We zitten op een bankje in het bos, Agata en ik. Onder de weldadige schaduw van een beuk. De geur van hars. ‘Hé, kijk daar!’ Op een meter of tien van ons vandaan duikt uit het struweel ineens een kloek op. Gevolgd door een kuiken of tien. Vredig scharrelend, piepend, pikkend. Het paradijs bestaat niet maar dit komt een aardig eind in de buurt. Zelfs een schijf meloen vind ik ineens lekker.
Vier regels, 57 woorden, 177 jaar geleden geschreven. Met vaste hand, vol overtuiging. Krachtig en tegelijkertijd sierlijk.
‘Vriend Tromme, Gelieft deze orlogie mede schoon te maken en de ketting is kapot, en daer ligt een stuk van deze ketting in den zilveren kast van de orlogie. Gelieft zoo spoedig als mogelijk is aen mij weder terug te zenden, en zal U Ed. in dank voldoen. Gegroet van mij, A. Verstraeten. Wanssum 11 7bri 1845.’Veel vragen. Weinig antwoorden, zodat het intrigerend blijft. ‘Tromme’ is Trommar. Kan niet anders. Waarom? Omdat het Horster klokkenmakersgeslacht Trommar in de volksmond ‘Tromme’ werd genoemd. Een naam die zelfs na het vertrek van de laatste Trommar bleef rondzingen: de bijnaam van Leonard Hesen (1899-1976), een latere bewoner van het huis van de Trommars nabij de huidige kruising Jacob Merlostraat – Molenstraat, was Tromme Leike. Hoe mooi wil je het hebben?
Victor Veilig is het neefje van Benni Brems. En het broertje van de bij zijn geboorte overleden Wouter Wegberm. Victor is een sulletje. Bedoelt het goed, niets verkeerds over Victor, maar hij heeft het gewoon niet. Braafjes, swingend is anders. Een meewarige blik, dat is het maximale waar Victor op mag rekenen. Met dank aan z’n heilzame scheurpilootremmende werk wordt hij gedoogd. Meer zit er niet in voor Victor.
