Klein mysterie 701 – Twee plankjes, vier paaltjes, acht schroeven

Twee plankjes, vier paaltjes, acht schroeven. Daarachter gaat niet alleen een boomspiegel schuil, maar ook een verhaal. Lijkt me zonneklaar. Maar welk verhaal?

Aan de Meterikseweg in Horst staan tegenover Museum Bert Coppus twee huizenrijen. Voor elk van die rijen staan twee bomen. De boomspiegels zijn begroeid met een mij onbekend soort mos en worden begrensd door trottoirbanden. Slechts de van Horst uit gezien tweede boomspiegel wordt bekroond door twee plankjes, vier paaltjes en acht schroeven.

Hetzelfde liedje als altijd: best mogelijk dat die twee plankjes, vier paaltjes en acht schroeven er al jaren staan en dat ik ze honderden, zo niet duizenden keren ben gepasseerd zonder ze op te merken. In elk geval ontdekte ik ze pas een week of twee geleden. Sindsdien ben ik ze niet meer gepasseerd zonder ze op te merken. En ik weet zeker dat ik ze voortaan elke keer dat ik ze passeer zal blijven opmerken.

In hout gegoten frustratie? Frustratie over de buurvrouw die niet achteruit kan inparkeren zonder een deel van de boomspiegel te beschadigen? Frustratie over het keffertje van die morsige man van twee straten verderop dat het nodig vindt steevast in deze boomspiegel een kleine boodschap te doen? Of misschien wel frustratie over mountainbikers die het, onderweg naar de Schadijkse Bossen, stoer vinden hier alvast een boomspiegel te beklimmen?

Later verwierp ik deze gedachte: de buurvrouw, het keffertje en de mountainbikers zullen zich toch niet laten weerhouden door twee plankjes, vier paaltjes en acht schroeven? Maar wat dan? Als knikkeren nog in de mode zou zijn, dan was het voorstelbaar dat deze installatie diende om het wegrollen der knikkers te verhinderen. Alleen is knikkeren helaas niet meer in de mode. Ook de optie van een mini-beugelbaan viel nauwelijks serieus te nemen, al was het maar omdat het dan logischer was geweest de hele boomspiegel te begrenzen met plankjes (en de paaltjes aan de buitenkant van de plankjes te bevestigen).

Al bijna ten einde raad bekeek ik de foto’s nog eens goed. Wat blijkt? Het mos in de hoek met de installatie is veel groener dan het mos in de rest van de boomspiegel. Dit kan denk ik twee dingen betekenen:

1. plankjes, paaltjes en schroeven zijn aangebracht ter bescherming van het nieuw aangeplante mos in deze hoek. Dit roept de vraag op waarom de aanplant van nieuw mos noodzakelijk was; 

2. het mos is verkleurd doordat plankjes, paaltjes en schroeven in zijn nabije omgeving zijn aangebracht. Dit maakt de vraag naar het waarom van plankjes, paaltjes en schroeven alleen maar prangender.

Wie?

Klein mysterie 700 – Stiekeme stickers (2)

‘Vermoedelijk zullen deze vragen wel weer onbeantwoord blijven’, zo schreef ik twee weken geleden mismoedig (klik hier). Inmiddels is twintig procent van die mismoedigheid weg: één van mijn vijf vragen is beantwoord.

Het ging over een zogeheten stiekeme sticker op de rolluiken van een woonhuis. Daarop aangebracht door criminelen ten teken dat in de betreffende woning iets te halen viel. Aangetroffen door ‘een bewoner uit Horst’, aldus Omroep Reindonk. Hoogst verontrustend natuurlijk, meer dan voldoende aanleiding om de Horster rolluikbezitters in opperste staat van paraatheid te brengen. Het vreemde was alleen dat de Horster politie er via haar communicatiekanalen nergens melding van maakte, terwijl de omroep wel citeerde uit een bericht van ‘de politie’. Logische vraag: ‘Waarom heeft de Horster politie op haar eigen kanalen geen bericht over gemarkeerde rolluikstickers geplaatst?’ Antwoord, deze week ontvangen van de politie (waarvoor hulde en dank): de Horster politie heeft geen melding gemaakt van stiekeme stickers op Horster rolluiken omdat haar niets bekend is over onlangs op Horster rolluiken aangetroffen stiekeme stickers.

Nu nog antwoorden op de overige vier vragen (‘Waar woont die “bewoner uit Horst” eigenlijk? Wanneer heeft hij of zij de sticker aangetroffen? Op wie beroept Reindonk zich? Het zal toch niet zo zijn dat Reindonk het bericht op Dichtbij (klik hier) klakkeloos heeft overgenomen en op eigen gezag “een bewoner van de Oranjelaan in St. Odilienberg’ heeft veranderd in ‘een bewoner van Horst”?’) en ook de laatste tachtig procent van mijn mismoedigheid is weg.

Intermezzo – Huisje

Stel u stapt in een trein of bus. Zowel ter linker- als ter rechterzijde (vanuit de rijrichting gezien) van het middenpad zijn nog ruim voldoende lege zitplaatsen. Zowel ter linker- als ter rechterzijde heeft u geen last van de zon. Zowel ter linker- als ter rechterzijde is het uitzicht fantastisch. Gaat u dan op een willekeurige bank zitten? Of neemt u welbewust aan de linker- dan wel rechterzijde plaats?

Bij mij dwingt een onzichtbare hand me altijd naar de linkerzijde, zelfs als de omstandigheden ter rechterzijde aantoonbaar beter zijn. Geen idee waarom dit zo is. Maar de voorbije naar schatting twee maanden deed zich op het treintraject Blerick – Horst-Sevenum iets vreemds voor: mijn nieuwsgierigheid overwon de dwingende hand en ik nam plaats ter rechterzijde. Het Shell tankstation aan de Eindhovenseweg in Blerick, takel- en bergingsbedrijf Broekmans aan de Columbusweg, de nog vrijwel ongeschonden blik op Sevenum ter hoogte van de Berghemweg: tijdelijk liet ik ze allemaal links liggen. Opdat ik maar goed zicht had op de vorderingen van een bouwactiviteit ter rechterzijde van het spoor, van Blerick uit gezien circa honderd meter vóór de plek waar de Greenport Lane en de spoorweg elkaar kruisen. Mobiel bouwplaatstoerisme schijnt de wetenschappelijke naam te zijn voor deze afwijking.

Aanvankelijk dacht ik aan een elektriciteitskastje. Toen enkele treinreizen verder duidelijk was dat het bouwwerk de proporties daarvan te boven ging, drong zich de gedachte aan een kapelletje op. Geleidelijk begon ik daar toch weer aan te twijfelen: nergens viel iets te bekennen dat op een ingang duidde. Toen ik het vanuit de trein ook nog eens een stuk hoger zag groeien dan het doorsnee kapelletje wist ik het ineens: een trafohuisje!

Mijn nieuwsgierigheid was bedwongen, de dwingende hand voerde me ook op het traject Blerick – Horst-Sevenum als vanouds naar een zitplaats ter linkerzijde en ik constateerde tot mijn genoegen dat het Shell tankstation, Broekmans en de ongeschonden blik op Sevenum nog geheel intact waren.

Totdat afgelopen vrijdag ineens alles weer heel anders werd. Op de Greenport Bikeway onderweg van Venlo naar Horst besloot ik het trafohuisje eens aan een inspectie van nabij te onderwerpen. Wat blijkt: hier, pal op de grens met Venlo (of er misschien wel net over), is geen trafohuisje maar een heuse vleermuistoren verrezen.

Ingezonden – Het Hôrster Hundje leeft!!!

Terug van een tijdje weggeweest op Horst-sweet-Horst: Jan Duijf (Kloosterstraat Horst). Met een ingezonden bijdrage. Over – hoe kan het anders? – het Hôrster Hundje:

HET HÔRSTER HUNDJE LEEFT !!!

Eén van mijn twee liefste dochters liet me op facebook foto’s zien van een kunstenaar bij het vervaardigen van een hondje uit hout. Roel van Ewijk schept tijdens STOER! uit het niets een geloofwaardig Hôrster Hundje met een goede kekke uitstraling en een correct opgetild pootje (foto’s Cadeauwinkel Pakje; klik hier). 

 

Deze parmantige vlegel dient in brons te worden gegoten en moet beslist het poeslieve, zittende  Nabben Hundje gaan vervangen. Het traditionele versje op de nieuwe sokkel wordt dan juist weergegeven.  Dat is pas stoer!

Overigens valt op de roze aankondiging van STOER! op dat het afgebeelde hondje ook zijn pootje optilt. Zou de traditie dan toch sterker zijn dan de slechte smaak van het centrummanagement? 

Jan Duijf

Kloosterstraat

Klein mysterie 699 – Leerplicht

‘Leerplicht geldt voor kinderen van 5 tot en met 16 jaar.’

‘Scholen zijn verplicht leerlingen te melden bij de gemeente, indien een leerling 16 uur in een periode van 4 weken ongeoorloofd afwezig is.’

‘Ouders en jongeren (vanaf 12 jaar) riskeren een proces-verbaal als kinderen niet naar school gaan en/of niet op een school staan ingeschreven. Bij ‘luxeverzuim’ (extra vakantie onder schooltijd zonder toestemming) is de kans op een boete of een proces-verbaal extra groot.’

Zomaar wat bepalingen uit de Leerplichtwet (klik hier). Gemeenten dienen toezicht te houden op de naleving ervan. Dat toezicht wordt uitgeoefend door de leerplichtambtenaar. Bij niet naleven van de leerplicht is het kwaad kersen eten met de leerplichtambtenaar, zou je denken. Toch is de praktijk in Horst aan de Maas anders. Op z’n minst vier leerplichtige kinderen van statushouders (asielzoekers met een verblijfsvergunning) zitten thuis omdat ze op de wachtlijst voor het voortgezet onderwijs staan. Twee meisjes uit Grubbenvorst zelfs al een half jaar. Met medeweten en goedkeuring van de gemeente en de leerplichtambtenaar. Een misschien wel illegale en in elk geval uiterst onwenselijke situatie. Reden voor D66 en SP om afgelopen dinsdag tijdens de gemeenteraadsvergadering een motie in te dienen. Daarin werd het gemeentebestuur opgeroepen ‘binnen acht dagen een tijdelijke onderwijsvoorziening te realiseren voor kinderen van statushouders die nog niet in staat zijn regulier onderwijs te volgen’.

‘Een sympathieke motie, waarmee je het inhoudelijk onmogelijk oneens kunt zijn’, reageerde verantwoordelijk wethouder Ger van Rensch (klik hier en ga naar 51.00 minuten). Om vervolgens uit de doeken te doen dat ze onuitvoerbaar is: de gemeente is verantwoordelijk voor de huisvesting en eerste inrichting van een school, maar ze mag geen onderwijsvoorziening inrichten, dat is aan het onderwijs zelf. Hoewel ik deze redenering niet begrijp, neem ik gevoeglijk aan dat de wethouder het juridisch gelijk aan zijn zijde heeft.

Worden de meisjes dan aan hun lot overgelaten? ‘Nee’, aldus de wethouder:

‘De twee meisjes uit Grubbenvorst krijgen thuis lessen van vrijwilligers van Vluchtelingenwerk. Daarnaast hebben we een oud NT2-docente van Gilde Opleidingen gevraagd of die niet wat aanvullende lessen zou kunnen geven. Op dit moment hebben we nog niet iedereen aan tafel, maar we zijn aan het proberen of op die manier aanvullende lessen gegeven zouden kunnen worden. Het enige andere dat we op dit moment met die twee kinderen hebben kunnen doen is dat er enkele websites aangegeven zijn waarop taaloefeningen staan. Ondertussen zijn er twee kinderen bijgekomen. Die kunnen, net als de meisjes uit Grubbenvorst, gebruikmaken van de Nederlandse les op woensdagmiddag bij vrijwilligersorganisatie SIHAM. Er worden op dit moment ook cursussen gegeven bij PETC+ in Hegelsom. Die zijn eigenlijk bedoeld voor volwassenen, maar ik neem aan dat deze kinderen daar ook bij kunnen aansluiten. Ik ben ook graag bereid om te zien of we iets met taalmaatjes kunnen bereiken.’

Waarop D66 en SP hun motie introkken. Onbegrijpelijk. Nog onbegrijpelijker: de andere fracties lieten in het geheel niet van zich horen. 

Het zou allemaal anders zijn als het hier ging om iets van een paar weken. Maar deze situatie duurt verdorie al een half jaar. Een half jaar! De wet mag het de gemeente dan niet toestaan een onderwijsvoorziening in te richten, er zijn nog genoeg andere mogelijkheden. De wethouder somt er een aantal op, maar na een half jaar is het enige concrete resultaat dat een vrijwilliger de Grubbenvorster meisjes enkele uren per week taalles geeft en dat ze zijn gewezen op bepaalde websites. Verder wordt er geprobeerd een oud docente NT2 te strikken, kunnen de kinderen een middag per week Nederlandse les volgen bij SIHAM, kunnen ze ‘neem ik aan’ aansluiten bij de cursussen bij PETC+ en is er de bereidheid iets met taalmaatjes te doen. Geloof me: urgentie klinkt echt héél anders. Behalve onbegrijpelijk ook beschamend.

P.S. We zijn intussen een week verder. Is de oud docente NT2 al gestrikt? Volgen de kinderen al lessen bij SIHAM? Volgen ze al cursussen bij PETC+? Zijn taalmaatjes al met ze aan de slag?

Intermezzo – Hap, slik, spuit (2)

Jean Tinguely (1925-1991) was een Zwitsers kunstenaar. Hij excelleerde in kinetische kunstwerken. ‘Tinguely’s grote ratelende machines en kleurrijke objecten zijn vitaal en vrolijk, maar ook poëtisch en soms ironisch’, las ik ergens op het internet. Daar valt nog aan toe te voegen dat zijn installaties ook verontrustend kunnen zijn. Ik ben een groot liefhebber van het werk van Tinguely en bezocht een jaar of tien geleden zelfs het exclusief aan hem gewijde Museum Tinguely in Basel. Een tijdje terug ontdekte ik tot mijn groot genoegen dat in Museum Kunstpalast in Düsseldorf tot 15 augustus een aan Tinguely-tentoonstelling te zien is (klik op de pijl om het filmpje te starten).

Ik was vastbesloten binnenkort een keer naar het Kunstpalast af te reizen. Sinds donderdag twijfel ik daarover. Na wat ik donderdag heb gezien kan het namelijk bijna niet anders of de Tinguely-tentoonstelling gaat me teleurstellen. Donderdag zag en hoorde ik in mijn eigen Horst iets dat het werk van Tinguely evenaarde, zo niet overtrof. Het ging om een installatie van een mij onbekende kunstenaar waar ik bij toeval aan voorbijkwam. Ze bevond zich aan de Wittebrugweg, net voorbij de kruising met de Gastendonkstraat, aan de voet van het talud van de A73. Vreemd genoeg was er geen mens bij het door hekken beschermde kunstwerk te bekennen.

De installatie bestond uit twee stalen kastjes, allebei aangesloten op een stalen slang, die op zijn beurt weer in verbinding stond met iets dat me deed denken aan een aandrijfmotor. Een gebogen pijpje vormde de bekroning van beide kastjes. Om de zoveel seconden braakten de pijpjes een waterdamp dan wel waterstraaltje uit. Dit ging gepaard met en werd voorafgegaan en gevolgd door gesis, gerochel en gepruttel dat zelfs het lawaai van de A73 overstemde (klik op de pijl om het filmpje te starten).

Geen humor, wel naar het angstaanjagende neigende verontrusting. Een apocalyptisch tafereel. Was dit een beademingsmachine? Dreigde elk moment een ontploffing? Zat in die kastjes een eng beest dat er met alle geweld uit wilde? Waarom hier? Wat was de boodschap van de kunstenaar? Was het een protest tegen het (geluids)geweld van de A73? Een waarschuwing voor de naderende ondergang?

Deze en andere vragen bleven me ook na donderdag door het hoofd spoken. Zaterdag ging ik nog eens terug. De hekken stonden er nog, het kunstwerk was verdwenen. Mijn vragen zullen onbeantwoord blijven. Maar ik prijs me gelukkig dat ik het heb gezien, gefotografeerd en gefilmd. Grote kunst zomaar in het wild – toch niet helemaal onopgemerkt gebleven. 

Top 5 – Bouwwerken die erkenning verdienen en waarvoor een vergunningsplicht moet gaan gelden

De Horster gemeenteraad weet soms van gekkigheid niet wat te doen. Zo sloot de voltallige raad zich dit weekend samen met het gemeentebestuur 24 uur vrijwillig op in het gemeentehuis. Waardoor het nóg lastiger wordt de gemeenteraad serieus te blijven nemen.

Maar goed, af en toe doet de gemeenteraad ook wat hij zou moeten doen: het controleren van het gemeentebestuur. Zo ook afgelopen dinsdag. D66 was tot de ontdekking gekomen dat voor het stapelen van strobalen een bouwvergunning vereist is. ‘Maar een stapel is helemaal geen constructie’, zo betoogde D66-raadslid Jim Weijs (klik hier en ga naar 1.10.30 minuten) en dus diende hij mede namens de SP een motie in waarin hij het gemeentebestuur opriep ‘middels een eenvoudige actie het aanvragen van een vergunning voor het stapelen van gedroogd gras op een agrarische bestemming overbodig te maken’.

Verantwoordelijk wethouder Paul Driessen (Essentie) was duidelijk overvraagd: ‘Ik ben bereid om effe te onderzoeken waar het hier feitelijk inhoudelijk, ook vergunningstechnisch, om gaat. Dat is mij nog niet helemaal duidelijk.’

Besloten werd de motie aan te houden. Dit betekent dat er pas in een later stadium over wordt gestemd. Het uitstel biedt mij de mogelijkheid de wethouder te waarschuwen voor onbezonnen daden. In zijn reactie proefde ik namelijk enige welwillendheid om tot uitvoering van de motie over te gaan. Dit zou een blunder van de eerste orde zijn.

De motie van Jim Weijs zal menigeen sympathiek in de oren klinken. Toch is de gedachte die eraan ten grondslag ligt fundamenteel onjuist. Die gedachte is dat een stapel strobalen geen bouwwerk zou zijn. Dat nu is een totale miskenning van de feiten en een belediging voor strobaalstapelbouwers. Er is toch niemand die met droge ogen zal durven te beweren dat dit géén bouwwerk is?

Strobalen (al dan niet verpakt) stapelen is een vak. Een vak dat erkenning verdient. De hoogste erkenning is een vergunning. Een vergunning is immers een kwaliteitskeurmerk, het middel bij uitstek om het kaf (de klungelaar) van het koren (de vakman) te scheiden, het ultieme bewijs dat iets de toets der kritiek kan doorstaan.

Als wethouder Driessen verstandig is, zal hij de motie ontraden, zal hij verklaren dat de vergunningsplicht voor gestapelde strobalen nooit en te nimmer zal verdwijnen en zal hij er met nadruk op wijzen dat wat voor strobalen geldt, evenzeer geldt voor een aantal andere typen van bouwwerken die vaak niet als zodanig herkend en erkend worden. Aan welke typen van bouwwerken daarbij moet worden gedacht? De Horst-sweet-Horst top 5 van bouwwerken die erkenning verdienen en waarvoor een vergunningsplicht moet gaan gelden:

5. Hopen veelkleurig bladafval, zoals hier aan de Seurenweg in Meterik:

4. Stamstapels, zoals hier aan de Schadijkerweg in Meterik:

3. Gestapelde pallets, zoals hier aan de Vlasvenstraat in Melderslo:

2. Gestapelde oud papierdozen, zoals hier aan de Kerkstraat in Horst:

1. Tot boven de rand gevulde bladkorven, zoals hier aan de Tienrayseweg in Horst:

Intermezzo – Hap, slik, spuit (1)

Donderdag 19 mei 2016, Wittebrugweg te Horst (klik op pijltje, absoluut afspelen met geluid aan):

Top 5 – Opzienbarende conclusies uit onderzoek naar vanuit Horst aan de Maas verzonden tweets

Waar ik ook een beetje spijt van heb, is dat ik op 31 maart niet naar Heerlen ben gegaan. Het is eigenlijk altijd wel fijn om in Heerlen te zijn, maar op 31 maart moet het er helemaal prettig toeven zijn geweest. Op die dag vond in Heerlen namelijk de conferentie Horst aan de Maas en Big Data plaats. Uit de aankondiging (klik ook hier):

‘De conferentie is gericht op kennisdeling en toekomstperspectieven in een interactieve setting over Horst aan de Maas. Dit gebeurt vanuit verschillende invalshoeken, waaronder veldonderzoek, taalcultuur, Twitter-berichten en mogelijkheden van Big Data, en de expertise van burgers, politici en beleidsinstanties.’

Geef toe: een aankondiging om van te watertanden. Helaas bereikte ze me pas na 31 maart. Waardoor ik nu in spanning de verschijning van de conferentiebundel zit af te wachten. Mede omdat de meeste lokale en regionale media de conferentie links hebben laten liggen. Alleen Omroep Reindonk zond er een korte reportage over uit (klik hier). Het mooie van die reportage is dat enkele dia’s worden getoond die – neem ik aan – op de conferentie zijn gebruikt. Die bevatten conclusies uit onderzoek naar vanuit Horst aan de Maas verzonden tweets. Opzienbarende conclusies. Zo opzienbarend dat ze een Horst-sweet-Horst top 5 rechtvaardigen. Hier komt-ie, de Horst-sweet-Horst top 5 van opzienbarende conclusies uit onderzoek naar vanuit Horst aan de Maas verzonden tweets:

5. Het sentiment in Horst aan de Maas over Ajax is positiever dan dat over PSV

Ik bespeur een heel ander sentiment. Wreekt zich hier het feit dat de conferentie plaatsvond op 31 maart en niet op of na 9 mei? Ander leuk weetje qua voetbaltweets: in Horst aan de Maas wordt meer getwitterd over Vitesse dan over NEC.

4. Horst aan de Maas is niet geïsoleerd

Wat een opluchting! Ik was er niet helemaal gerust op met ons station in the middle of nowhere en met dat haperende glasvezelnetwerk in het buitengebied. Volkomen ten onrechte, blijkt nu.

3. Tienraynaren hebben meer vriendschappen met Lottumers dan met Meerlonaren en Swolgenaren

Aan de dia over de vriendschapsbanden in Horst aan de Maas zou met gemak een aparte Horst-sweet-Horst-serie kunnen worden gewijd. Waarom zijn er bijvoorbeeld veel meer vriendschappen tussen Horstenaren en Americanen dan tussen Horstenaren en Meterikers? Omdat veel Horstenaren vriend zijn van Rowwen Hèze? Wat verklaart de populariteit van Lottumers en de geringe aantrekkingskracht van Grubbenvorstenaren? Mag uit het ontbreken van Broekhuizen op de dia worden geconcludeerd dat de Broekhuizenaren uitsluitend vriendschapsbanden onderhouden met inwoners van andere gemeenten? Of hebben zij überhaupt geen vrienden?

2. Veel tweets in het dialect bevatten geen diakritische tekens

Klein smetje, laat dialectvereniging Veldeke het niet horen. Zou het niet goed zijn als Twitter een blokkade opwerpt voor dialecttwitteraars uit Horst aan de Maas die geen diakritische tekens gebruiken?

1. ‘Joa’ staat op de derde plaats in het lijstje van meest populaire onderwerpen in tweets uit Horst aan de Maas

Dat onderwerpen als ‘Horst’, ‘Sevenum’ en ‘Toverland’ hoog scoren op dit lijstje mag geen verbazing wekken. Maar die derde plaats van joa is werkelijk hoogst sensationeel. Zeker als je daarbij in aanmerking neemt dat waarschijnlijk hele volksstammen jao twitteren als ze joa bedoelen. Verheugend is die hoge positie van joa natuurlijk wel, want als er één onderwerp is dat de inwoners van Horst aan de Maas ter harte zou moeten gaan, is het joa. De gemeenteraad heeft er dus niet voor niets vele vergaderuren aan gewijd.

Klein mysterie 698 – Dendron

‘Je gaat het pas zien als je het door hebt.’

JC

Ze staan er vermoedelijk een kleine twintig jaar. Ik heb ze dan ook al heel vaak gezien, maar het duurde tot gisteren voordat ik ze ook bekeek, de 22 bomen op het grasveld voor het Dendron College. Dat is best gek, want het zijn bijzondere bomen.

Hoe het kan dat ik er tot gisteren een blinde vlek voor heb gehad? Geen idee, waarschijnlijk omdat mijn registratievermogen eenvoudigweg grenzen kent. Bovendien stonden er, als mijn geheugen me niet bedriegt, jarenlang veelkleurige palen – ook die heb ik wel gezien, maar nooit bekeken – bij die bomen. Hebben die palen wellicht mijn blik vertroebeld?

Enfin, gisteren viel me dus pas voor het eerst daadwerkelijk op dat op het evenwijdig aan de Gebroeders Van Doornelaan gelegen grasveld behalve twee solitaire bomen ook 22 bomen in formatie staan. Ze vormen onderdeel van drie door houtsnippers gemarkeerde, naar het zuiden gerichte driehoeken. De driehoek die het dichtst bij de ingang van het schoolgebouw ligt telt vijftien bomen, de middelste vijf en de verst van de ingang verwijderde twee. Stuk voor stuk staan die 22 bomen meer uit het lood dan de toren van Pisa en stuk voor stuk wijzen ze naar het zuiden.

Wat zijn het voor bomen? Waarom wijzen ze, net als de driehoeken, naar het zuiden? Waarom drie driehoeken? Waarom drie driehoeken met een verschillend aantal bomen? Wie is de maker van deze land art? Wat waren zijn of haar bedoelingen ermee? Hoe is men erin geslaagd de bomen allemaal uit het lood te laten groeien en dan ook nog allemaal in zuidelijke richting? Hebben ze hun maximale hoogte bereikt? Of groeien ze tot in de hemel? En de meest intrigerende vraag van allemaal: het lijkt erop alsof op de noordoostelijke punt van de het verst van de ingang verwijderde driehoek een boom ontbreekt. Klopt dat? Zo ja, waarom?   

Op deze en andere vragen verwacht je antwoord te krijgen op de website van het Dendron College. Misschien kijk ik eroverheen, maar ik kan die antwoorden niet vinden. In de wetenschap dat ‘dendron’ (δενδρον) boom betekent en dat in het schoollogo een gestileerde boom is verwerkt, kan ik zelf wel het begin van een antwoord op een aantal vragen verzinnen. Maar daar blijft het dan ook bij. Wie heeft en geeft de volledige antwoorden? 

Klein mysterie 697 – Stiekeme stickers (1)

‘Een bewoner uit Horst heeft onlangs een sticker gevonden op de geleider van een rolluik. Op deze sticker waren markeringen aangebracht. De sticker was daar door een onbekende vastgehecht.’

Aldus berichtte Omroep Reindonk afgelopen dinsdag, 10 mei (klik hier). Alle alarmbellen in Horst aan de Maas begonnen uiteraard meteen te rinkelen want ‘gasten die stiekem stickers plakken op gesloten rolluiken’ hebben weinig goeds in de zin: een gemarkeerde sticker op een rolluik betekent dat de betreffende woning voor het langvingerig gilde een potentieel goudmijntje is. ‘De bewoner merkt er niks van, want eenmaal de oogjes open worden de rolluiken omhoog getrokken en verdwijnen de stiekeme stickers uit zicht’, aldus Reindonk. De omriep citeerde voorts uit een bericht van ‘de politie’: ‘Het hoeft natuurlijk niets te betekenen, maar het is voor ons, de politie, belangrijk genoeg om dit even te melden.’

Het Reindonkbericht werd op Facebook liefst 155 keer gedeeld (klik hier). Zelf was ik er ook kapot van. Zo vaak gebeurt het immers niet dat Reindonk zich bedient van zo’n vlot taalgebruik. Denk aan ‘gasten’. Denk aan ‘de oogjes open’. Denk vooral aan het zo fraai allitererende ‘stiekeme stickers’.

 

‘Stiekeme stickers’ leek me geen term die de Horster politie bezigt. Hoe zou die de gemarkeerde rolluikstickers dan wel hebben omschreven? ‘Stickers met een verborgen boodschap’? ‘Duistere plakplaatjes’? ‘Heimelijke stickers’? Driftig ging ik er naar op zoek. Wat denk je? Zowel op de website als op het Twitteraccount als op de Facebookpagina van de Horster politie geen woord te vinden over stickers op rolluiken, laat staan stiekeme stickers! Vreemd: boeven hebben het gemunt op Horst aan de Maas en de lokale politie geeft niet thuis. En hoe kan het dan dat Reindonk citeert uit een bericht van de politie?

In zulke gevallen is er altijd nog Google. Tik ‘stiekeme stickers’ in en je belandt binnen een paar seconden bij een bericht op de website Dichtbij.nl (klik hier). Dat is afgelopen maandag, 9 mei, gepubliceerd en is nagenoeg identiek aan het bericht van een dag later op Reindonk. Er zijn drie verschillen:

1. ‘een bewoner uit Horst’ is in het bericht op Dichtbij ‘een bewoner van de Oranjelaan in St. Odilienberg’;

2. ‘onlangs’ is op Dichtbij ‘afgelopen vrijdag’;

3. ‘schrijft de politie’ is op Dichtbij ‘schrijft de wijkagent op Facebook’.

Waar woont die ‘bewoner uit Horst’ eigenlijk? Wanneer heeft hij of zij de sticker aangetroffen? Op wie beroept Reindonk zich? Waarom heeft de Horster politie op haar eigen kanalen geen bericht over gemarkeerde rolluikstickers geplaatst? Het zal toch niet zo zijn dat Reindonk het bericht op Dichtbij klakkeloos heeft overgenomen en op eigen gezag ‘een bewoner van de Oranjelaan in St. Odilienberg’ heeft veranderd in ‘een bewoner van Horst’?

Vermoedelijk zullen deze vragen wel weer onbeantwoord blijven. Dat valt ernstig te betreuren: mensen nodeloos angst aanjagen gebeurt dezer dagen al meer dan genoeg.

حلب

بالتزامن  مع احتفالات الرابع والخامس من ايار بيوم الحرية في هولندا , وعكساً لواقع  الحرب المرعبة الحاصلة في سوريا , لفت الانتباه  بعد ظهيرة يوم أمس في وسط مدينة هورست آن دي ماس (Horst aan de Maas ) . إلى  الحالة العصيبة والمؤلمة التي تعيشها حلب مؤخرا  وهي احدى اكبر المدن السورية ففي الاسابيع الاخيرة المئات من الأبرياء من أطفال ونساء ماتوا نتيجة الحرب .

تحديدأ في ساحة Peelkabouter  قام اللاجئ السوري ابراهيم الصالحاني المقيم في مدينة Sevenum   بلفت انتباه مدينة هورست ان دي ماس لما يحدث في حلب وتم ذلك بطريقة حضارية من خلال طباعة صور  وكتابات تعكس واقع للدمار والمعاناه التي تعيشها حلب وإتاحة الفرصة للمارة من الناس بمشاركة  مشاعرهم وكتابتها وبكل شفافية على الوحة الورقية .

وبرأيي كانت فرصة عظيمة للتكلم مع ابراهيم وباقي المقيمين السوريين في مدينة هورست ومن بينهم شخصا من اهالي حلب سابقا , وللأسف استغلت فرصة التحدث معهم بزهد شديد وخجل وذلك بسبب لعدم الدراية الكافية من أهالي مدينة هورست بحال السوريين وما الذي يجري في سوريا . ولم أكن موجوداً بنفسي بالحادثة لما صدقت ما حصل فعلى سبيل المثال هنالك شخص وبعد معرفته بأن ابراهيم قد جاء من سوريا قام الشخص بسؤال ابراهيم وبكل جدية وبدون طبعا أي نية خبيثة : هل أنت هنا بغرض قضاء عطلتك أو بغرض العمل ؟؟؟؟..... البعض يعرف أن هنالك بعض الأمور تحدث  في سوريا ولكنهم على غير دراية بما يحدث فعلياً . وهنا علينا أن نتوقف قليل ونفكر بأن السوريون ليس هم الملامون لانهم وببساطة سعداء جدا للتحدث حتى لو اضطروا لاستخدام ايدهم وارجلهم للدلالة على مقصدهم .

ابراهيم هو الشخص الثاني من اليسار ومعه بعض السوريين

صحيح  أن الحرب في سوريا بعيدة عن بلادنا ولكن دعونا لا نغلق أعيننا عن الحقيقة والتي تتمثل بوجود عدد لا بأس به من السوريين المقيميين في مدينة هورست وهذا العدد قابل للتزايد في المستقبل القريب ومن الممكن أن يكون أحد جيرانك من السوريين أو الرجل أوالمراة الذي يقف أمامك في دوره لدفع ثمن أغراضه في السوبر ماركت , قد يكون دكتور من حلب أو صانع احذية من حمص أو تقنيأ للمعلوماتية من دمشق .( اضغط على الصورة لتكبيرها )

 قلت وأقولها مجدداً أن كنت مع أو ضد وجود اللاجئين , الحقيقة انهم موجودن الان , وسيستمرون بوجودهم على الأقل لبعض الوقت , فلما لا نحاول أن نستثمرها معاً  للأفضل ؟؟

الترجمة إلى العربية بواسطة ابراهيم الصالحاني

Intermezzo – Algemene ontwikkeling

‘Houd het volk dom en geef het brood en spelen.’ Al sinds de Romeinen handelen machthebbers naar dit adagium. Met de nadruk op handelen: de machthebbers die er openlijk voor uitkomen dat ze het volk het liefst dom houden, zijn niet bijzonder talrijk. Des te verheugender als je er een weet te vinden. Helemaal om je vingers bij af te likken als die man dan ook nog eens uit Horst komt. Wat de vreugde dan weer een beetje tempert is dat ‘machthebber’ net niet het juiste woord is voor de persoon in kwestie. ‘Would-be machthebber’ is een treffender benaming. Het betreft namelijk een gemeenteraadslid.

Gemeenteraadsleden worden geacht machthebbers te controleren, maar zouden het liefst zelf aan de knoppen draaien. Dat is nu zo en dat was een eeuw geleden niet anders. Dus toen het in de gemeenteraadsvergadering van 26 februari 1915 ging over de vraag of in Horst een MULO of ULO, een school voor (meer) uitgebreid lager onderwijs, moest komen, liet het ene na het andere raadslid (fracties bestonden nog niet) weten wat er zeker wel en wat er per se niet diende te gebeuren.

Het voert te ver hier de even interessante als vermakelijke discussie gedetailleerd samen te vatten, maar neem van mij aan dat zowel uitgesproken voor- als tegenstanders van een (M)ULO het woord namen. Ook burgemeester en wethouders roerden zich. Zo betoonde burgemeester Esser zich verklaard tegenstander: onderwijs in vreemde talen en ‘bijvakken’ zouden ertoe leiden dat lezen, schrijven en rekenen in het gedrang raakten en daar waren de Horster landbouwers- en arbeiderskinderen niet bij gebaat. Wethouder Drabbels was het opgevallen dat slechts een enkeling vreemde talen leerde of herhalingsonderwijs genoot. Daaruit concludeerde hij dat er geen behoefte bestond aan vervolgonderwijs.

Het meest uitgesproken van allemaal was Antoon Haegens (1863-1944), gemeenteraadslid van 1903 tot 1919 en nota bene een broer van mijn overgrootvader. ‘Te hooge algemeene ontwikkeling acht hij verkeert; onze tijd lijdt reeds onder den zucht zonder werken den kost te verdienen’, zo berichtte de Nieuwe Venlosche Courant (klik hier en zoek naar de krant van 6 maart 1915). Met andere woorden: houd het volk dom, anders gaat het zonder te werken de kost verdienen.

Haegens heeft me toch aan het denken gezet: zegt het feit dat ook anno 2016 hier nog altijd hele volksstammen de kost verdienen met werken misschien iets over het peil van onze algemene ontwikkeling?