Top 5 – Gepimpte Hegelsomse eieren

Vrijdag een bezoek gebracht aan Manifesta, de tweejaarlijkse Europese manifestatie voor hedendaagse beeldende kunst die dit jaar is neergestreken in Genk. Niet zomaar in Genk, nee, in het hoofdgebouw van de voormalige mijn van Waterschei. Een industrieel monument van de bovenste plank, omringd door desolate gebouwen in een desolaat gebied.

Met de locatie zit het dus meer dan goed. Maar de bedoeling is uiteraard dat het geëxposeerde werk de locatie overtreft. Is dat ook het geval? Als ik heel eerlijk ben niet. Natuurlijk, er valt allerhande prachtigs, spannends, intrigerends, spitsvondigs en tot nadenken stemmends te beleven. Knap ook hoe het mijnverleden wordt verbonden met de hedendaagse kunstwerken. En heus, in de ruim drie uur dat ik er was heb ik me geen seconde verveeld. Het door een microfoon versterkte geluid van een speeldoos waarop de Internationale speelt, de immense hoop aan elkaar genaaide stoffen, het mierenlaboratorium en de video met Engelse oud-mijnwerkers die mijngeluiden nabootsen zullen me zeker nog een tijdje bijblijven. Maar dat is het dan ook wel zo’n beetje.

Misschien had ik mezelf ook meer tijd moeten gunnen: mijn voornaamste probleem met dit soort manifestaties is altijd de overstelpende omvang. Om alles goed in je op te kunnen nemen en te laten bezinken, zou je eigenlijk drie, vier keer moeten gaan. Maar wie doet dat?
Mijn tweede probleem met dit soort manifestaties is dat ze altijd worden gedomineerd door conceptuele kunst. Op zich niks mis met conceptuele kunst, maar je moet er in elk geval de tijd voor nemen – en die is er dus niet.
Mijn derde probleem bij dit soort manifestaties zijn de video’s. Terwijl ik juist een geweldige liefhebber van kunstvideo’s ben. Maar bij dit soort manifestaties zijn het er steevast te veel, zijn ze steevast te lang (maximale lengte tien minuten als het aan mij zou liggen) en – heb ik weer – val ik er steevast middenin. Kan zo’n video niet meteen boeien, dan loop je al snel weer verder: er is toch keus genoeg.

Klinkt misschien gek, maar misschien beleefde ik dit weekend wel meer kunstgenot in Hegelsom. Daar fietste ik gisteren de Pimp ow ei-route langs 26 door inwoners van het dorp vervaardigde kunstwerken, allemaal met als basis een stalen ei (klik hier en hier voor meer informatie). Hier geen overstelpende omvang, nauwelijks conceptuele kunst, geen video’s. Minder pretenties ook dan in Genk. Wel meer humor, veel meer humor.

Wat Pimp ow ei wat mij betreft vooral duidelijk maakt is dat er meerdere wegen zijn die naar Rome leiden. Het hoeft niet altijd allemaal even verheven te zijn, laagdrempeligheid kan ook haar charmes hebben. Maar weet u wat? Wandel of fiets de route en vorm zelf een oordeel. Wel opschieten: op 7 oktober is het gedaan met het feest. En laat u vooral niet beïnvloeden door mijn top 5 van gepimpte Hegelsomse eieren. Hier komt ie:

5. RecEIcling

Geïnspireerd op het nieuwe, op scheiden en hergebruiken gerichte Horster afvalbeleid. Hoe zou Horst er uitzien als alle nöälers over het afvalbeleid hun ergernis zouden weten om te zetten in creativiteit?

4. Gedreij um ’t Ei

Zou hoger zijn geëindigd als het kleine ei daadwerkelijk om het grote ei had gedraaid. Andersom had van mij trouwens ook gemogen.

3. Wat was er het eerst? De kip of het ei?

Fraai contrast tussen de gezellig scharrelende kippen (de enige van de hele route) en de diep filosofische vraag.

2. Dut ma mei mit os Ei

Kinetische kunst heeft zoals bekend bij mij altijd een streepje voor. Bovendien ben ik een bekende van de maker, dus ik kan er sowieso niet omheen dit werk in m’n top 5 op te nemen.

1. Un oeuf is enough

Zal wel aan mij liggen, maar dit vind ik nu superieure humor. En het is ook nog intrigerend. Zeker als je weet dat dit werk niet is opgenomen in de officiële route. Het zal toch niet zijn geweigerd?  

Klein mysterie 377 – Waak voor inbraak

‘Inbraakproject krijgt nominatie’, kopte Dagblad De Limburger woensdag. ‘Mooi, eindelijk ook eens erkenning voor het vakmanschap van de inbreker’, denk je dan. Verder lezen helpt je uit de droom: er is geen inbraakproject genomineerd voor de Hein Roethofprijs maar een anti-inbraakproject. Een niet onwezenlijk verschil. Het gaat om Waak voor Inbraak, in 2008 in het leven geroepen om het aantal inbraken in Noord-Limburg te verminderen. Dagblad De Limburger: ‘Het project bleek een groot succes. In drie jaar tijd namen de inbraken met 40 procent af.’ Projectleider Kees van Rooij, tevens burgemeester van Horst aan de Maas: ‘Dit is een erkenning voor het feit dat je met elkaar veiligheid creëert.’ Halleluja!

M’n felicitatiebrief richting projectleider was al bijna gepost en ik had intussen allemaal m’n afspraken voor 29 oktober (de dag van de prijsuitreiking) afgezegd, toen ik Dagblad De Limburger van een dag later onder ogen kreeg. Kop op pagina 2 van het regiokatern: ‘Ook dit jaar veel woninginbraken in regio.’ Het bijbehorende artikel maakt duidelijk dat het aantal woninginbraken in Noord-Limburg in de eerste zes maanden van 2012 met 33 procent is gestegen ten opzichte van de eerste zes maanden van 2009. Huh? En een dag eerder waren de inbraken in drie jaar tijd nog met veertig procent afgenomen en was er met elkaar veiligheid gecreëerd! Woensdag himmelhoch jauchzend, donderdag zum Tode betrübt. 

Vrijdag toch maar eens zelf een internetonderzoekje gedaan. Blijkt dat die afname van veertig procent betrekking heeft op de cijfers van 2009 ten opzichte van 2006. Had me een hoop werk bespaard als Dagblad De Limburger dat er woensdag meteen bij had vermeld. Gelukkig maakt de krant die omissie een dag later weer goed met de publicatie van een verhelderend interview met projectleider Kees van Rooij. Die bevestigt eerst dat de toename in inbraken evident is en beweert vervolgens met droge ogen (dat neem ik althans aan) dat de regio desondanks veiliger is geworden. Zo klaar als een klontje natuurlijk, alleen ga je het pas zien als je het door hebt. Kon nog wel eens een flinke klus worden dat ook de jury van de Hein Roethofprijs aan het verstand gepeuterd te krijgen.

Of is het eigenlijk helemaal niet de bedoeling dat die prijs naar Waak voor Inbraak gaat? Het interview met de projectleider lezend valt moeilijk aan de indruk te ontkomen dat hij de eer maar wat graag aan zich voorbij laat gaan. Je gooit immers geen hoge ogen met uitspraken als ‘De invloed van het project valt niet te meten.’ En als om ook de laatste twijfel bij de jury weg te nemen: ‘Toen we Waak Voor Inbraak lanceerden, daalde het aantal inbraken snel. Dat was natuurlijk heel mooi, maar toch was het maar ten dele aan het project te danken.’

Beter kun je je eigen ondergang niet organiseren. Zo wordt ons op 29 oktober een mooi feestje door de neus geboord. Dat wordt dus afreizen naar Turkije waar op die datum de Dag van de Republiek wordt gevierd. Tenzij Erdogan tegen die tijd de republiek heeft afgeschaft. Maar dan kunnen we nog altijd naar Cambodja waar het op 29 oktober kroningsdag is. En desnoods vieren we October Bank Holiday in Ierland. Maar feesten zullen we.

Top 5 – Conservatieve Horster gemoedelijkheidsuitingen

Elsevier waagde zich afgelopen week aan een diepgravende analyse van de zoveelste verkiezingsnederlaag van het CDA. Dit in reactie op het instellen van wéér een nieuwe interne onderzoekscommissie. Conclusie van Elsevier: ‘Onderzoek? Oorzaak falen CDA is allang duidelijk.’ En die oorzaak is: ‘Een tekort aan conservatieve gemoedelijkheid. Het CDA ontstond uit de gemoedelijk rechtse KVP en CHU en de scherpslijperig linkse ARP. Van KVP en CHU is weinig over: feitelijk opgeslokt door de ARP. Maar dat durft geen onderzoekscommissie op te schrijven.’

Voor de verandering ben ik het eens een keer helemaal eens met Leon Litjens, Horster CDA-wethouder en ingewijde in de materie. Hij twitterde  over het artikel met de Caps Locktoets aan: ‘VOLGENS MIJ IS T INDERDAAD ZO SIMPEL!’
Niks geen ‘radicaal door het midden’ of ‘samen kunnen we meer’, maar gewoon ouderwetse zuidelijke katholieke conservatieve gemoedelijkheid. Natúúrlijk stond die KVP van vroeger niet gelijk aan ons kent ons, achterkamertjes, verdeel en heers, geritsel, paternalisme en mantels der liefde, hoe komt u daar nou toch weer bij? Nee hoor, beter dan met ‘conservatieve gemoedelijkheid’ kun je de KVP beslist niet karakteriseren.

Wist u trouwens dat die conservatieve gemoedelijkheid in Horst aan de Maas ook onder de CDA-paraplu nooit verloren is gegaan? Mijn top 5 van conservatief gemoedelijke media-uitingen van Horster CDA’ers van de afgelopen weken:

5. ‘Samsom noemt landbouw een industrie van het verleden. Gotspe’ (Raymond Knops; Tweede Kamerlid)

4. ‘Wijffels hard op de weg de weifelachtige eer van Orakel uit IJzendijke te bemachtigen.’ (MarliesJanssen-Kusters; gemeenteraadslid)

3. ‘16 uur om een reactie te geven die nergens op slaat.’ (Sjaak Jenniskens; bestuurslid)

2. ‘Er staat op 12 september veel op het spel, waaronder de toekomst van onze krijgsmacht. En daarmee de veiligheid, economie en welvaart van ons land. Vooralsnog dreigt de grootste aanslag op die kwetsbare verworvenheden niet van Al Qaeda te komen, maar van links.’ (Raymond Knops)

1. ‘Roemer: stoppen met zwartmaken. Hoe noemen ze dat ook al weer? Ach ja: de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet’ (Leon Litjens; wethouder)

Zei ik het niet? In Horst aan de Maas is die ouderwetse zuidelijke katholieke conservatieve gemoedelijkheid gelukkig nooit verloren gegaan. Wie nog niet helemaal overtuigd is, kan ik van harte de twitterdiscussie tussen Marlies Janssen-Kusters, Leon Litjens en Marc Breugelmans over de partijmastodonten ter lezing aanbevelen. Spat de gemoedelijkheid ook aan alle kanten van af. Geloof me nou: laat de rest van de partij een voorbeeld nemen aan de conservatieve Horster gemoedelijkheid en er gloren weer gouden tijden voor het CDA.

Intermezzo – Hondenuitlaatservice

Sommige dingen zijn zo mooi dat je het risico loopt dat je er afbreuk aan doet met elk woord dat je erover zegt. Daarom zeg ik over dit briefje alleen nog dat Peter Janssen het signaleerde en fotografeerde (waarvoor dank!), dat het in elk geval vorige week zaterdag nog in een abri aan de Steinhagenstraat in Sevenum hing, dat het me op slag dat even weerzin- als lachwekkend simplistische VVD-affiche waarop het was bevestigd deed vergeten,

dat ik ter bescherming van de privacy van de uitlaters hun namen (digitaal) heb verwijderd en dat u op de afbeelding moet klikken om haar te vergroten. En nu houd ik verder m’n waffel.

    

Klein mysterie 376 – Kazerneplan (6)

Afgelopen zaterdag, VVV-NEC. Aan de lange zijde bij de tunnel waar de spelers het veld opkomen staat een groep van zo’n man of dertig de thuisclub vurig aan te moedigen. Opvallend, want van supporters die hun club vurig aanmoedigen zijn er in Venlo niet veel. Nog opvallender is dat de groep positie heeft gekozen aan de lange zijde: supporters die hun club vurig aanmoedigen vind je doorgaans aan de korte zijde. Maar het meest opvallende is toch wel dat het hier een groep Duitsers betreft. Lang verwacht, nooit gedacht, toch gekregen: het Duitse achterland!

Het Duitse achterland. Het begrip kwam vorige week maandag regelmatig voorbij in een onthullende aflevering van De slag om Nederland. Het VPRO-programma was in z’n geheel gewijd aan het nieuwe, 45 miljoen euro kostende stadion dat VVV met aanzienlijke financiële steun en garantstellingen van de gemeente Venlo op het kazerneterrein gaat bouwen.

Een voetbalstadion dat tevens dienst moet doen als evenementencentrum. Een combinatie die overal tot ellende heeft geleid en nog leidt, maar in Venlo gaat het lukken, zo bezweren VVV-voorzitter Hai Berden en wethouder Twan Beurskens (VVD). ‘Dankzij het Duitse achterland.’ Laat die bedrijfskundige van de Universiteit Leiden, de woordvoerders van het Gelredome en Mojo Concerts en Pinkpoporganisator Jan Smeets maar zwartkijken, in Venlo verrijst volgens Beurskens ‘het beste van alle stadions die je in Nederland hebt’. Waarop de wethouder die overtuiging baseert? ‘Op een combinatie van argumenten, gevoel en vertrouwen.’ Tsja.

De uitzending maakt het nóg onbegrijpelijker dat de gemeenteraad van het nagenoeg failliete Venlo in april heeft ingestemd met de plannen. ‘Maar er gebeurt in Venlo wel meer onbegrijpelijks en daar hoor ik je nooit over’, zult u zeggen. Klopt. Er is alleen één verschil: aan déze onbegrijpelijkheid draagt ook de gemeente Horst aan de Maas financieel bij. Regio Venlo, waartoe ook Horst aan de Maas behoort, investeert namelijk vijftien miljoen euro in het kazerneterrein. Aanleiding voor de plaatselijke SP om toen dat nieuws bekend werd schriftelijke raadsvragen te stellen. Dat was op 24 april. Een week later schreef ik: ‘Ik ben altijd al een trouw volger van de gemeenteraadsvergaderingen, maar de vergadering waarin de beantwoording van de vragen van de SP aan de orde komt, zal ik met nog grotere belangstelling dan normaal tot me nemen.’
Nu vraag ik me af: heb ik iets gruwelijk gemist of zijn die SP-vragen inderdaad nog altijd niet beantwoord? Heeft het college van burgemeester en wethouders soms eerst de uitzending van De Slag om Nederland af willen wachten? Of is het bezig met consultatie van het Duitse achterland? Valt eigenlijk allebei wel te hopen, want des te groter is de kans dat het besef doordringt dat we grotelijks worden belazerd.  

Resteert de vraag of dat plukje supporters uit het Duitse achterland zaterdag uit eigener beweging naar Venlo was afgereisd of dat er een flinke stimuleringspremie van Hai en Twan aan te pas is gekomen.

Klein mysterie 375 – Bramen

Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid dat ik eenmaal per week, meestal op dinsdagavond, een driegangendiner krijg voorgeschoteld door J. en I. En als ik zeg driegangendiner bedoel ik ook driegangendiner. Week in week uit culinaire hoogstandjes, steeds tot in de puntjes verzorgd, nooit zullen ze zich er op een gemakkelijke manier vanaf maken. Enkele dinsdagen geleden ook weer: vooraf een kostelijke quiche met een luchtige, met honing besprenkelde salade, als hoofdgerecht witte rijst met stukjes kipfilet in een delicieus sausje en als slagroom op de taart verrukkelijke tiramisu met bramen.

Welopgevoed als ik ben put ik me uit in de nodige, welgemeende, loftuitingen. M’n grootste compliment reserveer ik voor de tiramisu, waarbij ik in het bijzonder refereer aan de voor mij verrassende combinatie met bramen. En dan zijn de rapen (of liever gezegd de bramen) gaar. Omdat we in het (Horster) dialect converseren, gebruik ik in mijn lofprijzing van de bramentiramisu het woord brândbaere. Een doodnormaal Horster woord, zoals ik hier verleden jaar al eens overtuigend heb aangetoond. Desondanks menen J. en I. me te moeten corrigeren.
‘Brândbaere? Bràmpele zul je bedoelen!’
Ergernis over hun eigenwijsheid en teleurstelling over het feit dat ze m’n stukje van vorig jaar blijkbaar alweer zijn vergeten (of nog erger: helemaal niet hebben gelezen) vechten om voorrang. 

Ik: ‘Nee, brândbaere. Brâmbaere kan eventueel ook nog, maar bràmpele is echt geen Horster.’

I.: ‘Jawel, hoor, ik gebruik het m’n hele leven al.’
J.: ‘Bràmpele, heel zeker. Heb ik net als I. van huis uit zo meegekregen.’
Dat ook nog: J. die zich vierkant achter I. opstelt! Iets dat ie maar hoogstzelden doet, iets dat ie wat mij betreft gerust vaker mag doen, maar juist niet in het geval van de bràmpele. Hoewel ik overtuigd ben van m’n gelijk, besluit ik het er verder maar bij te laten zitten. Bij een dergelijk gesloten front valt er voor mij toch geen eer te behalen.

Na thuiskomst wordt mijn vermoeden dat achter de bràmpele wel eens de fnuikende invloed van de Sevenumse moeder van I. schuil kan gaan, meteen bewaarheid. Sla er het (digitale) Sevenumse woordenboek maar op na. Duidelijk. 1-0 voor mij.

I. zal haar verlies dragen als een kerel, zo goed ken ik haar wel. Met J. (geen Sevenummers in z’n stamboom) zou dat wel eens anders kunnen liggen. Misschien doe ik er maar het beste aan gewoon m’n mond te houden en er niet meer op terug te komen. Lijdt hij geen gezichtsverlies en blijf ik verzekerd van m’n wekelijkse driegangendiner.

Intermezzo – Energie

‘Net thuis van weer een heerlijke campagnedag. Het zijn drukke dagen maar wat een energie krijg ik van de vele vrijwilligers die we als PvdA hebben. De energie die je daar van krijgt compenseert het gebrek aan slaap. Vooral de paprikasoep, gemaakt van in onze regio gekweekte oranje paprika’s, heeft voor de nodige positieve energie gezorgd voor de rest van de avond.

Zoals de laatste weken wel duidelijk is barst de PvdA van de nieuwe energie en die energie hebben we door het hele land keihard nodig om het Nederland dat we kwijt dreigen te raken terug te krijgen. Met veel van de inwoners hebben we gesprekken gevoerd waarbij een breed scala aan onderwerpen, van arbeidsmigranten tot de Euro en van huisvesting voor jongeren tot vertrouwen in de politiek, de revue zijn gepasseerd. Stuk voor stuk gesprekken die ons energie geven verder te strijden voor een sterker en socialer Nederland. En dan nu voor de vierde nacht op rij weer vijf uurtjes nachtrust pakken. Veel te weinig eigenlijk, maar de energie die je krijgt van die toppers van vrijwilligers compenseert dit tekort meer dan voldoende!

In een opwelling 150 magazines met 150 persoonlijke brieven waarin we de 16 dorpen tour aankondigen in Horst verspreid. Energieoverschot! Om genoeg energie te hebben en om af en toe m’n gedachten op een rij te kunnen zetten breng ik graag de weinige vrij uurtjes door in hardloop of wielertenue en combineer ik het sportieve met het mooie dat Horst aan de Maas te bieden heeft. Geeft weer energie om er vol voor te gaan!

Campagneweekend heeft me redelijk gesloopt. Oplossing: 2 uur verlof en 15 km hardlopen in 1:20. Genoeg energie nu voor vergaderavondje! Om te laten zien hoe we naar bijvoorbeeld de forenzentax kijken hebben de vier Noord-Limburgse PvdA-afdelingen met dik 1000 inwoners gesproken en duidelijk gemaakt dat we de forenzentax zo snel mogelijk terug moeten draaien. Duizend gesprekken die ons nog verder hebben overtuigd van onze zaak en die ons nog meer energie hebben gegeven om de komende 32 uur, en de jaren daarna te blijven knokken voor een eerlijker en socialer Nederland. Heel Nederland nieuwe energie!

30 km hardlopen daags na een intensieve campagne is geen goed idee. Energie is nu volledig op.'

(Representatieve samenvatting van het weblog en de tweets van Roy Bouten van het afgelopen half jaar – fuck the context)

Intermezzo – Op de baskuul (2)

De researchafdeling van Horst-sweet-Horst hoeft slechts één keer allerlei uitspraken van Horster politici op de bascuul te zetten en meteen zie je dat de dames en heren op hun tellen gaan passen. Veel risicomijdend gedrag dus, de afgelopen week. Desondanks zijn de onderzoekers, door te zoeken tot in de diepste krochten van het internet, toch weer tien beweringen tegengekomen die ze de moeite van het wegen waard vonden. Dus opnieuw tien beweringen die het stempel ‘waar’, ‘enigszins waar’ of ‘gelogen’ krijgen, gevolgd door een korte toelichting, tot stand gekomen onder verantwoordelijkheid van de wetenschappelijke staf:

1. Ger van Rensch (CDA), 7 september: ‘Stemmen doe je met je hart én met je hoofd!’
○ waar
○ enigszins waar
● gelogen
Toelichting: stemmen doe je met een rood potlood.

2. Roy Bouten (PvdA), 3 september, in een tweet gericht aan Mark Verheijen, VVD-gedeputeerde en kandidaat Kamerlid: ‘Wat zit jij in de afzeikmodus de laatste tijd.’

○ waar
○ enigszins waar
● gelogen
Toelichting: zorgvuldig onderzoek van de diverse modussen van Mark Verheijen heeft uitgewezen dat hij al sinds z’n dertiende in de afzeikmodus zit.

3. Ger van Rensch, 7 september: ‘Politiek bedrijven is niet altijd de sterkste kant van ‘mijn’ partij.’
● waar
○ enigszins waar
○ gelogen
Toelichting: het CDA valt op een heleboel terreinen niet of nauwelijks te overtreffen, maar de afgelopen 35 jaar hebben inderdaad genoegzaam bewezen dat het CDA niet voor de politiek in de wieg is gelegd.

4. Ron Boreas (PvdA), 8 september: ‘Volgens mij staat Buma vóór Tienray in het veld aan de Tienrayseweg.’

○ waar
● enigszins waar
○ gelogen
Toelichting: hij staat niet, hij hangt.

5. Thijs Coppus (SP), 3 september: ‘Een zware en trage goederentrein midden in de spits laten rijden is niet zo handig.’
● waar
○ enigszins waar
○ gelogen
Toelichting: diepgaand onderzoek heeft uitgewezen dat waarheden als een koe altijd waar zijn.

6. Ger van Rensch, 10 september: ‘Nederland kan niet zonder CDA.’

● waar
○ enigszins waar
○ gelogen
Toelichting: geen enkel land, ook Nederland niet, kan zonder groepering die de paljas uithangt. Prijzenswaardig dat het CDA in Nederland die rol voor zich heeft opgeëist.

7. Leon Litjens (CDA), 7 september: ‘Eenzijdig berichten leidt tot eenzijdige schade!’

○ waar
○ enigszins waar
○ gelogen
Toelichting: inderdaad, niets groen aangevinkt. Ondanks haar ogenschijnlijke eenvoud heeft deze bewering een diepgang die zelfs voor de researchafdeling van Horst-sweet-Horst onpeilbaar is. Nader bericht volgt wellicht later.

8. Thijs Coppus, 10 september: ‘Linkse koers PvdA ongeloofwaardig en overbodig.’

○ waar
● enigszins waar
○ gelogen
Toelichting: een linkse koers van de PvdA is wel ongeloofwaardig maar niet overbodig.

9. Leon Litjens, 7 september: ‘Media moet 2 kanten v verhaal laten zien.’
○ waar
○ enigszins waar
● gelogen
Toelichting: media moet niets, media moeten! Hoe vaak moeten we dat nou nog zeggen?

10. Roy Bouten, 10 september, in reactie op een tweet van Mark Verheijen, waarin die zich afvraagt in welke wijk Diederik Samsom rondliep als straatcoach: ‘Samsom was straatcoach terwijl jij recepties afliep. Gaat je lekker af he... persoonlijk worden. Makkelijker dan inhoud.’

○ waar

● enigszins waar

○ gelogen

Toelichting: na langdurig beraad en vergelijking van duizenden teksten is de wetenschappelijke staf van Horst-sweet-Horst tot de conclusie gekomen dat persoonlijk worden weliswaar gemakkelijker is dan de inhoud, maar dat het persoonlijk worden Mark Verheijen niet echt lekker afgaat. Anderen zijn daar beter in. Roy Bouten getuigt daar bijvoorbeeld van in bovenstaande tweet.

Intermezzo – Film

Na de bok van vorige week natuurlijk geen kwaad woord meer over het CDA. Is trouwens ook geen reden voor. Heel goed bezig, die jongens, hebben de groove duidelijk weer helemaal gevonden!

Neem nu Raymond Knops. Precies de spijker op z’n kop slaan met de vergelijking tussen Al Qaeda en links, de daaropvolgende storm vol bravoure trotseren, voor de vorm op een enkel punt gewiekst een beetje gas terugnemen, maar ondertussen wel z’n punt gemaakt. Chapeau!
Wat helaas een beetje onderbelicht is gebleven, is dat Raymond ook nog een kickstart heeft gemaakt in z’n nieuwe dubbelfunctie van regisseur/acteur. Hij debuteerde vorige week met twee filmpjes op YouTube. Onbegrijpelijk dat ze tot op heden bij elkaar nog geen duizend keer zijn bekeken, terwijl het hier toch heus cinematografische meesterwerkjes betreft in de traditie van Ger Driessen.

Zei ik trouwens dat Raymond een kickstart heeft gemaakt als regisseur en acteur? Misschien liggen z’n grootste kwaliteiten nog wel op het gebied van ensceneren en casten. In de eerste plaats moet je maar op een scenario komen waarin een Henk en Ingrid verklaren dat ze op 12 september op jou gaan stemmen. Briljante persiflage, vooral omdat de figuur ‘Henk en Ingrid’ door anderen nog totaal niet is uitgemolken. Geert zal er beslist nachten van wakker liggen.
Maar op het idee komen is één, acteurs vinden die een geloofwaardige Henk en Ingrid kunnen neerzetten is een heel ander chapiter. Dan komt het dus aan op casting. Honderden Henken moeten de revue zijn gepasseerd en Raymond pikt precies de juiste eruit: Henk Bleker! Want als er één Henk is met een reputatie van onkreukbaarheid, eerlijkheid en betrouwbaarheid dan is het natuurlijk Henk Bleker wel. Geniaal gewoon! Even geniaal is het trouwens om daar een frisse, volkse, enthousiaste en nog onbedorven Ingrid tegenover te zetten. Waar ie ze vandaan getoverd heeft, mag Joost weten, maar overtuigen doet ze (klik hier)!

En dan de zorgfilm (klik hier, jammer genoeg is de insluitfunctie – voor wie dat iets zegt – bij beide films uitgeschakeld). Zwaar onderwerp, desondanks een dijenkletser van jewelste. Beter dan de Horster wethouder Leon Litjens kan ik het niet omschrijven: ‘Goed en leuk.’ Raymond speelt zichzelf in deze film en dat is een rol die ’m werkelijk op het lijf geschreven is. Onbetwist hoogtepunt zijn de laatste veertien seconden als Raymond letterlijk uit z’n rol stapt en z’n stropdas ontknopend tegen twee collega-acteurs zegt ‘Ja, ik maak me hier ook echt zorgen om’. Hierbij vergeleken is Nicolas Cage echt een beginneling.

Nu in een volgende film nog een vleugje seks erbij (‘Sex sells’) en Raymond gaat een zorgeloze toekomst tegemoet.

Klein mysterie 374 - Vlagincident (5)

De reacties van Sjaak Jenniskens en Leon Coenders vragen natuurlijk om een tegenreactie – en wat ingetrokken keutels.

Eerst de CDA-vlag die op twintig meter hoogte in een GPS-mast hing. Een heel andere vlag dan ik in gedachten had. Eigenlijk best een geslaagde, betrekkelijk onschuldige actie. Sowieso dient gezegd dat het bewonderenswaardig is hoe het CDA er ondanks z’n gestage neergang nog steeds in slaagt her en der zoveel reclame-uitingen geplaatst te krijgen. Zoals al vaker gezegd: laat andere partijen daar een voorbeeld aan nemen in plaats van erover te mauwen.

Je vraagt je af waarom de vlag eigenlijk niet mocht blijven hangen. Sjaak heeft gelijk: in de gemeentelijke Regeling inzake reclame-uitingen van politieke partijen bij verkiezingen (klik hier) waarnaar hij verwijst, staat niets vermeld over een vlagverbod. Uit de reactie van Leon blijkt dan weer dat er blijkbaar andere gemeentelijke regels zijn die het vlaggen boven een bepaalde hoogte verbieden. Het valt het CDA niet aan te rekenen dat het niet op de hoogte is van al die regels en regeltjes. Laat overigens duidelijk zijn dat ik het CDA wat betreft deze vlag nergens van heb beschuldigd. Misschien is er verwarring ontstaan omdat ik wat Sjaak billboard van Raymond Knops langs de A73 noemt, ook als vlag heb betiteld. Mea culpa. Billboard lijkt me inderdaad bij nader inzien een betere benaming (al zou billdoek misschien nog beter zijn).

Goed, dat billboard dus. De gemeentelijke reclameregels waaraan Leon en Sjaak refereren maken nog iets duidelijk. Als ik ze goed interpreteer en als het de enige regels zijn die in dezen gelden – ik houd nog maar even wat slagen om de arm – heb ik dinsdag wat betreft het CDA een veel te grote broek aangetrokken over dat billboard. Uit de voorwaarden voor het plaatsen van verkiezingsborden op particulier terrein kan ik namelijk nergens opmaken dat dat langs de A73 niet zou zijn toegestaan. Mijn fout, excuses aan het CDA voor de ongepaste bewoordingen.

Als mijn interpretatie juist is, zou dat overigens ook betekenen dat de gemeente wat betreft reclameregels langs de A73 tijdens de Floriade niet met twee maar met wel vier maten meet (belangengroeperingen niet, maar politieke partijen wel; bedrijven niet, maar Interchalet wel). Vreemd.

Maar zo bezien maakt het CDA met het billboard van Raymond gewoon gebruik van de mogelijkheden die er zijn (en die ze – dat dan weer wel – zelf mede geschapen heeft omdat het in Horst aan de Maas al sinds mensenheugenis aan de knoppen zit). Je zou wensen dat andere partijen op dit gebied over evenveel assertiviteit en creativiteit beschikken als het CDA.

Het is dat ik geen grond bezit langs de A73, anders mochten GroenLinks, Partij voor de Dieren, PvdA en SP daarop zoveel borden en vlaggen plaatsen en hangen als ze maar wilden (maar natuurlijk niet in of aan te hoge vlaggenmasten). Maar misschien is er wel een grondeigenaar te vinden die net zo’n goedzak is.

Klein mysterie 373 – Vlagincident (4)

Nog vóór de reactie van Leon Coenders ontving ik van Sjaak Jenniskens de volgende reactie op mijn stukjes van maandag (klik hier) en dinsdag (klik hier en hier):

‘Ondanks de helse inspanningen klopt het verhaal niet. De vlag betreft een gewone CDA-vlag in een 20 meter hoge gps-mast

en niet het billboard in het weiland. In de gemeentelijke regeling staat alleen vermeld dat er verkiezingsborden geplaatst mogen worden. We wilden hier geen discussie over en hebben de vlag verwijderd. De verwijzingen aan het adres van het CDA vond ik niet gepast.’

Duidelijk. Klik hier voor mijn reactie op de reacties van Leon en Sjaak.

P.S. Sjaak had in eerste instantie geprobeerd z’n reactie als reactie bij een van de berichten te plaatsen. Dit was, wat hij ook probeerde, niet gelukt. Vervelend, absoluut niet de bedoeling (zolang ze niet al te schunnig zijn, zijn alle reacties welkom) en een geluid dat ik helaas wel vaker hoor. Mail me s.v.p. als u dit ook is overkomen en probeer zo exact mogelijk te beschrijven wat er mis ging, hopelijk kan ik er dan iets aan doen. Overigens heb ik die irritante woordverificatie er inmiddels uitgegooid. 
 

Klein mysterie 372 – Vlagincident (3)

Het vergde een helse inspanning om het te achterhalen, maar het is dus een stevig aan een frame bevestigde vlag. En ze hangt (of moeten we zeggen staat?) er nog steeds. Althans, een uurtje geleden nog wel:

Eerlijk gezegd heb ik het geklaag over meten met twee maten als het gaat om de reclame-uitingen langs de A73 altijd als uitingen van calimerogedrag beschouwd. Zo langzamerhand begin ik aan de juistheid van die opvatting te twijfelen.

Voor de aardigheid nog enkele citaten uit het CDA-verkiezingsprogramma:

Wie kiest voor dit land spreken wij aan op respect en fatsoen (p. 8)

Zonder fatsoen, waarden en normen blijft het herstel op z’n best halverwege steken (p. 11)

Wij kiezen voor een land waarin we samenleven en samenwerken, een land waarin respect en fatsoen de toon zetten (p. 17)

De grenzen worden bepaald door de wet en algemene fatsoenregels (p. 18)

Onfatsoenlijk gedrag vereist een directere, steviger aanpak (p. 77)

P.S. Op de terugweg van de vlag constateerde ik dat Raymond inmiddels ook de digitale reclamemast bij Interchalet heeft bereikt.

Dat is dan weer handig gebruik maken van het ondoorgrondelijk beleid van de gemeente Horst aan de Maas: waarom weet niemand, maar Interchalet is uitgezonderd van het gemeentelijk verbod op reclame-uitingen langs de A73 gedurende de Floriade.

Klein mysterie 371 - Vlagincident (2)

Soms geloof je je eigen ogen niet.
Als kleine bijdrage in de strijd tegen de komst van het Nieuw Gemengd Bedrijf 170 scheurend, bevond ik me vanochtend om half zeven op de A73 tussen Horst en Venlo. De vliegende vaart en de schemering vermochten niet te verhinderen dat ik op een gegeven ogenblik het conterfijtsel van Raymond Knops ontwaarde. Op een vlag of een bord, daar wil ik vanaf zijn. Rechts van de weg, als ik me niet vergis in hetzelfde weiland als waar aan het begin van de Floriade dat fraaie ensemble met kar en bloempot stond opgesteld.

Dat fraaie ensemble dat al snel slachtoffer werd van het beschavingsoffensief dat de gemeente Horst aan de Maas inzette met het oog op de Floriade. Ook het spandoek van Behoud De Parel, iets verderop aan de overzijde van de weg, moest er in datzelfde kader aan geloven.

Ongetwijfeld is de vlag of het bord met de afbeelding van Raymond Knops hetzelfde lot beschoren. Toch blijft het vreemd dat uitgerekend het CDA, de partij van normen en waarden, de partij van fatsoen moet je doen, het zover laat komen. En al helemaal nadat er blijkbaar enkele dagen eerder een vergelijkbaar incident heeft plaatsgevonden.

Daarom geloofde ik dus vanochtend om half zeven m'n eigen ogen niet.