Top 5 – Horster mislocaties

Vermoedelijk onder het motto ‘Als de gelovigen mij niet langer opzoeken, zoek ik de gelovigen zelf maar op’, heeft deken De Graaf Woutering zaterdag in Melderslo een kermismis gehouden op de vloer van de botsauto’s. De kerk komt naar je toe! Een even eenvoudig als briljant idee.

Waar en wanneer kunnen we de komende tijd nog meer optredens van de deken verwachten? Alert als altijd heeft Horst-sweet-Horst beslag weten te leggen op de touragenda van de deken. Het zou flauw zijn alles al te verklappen, maar het neusje van de zalm zouden we onze trouwe lezers toch niet willen onthouden. Daarom bij dezen exclusief op Horst-sweet-Horst de top 5 van Horster mislocaties en –data voor het komend jaar:

5. 27 oktober, Boemelweekend te Horst. Onderweg van kroeg naar kroeg zal de deken in de Boemelbus speciale Boemelmissen verzorgen. Hij zal daarbij citeren uit Psalm 126, een pelgrimslied:

Wie in tranen onderweg zijn,
en de buidel draagt met zaad,
heeft een vreugdevolle thuiskomst,
als hij volle schoven draagt. 

4. 19 augustus, Westernweekend Davy Crockett te Meterik. Getooid met een cowboyhoed en omhangen met een sheriffster in plaats van een kruisje zal de deken zijn opwachting maken in de barn. In zijn preek zal hij bijzondere aandacht vragen voor Exodus 21:24: oog om oog, tand om tand.

3. 7 oktober, WK Bokkenollen te Griendtsveen. Gewapend met een dienblad voorzien van brood en wijn zal de deken de mis opdragen, onderwijl het parcours van twaalf hindernissen afleggend.

2. 21 oktober, Toverland te Sevenum. Bij gelegenheid van de opening van de Spinning Coaster, een achtbaan waarbij de karretjes draaien tijdens de rit, zal de deken de beminde gelovigen toespreken vanuit een van de karretjes. Hij zal daarbij niet nalaten te wijzen op de mallemolen die het hedendaagse leven is. 

1. 11 mei, Molen Eendracht Maakt Macht te Meterik. Ter gelegenheid van Nationale Molendag zal de deken zich laten bevestigen aan een van de wieken. Al bungelend zal hij in zijn preek uiteraard refereren aan Deuteronomium 24:6 (‘Men zal de bovenste molensteen niet tot pand nemen, want dan neemt men het leven tot pand’).

Klein mysterie 362 – Reclameborden (5)

Bestuurders uit naburige gemeenten beginnen zich nu ook al te bemoeien met de digitale reclamemast bij Interchalet langs de A73.

Vrijdag twitterde de Venrayse wethouder Ike Busser: ‘Net terug uit Venlo. Bij Horst ad Maas op A73 compleet verblind door gigawatts van totempaal Interchalet. Levensgevaarlijk!’ Z’n tweet was speciaal gericht aan burgemeester Kees van Rooij. In reactie op de tweet van Busser deed Karel van Soest, burgemeester van Boxmeer, er nog een schepje bovenop: ‘Kees doe er wat aan! Of liever Watt uit! Ik heb zelfde ervaring als Ike. #HorstaandeMaas verblindend!’

Krijgen tegenstanders van de mast nu ineens steun uit onverwachte hoek? Is dit het begin van een Noord-Limburgse stammenstrijd? Of tenminste een fiks geschil? Laten we het vooral hopen, ik ben altijd te vinden voor een goede bestuurlijke ruzie. Zeker als die gaat over een idiote reclamemast. Maar ik vrees dat we hier met een heel ander fenomeen te maken hebben. Een fenomeen dat ik zou willen scharen onder het kopje ‘bestuurdershumor’. Of nog erger: ‘bestuurlijk dollen’. Want u gelooft toch niet werkelijk dat onze bestuurders hun onderlinge ongenoegens via twitter openbaren? Leer mij onze bestuurders kennen! Als er al conflicten zijn, worden die keurig in achterkamertjes opgelost. 

Mijn vermoeden: op een bestuurlijke borrel bij een Floriadefestiviteit – geloof me, daar wordt wat bestuurlijk afgeborreld – zijn Ike en Karel met Kees in gesprek geraakt. Op enig moment kwam daarbij de reclamemast bij Interchalet aan de orde. Ike en Karel prezen Kees om de Horster voortvarendheid. Digitale reclamemasten, daar kunnen hun gemeenten nog slechts van dromen! Een gevoel van trots onderdrukkend incasseerde Kees de complimenten met de brede grijns waarop hij het patent lijkt te hebben. Om de feestvreugde te verhogen maakte Kees daarna gewag van die paar Horster zeurpieten die vinden dat met de mast de verkeersveiligheid in het gedrang komt. Ike en Karel proestten het uit: die mast gevaarlijk voor het verkeer? Heb je het ooit zo zout gegeten? Lachen, jongen! Waarop ze gedrieën overgingen op een ander gespreksonderwerp.

Toen Ike een uurtje later terugtufte naar z’n geliefde Venray kon ie bij het passeren van het mastje bij Interchalet een glimlach niet onderdrukken. Ter onderstreping van het aangenaam verpozen met Karel en Kees deed hij bovenstaande tweet uitgaan. Ike een tweet? Dan kon Karel natuurlijk niet achterblijven. Elf minuten na Ike slingerde Karel z’n tweet (inclusief woordspeling) de wereld in. Alleen een beetje jammer dat Kees het vervolgens niet afmaakte. Maar wat niet is, kan nog komen. Kom op, Kees, stel ons niet teleur!

Klein mysterie 361 – Nieuw Gemengd Bedrijf (4)

Nooit valt er wat te beleven in Horst aan de Maas, geniet je mede daarom even van een Verschnaufpause en zoals je altijd zult zien wijdt Nieuwsuur juist dan zomaar een item van een kwartier aan het Nieuw Gemengd Bedrijf. De reportage bracht aan het licht dat al meer dan twee miljoen euro overheidssubsidie naar de megamega- dan wel gigastal is gegaan. Het daaropvolgende interview met demissionair staatssecretaris Henk Bleker (Landbouw, Economische Zaken en Innovatie) bracht aan het licht dat de goeie man het noorden nu dan toch echt helemáál kwijt is.

Intussen is op plaatselijk niveau een openbrievenstrijd ontbrand tussen vereniging Behoud De Parel en de gemeenteraadsfractie van PvdA-PK over het Nieuw Gemengd Bedrijf (klik hier, hier, hier en hier). Behoud De Parel verwijt de PvdA-PK onvoldoende stelling te nemen tegen het Nieuw Gemengd Bedrijf en de PvdA-PK ontkent dit. Wat hiervan te denken?

Om te beginnen is de bewering van Behoud De Parel dat de PvdA(-PK) steeds vóór het Nieuw Gemengd Bedrijf stemt aantoonbare nonsens. De PvdA-fractie stemde op 12 februari 2008 namelijk juist tegen het cruciale raadsvoorstel dat alle volgende ontwikkelingen in gang zette. Daarna bleef de PvdA(-PK)-fractie steeds bijzonder kritisch over het Nieuw Gemengd Bedrijf. Toch bleek dat inderdaad zelden uit haar stemgedrag. Aan mijn verbazing en irritatie daarover heb ik diverse malen lucht gegeven (klik bijvoorbeeld hier en hier): zorgvuldigheid en nuance vallen te prijzen, maar je hoeft ook niet roomser te zijn dan de paus.

PvdA-PK-fractievoorzitter Richard van der Weegen noemt het verder ‘onzin’ dat de PvdA-PK direct na de verkiezingen van 2009 via Dagblad De Limburger kenbaar zou hebben gemaakt in ruil voor een wethouderszetel haar verzet tegen het Nieuw Gemengd Bedrijf te staken. Het is maar wat je onzin noemt. Evenals Behoud De Parel trok ik na lezing van deze passage in  Dagblad De Limburger van 16 december 2009 de conclusie dat de PvdA-PK de strijd opgaf:

Toegegeven, de uitspraak dat de PvdA-PK in kan stemmen met het Nieuw Gemengd Bedrijf is geen citaat, maar een parafrase. Maar wel een parafrase die de PvdA-PK bij mijn weten nooit heeft weersproken. Terwijl de parafrase belangrijk genoeg was om weersproken te worden. Als ze tenminste onjuist was ...

Wat mij betreft zit ’m de pijn bij de PvdA overigens vooral in de vorige raadsperiode. In bovengenoemde cruciale vergadering van 12 februari 2008 stemde de PvdA-fractie weliswaar tegen LOG Witveld (en daarmee tegen het Nieuw Gemengd Bedrijf), de PvdA-wethouder stemde ermee in. Moet kunnen in het dualisme? Ammehoela! Als ooit een fractie het vertrouwen in haar eigen wethouder diende op te zeggen, dan was het toen wel. Dat zou allerlei consequenties hebben gehad, maar de zaak was het waard. Dat dit niet gebeurde en de hele gemeenteraad, zelfs inclusief de SP, gewoon overging tot de orde van de dag beschouw ik nog altijd als een van de grootste mysteries van de moderne tijd.

Dat alles laat overigens onverlet dat het CDA en de VVD (Essentie) in dezen natuurlijk de ware boosdoeners zijn.

Intermezzo – Verschnaufpause (6)

Zo, de afgelopen weken weer eens genoten van een Verschnaufpause. Om het langvingerig gilde niet op een idee te brengen, deed ik het met wekelijks twee Horst-sweet-Horststukjes voorkomen alsof ik gewoon op mijn post was. Niets was echter minder waar: die stukjes waren voorgefabriceerd en in werkelijkheid bevond ik me voornamelijk in Frankrijk (nota bene meestentijds op de fiets), maar ook even in België en Duitsland. Dat had als belangrijk nadeel dat ik niet kon inspringen op de Horster actualiteit. Daar stond tegenover dat ik de blik eens danig kon verruimen. Altijd en eeuwig Horst aan de Maas gaat op een gegeven moment ook benauwen.

De komende tijd kom ik nog wel terug op het een of ander, nu alvast enkele opmerkelijke bevindingen. In de eerste plaats rotondes. Ook Frankrijk is ervan vergeven. Rotondekunst kennen ze er eveneens. Bijvoorbeeld in L’Isle-sur-le-Doubs. Anders dan bij ons, maar toch kunst:

In Vittel befietste ik zelfs een rotonde met een niet toegankelijke brug van niets naar nergens:

Qua putdeksels valt er in Frankrijk aanzienlijk meer te genieten dan in Horst aan de Maas, zoals dit exemplaar in Saint-Nazaire-le-Désert bewijst:

Pronkstuk van een camping in het Belgische Neufchâteau: een originele PTT-telefooncel. Rood opgeschilderd helaas, dat dan weer wel:

Naar corpussen met blauwe lendendoek was het vergeefs zoeken. In Damloup, vlakbij de slagvelden van Verdun, trof ik wel een exemplaar met een felrode lendendoek aan:

Als liefhebber van voetbalstadions viel er eveneens het nodige te genieten. Met het stadion van Saulxures-lès-Vannes als meest pregnante voorbeeld:

Hier nog nergens tegengekomen, in Frankrijk ook slechts op één plaats: een stoplicht met een digitaal klokje dat de wachttijd aangeeft:

In Chézery kwam ik erachter dat er altijd plaatsen te vinden zijn met nóg lelijker bloembakken:

Zou je die bloembak kitsch kunnen noemen, de afvalbakken in Straatsburg zijn vooral functioneel:

Wat me tenslotte in Luik deugd deed, is dat de lokale autoriteiten het goede voorbeeld van Horst aan de Maas hebben gevolgd en zijn overgegaan tot de introductie van rinkelpijpen:

Top 5 – Horster putdeksels

Als trotse bezitter van twee prachtboeken over putdeksels

ben ik het min of meer aan m’n stand verplicht met een top 5 van Horster putdeksels te komen. Dat besef was er al een hele tijd. Het voelde niet als een last – integendeel, ik beschouwde het zelfs als een eer niet-ingewijden te introduceren in de zo intrigerende wereld van het putdeksel. Toch kwam het er maar niet van met die top 5. Altijd was er wel iets actuelers, iets dringenders, iets leukers. Bovendien: putdeksels lopen toch niet weg?

Berichten over weggelopen putdeksels hebben mij inderdaad nog niet bereikt. Toch zit het putdeksel wel degelijk in de verdrukking. Het langvingerig gilde heeft het de laatste tijd namelijk gemunt op putdeksels. Ja, lieve mensen, geloof het of niet, zo ver is het inmiddels met Nederland gekomen dat zelfs putdeksels worden gestolen. Waar moet dat heen, hoe zal dat gaan?

Maar waarom zitten kniezen? Onmiskenbaar levert het verdwijnen van het putdeksel ook voordelen op. Zoals? Nou, zoals het feit dat ik u nu al een top 5 van Horster putdeksels kan presenteren. Want ik geef u op een briefje dat dat zonder die putdekselpikkers nog jaren had kunnen duren. Er is immers altijd wel wat actuelers, dringenders, leukers.

Goed, een top 5 van Horster putdeksels. Bleek bij nader inzien nog een hele crime. Hoe bepaal je een rangorde? Welke criteria hanteer je? Wat is de definitie van een putdeksel? Waar houdt het putdeksel op en waar begint het rooster? Komen alleen gietijzeren putdeksels in aanmerking? Nachtenlang bleven dergelijke vragen me door het hoofd spoken. Totdat ik het op een gegeven moment zat was en besloot dat alleen gietijzeren deksels in een vierkant frame meetelden. Was dat al een hele zorg minder, toen ik ook nog met mezelf afsprak er geen ingewikkelde criteria op na te houden maar me te laten leiden door het onbestemde begrip dat ‘gevoel’ heet, ja, toen, toen werd het samenstellen van deze top 5 een waar feest. Dames en heren, het is me een eer en een genoegen u hierbij mijn top 5 van Horster putdeksels onder de aandacht te brengen:

5.

Ach, kon dit putdeksel toch eens vertellen over alle stormen die het heeft doorstaan.

4.

Wie putdeksel zegt, zegt (of zei?) Globe Tegelen.

3.

Straalt optimisme uit, plus de absolute wil om te overleven in de asfaltjungle.

2.

Nering-Bögel, met zo’n naam kun je als putdeksel niet meer kapot.

1.

Vanwege z’n zeldzaamheid, want op de keper beschouwd passen de patronen van het deksel en die van het frame absoluut niet bij elkaar.

Klein mysterie 360 – Modder (2)

Op 15 december 2008 sprak ik mijn bewondering uit voor twee geïmproviseerde verkeersbordjes aan de Sint-Maartensweg. Ze wezen de argeloze verkeersdeelnemer op slipgevaar vanwege op en naast de weg gelegen modder.

Ik schreef destijds: ‘Hoeveel officieuze verkeersborden ik in mijn leven ook nog zal tegenkomen, ik kan me niet voorstellen dat ik ooit nog eens mooiere exemplaren zal aantreffen dan de twee die ik zaterdagochtend bij toeval ontdekte.’ En nu is het onvoorstelbare dan toch gebeurd! Waar? Op de Grauwveenweg. Die doodsaaie, kaarsrechte weg van niets naar nergens die desondanks altijd wel weer goed is voor een verrassing (ik hoef het MIBO-magazijn maar in herinnering te roepen).

Wat me zowel bij de bordjes aan de Sint-Maartensweg als dat aan de Grauwveenweg trof was de wellevendheid die er uit sprak: daar was toch maar iemand knutselend in de weer geweest om ons te waarschuwen voor op de loer liggend gevaar. Petje af. Zou ik eender hebben gehandeld? Ik heb m’n twijfels, nog los van de vraag of ik als eigenaar van twee linkerhanden de knutselopgave überhaupt tot een goed einde had weten te brengen.

De bordjes aan de Sint-Maartensweg vond ik meer aandoenlijk dan fraai. Bij het bord aan de Grauwveenweg is het net omgedraaid.

Het is dat ik me nog net kon inhouden, anders had ik het beslist meegenomen en thuis een ereplaats gegeven. Als het in een tentoonstelling over hedendaagse kunst in zeg Boijmans Van Beuningen had gehangen, weet ik zeker dat ik het vol bewondering in me op zou hebben genomen. Je ziet het verklarende tekstbordje al bijna voor je: ‘Het felle, fluorescerende geelgroen in combinatie met die oranje accenten en het woord “modder”, dat de uitdrukking vormt van de maatschappijkritiek van de kunstenaar, maakt dit tot een werk met een enorme zeggingskracht.’ Of stel je eens voor dat het in Kassel op de Documenta zou hangen: ‘Das helle, fluoreszierende gelb-grün in Kombination mit den orangen Akzenten und dem Wort “Schlamm”, dass Ausdruck ist der Gesellschaftskritik des Künstlers, macht es zu einem Kunstwerk mit enormer Ausdruckskraft.’

Ik zweer u: ik zou met open ogen in de val lopen. En ik zou me er niet eens voor schamen. Ik mag dan wel liefhebber zijn van moderne en hedendaagse kunst, ik pretendeer absoluut niet er verstand van te hebben – omdat ik geen masker op heb kan ik ook niet ontmaskerd worden. Overigens zou ik er een warm voorstander van zijn dit werk (uiteraard voorzien van wat artistiek bijschriftgelul) op te hangen in een museum van naam en faam. Opdat deskundigen en vooral pseudodeskundigen er hun tanden op kunnen stukbijten.

Klein mysterie 359 – Kammeneuter

Een woord dat je tegenwoordig ook bijna nooit meer hoort is kammeneuter. En het is nog wel zo’n mooi woord. Wat zeg ik? Het is een van de mooiste Horster woorden die ik ken. Wat zeg ik? Kammeneuter ís het mooiste woord dat ik ken. Vandaag dan. Morgen kan het alweer zekdumpel zijn, overmorgen aovesraegen en volgende week koaje.

Maar vandaag is het kammeneuter. Of is het kammeleuter? ‘Kammeneuter’ zegt È mes in de taes, zelf ben ik van oudsher een kammeleuterzegger. Maar wie ben ik om Jan ván Teng tegen te spreken? Is overigens een beetje een academische discussie, vergelijkbaar met die over brándbaere en brombaere. Behoort ook tot de charmes van het dialect, dat het niet allemaal even precies vastligt.

Minder mooi, althans in dit geval, is dat dat dialect zich maar moeilijk schriftelijk laat vastleggen. Daardoor bestaat de kans dat niet-dialectsprekers kammeneuter uitspreken als ‘kammeneuter’. Terwijl je kammeneuter juist helemaal niet moet uitspreken als ‘kammeneuter’. Die twee m’en zijn er in werkelijkheid hoogstens een en een kwart. En wie die ‘eu’ ook uitspreekt als ‘eu’ valt onmiddellijk door de mand. Een o met een trema komt weliswaar dichter in de buurt, maar kan nog altijd niet in de schaduw staan van het origineel. Dit in tegenstelling tot een langgerekt ‘ehhhh’. Maar dat heeft dan weer desastreuze gevolgen voor het woordbeeld: kammenehhhhter. Nee, ik geloof dat er weinig anders opzit dan u de juiste uitspraak maar te laten horen:

Zo, die kant van de zaak is erledigt. Komen we bij de betekenis. Zijn we vrij snel klaar mee: ‘iets hiel groëts’, volgens Jan ván Teng. Niets tegenin te brengen. ‘Daat is enne kammeneuter ván enne stool, zeg! Hoe kriege we di boave?’

‘Daat is ennen behuurlikke kammeneuter! Wat is daat eigelik vur biëst?

Van mensen wordt bij mijn weten nooit gezegd dat het kammeneuters dan wel kammeleuters zijn. Wel valt het begrip kammeleuter soms in verband met een bepaald onderdeel van het menselijk lichaam. Niet in verband met - wat u ongetwijfeld dacht - een bepaald onderdeel van het mannelijk lichaam, maar in verband met een bepaald onderdeel van het vrouwelijk lichaam. Wijzer maak ik u niet, google zelf maar op ‘kammeleuter’.

Resteert de vraag waar het woord vandaan komt. Ik heb niet het flauwste idee, maar ongetwijfeld kunt u mij, en daarmee de lezers van Horst-sweet-Horst, verblijden met een originele verklaring. Laat maar weten! Zorg er s.v.p. wel voor dat het geen kammeneuter van een stuk wordt. En ook geen kammeleuter.

Intermezzo - Jachthut (22)

Jachthutten spotten is een hobby die ik doorgaans niet in de zomer beoefen. In bladerloze jaargetijden is het ontdekken van een jachthut een stuk eenvoudiger dan wanneer bomen en struiken vol in blad staan. Waar tegenover staat dat de voldoening ’s zomers veel groter is. Dus u kunt zich wel voorstellen hoe m’n reactie was toen ik onlangs een nieuw exemplaar ontdekte. Al werd die vreugde bijna meteen weer getemperd door zelfverwijten: hoe was het in godsnaam mogelijk dat ik dit gevaarte eerder over het hoofd had gezien?

De betreffende hut bevindt zich aan de Roamweg in Broekhuizen, aan de rand van een perceel met populieren, van Horst uit gezien aan de linkerkant van de weg, circa tweehonderd meter vóór de Haasendonkerweg. Komend vanuit Broekhuizen ben je een knappe jongen als je de hut opmerkt; bomen en struiken belemmeren het zicht. De hut naderend uit de tegenovergestelde richting is het dus een heel ander verhaal. Als je je hoofd even naar links wendt, ben je een knappe jongen als je ’m mist, zeker nu het maïs nog niet tot volle wasdom is gekomen.

Hoe kan het dan dat ik de hut eerder toch gemist heb? Twee mogelijkheden: de hut staat er al een tijdje, maar werd aan het zicht onttrokken door de populieren of de hut staat er pas sinds kortgeleden een deel van de populieren is gekapt. Ik vermoed dat het laatste het geval is, mede omdat de hut nog betrekkelijk ongebruikt oogt. Klopt dat vermoeden, dan is ook meteen duidelijk dat ik mezelf niets hoef te verwijten – en dat is ook wat waard.

Verder valt er weinig spannends over te zeggen, of het moest zijn dat ik in de buurt tevens een likpaal aantrof,

dat het wel lijkt alsof de toegangstrap opengeklapt moet worden en dat ik het eigenlijk best een elegante hut vindt.

Actualisatie – Containers (1)

Zo schrijf je jaren niet over containers en zo kom je er niet meer van los.
Ik zat onlangs nog eens de foto’s van Jeu van Helden van de container aan de Kleefsedijk

te vergelijken met die van mij

– je moet toch wat als er geen voetballen op de televisie is.

De foto’s van Jeu dateren van april 2001, die van mij van een week geleden. Meer dan elf jaar heeft de container dus de tijd gehad om mooier te worden, dat wil zeggen: in verval te raken. Lang genoeg, zou je denken. Vreemd genoeg lijkt eerder het tegendeel het geval. De container van 2001 oogt aanzienlijk vuiler en verroester dan de container van 2012, zelfs als je in aanmerking neemt dat mijn foto’s onder een stralende zon zijn genomen en die van Jeu op een grijsnatte, waarschijnlijk waterkoude aprildag.

Is de container van 2012 dan nog wel de container van 2001? Ja: de beteksting uit 2001

is eender aan de huidige

en het zou wel een bijzonder sterk stuk in een oude broek zijn als boer B tussen 2001 en 2012 ergens een tweede, identieke maar schonere container op de kop zou hebben weten te tikken. Dus kan het haast niet anders of boer B geeft de vrouw bij tijd en wijle opdracht een emmertje zeepsop te prepareren dat hij vervolgens met uiterste omzichtigheid op de aanhanger van z’n tractor positioneert om daarna welgemoed met Nestor, z’n Schotse collie, op de bumper naar z’n geliefde container te tuffen en die van alle ongerechtigheden te ontdoen. Wat een aandoenlijk tafereeltje moet zijn.

Uiteraard mailde ik Jeu m’n bevindingen. Dit was z’n reactie:

‘Ik heb de foto’s ook even vergeleken. Het lijken wel twee verschillende containers. Hij is wel schoner maar absoluut niet mooier geworden. Boer B had thuis moeten blijven met zijn emmertje sop, hij heeft hem helemaal verrinneweerd. Poetsgraag volk daar op de Kleefsedijk. Toen ik er nog woonde heb ik een buurtbewoner op een prachtige zaterdag eens gadegeslagen bij het schoonmaken, met emmer en sop, van het Heras-hekwerk om z’n dierenweide. De hele middag!! Misschien ben ik daar net op tijd weggegaan.’

Waarop ik Jeu heb teruggemaild dat hij in elk geval mij een groot plezier zou doen met een roman over z’n leven aan de Kleefsedijk.