Intermezzo – Dit weekend bij Galerie Wilms tentoongestelde werken van kunstenaars met een Horst aan de Maas-connectie

Onder de titel Amuse toonde (en verkocht) Galerie Wilms twee jaar geleden een weekend lang kunstwerken van meer dan veertig Limburgse kunstenaars. Tot mijn grote vreugde was er destijds veel werk te zien dat op een of andere manier een relatie had met Horst aan de Maas. Zoveel zelfs dat ik er een Horst-sweet-Horst top 5 van kon samenstellen (klik hier).

Dit weekend vindt de tweede editie van Amuse plaats. In de hoop dat een reprise van de top 5 van twee jaar geleden erin zou zitten, toog ik vanmiddag naar Venlo. Maar wat een deceptie: ditmaal kom ik niet verder dan twee kunstenaars met een Horst aan de Maas-connectie. Waarbij dient opgemerkt dat ik niet onfeilbaar ben en het dus zeker niet onmogelijk is dat ik deze of gene over het hoofd heb gezien. Mocht dat zo zijn dan bied ik bij dezen mijn excuses aan de gedupeerde(n) aan.

Bij de eerste van de twee, Hans Reijnders, is de relatie met Horst aan de Maas ook nog eens een beetje vergezocht omdat hij er (bij mijn weten) nooit heeft gewoond of gewerkt. Maar hij heeft hier, in Broekhuizen namelijk, wel een werk staan. Niet het minste bovendien: De Monnik vind ik zelfs een van de mooiste kunstwerken in de openbare ruimte van Horst aan de Maas.

Helaas staat het wel zo ongeveer op de lelijkst denkbare locatie:

Hoogste tijd dat dat appartementencomplex tegen de vlakte gaat, zodat De Monnik de aandacht krijgt die hij verdient. 

In Galerie Wilms hangt dit weekend onder meer een driedimensionaal metalen kunstwerk van Hans Reijnders, dat ik met deze foto absoluut tekort doe, omdat de driedimensionaliteit er niet uit blijkt:

Prachtig! Als het niet al verkocht was, zou ik serieus hebben overwogen het aan te schaffen. 

De tweede bij Galerie Wilms vertegenwoordigde kunstenaar met een Horst aan de Maas-connectie is iemand die wel vaker in deze kolommen opduikt: Erik van Maarschalkerwaard. Woonachtig en werkzaam in Tienray. Vaak geobsedeerd door tijd. Altijd geobsedeerd door ordening, ontordening en herordening. Zoals ook blijkt uit zijn twee werken bij Galerie Wilms. Het ene, model 20TL-1R, bestaat uit lichtblauw opgeschilderde latjes van gelijke lengte, maar verschillende breedte en dikte. Dit leidt tot een fascinerende schaduwwerking. De ordening die er desondanks heerst, wordt teniet gedaan door een donkerder blauwe, geschilderde rechthoek, die ergens schuin in de ruimte zweeft.

Het tweede werk van Erik van Maarschalkerwaard intrigeert zo mogelijk nog meer. Het betreft een werk op papier. De titel, classificering et. 19, nr. 128 (Salon-de-Provence), verraadt dat het om de uitslag van een etappe in de Tour de France gaat, weergegeven in zestien vierkantjes in een onmogelijk priegelhandschrift. 

Maar hoe je nu precies moet ontdekken dat Edvald Boasson Hagen winnaar van deze etappe was? En waartoe die ordening in vierkantjes dient? En of hier niet veel meer namen op staan weergegeven dan die van de 167 renners die op dat moment nog in koers waren? Of is misschien niet alleen de uitslag van de etappe weergegeven, maar ook de stand van zaken in vijftien andere klassementen die na deze etappe konden worden opgemaakt?

Amuse is morgen nog van 13.00 tot 17.00 uur te bezichtigen in Galerie Wilms, Nieuwstraat 50 te Venlo.