Er was eens een huisje. Het stond langs de spoorlijn Venlo –
Eindhoven, vlakbij station Horst-Sevenum. Het was geen bijzonder groot huisje
en evenmin een bijzonder mooi huisje. Het was een onopvallend huisje. Het stond
er gewoon. Zoals het er al veertig jaar stond. Of misschien wel zestig jaar.
Niemand die het opviel, niemand die het interesseerde. Zou het huisje van de
ene op de andere dag van de aardbodem zijn verdwenen, niemand had het gemerkt.
Maar het huisje verdween niet van de ene op de andere dag van de aardbodem.
Integendeel. Op een goede dag, of het zal misschien eerder een goede nacht zijn
geweest, kwam een sprookjesprins met wat spuitbussen langs die zich het lot van
het huisje aantrok. Hij besloot het huisje wakker te kussen. Met een
beschildering. Niet met zomaar een beschildering, nee, met een beschildering zo
mooi als je maar zelden beschilderingen tegenkomt.
Het huisje had dankzij de sprookjesprins met de spuitbussen een
gezicht gekregen. Na al die jaren telde het huisje ineens mee. Niemand die het
huisje nog over het hoofd zag. Maar daarmee begon ook de ellende.
Op een slechte dag, of het zal misschien eerder een slechte
nacht zijn geweest, kwam een stelletje ordinaire spuiters langs die de beschildering
van de sprookjesprins ontdeden van haar magie.
Tot overmaat van ramp vond een of andere bobo het nodig een
hek om het huisje te zetten.
Maar een hek is geen hindernis, een hek is een uitdaging. En
dus kwam op een dag, of het zal misschien eerder een nacht zijn geweest, weer
een andere spuiter langs.
Geen onbekwame spuiter, bepaald niet zelfs. Maar van de
oorspronkelijke beschildering van het huisje, de beschildering van de
sprookjesprins die het huisje status had verleend, de beschildering die het
huisje uit de anonimiteit had gehaald, bleef op deze manier weinig over.
Toch kan het altijd nog erger, zo bleek enkele weken geleden.
Op een slechte nacht, of het zal misschien eerder een slechte dag zijn geweest,
kwam een van hogerhand gestuurde schildersploeg langs. In een vloek en een
zucht deed die haar vernietigende werk.
En nu is het huisje weer terug bij af: niemand die het
opvalt, niemand die het interesseert. Zou het huisje van de ene op de andere
dag van de aardbodem verdwijnen, dan is er niemand die het merkt. Waar blijft
de nieuwe sprookjesprins?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten