Klein mysterie 550 – Advies

Het hele weekend zitten wachten op Wil Janssen. Maar ook de nieuwe Horster informateur wenst blijkbaar geen gebruik te maken van de hem door Horst-sweet-Horst aangeboden diensten als koffiejuffrouw, notulist of neutraal waarnemer bij de coalitiebesprekingen. Zijn afwijzing biedt wel de kans nog eens terug te blikken op het advies dat (pre-)informateur Leon Litjens afgelopen woensdag afscheidde. Een hoogst curieus document. En wel hierom:

1. de informateur beveelt een coalitie aan van CDA, PvdA en SP. Tegelijkertijd laat hij blijken weinig vertrouwen te hebben in de SP, deelt hij een aantal sneren uit richting SP (‘nee-partij’, ‘harde manier van oppositie’, ‘protestpartij’) en laat hij vergelijkbare waardeoordelen over z’n eigen CDA achterwege;

2. de informateur zegt dat door de ‘harde manier’ van oppositie voeren van de SP in het verleden ‘met name richting het CDA’ extra inzet nodig is om chemie te laten ontstaan tussen CDA en SP. Maar is die extra inzet niet evenzeer nodig door de diepe minachting die het CDA altijd ten toon heeft gespreid ten opzichte van de SP?

3. de informateur concludeert dat ‘vernieuwing een positief effect zou kunnen hebben op de politiek en de cultuur in Horst aan de Maas’. Mede daarom adviseert hij de mogelijkheden van een coalitie van CDA, PvdA en SP te onderzoeken. Mocht dat tot niets leiden dan raadt hij voortzetting van de huidige coalitie van CDA, Essentie en PvdA aan. Maar als vernieuwing zo’n belangrijk argument is, waarom is de tweede optie dan niet een coalitie van Essentie, PvdA en SP? Of waarom is dat zelfs niet de eerste optie?   

4. het positieve aspect van vernieuwing ziet de informateur blijkbaar niet als het gaat om de verdeling van de portefeuilles: ruimte, financiën en verenigingen wil hij toebedelen aan het CDA – zoals de afgelopen twaalf eeuwen te doen gebruikelijk – en ‘mens en samenleving’ aan PvdA en SP ‘om op die manier iedereen in zijn kracht te zetten’;

5. de informateur acht een coalitie die steunt op 16 van de 27 zetels (60 procent!) een te smalle basis. Zelfs als dat zo zou zijn: kun je niet met evenveel recht zeggen dat een sterke oppositie gewenst is?

6. een van de argumenten van de informateur om de PvdA bij de coalitie te betrekken, is de kennis en ervaring van PvdA-lijsttrekker Birgit op de Laak. Die kan namelijk van groot belang zijn voor ‘de nieuwe coalitie en voor de gemeenschap’. Ik onderschrijf die woorden, maar als de informateur werkelijk meent wat hij zegt, dan zou een advies Birgit op de Laak tot formateur te benoemen voor de hand hebben gelegen (overigens is het per definitie onzekere wethouderschap misschien wel niet de meest ideale functie om iemand met blijkbaar buitengewone capaciteiten aan je te binden);

7. politiek is volgens de informateur ‘people-business’: ‘Het gaat er dus om dat partijen en met name de leiders elkaar weten te vinden. Als dat gebeurt, dan volgt de inhoud vanzelf.’ Dus eigenlijk gewoon maar afschaffen, die politieke partijen?

De informateur eindigt zijn advies met de mededeling dat hij te allen tijde bereid is aanvullende toelichting te geven. ‘Nou, graag, laat maar komen!’, zou ik willen zeggen, ongetwijfeld in naam van een grote schare Horst-sweet-Horst-lezers.

Wanneer vernemen we trouwens iets van de gemoedstoestand van Essentie? Voelt Essentie zich in z’n kuif gepikt dan wel op z’n pik getrapt door het advies van Don Leon? Stilletjes hoop ik daar wel op: het zou mijn droomcoalitie van Essentie, PvdA en SP aanzienlijk dichterbij brengen.

Klein mysterie 549 – Rotondekunst (2)

‘In weerwil van de officiële afkeer – “Rotondes zijn een afwerkplek voor kunst” – lopen omwonenden, bedrijven, woningcorporaties en ambitieuze wethouders over van enthousiasme om rotondes aan te kleden. Nauwelijks beknot door kunstbeleid, welstandsnormen en goede smaak, rollen de rotondekunstwerken van de tekentafels. Er staat dan ook veel verdrietigs op de middeneilanden.’

Uit: Tijs van den Boomen, De rotonde van U (Rotterdam 2010), ‘een inspiratiebron voor iedereen die “iets met een rotonde” wil’

‘Mooi initiatief @dorpsraadhorst!’, twitterde wethouder Ger van Rensch gisteren. Een uurtje later volgde burgemeester Kees van Rooij met ‘Geweldig, mooi #burgerinitiatief van dorpsraad #horst!’. Aanleiding voor deze juichtweets vormde de onthulling van het kunstwerk Naar de Kantfabriek op de rotonde Americaanseweg-Westsingel, een dag eerder. 

Inderdaad mooi dat de dorpsraad het initiatief heeft genomen tot de plaatsing van een kunstwerk – zeker nu de gemeente op kunstterrein al jaren niet meer thuis geeft. Dat ik zelf niet ondersteboven ben van dit kunstwerk van Ruud van der Beele doet niet ter zake: ik kan moeilijk verlangen dat een kunstwerk pas mag worden geplaatst als het mijn goedkeuringsstempel heeft gekregen.

Wat wel ter zake doet, zijn vragen over de locatie van het werk en over het gemeentelijk rotonde-aankledingbeleid, als dat er al is. Naar de Kantfabriek is naar het schijnt speciaal voor de rotonde Americaanseweg-Westsingel ontworpen. Toch komt het er voor mijn gevoel absoluut niet tot z’n recht: het verzuipt te midden van bordjes, borden, paaltjes, palen, bloempjes, bloemen, plantjes, planten, struikjes en struiken. En als de jonge aanplant tot volle wasdom komt zal het er waarschijnlijk niet veel beter op worden. Dit klemt te meer omdat de zichtbaarheid van het werk toch al niet van alle kanten even optimaal is. Vooral vanaf de Westsingel krijg je er maar moeilijk oog op.

Een andere vraag is of het kunstwerk niet te gelaagd en te gedetailleerd is voor een rotonde. Het draagt tal van betekenissen in zich, maar hoe moet de al dan niet gemotoriseerde passant die tot zich nemen? En wie oprecht geïnteresseerd is en de details tot zich wil laten doordringen dient zich aan een oversteek naar het middeneiland te wagen – een op de meeste momenten van de dag levensbedreigende onderneming.   

Zouden zulke bedenkingen ook tijdens de ontstaansfase van het werk zijn geuit? Je mag aannemen van wel. Maar wie heeft ze dan als niet bezwaarlijk of niet relevant terzijde geschoven? De kunstenaar? De dorpsraad? Geraadpleegde deskundigen?

Wat is eigenlijk de rol van de gemeente? Die zou hier – en in het rotonde-aankledingbeleid in het algemeen – toch de regie dienen te voeren? Is dat ook de praktijk? Of heeft de gemeente de regie gedelegeerd aan de dorpsraden? Of is er helemaal geen rotonde-aankledingbeleid en wordt maar wat gedaan?

Wat zou het toch een zegen zijn als het nieuwe gemeentebestuur de kunstcommissie weer nieuw leven inblies – al was het maar omdat Horst-sweet-Horst dan niet langer de vervelende rol van party pooper hoeft te spelen.

Intermezzo – Afvalbak

‘Met Grijsen Park & Straatdesign, goedemorgen.’

‘Ja, hier met Janssen van de gemeente Horst aan de Maas.’

‘Goedemorgen, meneer Janssen. Wat kunnen wij voor u betekenen?’

‘Vijf afvalbakken graag.’

‘Een ogenblik, meneer Janssen, dan verbind ik u door met onze divisiemanager afvalbakken.’

‘Goedemorgen meneer Janssen, u spreekt met Piet de Bruin, divisiemanager afvalbakken. Waarmee kan ik u van dienst zijn?’

‘Vijf afvalbakken graag.’

‘Waar had u aan gedacht?’

‘Hoezo “Waar had u aan gedacht”? Gewoon vijf afvalbakken.’

‘Maar meneer Janssen toch! Weet u dan niet dat wij een uitgebreid assortiment afvalbakken voor de openbare ruimte hebben? En wat dacht u? Allemaal royaal, uitnodigend en ergonomisch. Neem bijvoorbeeld de Constructo: robuust, modulair en gebruikersvriendelijk. De Constructo 100 heeft daarnaast nog een aantal extra’s, zoals een robuuste RVS slotstang met dubbele vergrendeling. De Constructo 65 heeft dan weer een optioneel afsluitbare bak in geval van verwachte calamiteiten. Bovendien is de Constructo 65 voorzien van een driekantslot. En wat betreft de panelen heeft u onder meer de keus uit een aluminium tranenplaat, een stalen noppenprofiel en glad RVS.’

‘…’

‘Wat ik u ook beslist kan aanraden is een Column. Column-afvalbakken combineren design met opslagcapaciteit. Lediging kan met een voertuig met kambelading. Ook niet weg: door de modulaire opbouw zijn alle onderdelen los te vervangen.’

‘…’

‘Maar u kunt natuurlijk ook voor een Estilo gaan. Die heeft een heel interessante inworpverkleiner, is eveneens robuust en functioneel en heeft bovendien als pre dat ie esthetisch inpasbaar is in de omgeving.’

‘…’

‘De Cubic 40 is dan weer bij uitstek geschikt voor bijzondere plekken, waar een mooi accent op zijn plaats is. De eigenzinnige, licht voorover hellende afvalbak kan worden voorzien van een bovenkant met zowel een ronde als een schuin opstaande inworpopening.’

‘…’

‘De Quadrat biedt uiteraard ook veel mogelijkheden. Hij werd niet voor niets meteen genomineerd voor de Nederlandse designprijzen. Absoluut een verrijking voor het straatbeeld. Heel bijzonder is ook de bovenkap van aluminium met een naturel uitstraling of anders een mooie passende poedercoating.’

‘…’

‘Meneer Janssen! Bent u daar nog?’

‘Ach, weet u meneer De Bruin, doe maar iets. Het zijn maar afvalbakken, hè? Als ze maar robuust zijn en een beetje duurzaam ogen, voor de rest maakt het allemaal niet uit. En aan design doen we hier al helemaal niet.’

‘Komt voor de bakker, meneer Janssen.’

Ingezonden – De echte ridders blijven nu over

Voor het eerst in maanden ontving Horst-sweet-Horst weer eens een ingezonden bijdrage. En wel van Jan Duijf (Kloosterstraat in Horst - om verwisseling met naamgenoten te voorkomen):

DE ECHTE RIDDERS BLIJVEN NU OVER

Dion Graus slaat zichzelf tot ridder

De laffe vaandelvlucht van de PVV-ers uit de raden, staten en parlementen leidde PVV-kopstuk Dion Graus tot de zinnige en terechte conclusie dat ‘de ridders nu overblijven’. Ik kan me daar wel in vinden. Ik heb een blind vertrouwen in Dion. Ik zie in hem wel een Lancelot, een Ivanhoe en een Prins Vaillant. Een Karel Martel vooral. Ik deel zijn geloof in de hoofse liefde die de vrouw op een voetstuk plaatst. Ik geloof de krantenberichten niet dat hij zijn hoogzwangere vrouw en zijn buitenechtelijke vriendin sloeg. Zeker niet op hetzelfde moment. Graus neemt zijn kruistocht bloedserieus.

Dion Graus tijdens een oefening in harnas

Ik zie onze Dion al aan het hoofd van een edele, tot de tanden gewapende, ridderschare te paard, met de lans strak vooruit, naar Marokko galopperen. In naam van de rechtvaardigheid, waarheid en Westerse beschaving. Namens ons allemaal tegen die vermaledijde Islam. Links en rechts fluks met het zwaard uithalend: het spook van de Islam vernederend, de kop afhakkend en mannen, vrouwen en kinderen sparend. Ik zie het hem doen. De held. Onze ridder. Limburgs trots. In het slaafje van Geert schuilt een echte Spartacus. Vechtend voor het gedachtegoed van de PVV. Dat zie je zo. We geloven en vertrouwen hem allemaal. Heel erg. Graus neemt zijn kruistocht bloedserieus.

‘Een tempelier, noemt Anders Breivik zich. Deze middeleeuwse ridders moesten het christelijke Avondland beschermen tegen de moslims. Tot voor kort inspireerden ze alleen onschuldige lieden met een voorliefde voor verkleedpartijen. Maar er is een nieuwe tempelier opgestaan, en hij houdt het niet bij riddertje spelen. Breivik neemt zijn kruistocht bloedserieus.’

Bron: Trouw 26-07-2011

Oeps. Alles wat ik hierboven over Dionneke schreef is natuurlijk verzonnen en gefantaseerd. En de PVV is zeker geen hatende of haatzaaiende partij. Best volk. Lief voor dier en mens. Netjes en schone nagels ook. Voorbeeldig zelfs. Jammer dat ze in onze gemeente niet aan de verkiezingen deelnamen. Mijn stem hadden ze zeker gekregen. Graus neemt zijn kruistocht helemaal niet bloedserieus. Hij heeft een onschuldige voorliefde voor verkleedpartijen. Hij is een schaap in wolfskleren.

Jan Duijf

Actualisatie – Victor Veilig

Me weer eens voor niets zorgen gemaakt! Mijn onlangs uitgesproken vrees dat twee Hegelsomse Victor Veiligs slachtoffers waren geworden van een actie van het Victor Veilig Bevrijdingsfront is niet bewaarheid. Aan het Bakhuuske trof ik beide heren vorige week in vol ornaat aan.

‘We hebben intussen al heel wat buurtbewoners aangesproken op hun rijgedrag’, aldus de ene. De ander vertrouwde me toe dat ‘Hegulsummers jage wie de biëste’ en dat hij zijn missie daarom nog lang niet als volbracht beschouwt.

‘Laat ons nou voorlopig maar lekker ons ding doen’, riepen de Victoren me nog na toen ik wegscheurde op m’n fiets. 

Klein mysterie 548 – Kiezersbedrog (3)

1. Mijn tegenreactie op de reactie van Bram Hendrix (klik hier), wiens partij ik gisteren kiezersbedrog verweet (klik hier):

Het persbericht (klik om te vergroten) maakt het duidelijk: om de schijn van belangenverstrengeling te voorkomen heeft Ellen-Jacobs-Vervoort op last van haar werkgever besloten de haar toekomende gemeenteraadszetel niet te bezetten. Dat lijkt me een wijs besluit. Een andere optie was ontslag nemen bij Rabobank Horst Venray. Dat dat een wat al te groot offer was, kan ik me goed voorstellen. Bij een ministerschap of staatssecretariaat was het misschien anders geweest, maar voor het raadslidmaatschap van een middelgrote gemeente ga je je toekomst niet in de waagschaal stellen.

In die zien begrip dus. Ik heb ook geen enkele aanleiding te veronderstellen dat iemand in dezen te kwader trouw heeft gehandeld. Het is vooral pijnlijk: misschien een beetje voor de bank, maar vooral voor Ellen en Essentie. En natuurlijk het meest pijnlijk voor de 203 mensen die op Ellen stemden, in de veronderstelling verkerend dat hun stem bijdroeg aan een mogelijke raadszetel voor Ellen.

Dat neemt allemaal niet weg dat er kanttekeningen zijn te plaatsen. Zo geeft het te denken dat zowel Rabobank Horst Venray als Ellen als Essentie zich van tevoren blijkbaar niet hebben gerealiseerd dat het werknemer zijn van de bank onverenigbaar is met het raadslidmaatschap. Met name van Essentie had beslist meer zorgvuldigheid verwacht mogen worden.

Maar wat me het meest stoort – ik schreef het gisteren ook al – is de manier waarop Essentie met de zaak (laten we het zo maar noemen) is omgegaan. Tussen het bekend worden van de verkiezingsuitslag en het onderzoek van de geloofsbrieven van de nieuwe gemeenteraadsleden zaten vijf dagen. Vijf dagen waarin Essentie uit had kunnen leggen wat er aan de hand was, excuses had kunnen aanbieden, begrip had kunnen kweken. Vijf dagen lang bleef het echter stil. Pas op woensdag, een dag na het onderzoek van de geloofsbrieven (van onder meer Frans Kerstjens, de vervanger van Ellen) werd een persbericht opgesteld. Zonder excuses en ondertekend door Ellen, terwijl het in mijn ogen Essentie is dat  verantwoording dient af te leggen.

Of dat persbericht ook woensdag is verzonden? Ik weet het niet. Feit is wel dat bijvoorbeeld InHorst en Reindonk er pas vandaag aan refereerden (klik hier), terwijl ze gisteren (klik hier) al berichtten dat Ellen geen zitting zou nemen in de gemeenteraad (maar dit zegt misschien ook iets over InHorst en Reindonk). Bovendien is het persbericht of enige andere melding over de zaak nog altijd niet te lezen op de website, de Facebookpagina of het Twitteraccount van Essentie.

Alles overziend kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat Essentie de zaak onder het tapijt heeft willen schuiven, waar juist openheid geboden was.

2. Bovenstaande mailde ik eerder deze dag naar Bram. Hij reageerde als volgt:

Hoi Wim,

Dank voor je bericht. Uiteraard heb je alle ruimte om te publiceren wat je zelf wilt, maar toch even een kanttekening mijnerzijds:

Wij proberen helemaal niks onder het tapijt te schuiven. Tot dinsdag is er veel overleg geweest tussen alle betrokkenen om tot een fatsoenlijke en nette oplossing te komen. Je kunt niet van ons verwachten dat wij alle gespreksverslagen rondsturen. Nadat de definitieve conclusie is getrokken, is er een persbericht gemaakt. Een persbericht van Essentie met een persoonlijke boodschap van Ellen zelf. Dit omdat zij graag uitleg wil geven aan haar kiezers over de situatie. Ook dit persbericht hebben we, zoals dat hoort, afgestemd met de betrokkenen. Dat is vervolgens naar De Limburger en Hallo gestuurd. Ellen heeft het ook zelf op haar eigen facebook-pagina gezet.

Ik zal in het vervolg ook aan jou denken met het versturen van persberichten, zeker nu je blog in officiële stukken van de informateur wordt genoemd! ;-)

Groeten,
Bram         

3. Onder dankzegging aan Bram voor zijn reacties is hiermee wat mij betreft de discussie gesloten. Lezers hebben denk ik de afgelopen twee dagen meer dan voldoende informatie ontvangen om desgewenst zelf tot een oordeel te komen.

Klein mysterie 547 – Kiezersbedrog (2)

‘Wij hebben geen kandidaten die er per definitie niet in willen’, mailde Essentie-lijsttrekker Bram Hendrix op 5 maart in reactie op de vraag van Horst-sweet-Horst of élke bij de gemeenteraadsverkiezingen met voorkeurstemmen gekozen kandidaat zijn of haar zetel daadwerkelijk zou gaan bezetten. En tóch neemt de met voorkeursstemmen gekozen nummer 21 van de kandidatenlijst van Essentie, Ellen Jacobs-Vervoort, haar zetel niet in. Ik schreef hierover gisteren een boos stukje en mailde Bram Hendrix vervolgens:

Dag Bram,

Je zult hopelijk begrijpen dat ik ernstig teleurgesteld ben in jou en Essentie. Ik heb die teleurstelling van me afgeschreven in een zojuist gepubliceerd stukje. Reageren mag natuurlijk (graag zelfs!).

Met vriendelijke groet,

Wim   

Vanochtend volgde de reactie van Bram:

Hoi Wim,

Dank voor je bericht, fijn dat ik de mogelijkheid krijg om te reageren want de situatie ligt toch wel iets anders. Ellen wilde zelf namelijk heel graag de raad in, maar het raadswerk blijkt in strijd met de regels die de bank hanteert als nevenfunctie. In de bijlage (klik om te vergroten, WM) het persoonlijke bericht van Ellen. Ik ben graag bereid tot een verdere telefonische toelichting, en wil ook vragen om met respect met deze situatie om te gaan.

Groet!!

Bram Hendrix

Telefonisch spraken we vervolgens af dat ik zou reageren op de reactie van Bram, dat Bram daar dan desgewenst weer op kon reageren en dat we daarmee de discussie zouden besluiten. Zo gezegd, zo gedaan: klik hier voor het vervolg.

Klein mysterie 546 – Kiezersbedrog (1)

203 voorkeursstemmen behaalde Ellen Jacobs-Vervoort, de nummer 21 van de kandidatenlijst van Essentie, vorige week bij de gemeenteraadsverkiezingen. Ruim voldoende voor een zetel. Toch neemt ze die niet in. ‘In verband met haar werk’, meldt Hallo Horst aan de Maas vandaag.

Drie weken geleden vroeg Horst-sweet-Horst de aan de gemeenteraadsverkiezingen deelnemende partijen of élke met voorkeurstemmen gekozen kandidaat zijn of haar zetel daadwerkelijk zou gaan bezetten. Bram Hendrix, lijsttrekker van Essentie, hoefde niet lang na te denken over een antwoord: ‘Wij hebben geen kandidaten die er per definitie niet in willen.’

Een schoolvoorbeeld van kiezersbedrog, dunkt me.

(Wat het nog kwalijker maakt is dat Essentie de kiezers bij mijn weten tot dusverre een verklaring – excuses zullen wel teveel gevraagd zijn – schuldig is gebleven.)

Klik hier en hier voor het vervolg, met onder meer twee reacties van Bram Hendrix.

Top 5 – Horster informateurskandidaten

En zo duikt Horst-sweet-Horst dan ineens op in het officiële advies van informateur Leon Litjens over de vorming van een nieuw Horster gemeentebestuur. Niet als koffiejuffrouw, notulist of neutraal waarnemer (zoals gehoopt), maar als schepper van een onjuist beeld (klik op de afbeelding om haar te vergroten).

Interessante zet overigens van Don Leon, dat advies (klik hier). Niet meer dan de openingszet van wat een spannende partij belooft te worden, maar toch. Op korte termijn dient er nu een ‘onafhankelijk persoon’ te komen die moet bekijken of een CDA-PvdA-SP-coalitie mogelijk is. Wie die nieuwe informateur (bij nader inzien was Leon dus slechts pre-informateur) wordt? Altijd leuk om een gokje te wagen, dus hierbij de Horst-sweet-Horst top 5 van nieuwe informateurskandidaten:

5. Genoveef Leers-Poelmans. ‘Niet van extreem links, waar alles door de overheid wordt geregeld; en niet van extreem rechts, waar alles aan de werking van de markt wordt overgelaten.’

4. Ger Driessen. ‘Iemand met een brede ambtelijke en bestuurlijke ervaring bij gemeente, waterschappen, provincie en rijk, inclusief het politieke Umfeld.’

3. Noud Janssen. ‘Limburgse belangenbehartiger, die zowel lokaal als provinciaal volop de trom roert.’

2. Guy Frints. ‘Een betrokken jonge netwerkpoliticus met gevoel voor de dagelijkse leefomgeving van burger en bedrijf.’

1. Aalt Dijkhuizen’. ‘Het nieuwe boegbeeld van de topsector Agri&Food’ (én het lievelingetje van tout  bestuurlijk Horst).

Wat zei u? Dat die kandidaten allemaal CDA’ers zijn of op z’n minst aan het CDA gelieerd? Wat een tendentieuze opmerking, zeg! Wilt u nu echt het beeld scheppen dat CDA’ers niet onafhankelijk zouden kunnen zijn?

En voor alle duidelijkheid: of het nu Genoveef, Ger, Noud, Guy of Aalt wordt, ook hem of haar bied ik graag mijn diensten aan als koffiejuffrouw, notulist of neutraal waarnemer. Trouwens, ook op het moment dat een schepper van onjuiste beelden gewenst is, kan hij of zij te allen tijde een beroep doen op ondergetekende.

Intermezzo – Ziekenhuis Horst moet blijven

Bij het fotograferen van Hof te Berkel stuitte ik gisteren ook op het voormalige Sint-Antoniusziekenhuis. Het Sint-Antoniusziekenhuis dat in verregaande staat van ontbinding verkeert. Triest om een gebouw dat ooit zo machtig was nu zo weerloos te zien. Triest - zoals eerder gezegd - dat zelfs maar de gedachte dat het gebouw misschien wel het behouden waard was nooit in de hoofden van onze vroede vaderen is opgekomen. (Klik op de foto's om ze te vergroten.)

Het Sint-Antoniusziekenhuis zal voor mij eeuwig verbonden blijven met de actie Ziekenhuis Horst Moet Blijven. Nog geen vijf jaar na de opening dreigde in 1973 alweer sluiting voor het ziekenhuis. Horst en omgeving kwamen massaal in opstand. In mijn herinnering was elke Horster auto in die dagen voorzien van een witte strook met daarop in zwarte letters de tekst ‘Ziekenhuis Horst moet blijven’.

Mijn vader behoorde tot de actievoerders van het eerste uur. Hij liet een hele archiefdoos vol documentatie na over de strijd voor behoud van het ziekenhuis. Gisteren ontrukte ik die doos voor even aan de vergetelheid. 

Vergeelde krantenknipsels. Langharig tuig. Een rapport van het Progressief Aktiecentrum met op de voorzijde een citaat van Karl Marx. Allerlei nota’s, anti-nota’s, rapporten en anti-rapporten. 1200 naar minister-president Joop den Uyl gestuurde briefkaarten. Een actievoerder die ook vandaag de dag nog altijd in de contramine is. Steunbetuigingen aan het actiecomité van mensen die de schrijfkunst nauwelijks machtig waren. Dirk de Vroome, alias De Rooie Reus. Verslagen van actiebijeenkomsten. Een symbolische begrafenis. Handgeschreven actieplannen. Een actievoerder die later zelf voor lange tijd op het pluche zou belanden. Een bezetting van de bestuurskamer van het ziekenhuis. Mannen met baarden. Een demonstratie op een maandagmiddag om twee uur met duizend deelnemers.

Lijsten met handtekeningen van duizenden sympathisanten. Tien tips voor de sluiting van kleine ziekenhuizen, een ‘ludieke handleiding’ aangeboden aan verantwoordelijk staatssecretaris Hendriks.

Strijdbaarheid, strijdbaarheid, strijdbaarheid. Een hele archiefdoos vol.

Wordt met de sloop van het ziekenhuis ook een tijdperk ten grave gedragen? Zijn het tekenen des tijds, het betrekkelijk geringe verzet tegen de sluiting van de bibliotheek in Grubbenvorst, tegen het minimaliseren van de bibliotheek in Sevenum, tegen de mogelijke verdwijning van het Horster zwembad, zelfs tegen de komst van een megastal? Heeft strijdbaarheid plaatsgemaakt voor apathie? Idealisme voor cynisme? Collectivisme voor idealisme?

Zeker na het doornemen van zo’n doos is het verleidelijk die vragen stuk voor stuk met ‘ja’ te beantwoorden. Zoals altijd ligt het natuurlijk een stuk genuanceerder. In de jaren zeventig zat beslist niet iedereen in het verzet en mensen met idealen en de bereidheid daarvoor te strijden zijn nog altijd niet van de aardbodem verdwenen. Toch kan ik enige heimwee naar die tijd niet onderdrukken. Suzanne Raes had last van hetzelfde gevoel en maakte er vorig jaar een schitterende, ontroerende en zeer herkenbare (althans voor mij) documentaire over (klik hier; kijken MOET). 

‘Wij geloven in de droom van die andere samenleving en die droom zal nooit sterven’, hoor je Joop den Uyl ergens aan het begin van de documentaire zeggen. ‘Die droom zal nooit sterven’ – maar veel leven zit er intussen toch niet meer in. Treurig. 

Top 5 – Horster stembureaubordjes

Het voornemen was op de dag van de gemeenteraadsverkiezingen een fietstocht te maken langs alle 21 Horster stembureaus. Het weer was er naar, woensdag. Desondanks stonden andere prioriteiten uitvoering van het voornemen in de weg. Achteraf bekeken had die fietstocht topprioriteit dienen te genieten. Maar wie had nou ook kunnen denken dat alleen al de Horster stembureaubordjes die fietstocht dubbel en dwars waard waren?

Gelukkig verhinderden die andere prioriteiten niet dat ik in de loop van de dag toch bij enkele stembureaus mijn opwachting kon maken. Al na drie stembureaus besefte ik dat ik met de stembureaubordjes goud in handen had. De pest was alleen dat het toen veel te laat was om nog aan de fietstocht te beginnen. Mijn hoop is nu dat de gemeente Horst aan de Maas zo welwillend is de bordjes op 22 mei bij de Europese verkiezingen opnieuw te gebruiken, zodat die fietstocht, ijs en weder dienende, dan alsnog kan plaatsvinden.

Wat die stembureaubordjes dan zo bijzonder maakt? Hun variëteit! Voor uniformiteit moet je niet bij het Horster stembureaubordje wezen en dat is uiteraard precies wat het zo charmant maakt. Daarom, op basis van een bezoek aan slechts zes stembureaus en met een houdbaarheidsdatum die op 22 mei alweer verstrijkt, hierbij de Horst-sweet-Horst top 5 van Horster stembureaubordjes:

5. Stembureau Sevenheym, Sevenum:

Grijze tape, wat gedrongen lettertype. Plus handige aanwijzing voor de stembusladers en –lossers. Zou een touwtje ter bevestiging van het bordje in dit geval ook een optie zijn geweest? Of is het bordje daarvoor te licht?

4. Stembureau De Leste Geulde, Horst:

De kunst is natuurlijk het touw zodanig aan het huisnummerbordje te bevestigen dat het stembureaubordje recht komt te hangen. De ambtenaar die dit bordje heeft bevestigd was deze kunst niet machtig. Intrigerende vraag: als het stembureaubordje recht had gehangen, zou de rode pijl dan iets meer naar boven of iets meer naar beneden zijn gaan wijzen?

