Onlangs zijn aan weerszijden van de Schadijkerweg, aan de
oostzijde van de Schadijkse Bossen in Meterik, enkele flinke bospercelen
rigoureus gedund. En waartoe leidt rigoureuze dunning van flinke bospercelen?
Juist: stamstapels!
De stamstapels aan de Schadijkerweg en omgeving waren een
buitenkansje voor Horst-sweet-Horst om eens te kijken hoe het heden ten dage
nog is gesteld met de noble art of
stamstapeling in deze contreien. Nou, ik kan u vertellen dat ik me rot ben geschrokken.
Als de stamstapels aan de Schadijkerweg en omgeving representatief zijn voor de
huidige staat van ons vaderlands stamstapelen, dan ziet het er beroerd uit. Allerbelabberdst
zelfs. Neem, zo lang het nog kan, het puinzooitje zelf maar eens in ogenschouw.
Zorg wel voor genoeg zakdoeken want u zult tranen met tuiten huilen.
Zelfs de meest elementaire beginselen van stamstapeling zijn
hier met voeten getreden door de verantwoordelijke bosarbeiders – het heeft er
alle schijn van dat elke vorm van stamstapelscholing aan hen is voorbijgegaan.
Speciaal voor de meelezende ongeschoolde stamstapelende bosarbeiders roep ik de
vijf vuistregels van stamstapeling graag nog eens in herinnering:
1. De opbouw van de stamstapel verloopt gelijkmatig.
2. De stamstapel is symmetrisch.
3. De stamstapel heeft een afgevlakte top.
4. De stamstapel krijgt nimmer de proporties van een kolos.
5. De stamstapelaar stelt een eer in een verzorgde afwerking
van de beide uiteinden van de stapel.
Een uit het juiste hout gesneden stamstapelaar roept eerst
en vooral het kind in hemzelf wakker en laat zich bij zijn handelen leiden door
de vraag ‘Hoe zou een zesjarige een stamstapel bouwen?’. Zo niet, dan leidt dat
tot de treurigstemmende taferelen zoals die momenteel aan de Schadijkerweg en
omgeving vallen te aanschouwen. De Horst-sweet-Horst flop 5 van Schaakse
stamstapels:
5.
Niks mis met opbouw en symmetrie. Op de afwerking van de
uiteinden is al evenmin veel aan te merken. Bepaald storende dissonanten zijn
evenwel de uitstekende, net niet op maat gezaagde stammen.
4.
Dit is wat ik bedoel met een stamstapel met ‘de proporties
van een kolos’. Veel te groot om ’m op z’n merites te kunnen beoordelen, laat
staan om ’m frontaal te kunnen fotograferen.
3.
Géén symmetrie, linker uiteinde te steil opgebouwd, opbouw
vanaf de rechterzijde vertoont enkele storende haperingen.
2.
En dit is dus wat ik bedoel met ‘puinzooitje’. Elk woord dat
hier verder nog over wordt gezegd is er één teveel.
1.
Dat de PVV hier maar eens Kamervragen over stelt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten