Vanmiddag. Ik passeer op de fiets een bekende. Ik groet hem. Hij groet mij. Ik
fiets door. ‘Oh, Wim …?’, roept hij me na. Ik fiets terug. Of het mij ook is opgevallen dat er de
laatste tijd zoveel graffiti op bordjes, kastjes, muren en dergelijke worden
gespoten? Met name Desk komt hij
overal in Horst aan de Maas tegen.
Van
Desk had ik inderdaad ook al de
indruk dat hij (zij?) op het moment vrij actief is. Net als
Zip
en
Cash.
Of mij dat ook zo stoort, wil mijn bekende weten. Nee, erg mooi vind ik die
tags (zeg maar handtekeningen) doorgaans
niet. Toch neem ik er – in tegenstelling tot mijn bekende – geen aanstoot aan. Hondenpoep,
zwerfafval, slecht afgestelde beregeningsinstallaties en bejaarden die klagen
over de jeugd van tegenwoordig – om maar eens een paar dwarsstraten te noemen – dát zijn dingen waar ík me aan stoor.
Wildstyle (graffiti met gestileerde
tekst) en
pieces (grote,
arbeidsintensieve, vaak veelkleurige graffiti) vind ik eveneens niet altijd
mooi, maar ik heb er meestal wel bewondering voor: ze
vereisen een zeker vakmanschap en ook een
flinke portie lef. Want ga er maar aan staan, zo’n werk in het holst van de
nacht maken met allerlei vijanden op de loer.
Graffitisten intrigeren me vooral. Als ik ze al zou willen veroordelen (waartoe
ik dus geen aandrang heb), zou ik eerst willen weten waarom ze doen wat ze
doen. Wat zijn hun drijfveren? Hun sporen nalaten? ‘Iets neerzetten dat de
wereld kan zien’, zoals
The Graffitist, die ik in februari sprak (klik
hier), me
toevertrouwde? Of is er meer? De goegemeente op stang jagen misschien? Een
schreeuw om aandacht? Een uiting van maatschappelijke onvrede? De kick van het iets
doen dat niet mag? Je onderscheiden van anderen? Verveling?
Ik wil het allemaal zó graag weten. Dus kom op,
Desk,
Zip,
Cash en anderen, meld je bij mij (
horstsweethorst@gmail.com), ik
luister naar je verhaal en ik zal het hier publiceren. (Dit laatste op
voorwaarde dat jij het er ook mee eens bent en met de plechtige belofte dat ik je
echte naam niet naar buiten zal brengen – zoals ik bij
The Graffitist ook niet heb gedaan.)
Desk,
Zip,
Cash en anderen, doe
het niet voor mij, doe het voor de goede zaak: ik ben er heilig van overtuigd
dat mijn bekende daarna voortaan met andere ogen naar jullie werk zal kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten