Intermezzo – Losliggende steenslag (1)

‘Same procedure as last day, Chef?

‘Same procedure as every day, Baas!’

‘En toch heb ik enige twijfel.’

‘Hoe bedoel je? We doen het al bijna twintig jaar zo en het is altijd goed gegaan. En wat goed gaat, moet je niet veranderen.’
‘Klopt, Chef … en toch … ik weet niet …’
‘Maar waar zit die twijfel dan, Baas?’
‘Kunnen mensen vandaag de dag nog wel pictogrammen lezen?’
‘…’
‘Zien ze er nog wel een waarschuwing voor opspattende steentjes in?’
‘Dacht het wel, Baas. Wat dacht jij dan?’
‘Ik heb eerder het idee dat ze er een waarschuwing in zien voor stekelvarkens die auto’s aanvallen. Of Gevaar voor zijwaarts neerdalende meteorieten. Of Verboden voor linkervoorbanden met nucleaire straling.’
‘Beide beentjes op de grond graag, Baas. Je fantasie slaat weer eens op hol!’
‘Ok, maar toch kan ik me niet geheel aan de indruk onttrekken dat onze trots er tegenwoordig maar voor jan lul bijstaat. Geen hond die zich er nog iets van aantrekt, Chef.’
‘Nou kunnen we weer praten, Baas, daar heb je inderdaad een punt. Valt alleen zo weinig aan te doen.’
‘Weet ik zo net nog niet, Chef.’
‘Vertel!’
‘Als we er nu eens een geel bordje boven zouden hangen met het opschrift Let op! Steenslag.’
‘Maar dat is dubbelop …’
‘De kracht van de herhaling, Chef!
‘Tja, als je het van die kant bekijkt, Baas … Zit misschien toch wel iets in.’
‘Okidoki, doen we het zo!’
‘Hoho, wacht eens even!’
‘Nee, nu alsjeblieft niet alsnog gaan tegensputteren, Chef!’
‘Is ook niet de bedoeling, Baas. Ik bedacht me alleen dat we de boodschap nog sterker kunnen maken.’
‘Nóg sterker?’
‘Ja. Als we er nu eens Let op! Losliggende steenslag van zouden maken?’
‘Driedubbelop! Focking top, man!’
‘Geen automobilist meer die het nog zal wagen harder dan stapvoets te rijden als hij dat bord passeert.’
‘Allemaal in slakkengang.’
‘Sure as can be!’
‘Aan de slag dan maar.’

‘Weet je, Baas, dit akkefietje komt ons wel gegarandeerd op een lullig stukje op Horst-sweet-Horst te staan.’
‘Horst-sweet-Horst me reet, Chef!’