woensdag 16 juni 2021

Intermezzo – Kraamkamer (1)

Afgelopen weekend bijna twee dagen lang in een kraamkamer verbleven. Het was er bijzonder aangenaam vertoeven. Hartelijk welkom geheten, door alles en iedereen verwend, omgeven door warmte en vrolijkheid, slechts af en toe enig gekrijs.


U wist niet dat ik in blijde verwachting was? Kan ik me voorstellen. Met een nakend (groot)vaderschap had mijn tweedaags verblijf in die kraamkamer dan ook helemaal niets van doen. Wel met twee wandelingen. Op vrijdag in de Geijsterse Bossen en de Boschhuizerbergen en de volgende dag van Wanssum via Maaspark Ooijen-Wanssum, Broekhuizenvorst en Melderslo naar Horst. Op beide dagen in voortreffelijk gezelschap. Maar vanwaar dan die kraamkamer? Omdat beide wandelingen zich grotendeels afspeelden in bosgebieden. En die worden, blijkens op diverse plaatsen aangetroffen welkomstborden, aangeduid als ‘Kraamkamer van de natuur’. Moeder natuur die hier haar schatjes baart. Zoiets, vermoed ik.


Het was om je vingers bij af te likken, de majestueuze beuken in de Geijsterse Bossen, de jeneverbessen in Boschhuizerbergen, de waterpartijen in Maaspark Ooijen-Wanssum, de poelen in het Schuitwater, de zandverstuivingen op de Swolgender Heide. Allemaal prachtig en uitnodigend. Het leek wel een sprookje. Uiteindelijk ís het ook een sprookje. Want op de keper beschouwd is het toch een illusie. Te mooi om waar te zijn. Je dénkt dat de natuur het hier voor het zeggen heeft, maar als puntje bij paaltje komt is het de mens die de baas is. Dezelfde mens die heeft beschikt dat bever en vogelkers hier zijn geïntroduceerd, gaat met evenveel gemak over tot de verdelging van bever en vogelkers. Of het nu gaat om bomen die zijn voorzien van oranje stippen of om van mos ontdane bospercelen of om vernatting ter bestrijding van de droogte of om gemaaide paden of om hekken en prikkeldraad die moeten verhinderen dat je je buiten die gebaande paden begeeft: alles is door de mens bedacht en gecreëerd.


Over Maaspark Ooijen-Wanssum hoorde ik gisteren iemand zeggen, doelend op het feit dat nog steeds geen beheerder voor het gebied is gevonden. ‘Het ligt er allemaal nogal natuurlijk bij.’ Het was bedoeld als een verzuchting. Mij klonk het als muziek in de oren.


Ik ben grootgebracht met de tegenstelling natuur – cultuur. Natuur: ongerept, geen menselijk ingrijpen. Cultuur: aangeraakt door mensenhand. Mijn twee dagen wandelen hebben me definitief met de neus op de feiten gedrukt. Die aloude tegenstelling bestaat niet meer. Natuur in zijn oorspronkelijke betekenis bestaat niet meer. Althans niet hier in Noord-Limburg. Kraamkamer van de natuur? Speeltje van de mens zul je bedoelen. 

(Dit stukje verscheen vandaag in iets andere vorm in Via Horst-Venray. Foto’s 2 en 3 zijn gemaakt door Agata Siwek.)  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten