Ingezonden – Dat gebeurt er (17) / Drankgebruik jongeren

Andries Brantsma profiteert nog net van het oude regime wat betreft ingezonden bijdragen (klik hier), met een ingezonden stuk waarin hij burgemeester Kees van Rooij oproept maatregelen te treffen tegen drankgebruik door jongeren en tegen kasteleins die jongeren alcohol schenken.

Burgemeester, wat moet er nog gebeuren voor u de schellen van de ogen vallen?

Burgemeester, we wonen in een regio met het hoogste drankgebruik van Nederland en binnen die regio zijn we ook nog koploper. U hebt een beleid om jongeren minder alcohol te laten gebruiken. Geen sterk beleid, maar het college was er trots op. En wat gebeurt er dan?

Een paar gram hasj in huis en je wordt eruit gezet. Iemand die jongeren ongestoord veel te veel alcohol laat drinken kan rustig zijn gang gaan. Daar doet u niets aan. U bent dan niet medeplichtig, niet medeaansprakelijk, maar wel medeverantwoordelijk, als u het bewust laat gebeuren.

Hoe moeilijk kan het zijn om te zien dat er een gelegenheid is waar, volgens getuigen, jongeren ongelimiteerd alcohol kunnen krijgen en drinken? 

Uw beleid gaat uit van vertrouwen. Zolang je de ogen dicht houdt, kun je dat eindeloos volhouden. Ik roep u op uw ogen open te doen. 

------ Hoe moeilijk kan het zijn om de wildplassers eens na te lopen en te kijken waar die weer naar binnen gaan? ----- En hoe moeilijk kan het zijn te zien of die personen dronken zijn (dronken een café in mag niet)? ---- Hoe moeilijk kan het zijn te meten waarvandaan geluidsoverlast komt? ----- Hoe moeilijk kan het zijn te constateren of er dronken mensen aanwezig zijn (in een café mogen geen dronken mensen aanwezig zijn)? ------ Hoe moeilijk kan het zijn om te zien of er alcoholische drank wordt ingeschonken voor minderjarigen? ------ Ter plekke, en op Facebook ------ Hoe moeilijk kan het zijn om te zien of jongeren gecontroleerd worden? ------ Hoe moeilijk kan het zijn om te zien of alcohol gekocht aan de bar doorgegeven wordt aan minderjarigen? ------ Hoe moeilijk kan het zijn na te gaan of jongeren speciaal uit Venray naar Horst komen om te drinken (opmerkingen vroegere fractievoorzitter)? ------- Hoe moeilijk kan het zijn om onder meer fietsende (fiets is voertuig) jeugdigen te controleren op alcohol, en ze zo te beschermen? ------ Hoe moeilijk kan het zijn de fietsende gebruikers te linken aan de overtredende bedrijven? ----- Hoe moeilijk kan het zijn het vertrouwen aan de kant te zetten als je eigen BOA’s een tent uitgebonjourd worden (een bestuursboete waardig volgens uw eigen sanctiebeleid)? ------ Hoe moeilijk kan het zijn na te gaan of ernstige en minder ernstige ongevallen verband houden met specifiek cafébezoek? Hoe klein is de stap eens echt te controleren?

Burgemeester, gebruik uw handen om op te treden en niet om één boven een hoofd en de andere voor de ogen te houden. Wat niet ziet wat niet weet en wat niet weet wat niet deert? De tijd om op te treden is gekomen, burgemeester.

Veilig en gelukkig Nieuwjaar voor allen.

Andries Brantsma

Intermezzo – Ingezonden stukken (1)

Het ingezonden stuk van gisteren van Jacqueline Jenniskens (klik hier) schreeuwt om een reactie mijnerzijds, alleen al omdat het natuurlijk niet de bedoeling is dat fervente fans Horst-sweet-Horst minder gaan lezen. Welnu, hier is die reactie:

1. Vanaf het begin, acht jaar geleden, is het de bedoeling geweest dat Horst-sweet-Horst naast heel veel andere dingen óók een podium voor discussie en het spuien van (beredeneerde) opvattingen zou zijn. Geconfronteerd worden met de opvattingen van anderen scherpt immers je geest, doet je dieper nadenken over je standpunten, dwingt je met argumenten te komen, brengt je misschien wel tot andere inzichten. Na jaren lijkt het erop dat dat discussiepodium nu eindelijk een beetje van de grond komt, al zou ik het toejuichen als de diversiteit van ingezondenstukkenschrijvers toenam.

2. Jacqueline vindt dat sommige ingezondenstukkenschrijvers ‘op een vervelende manier zaken op papier zetten’. Maar het is de vrijheid van de ingezondenstukkenschrijver om de woorden en de toon te kiezen die hij het meest passend en effectief acht (dat wil zeggen: zo lang het niet kwetsend, beledigend of discriminerend is). Vervelend is een subjectief begrip. Wat Jacqueline vervelend vindt, kan ik hoogst aangenaam vinden, en andersom. Als ik alleen de ingezonden stukken zou plaatsen die ík aangenaam vind, zou ik de Horst-sweet-Horst-lezers ernstig tekort doen. Die zijn immers oud en wijs genoeg zelf een oordeel te vellen.

3. Jacqueline noemt mijn stukjes ‘creatief’ (waarvoor dank). Toch spreek ik ook geregeld mensen (politici met name) die juist mijn stukjes uiterst vervelend vinden – en dan druk ik me nog heel zacht uit.

4. Dat Jacqueline afhaakt als ‘deze of gene weer wat heeft ingezonden’ is jammer, maar ook vrij normaal. Iedereen heeft zijn voorkeuren. Om het op mezelf te betrekken: ingezonden stukken in De Echo (ik mis 'm nog elke week) van ‘J.G.’ of van Jacques Buijssen sloeg ik per definitie over, terwijl ik voor die van Jan Derix juist op het puntje van mijn stoel ging zitten. 

5. Mede naar aanleiding van het ingezonden stuk van Jacqueline voer ik per 1 januari enkele veranderingen door in de spelregels voor ingezonden stukken (wie nog wil profiteren van het oude regime zal dus snel moeten zijn). Zo ga ik ervoor zorgen dat ingezonden stukken beter herkenbaar worden (ze krijgen een kleurtje). Verder zal ik duidelijker benadrukken dat de mening van de ingezondenstukkenschrijver niet automatisch dezelfde is als die van mij (elk ingezonden stuk begint voortaan met een disclaimer). Om elke verwarring te voorkomen verdwijnt verder mijn – tot nu toe gebruikelijke – inleidende tekst bij een ingezonden stuk. Ten slotte ga ik strikt de hand houden aan het maximale aantal van vierhonderd woorden per ingezonden stuk. Klik hier voor de nieuwe spelregels.

6. Mits hij/zij zich aan de spelregels houdt blijft iedereen van harte uitgenodigd een ingezonden stuk op Horst-sweet-Horst te publiceren.

Intermezzo – Spelregels ingezonden stukken

Horst-sweet-Horst biedt iedereen de gelegenheid zijn/haar opvattingen kenbaar te maken door middel van een ingezonden stuk. Hiervoor gelden vanaf 1 januari 2017 de volgende spelregels:

1. ingezonden stukken dienen betrekking te hebben op Horst aan de Maas;

2. ingezonden stukken mogen niet langer zijn dan vierhonderd woorden;
3. ingezonden stukken dienen te worden ondertekend met voor- en achternaam. Pseudoniemen zijn niet toegestaan;
4. ingezonden stukken mogen niet kwetsend, beledigend of discriminerend zijn;
5. ingezonden stukken dienen te worden gemaild naar HorstsweetHorst@gmail.com;
6. eventuele met de ingezonden stukken meegestuurde afbeeldingen dienen rechtenvrij te zijn;
7. desgewenst voegt Horst-sweet-Horst een of meerdere afbeeldingen toe aan ingezonden stukken;
8. desgewenst controleert Horst-sweet-Horst ingezonden stukken op taal- en schrijffouten;
9. om ingezonden stukken duidelijk te onderscheiden van de reguliere stukken op Horst-sweet-Horst krijgen ze een kleurtje;
10. ingezonden stukken beginnen met een disclaimer: ‘Wat volgt is een ingezonden stuk: de mening van de schrijver is niet noodzakelijk dezelfde als die van Horst-sweet-Horst. Klik hier voor de spelregels voor ingezonden stukken.’ 

N.B. Per 25 maart 2017 is Horst-sweet-Horst gestopt met het publiceren van ingezonden stukken. Lees hier waarom.

Ingezonden – Ingezonden stukken

Steeds meer ingezonden stukken op Horst-sweet-Horst, de laatste tijd. Niet iedereen is daar even blij mee, zo blijkt uit een ingezonden stuk (!) dat ik ontving van Jacqueline Jenniskens:

Er moet me iets van het hart als fervent fan van je site. De laatste tijd tref ik er ingezonden stukken aan van mensen die de kunst verstaan om op een, voor mij, vervelende manier zaken op papier te zetten. Jouw site is er een waar ik dit niet op zijn plek vind. Het doet vreselijk afbreuk aan jouw creatieve stukjes op de site. Deze reacties hoor ik ook rond om mij heen. Ik betrap me erop dat ik minder kijk en zodra ik zie dat deze of gene weer wat heeft ingezonden neig ik af te haken. Als mensen zo chronisch willen publiceren en gelezen willen worden laat ze dan een eigen site beginnen.

Jacqueline Jenniskens

N.B. Ik (Wim) zal morgen uitvoerig reageren op het ingezonden stuk van Jacqueline.

Ingezonden – Open brief aan de burgemeester

Horst-sweet-Horst ontving een open brief van Maarten Voesten, gericht aan burgemeester Kees van Rooij. Maarten doet hierin een emotionele oproep aan de burgemeester om in 2017 daadwerkelijk in actie te komen voor vluchtelingen en statushouders.

Geachte burgemeester, 

Ik schrijf u deze brief omdat ik de urgentie mis in Horst aan de Maas. Horst aan de Maas is een gemeente zoals zoveel, een plattelandsgemeente die haar zaakjes op orde heeft. Een gemeente die worstelt met haar imago want iedereen wil andere dingen maar we stuiten op steeds meer weerstand. Horst aan de Maas is prima wonen zolang je gewoon meedoet. Maar als je afwijkt dan wordt het lastig. 

Ik vraag me af waarom de gemeente Horst aan de Maas eind 2015 heeft aangegeven dat er 160 tot 400 extra vluchtelingen naar onze gemeente zouden komen. We weten beiden dat we de reguliere taakstelling maar net zullen gaan halen, of misschien nog niet eens. Ik vind dit een schande, er speelt zich een groot drama af nabij een van onze meest favoriete vakantielanden en wij ontlopen gewoon onze verantwoordelijkheid. 

Ik heb het afgelopen jaar een groep geweldige mensen leren kennen. Deze mensen waren niet alleen bezig met zichzelf maar bekommerden zich om mensen die in een oorlogsgebied zitten of die daar vandaan komen. Ze zijn gesprekken aangegaan met u, de wethouders en politieke partijen. Ze hebben contact gezocht met andere organisaties die zich inzetten voor vluchtelingen maar vooral voor de integratie van nieuwkomers. Stuk voor stuk kanjers in de gemeente Horst aan de Maas die spraken over mensen in nood. Deze mensen in nood zijn nooit bij naam genoemd. Ze bleven in de marge want het is niet interessant genoeg? Het gaat om mensen, hoe kan dit niet interessant genoeg zijn? Hoe zit het eigenlijk met de vluchtelingen in Horst?

Ik heb vele mensen ontmoet die zich niet kunnen uiten in het huidige klimaat, mensen die iets willen doen maar niet weten wat! Personen die zich niet gesteund voelen en die vechten tegen de opinie en de schreeuwers. Mensen die bezorgd zijn over hun eigen situatie maar ook graag mensen willen helpen die het nog lastiger hebben. Ik heb met deze groep mensen de dialoog gezocht. Ik heb geprobeerd mij in te zetten voor een betere gemeenschap, een gemeenschap die verder reikt dan alles dat we al kennen.

Horst aan de Maas verschuilt zich ... Horst aan de Maas moet in actie komen, als eerste in Nederland, want wij kunnen het verschil maken. Al is het maar voor één persoon! Schijt aan alle haat, populisme, terrorisme en tegenstellingen! Wij moeten mensen helpen want deze mensen hebben ons veel te bieden.

Meneer Van Rooij, ik vraag me echt af wat er is misgegaan. Ik vond uw mediastrategie inzake de ‘Polen’ echt briljant, ik heb u destijds nog gezien in EenVandaag of Nieuwsuur. Maar nu blijft het stil. De gemeente trekt samen op met de provincie omdat ze kleinschalige opvang wil. Maar we zijn weinig proactief. De gemeente blijkt liever bekend te staan als afvalscheider nummer 1 of champignonhoofdstad. De wethouders staan liever op de foto met Afslag 10 of ‘t Gasthoês. Kunnen wij alleen maar het Warschau van West-Europa zijn of zou het Damascus van Nederland ook een verrijking zijn?

Geachte burgemeester, 2017 wordt een cruciaal jaar, de media en politiek kiezen alleen nog maar voor statements en populaire uitspraken. Horst aan de Maas kan een belangrijk statement maken. Namelijk door geld te investeren in mensen!

Horst aan de Maas gaat volgend jaar wél 400 extra vluchtelingen opvangen, in overleg met buurten en bedrijven. Ik ga me ervoor inzetten en roep u hierbij dringend op hetzelfde te doen! Laat deze mensen niet zitten in Aleppo, Griekenland of in de illegaliteit. Wij hebben al een aantal plannen voor u, ze staan tot uw beschikking.
Laat u mij niet in de steek?

Met vriendelijke groet,

Maarten Voesten, @maartenvoesten op Twitter, staat open voor een gesprek.

Ingezonden – Dat gebeurt er (16) / Kasteelboerderij

En dan is er natuurlijk ook nog zoiets als de Kasteelboerderij ... In een ingezonden bijdrage vraagt Andries Brantsma opnieuw aandacht voor dit Horster hoofdpijndossier (en kondigt hij nieuwe informatie aan). 

Kopje koffie … Kasteelboerderij

Aangemoedigd door de wervende opmerkingen van de wethouder over de nieuwe eigenaar (‘dat hadden we veel eerder moeten doen’) ga ik nu en dan even kijken bij de Kasteelboerderij om een kopje koffie te halen. Ik word daar nog steeds teleurgesteld en dat zal ook wel de reden zijn dat ik de wethouder daar nooit tref. Die weet en wist natuurlijk wel beter.

Er wordt al wel wat gewerkt, het terrein is vlak gemaakt en gebouwtjes zijn afgebroken. Er is dus, geschrokken door de laatste oproep van Wim Moorman op Horst-sweet-Horst [klik hier] nu wel iets gedaan. Nu maar hopen dat daar de vergunningen allemaal tijdig voor zijn aangevraagd. Mooi terrein voor een feesttent of een andere ‘culturele’ uiting.

Jammer dat we nog niet verder zijn met de Kasteelboerderij die met zoveel goede bedoelingen bijna twee jaar geleden vrijwel is weggegeven. Kijk je naar de weggeefprijs (135 duizend euro) dan is het toch wel jammer dat de wethouder er nog geen idee van had dat geprobeerd zou worden om er een zwembad te bouwen, vlakbij, hoewel … en dat er misschien een Klein Papendal zou ontstaan. En dat er misschien langs de beek een mooie ontsluiting naar de Kasteelse Bossen zou komen, vlak langs de Kasteelboerderij. Of dat het strandbad vlak bij de Kasteelboerderij gepositioneerd zou worden, zoals de vorige uitbater tien jaar geleden niet bij de gemeente voor elkaar kreeg.

Ja, het is jammer dat de wethouder alleen op de hoogte was van de software en dat hij daardoor de boerderij voor een softewaarprijs van de hand deed. Prijs: 135 duizend euro. De 65 duizend euro voor afkoop van de erfpacht, die overigens niet in handen zijn gekomen van de vorige uitbater of curator, waren ook niet voor de gemeente. Was de wethouder wel enigszins op de hoogte geweest van die kansen, dan zou hij ongetwijfeld een reële prijs gevraagd hebben voor dit monument met vijfduizend vierkante meter grond en een WOZ-waarde van bijna vierhonderdduizend euro.

Moet ik die lage prijs de wethouder wel echt kwalijk nemen? Ik weet het eigenlijk niet. De wethouder doet ook maar  wat hem gezegd wordt. Heb ik toch goede hoop? Zeker wel. Ik ga er maar van uit dat we in het komende jaar toch wel een kopje koffie kunnen drinken op het terras van de Kasteelboerderij en dat we dan samen met wat vrienden in het voorjaar het gehele, dan openbaar gemaakte relaas rond de Kasteelboerderij kunnen bespreken. Veel informatie van alle kanten, inclusief informatie uit het ambtenarenapparaat. Het geheel moet nog even in de juiste bewoordingen worden vastgelegd. Het is interessant te weten hoe en wat er allemaal heeft gespeeld en waarom de verkoop verlopen moest zoals die verlopen is. Wordt dus vervolgd.

Ik wens u een heel gelukkig en gezond 2017.

Andries Brantsma

Top 5 – Horster plastic draagtassen uit de collectie van Franka Jakobs

Mag ik me voor één keer bezondigen aan schaamteloze nostalgie? Omdat het kerstmis is? Ja? Fijn! Want het is eerst en vooral nostalgie die de collectie Horster plastic draagtassen van Franka Jakobs (waarover ik eerder schreef op 28 november; klik hier) bij me oproept. Natuurlijk, ook de vormgeving is een factor van belang, maar die laat ik in dit speciale geval buiten beschouwing. Kost me trouwens weinig moeite – zou u me vragen in één woord een kwalificatie toe te kennen aan de vormgeving van de Horster plastic draagtassen dan zou ik zeggen: ‘Allerbelabberdst’.

Dus laat duidelijk zijn dat de navolgende Horst-sweet-Horst top 5 van Horster plastic draagtassen uit de collectie van Franka Jakobs niet gebaseerd is op mooi/lelijk, maar op de hevigheid van de nostalgische gevoelens die me bekruipen bij het zien van de tas. Komt-ie:

5.

De Wereldwinkel, nog niet zo lang weg uit Horst en toch heb ik er al heimwee naar. Die onovertroffen toewijding waarmee drie dames van middelbare leeftijd minutenlang in de weer konden zijn met het verpakken van dat gelukspoppetje van vijftig cent uit Guatemala!  

4.

Schoenmode? Daar deden Sanders, Stroucx en Van der Sterren niet aan. Die verkochten gewoon schoenen. En pantoffels. En lapten ze desgewenst op.

3.

Jan Linders, Lidl, Aldi, laat staan Albert Heijn, waren nog in geen velden of wegen te bekennen, de EDAH was begin jaren zeventig alleenheerser. Zetelend in het pand dat nu als Blok 10 door het leven gaat. Spartaanse inrichting, enigszins vergelijkbaar met de Aldi van een jaar of tien geleden. Onuitwisbaar beeld: Jan Lucassen (‘Jan ván d’n EDAH’) druk in de weer op z’n plexiglazen podium in de buurt van de kassa’s.

2.

Mijn Meulendijks was geen sportshop. Mijn Meulendijks was een rommelige, donkere winkel, volgestouwd met tassen, koffers, sportkleding en sportattributen. Mijn Meulendijks was vooral ook ‘achter’. Het altijd redding brengende achter. Het magische achter. ‘Quick Topstar S maat 40, zeg je? Oei, staat hier niet meer. Dan moet ik even achter kijken.’ En dan die opluchting, twee, drie of soms wel vijf minuten later, als Jan, en later Bart, kwam aanzetten met de welbekende groene schoenendoos.

1.

Niks Provak, zelfs geen Verhaegh, nee: Kuëbe Wullum. Hoogst verontrustend dat vandaag de dag nog maar zo weinig mensen die naam (her)kennen. Onuitwisbaar beeld: de gebroeders Verhaegh in hun vaalblauwe stofjassen op zoek naar één gefosfateerde gipsplaatschroef van 35 millimeter met grove draad. ‘Dat is dan twee cent.’ Het ging mis toen de winkel automatisch open zwenkende deuren kreeg. 

Ingezonden – Dat gebeurt er (15) / Raadsvergadering 21 december

De gemeenteraadsvergadering van Horst aan de Maas werd deze week vanwege de lange agenda over twee dagen uitgesmeerd. Gisteren keek Andries Brantsma in een ingezonden bijdrage terug op de sessie van dinsdag (klik hier), vandaag bespreekt hij wat er een dag later gebeurde.

Raadsvergadering 21 december: een beetje vuurwerk

Deze avond drie onderwerpen: Gasthoês, snel internet in het buitengebied en een potje voor acties rond het MJOP. Rode draad: het gebrek aan vertrouwen van de raad in het werk van de wethouder en college. Nergens kreeg het college fiat om zonder meer door te gaan. De raad hield terecht overal de regie.

Gasthoês. Terechte kritiek kwam er vanuit de raad over de gebrekkige informatie bij het raadsvoorstel. De lange informatiestilte naar de raad (in ieder geval in de raad, zoals door de grootste coalitiepartij werd gezegd, dus voor hen mogelijk wel informatie buiten de raad om) werd gehekeld. Geen echte onderbouwing van het project. Buiten de kaders treden en niet invullen daarvan. Een in de tijd oplopend investeringsbedrag ten opzichte van het eerder genoemde (nu al 12,5 miljoen) leidden samen tot een amendement en motie die de wethouder en het college opdroegen zich echt aan de kaders te houden, te zorgen voor een compleet plan en dan terug te komen naar de raad, zodat die aan zet blijft. De kaders zijn overigens zodanig dat het vervolg tot zeer interessante discussies zal leiden. Waarom de plotselinge en overdreven ongefundeerde haast werd niet door de wethouder duidelijk gemaakt.

Moties en amendement werden unaniem (CDA wel tandenknarsend) aangenomen. Interessant dat de PvdA dit niet zag als een duidelijk signaal aan de wethouder en college dat de raad er niet op vertrouwt dat het goed zal gaan als ze niet zelf aan de bal blijft. Een vriendelijke manier van de PvdA om te laten zien hoe loyaal een bijwagen kan zijn, maar nogal afwijkend van wat er echt gebeurt. De wethouder had zijn standaardreactie. De kritiek kan nog zo groot zijn, hij voelt zich altijd gesteund door de raad, zelfs als die volledig tegen zou zijn.

Snel internet in het buitengebied. Met een klein amendement (weer) kreeg de wethouder fiat om door te gaan. De raad accepteerde de uitleg over het feit dat het geen onacceptabele overheidssteun zou zijn. Prima voor het buitengebied. Interessant hier was dat een lid van Essentie tegenstemde met een stemverklaring. Volgens hem werden er grote risico’s genomen en zou er wel sprake zijn van ongeoorloofde overheidssteun. Wat jammer was, is dat hij wel een degelijke stemverklaring gaf, maar dat over de inhoud van zijn verklaring toch onvoldoende debat plaats vond om de echte risico’s naar voren te brengen. Jammer en hopelijk niet funest voor de gemeente.

Potje MJOP. Het college wil de overwaarde van de opbrengsten van verkoop van vastgoed in een potje stoppen van waaruit het onderzoeken in het kader van het MJOP wil kunnen financieren. De wethouder wilde zelf tot een bedrag van tienduizend euro kunnen besluiten en tot vijftigduizend euro binnen het college. Bezwaar was er tegen het potje en de hoogte op zich, tegen het zelfstandig als wethouder kunnen uitgeven en tegen de hoogte van het bedrag. In feite wordt hiermee gepoogd  op een slimme manier de begroting te ontlasten, want er is nu immers al dekking? De raad gaf het college en wethouder niet het vertrouwen. Het college wilde vervolgens ook intern overleg. Met een ‘gezocht’ voorbeeld werd aangemerkt dat die vijftigduizend eurogrens wel nodig was. De raad vond de middenweg van 35 duizend euro. Niet erg principieel, maar het signaal van weer een gebrek aan vertrouwen was er wel mee afgegeven. Zelfs het CDA, alweer tandenknarsend, ging mee met het unanieme besluit.

Andries Brantsma

Ingezonden – Dat gebeurt er (14) / Raadsvergadering 20 december

De gemeenteraadsvergadering van Horst aan de Maas werd deze week vanwege de lange agenda over twee dagen uitgesmeerd. In een ingezonden bijdrage blikt Andries Brantsma terug op de eerste helft, die dinsdag plaatsvond.

Raadsvergadering 20 december

Interessante raadsvergadering 20 december. Niet door scherpe debatten helaas, maar door de onderwerpen en hun consequenties die het interessant maakten. Ik pik er een paar uit.

Als eerste het zwembad. Een enthousiaste ‘denktank’ had een ideaalplaat gepresenteerd waar een zwembad aan zou moeten voldoen. Voor de meeste partijen een reden te kiezen voor een nieuw zwembad. Het college moet op zoek naar iemand of een stichting die het bad wil exploiteren met een gemeentelijke jaarlijkse totaalbijdrage van 460 duizend euro. De raad accepteert vrijwel unaniem (alleen D66 tegen) het feit dat een goed zwembad vernietigd wordt, gemeenschapsgeld weggooien dus. Over echte voorwaarden voor commercialisering (toegangsprijs etc.) werd niet gesproken, dus de oplossing kan alle kanten op. Ook de risico’s van een te optimistische ondernemer of een failliet gaande stichting werden aan de kant geschoven. De wethouder gaat nu aan de gang met bezoekersaantallen waarvan hij in de commissie nog met verve had verdedigd dat die niet haalbaar zouden zijn (op basis van een expert bureau). Tegen beter weten in nu dus verder, ondanks alle twijfel en kapitaalsvernietiging. Zodra er een groep van ‘onderop’ met een plan komt, houden grootste en kleinste coalitiepartij tegenwoordig op met zelf denken en vallen vervolgens in katzwijm.

En dan Afslag 10. Een prima initiatief om in het gebied van de Kasteelse Bossen meer samen te werken en nieuwe initiatieven te ontwikkelen. Hulde! Maar toch: waarom dit initiatief 75 duizend euro ter beschikking stellen waar elke andere groep bij MJOP of anderszins daarvoor een gedegen aanvraag met motivatie van besteding van de middelen moet indienen? De wethouder zit in een dubbelrol (acties van onderop, maar hij als voorzitter van een werkgroep er bovenop). Duizend woorden van de wethouder die niets zeiden maakten dit ook niet duidelijk.

Eén onderdeel van het raadsvoorstel  over de Afslag 10 werd geamendeerd. Punt 3 van het raadsvoorstel zegt: ‘Waardering uit te spreken voor de gepresenteerde ruimtelijke visie als onderdeel van de totaalvisie.’ Wonderlijk voorstel. De aanvraag ging over de softwarekant, het samenwerken. De ruimtelijke visie gaat over de investeringen in gebouwen en de omgeving. Waardering, ja. Je zo nadrukkelijk uitspreken over dit ruimtelijk stuk zou je later echter compromitteren bij het nemen van aanpassingsbesluiten.

En toen kwam Greenport. Het ging over de vereenvoudiging van de samenwerkingsstructuur. In een buitengewoon lange met onnodig veel ingewikkelde zinnen gevulde motie werd een voorstel gedaan (klik hier). Een ingewikkelde geschiedschrijving. Het voorstel werd raadsbreed aangenomen. Weer veel ingewikkelde zinnen om te vragen meer aandacht aan de kwaliteit van te acquireren bedrijven te besteden. Dit hebben wij al vaker gevraagd.

De indiener vond dat in eenvoudige taal zonder wolligheid gerapporteerd zou moeten worden. Anders dan de motie dus. Om die reden vertaal ik de motie maar even. Eenvoudig en zonder wol. En als extra enige verduidelijking van mijn kant.

Overwegingen: in de afgelopen jaren is veel geld en mankracht besteed aan Greenport Venlo. Gemeenten hebben dit project onnodig ingewikkeld gemaakt. Te weinig resultaat. De Floriade als negatief voorbeeld. De Provincie heeft ingegrepen. Gemeenten onder ‘curatele’, anders geen bijdrage. Eenvoudiger, beter samenwerken. Focus nu vooral snel verkopen van veel grond. Resultaat: eenzijdige en kwetsbare logistieke bedrijvigheid.

Opdracht aan het college: het college moet de Greenportdirectie aansporen om een visie op kwalitatief goede arbeid en bijbehorende bedrijvigheid te ontwikkelen en daar grond voor te reserveren. Vervolgens op basis daarvan bedrijven acquireren. Een opdracht dus aan de wethouder gewoon zijn werk te doen.

De hele avond? Zeker de moeite waard, maar soms wel eenzaam op de tribune.

Andries Brantsma

Ingezonden - Partij van de Arbeid blijft in de schulp

In een ingezonden bijdrage (klik hier) leverde Jan Duijf (Kloosterstraat Horst) vorige week forse kritiek op Roy Bouten, voorzitter van de PvdA-fractie in de gemeenteraad van Horst aan de Maas. Roy reageerde daarop met een stukje op zijn Facebookpagina (klik hier). In een nieuwe ingezonden bijdrage reageert Jan Duijf daar op zijn beurt weer op. 

Partij van de Arbeid blijft in de schulp

Mijn artikel met vragen en opmerkingen over het leiderschap van Roy Bouten werd door hem gedeeld op Facebook. Hij schreef een kort commentaar en ontving daarop een heleboel steun- en loyaliteitsbetuigingen van mensen die het voor hem opnamen. Uit die reacties komt een beeld naar voren van de fractieleider van de Partij van de Arbeid als een goede kerel, een doorzetter en een bevlogen politicus. Dat is begrijpelijk. Nu was het geenszins mijn bedoeling  om de goede boy, Roy,  persoonlijk  aan te vallen: wel vind ik zijn leiderschap symbool staan voor de wijze waarop de Partij van de Arbeid in onze gemeente politiek bedrijft. Ook zijn reactie op Facebook op mijn kritiek spreekt wat dat betreft boekdelen. Ik citeer die reactie hieronder letterlijk.

'Beste Jan en andere betrokken inwoners van Horst aan de Maas. Ik heb met belangstelling uw mening gelezen op Horst Sweet Horst. En inderdaad, ik vind dat het goed gaat in Horst aan de Maas. Ik waardeer de zorgen die worden geuit en ga er graag, samen met mijn fractiegenoten Richard en Jan, met u en anderen over in gesprek. Stuur gerust een mailtje of bel me even. Mochten mijn gegevens niet bekend zijn, Wim wil ze vast even uitlenen. Dat geldt overigens voor iedereen die gevraagd of ongevraagd zijn of haar mening wil geven. Wees welkom. Met PvdA groet!'

Waarom is deze reactie zo illustratief? In de eerste plaats vanwege het formele karakter dat dient om zichzelf naar zijn eigen achterban en aanhang te positioneren als leider; ongevoelig voor de mening van een eenvoudige stukjesschrijver. Ten tweede maskeert de afstandelijke reactie de onwil en/of onmacht om het openbare debat aan te gaan over de te onzichtbare en onkritische opstelling van Roy en zijn partij. Bovendien denkt Roy Bouten nu echt dat Jan en alleman zit te wachten op de uitnodiging van zijn kant om een mening te geven? Dat is toch al gebeurd? Gebeurt toch met de regelmaat van de klok bij Horst-sweet-Horst? Verkeert Roy in de positie om mij indirect en een tikkeltje onbeleefd quasi uit te nodigen voor een besloten audiëntie bij zijn partijdriemanschap? Ik zou mezelf en mijn pleidooi voor een openbaar debat ongeloofwaardig maken als ik daar op in zou gaan, ondanks, of juist door de onhandige toevoeging van Roy dat anderen ook welkom zijn?

Als Roy Bouten leiderschap wil tonen dan reageert hij inhoudelijk op mijn kritiek en legt hij in het openbaar haarfijn uit wat de bijdrage van de PvdA aan de politiek in onze gemeente voorstelt en in de toekomst voor wil stellen. Een beetje politicus laat een dergelijke kans niet onbenut. Ik laat me graag overtuigen van mijn ongelijk. En met mij vele anderen die de sociaaldemocratie een warm hart toedragen. Waarom toegeven aan de plaatselijk dominante politieke cultuur van het toedekken van publiekelijke kritiek door er niet op te reageren? Waarom die minachting voor de intelligentie van de inwoners van Horst aan de Maas? Het niet aangaan van de openbare discussie anders dan in de gemeenteraad? Als je achter je eigen beleid en visie staat dan wil je dat toch op alle mogelijke manieren uitdragen en overal voor je partij op de bres staan? Ik begrijp er niets van. Kom eens uit die schulp!

Jan Duijf, Kloosterstraat Horst

Ingezonden – Dat gebeurt er (13) / Nieuw zwembad

Komende dinsdag zet de gemeenteraad een volgende stap richting een nieuw zwembad in de sportzone in Horst. In een ingezonden bijdrage vraagt Andries Brantsma zich af of dat wel zo verstandig is.

Nieuw zwembad

U hebt een mooie drie jaar oude auto. Rijdt vier dagen in de week naar Keulen, samen met één passagier. U stalt de auto elke avond in uw eigen garage. Uw zoon komt met een voorstel: ‘Pap, laten we een nieuwe auto kopen die net iets harder kan. Dan zetten we hem ook in een grotere nieuwe garage. En dan gaan we elke dag naar Keulen, dan willen er vast wel meer passagiers mee en verdienen we een deel van de aanschafkosten terug. Het is evengoed nog wel veel duurder, maar we hebben wel een veel mooiere auto.’

Pap: ‘Maar er zijn er veel meer die passagiers meenemen en er willen er steeds minder mee. En wat doen we dan met de oude auto?’

Zoon: ‘Die staat voor niets in de boeken. Die gooien we weg. En de garage gaat ook tegen de vlakte, misschien brengt de grond dan nog wat op.’

Pap: ‘Maar de auto is nog prima en kan nog jaren mee, met vrijwel hetzelfde benzineverbruik en onderhoudskosten. En zelfs als we die extra passagiers vinden, waar ik niet in geloof, dan is het nog veel duurder dan nu. Ik gooi toch geen goede auto weg die nog tienduizend euro waard is?’

Het lijkt me dat geen zinnig mens zal besluiten die nieuwe auto met veel meer kosten, zelfs met extra passagiers en beperkte extra mogelijkheden, te kopen. Toch is dit de vraag die bij de gemeenteraad voorligt als het gaat om het zwembad. Er zijn wensen (begrijpelijk vanuit het perspectief van de verenigingen) om een nieuw bad te krijgen. Maar er is met De Berkel een prima zwembad aanwezig (waarde 4 à 5 miljoen?) dat nog jaren mee kan. Dat vergelijkbare energiekosten heeft als een nieuw bad, dat op dezelfde manier bekeken en zonder grote investeringen nog jaren (>20 jaar) mee kan. Kleine beperkingen, maar we kunnen er wedstrijd zwemmen en duiken (hoewel iets meer diepte wel mooier is) en prima recreëren. En meer badgasten kunnen we ook nog plaats bieden, want de openingstijden en tot op zekere hoogte ook de trainingstijden voor wedstrijdzwemmers zijn nog aanzienlijk uit te breiden.

Hier wordt dus het gezonde verstand gevraagd van de raadsleden. Het huidige zwembad staat voor nul in de boeken, maar is nog veel geld waard. Er zijn ruime mogelijkheden om de openingstijden uit te breiden. De trend van zwembadbezoeken is niet alleen landelijk, maar ook hier, dalend. Bovendien zet het een reeks andere projecten in werking die ook nog allemaal onduidelijk zijn, zegt de wethouder. Het onderzoek dat het college voorstaat om te zien of de kosten in een nieuw zwembad door onder meer een commerciële aanpak en een toenemend bezoek (tegen de trend in) lijkt daarmee verstandig, maar zou ook voor het huidige bad De Berkel moeten worden onderzocht, of misschien zelfs wel alleen daarvoor.

Het zal een interessante discussie worden in de raad van 20 december. Winnen de emoties of wint het gezonde verstand?

Andries Brantsma

Actualisatie – Olifantenpaadjes (21)

In deze tijden vol kommer en kwel valt gelukkig ook nog nieuws te melden dat de burger moed geeft. Inderdaad ja, u dacht het al, ik doel op het olifantenpaadje aan het begin van het – ook na zes jaar nog altijd naamloze – steegje tussen Smidseplein en Veemarkt in het centrum van Horst. Na enkele jaren van beknotting gloort er voor dit paadje nu een mooie toekomst, waarin het de ruimte krijgt zich in alle vrijheid te ontwikkelen.

Terug naar het begin. Achter complex De Smidse werden een jaar of zes geleden vijftien parkeerplaatsen aangelegd. Het oog wil ook wat, dus werden ze omgeven door wat schaamgroen. Een idealer voedingsbodem voor een olifantenpaadje is nauwelijks denkbaar. Al na korte tijd was een fraai paadje ontstaan, zoals deze foto uit januari 2012 aantoont:

Vervolgens stokte de ontwikkeling van het paadje. Het bleef voortbestaan, maar het werd helaas niet altijd even goed onderhouden, ondanks vertwijfelde oproepen van Horst-sweet-Horst (klik hier). Toen de netheidspolitie begin 2015 keihard ingreep en ter bescherming van het schaamgroen houten paaltjes plaatste die via een ijzerdraad met elkaar verbonden waren (klik hier), leek dan ook het einde van het olifantenpaadje nakende. Ruim een jaar geleden was dit het trieste beeld:

Ondanks alle tegenwerking wist het olifantenpaadje z’n kop boven water te houden. Weliswaar in de sluimermodus, maar toch. En nu lijkt het tij weer ten goede te keren. De redding komt uit onverwachte hoek: geloof het of niet, de netheidspolitie heeft de belemmerende ijzerdraad en paaltjes weer verwijderd.

Daarmee zijn de voorwaarden geschapen voor een wederopbloei van het paadje. Zaak is natuurlijk wel om de loop er weer in te krijgen. Daarom zou ik willen pleiten voor een tijdelijk parkeerverbod voor het parkeervak dat grenst aan het olifantenpaadje. Opdat het olifantenpaadje de kans krijgt tot volle wasdom te komen. (Dit in het volle besef dat een dergelijke handelwijze strijdig is met het wezen van olifantenpaadjes, maar dit paadje verdient na jaren van tegenslag een steuntje in de rug.)

Ik wil daarom afsluiten met een oproep aan de creatieve geesten onder de Horst-sweet-Horst-lezers: ontwerp een verkeersbord – liefst in de vorm van een pictogram – dat duidelijk maakt dat voor het parkeervak dat grenst aan het olifantenpaadje een parkeerverbod geldt omdat het onderdeel is van een olifantenpaadjesontwikkelingszone. Vol verwachting zie ik uw ontwerp tegemoet (mail het naar horstsweethorst@gmail.com). Ik zal vervolgens mijn uiterste best doen de verantwoordelijken te bewegen tot uitvoering van het ontwerp en plaatsing van het bord.

Ingezonden – Het einde van Roy Bouten in de gemeenteraad van Horst aan de Maas?

In een ingezonden bijdrage veegt Jan Duijf (Kloosterstraat Horst) de vloer aan met Roy Bouten, fractievoorzitter van de PvdA in de Horster gemeenteraad:

Het einde van Roy Bouten in de gemeenteraad van Horst aan de Maas?

De stand in de peilingen en de concurrentie van Lodewijk Asscher betekenden het einde van Diederik Samsom als leider van de Partij van de Arbeid. Nu kunnen we doen alsof er geen verband is met de gemeentepolitiek in Horst aan de Maas, maar die vlieger gaat niet op. Er is wel degelijk een parallel te trekken tussen de deelname van de sociaaldemocraten aan de landsregering en de bijdrage van de Horster PvdA aan het gemeentebestuur in Horst aan de Maas. Allebei prediken ze het pragmatisme en zijn blijkbaar onmachtig om zich als partij vertrouwenwekkend te profileren op basis van betrokkenheid en idealen. Landelijk en plaatselijk zijn de ideologische veren afgeschud en staat de naakte Rode Haan in het niets te kukelekuen.

En dat valt de politiek leider Bouten aan te rekenen. Hij is er verantwoordelijk voor dat de Partij van de Arbeid geen zichtbare bijdrage levert aan de modernisering van de economie en de ruimtelijke ordening in Horst aan de Maas. Kwijt is op het vlak van cultuurbeleid. Die vitale beleidsterreinen worden totaal in beslag genomen door het CDA en Essentie. De PvdA staat door zijn te onkritische en onzelfstandige opstelling toe dat met name het CDA voortdurend boven zijn werkelijke stand macht kan blijven uitoefenen en zich bovendien in de media straffeloos kan manifesteren als de enige veroorzaker van onze welvaart, terwijl die voorspoed in werkelijkheid mogelijk wordt gemaakt door hardwerkende inwoners van de gemeente.

Het lukt Roy Bouten en zijn partij niet om een overtuigend en doortimmerd alternatief voor de CDA-dominantie te bieden en hij wekt naar buiten toe de indruk tevreden te zijn met de gang van economische en ruimtelijke zaken. Jezus, wat schuurt de PvdA tegen het CDA en Essentie aan! En maar de ‘Heile Welt’ verkondigen en maar meegaan in de propaganda dat het in onze gemeente allemaal zo goed geregeld is. Daarom de misplaatste aanval op het wel kritische D66? Aan de politieke en bestuurlijke status quo mag niet worden getornd? De werkelijke machtsverhoudingen moeten gemaskeerd? De PvdA als conservatieve partij. Dat ik dat nog mee moet maken.

In de beleving van Roy Bouten mag de rol van zijn partij als bijwagen van het CDA en Essentie dan geslaagd zijn. Als leider van de Horster sociaaldemocratie krijgt hij dat in duizend jaar nog niet aan de kiezers verkocht. Het is bovendien een illusie om te denken dat het straks bij de gemeenteraadsverkiezingen wel gaat lukken. In deze woelige tijden zal ook de PvdA niet kunnen zonder een doelgericht, kritisch en idealistisch gezicht om niet in de politieke stormen ten onder te gaan. En aan het profiel van een koersvaste kapitein voldoet Roy Bouten bij lange na niet. Die waait zomaar met alle winden mee: naar Maastricht of Den Haag.

Jan Duijf, Kloosterstraat Horst

Ingezonden – Dat gebeurt er (12) / Gasthoês

In de opmaat naar de gemeenteraadsvergadering van 21 december sprak de gemeentelijke Commissie Samenleving deze week over de toekomstplannen voor cultureel centrum ’t Gasthoês. In een ingezonden bijdrage blikt Andries Brantsma hierop terug:

Haast rond het Gasthoês

Door het college is voor de revitalisering van ’t Gasthoês een voorstel uitgewerkt om een krediet te verlenen van 12,5 miljoen euro. Er is plotseling 570 duizend euro extra nodig om het geheel te financieren.

Er is een korte notitie bij het raadsvoorstel gevoegd met motivering. Het is al maandenlang stil geweest rondom ’t Gasthoês en de plotselinge haast om nu zonder nieuwe informatie en een totaaloverzicht van het project met opheldering van nog onduidelijke zaken tot een snel besluit te komen, wordt als volgt verklaard: ‘Omdat wij van mening zijn dat dit maatschappelijk belangrijke project voortgang moet vinden en wij moeten voorkomen dat partijen afhaken.’ Dat daar angst voor is, lijkt voorstelbaar als je maanden alleen met subsidieverkrijging bezig bent geweest en niet de onzekerheden hebt weggewerkt.

In de Commissie Samenleving van 6 december is de nota besproken. Vooropgesteld: er moet iets gebeuren met ’t Gasthoês. De plannen hoeven helemaal niet verkeerd te zijn en er kan op deze wijze iets van gemaakt worden dat meerdere inwoners en verenigingen kan dienen. Het concept blijft nog wat vaag, maar door de nevel heen lijken er positieve contouren te zien. Maar toch: nu al 12,5 miljoen beschikbaar stellen terwijl er aan de onzekerheden nog niets is gedaan? Hoe het zat met de voorwaarde van de raad dat het gebouw niet uitgebreid zou mogen worden? Of alles in het gebouw rond asbest al duidelijk was (asbest heeft de wethouder wel vaker parten gespeeld en hij zou dus gewaarschuwd moeten zijn)? ‘Nee, maar dat kunnen we bekijken.’ Of er al vorderingen waren in de exploitatievorm? ‘Nee, daar kan ik geen antwoord op geven.’ Of de subsidie van de provincie al definitief was? ‘Nee, nog niet, maar die zal in januari wel komen.’ Dat waren enkele van de opmerkingen in de Commissie Samenleving van 6 december.

Een dergelijk aangeleverd stuk lijkt toch wel zwaar onvoldoende voor een zo grote investering (provinciesubsidie is ook publiek geld). Wat kan nu de reden zijn om nu al alle kredieten te willen verkrijgen en niet nog die ene maand te wachten tot er zekerheid is van de provincie?

De onduidelijkheden en onvolledige nota kunnen eigenlijk alleen tot de conclusie leiden om óf het gehele voorstel in te trekken óf voor de voortgang een beperkt bedrag beschikbaar te stellen zodat het college verder kan en er ook geen vertraging optreedt. Verdere gelden kunnen dan in de loop van het project worden vrijgemaakt. Dit laatste voorstel, gedaan door een commissielid, lijkt heel logisch, ook al gezien de reactie van de wethouder. De wethouder merkte op dat als zaken te duur zouden worden er dan op andere punten bespaard zou moeten worden. Dat betekent dan weer dat je niet krijgt wat je wilde bouwen en het gaat niet alleen om geld, maar ook om wat je wilt. Dat probleem voorkom je alleen door een gedegen uitgewerkt plan, anders verval je weer in een Kruisweidescenario.

De opmerking van de wethouder geeft dus de onzekerheid in het project weer. Het zou de wethouder sieren als hij met een aangepast voorstel komt. Er moet wat gebeuren, maar wel met een gedegen voorstel en anders in kleine hapjes zoals werd voorgesteld.

Andries Brantsma