in
meer of mindere mate gecorrodeerd. Maar hoezo Alleen etiketten? En hoezo Geen
afval / Keine Abfälle / Pas d’ordures? Het ding is volgestouwd met afval
van de meest uiteenlopende soorten! Wie neemt hier nu wie in de maling? In de
verste verten ook geen etiket te bekennen. Al valt niet uit te sluiten dat dat
in een dieprood verleden anders is geweest.
Maar dat dieprood is van vroeger. Zachtrood, plaatselijk
neigend naar oudroze, is ervoor in de plaats gekomen. Precies de juiste kleur.
Was ie diepblauw of oker geweest, had ik de container geen blik waardig
gekeurd.
De corrosie verzwelgt zelfs de graffiti.
Staat het zachtrood uiteindelijk hetzelfde lot te wachten?
En hoe erg is dat?
Corrosie of niet, hier staat wel één brok
onverzettelijkheid.
Nee, deze jongen laat zich niet zomaar opzijzetten.
Misschien is ie daarom in zo’n teerbesnaarde museale omgeving toch niet
helemaal op z’n plaats. Een beeldenpark dan maar?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten