Klein mysterie 274 – Vogelkooi

Zoals Jan Blokker zich ooit afvroeg of hij wel links genoeg was, zo stel ik mezelf regelmatig de vraag of ik nog wel scherp genoeg ben. Neem nu deze vogelkooi.

Hoe lang zou die hier al aan die boom tussen Kasteellaan en zwemvijver van de Kasteelse Bossen hangen? Weken, maanden, jaren? Misschien ben ik er wel tientallen keren aan voorbijgegaan. Nooit ook maar iets gezien. Een situatie die wellicht nog jaren had kunnen voortduren, als iemand me er afgelopen week niet op gewezen had. Hoewel ik allerlei verzachtende omstandigheden aan zou kunnen voeren (ik kan niet altijd overal alles zien, het ding vormt zo’n eenheid met z’n omgeving dat je het nauwelijks opmerkt, in m’n olifantenpaadjesopsporingsdrang heb ik te veel naar beneden gekeken etc.), voelt dat toch als een nederlaag: ben ik nog wel scherp genoeg?

Het zou me ook niets verbazen als die kooi daar juist is opgehangen met de bedoeling mij te testen: hoe lang duurt het voordat hij in de gaten heeft dat daar een kooi hangt? Lijkt me zelfs een heel plausibele verklaring, want welke malloot klautert anders – al dan niet met medeneming van een keukentrap – in die boom om er een kooi in op te hangen? Ga maar na: mensen die hun pietje moe zijn, klimmen niet met kooi en al in een boom om pietje de vrijheid te geven en hebben bovendien geen aanleiding de kooi daarna op te hangen.

Dagrecreanten die zo gehecht zijn aan het gekwinkeleer van hun kanarie dat ze ’m maar mee hebben genomen? Gelooft u zelf toch niet. Bovendien: waarom zouden ze ’m aan het eind van de dag dan niet meer mee naar huis hebben genomen? En voor een door vogelvangers opgehangen lokkooi hangt ze weer te veel in het zicht. Is de kooi dan misschien een kunstinstallatie (titel: Gevlogen vogel)? Valt niet geheel uit te sluiten, maar waarom is er dan geen ruchtbaarheid aan gegeven?

Wacht! Wacht! Er valt me ineens iets in. Ja, hoor, dat moet het zijn: de kooi is bedoeld om de inzendingen van de ideeënwedstrijd over de toekomst van de nabijgelegen kasteelruïne in te deponeren. Ze hangt op een zo moeilijk bereikbare plaats om ervan verzekerd te zijn dat de inzenders de wedstrijd serieus nemen én om te voorkomen dat ideeën weggekaapt worden. Heel zeker weten, kan niet mis. Hoef ik me gelukkig ook geen zorgen meer te maken over m’n scherpte (over m’n linksheid maakte ik me sowieso al geen zorgen).