Actualisatie – Gastvrijheid (3)

Alles wees er een maand geleden op dat er een trapveldje zou komen op het braakliggende terrein aan de Meterikseweg: het gras, de doelen, de omheining en de uitsparingen in de omheining. Een trapveldje leek me een prima bestemming. Totdat bleek dat asielzoekers in Tienray op z'n zachtst gezegd niet erg welkom waren. Waarom geen opvang van asielzoekers op het braakliggend terrein aan de Meterikseweg? De keuze tussen trapveldje en asielzoekers plaatste me voor een lastig dilemma. Uiteindelijk besloot ik m’n hoofd niet te breken over zaken waar ik toch geen invloed op heb. Een zeer wijs besluit, durf ik nu te beweren. Want asielzoekers worden inmiddels met open armen ontvangen in Tienray. En het trapveldje? Dat blijkt helemaal geen trapveldje, maar een wei voor drie pony’s. Een unieke ponywei mogen we wel zeggen, want hoeveel pony’s kunnen nu zeggen dat ze de beschikking hebben over twee doelen? Elke ochtend en elke avond spelen ze een partijtje 1 tegen 1, waarbij telkens degene die een doelpunt tegen krijgt, wordt vervangen door de derde pony. Maar aan die spelvreugde dreigt een onverwacht snel einde te komen. Want ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat het terrein geschikt wordt gemaakt voor polo. Een sport voor paarden, dus in dat geval zouden de pony’s moeten wijken. Zover is het echter nog niet. Ik sprak vanmiddag namelijk een briesende ‘Polly’, woordvoerder van de VvP, de vakbond voor pony’s: ‘Wat menen die paarden zich wel niet? Waarom moeten wij verdomme altijd het onderspit delven? We pikken dit niet langer meer. Wat heb ik het land aan de arrogantie van die beesten, zeg. Kijk, als ze nu eens op een normale toon met ons zouden communiceren dan valt er altijd te praten, wij kennen heus onze plaats wel. Maar zonder enige vorm van overleg onze wei opeisen? Onze voetbalwei nog wel? Nee, dat kunnen we dus niet over onze kant laten gaan.’ Dat beloven nog spannende tijden te worden, daar aan de Meterikseweg!