3. Stembureau La Providence, Grubbenvorst:

Afwijkend lettertype, afwijkende pijl, nergens anders waargenomen pictogram. Wel dezelfde tape?

2. Stembureau De Leste Geulde, Horst:

Moe en der dagen zat, zowel touw als bordje als pijl. Zijn trouwens in de stembureaubordjes nog de oude gemeenten herkenbaar waaruit de gemeente Horst aan de Maas is ontstaan? Of is er een andere verklaring voor het feit dat de bordjes die ik tegenkwam in Horst qua vormgeving en belettering zo sterk afwijken van die ik in Grubbenvorst en Sevenum zag? En hebben de kernen die tot de gemeenten Broekhuizen en Meerlo-Wanssum behoorden weer andere bordjes?

1. Stembureau Zaal Debije, Hegelsom:

Behalve met kurk kun je ook creatief zijn met witte, enigszins doorschijnende tape. Zou het bordje ook zijn blijven hangen als de diagonale strook ónder het bordje was bevestigd?

Klein mysterie 545 – Graffiti (4)

Qua graffiti ben ik nog altijd slecht onderlegd. Daarom stelde ik mijn contactpersoon in de Horster graffitiscene onlangs enkele vragen: ‘Ik heb er totaal geen verstand van, maar hebben die tags of pieces of hoe ze ook heten een bepaalde betekenis? Is er concurrentie tussen de graffitispuiters? Spuiten ze elkaar over of juist niet? Waarom zijn er in Horst zo weinig geschilderde voorstellingen? Hoe groot is het gebied waarin tags worden gespoten? Hoe gevaarlijk is het? Waarom kom ik werkelijk overal in Horst en Sevenum “dkp” (?) tegen en wat betekent dat?’

Zijn/haar reactie: ‘Haha, zover ik weet is er geen concurrentie in horst. Het is trouwens ook bkp. Waar het voor staat weet ik niet. Doms komt niet uit horst dat is ook zijn enige piece in horst voor de rest staat hij overal over limburg. Zover ik weet zijn er maar een paar schrijvers in horst : bkp - stik - sekor - score - hasz en nog wel een paar maar die doen niks meer die zijn meer van de jaren : 2000 tot 2007. Maar graffiti tags hebben geen betekenis de meeste doen het gewoon omdat ze gezien willen worden door de maatschappij. Vaak spuiten ze niet over elkaar alleen als ze geen plek hebben maar dan ook alleen throw up over tag piece over throw up wildstyle over piece dat zijn steeds mooiere dingen. Natuurlijk zijn er ook mensen die die regels verbreken.’

Met uitzondering van dat throw up over tag piece over throw up wildstyle over piece vrij duidelijk. Ik kan er dus gevoeglijk vanuit gaan dat zulke tags geen inhoudelijke betekenis hebben:

En Doms zag ik laatst inderdaad vanuit de trein in een heel ander deel van Limburg.

Dat de graffiticultuur in Horst misschien niet bloeit, maar nog wel altijd levend is, ontdekte ik kort daarna zelf. Op 25 februari maakte ik deze foto van de duiker onder de A73, op de plaats waar de Kabroeksebeek uitkomt in de Grote Molenbeek, nabij de kasteelruïne:

Precies een week later was het niet alleen een stuk zonniger, maar was ook het grijze beton van de duiker zowel aan de linker- als de rechterzijde mooi opgefleurd:

Iets verderop in de tunnel kwam ik een tag of piece tegen van wat ik dacht dat dezelfde kunstenaar was.

Trots op mijn vondst mailde ik mijn contactpersoon: ‘Vorige week maakte ik toevallig een foto van de brug over de Molenbeek bij de kasteelruïne. Was niets op te zien. Gisteren kwam ik er weer langs en nu staat er Si (?) op. Ook in de tunnel iets verderop kom ik Si tegen. Weet je misschien of ik Si ook nog op andere plaatsen in Horst kan vinden?’

Zijn/haar reactie: ‘Haha bij die eerste staat sc en se waarschijnlijk van score en sekor en bij die tweede staat 21 ;p loop maar eens x langs het rode pad helemaal ;p’

Toch even op mijn plaats gezet. Uiteraard liep ik helemaal langs het rode pad. Over mijn ervaringen daaro een volgende x.