Posts tonen met het label De Lange. Alle posts tonen
Posts tonen met het label De Lange. Alle posts tonen

dinsdag 30 augustus 2016

Ingezonden – Lekkere pannenkoeken!

En ineens regent het ingezonden bijdragen. Nu weer van Jan Duijf (Kloosterstraat Horst):

Lekkere pannenkoeken!

De pannenkoeken van de Horster Kasteelboerderij zijn met afstand de lekkerste van het noordelijk halfrond. Op het zuidelijk halfrond schijnen dat de pancakes van Chitimba Camp in Malawi te zijn.
Dat laatste kan ik gezien de afstand niet zomaar controleren, maar feit is dat de Horster exemplaren bijzonder bruin gebakken zijn. Onwerkelijk bruin.

Alom wordt door de Horster bevolking de nieuwe uitbater van de Kasteelboerderij geprezen vanwege zijn slagvaardige voortvarendheid bij de ombouw van een monument zonder waarde naar een onbetaalbaar restaurant van hoog niveau. In alles zie je de beloofde investering van zes ton (en meer) terug: het schitterende voegwerk, het nieuwe dak en de sublieme inrichting. De onder architectuur ontworpen tuin. Maar vooral het prachtige, immer geopende en altijd volle, terras heeft mijn hart gestolen. Maar het aller- aller- en allermooiste: je ziet in al dat fraais het open karakter van de verkoop terug.

Jan Duijf, Kloosterstraat Horst

maandag 4 augustus 2014

Intermezzo – Bioscoop

Mooi idee van De Lange Horst om films te gaan vertonen op het terras voor het café, zoals Hallo Horst aan de Maas  deze week berichtte. Maar laat De Lange vooral niet denken dat hij de eerste Horster horecaondernemer is die brood ziet in filmvoorstellingen. Jac Kunzeler ging hem een eeuw geleden al voor.

Vermoedelijk vanaf 1912 deed een reizende bioscoop de Horster kermis aan, maar het is waarschijnlijk dat de eerste Horster filmvoorstellingen in een permanente zaal plaatsvonden in de zaal van Kunzeler aan de Herstraat. Zo verscheen in de Nieuwe Venlosche Courant  van 12 april 1913 een aankondiging van de vertoning van een film over de ondergang van de Titanic en een kindervoorstelling.
Ongelooflijk eigenlijk: film was nog een betrekkelijk jong medium en toch was er binnen een jaar al een speelfilm over de ramp met de Titanic, die bovendien binnen datzelfde jaar al in Horst te bewonderen viel. (Over vooruitgang gesproken: mocht er al een speelfilm zijn over de ondergang van de Costa Concordia op 13 januari 2012, zou die Horst dan ooit aandoen?) Welke van de twee eerste Titanicfilms uit de geschiedenis in Horst werd vertoond, valt vanuit mijn leunstoel niet te achterhalen. Ik gok op In Nacht und Eis, een verloren gewaande Duitse film die een jaar of vijftien geleden plotseling weer opdook:
Afgelopen zaterdag precies een eeuw geleden vond in de zaal van Jac Kunzeler een vertoning plaats van Van de kribbe tot het kruis  (de advertentie is, evenals de vorige, overgenomen uit Oud Horst in het nieuws  deel 2):
Smullen natuurlijk, zo’n aankondiging! Is het niet vanwege het blijkbaar noodzakelijke goedkeuringsstempel van Eerw. Heeren Geestelijken, dan toch zeker vanwege de vermelding van de lengte van de film (2200 M.). Van de kribbe tot het kruis  maakte in die jaren overigens een triomftocht langs katholieke filmzalen. De Katholieke Sociale Actie (KSA), die het alleenvertoningsrecht op de film had verworven, voer er wel bij. Uit het gedigitaliseerde dagboek van P.J.M. Aalberse (1871-1948), de oprichter van de KSA en latere minister van Sociale Zaken: ‘Veel werk gehad met onzen film “Van de kribbe tot het kruis”. Maar … ’t is loonend werk. In Rotterdam en Leiden een reusachtig succes gehad. Elken avond uitverkochte zalen. In beide steden hebben we ruim f 2000, – zuivere winst gemaakt.’
Wie benieuwd is hoe Van de kribbe tot het kruis in den lande werd ontvangen, moet naar www.delpher.nl. In een handomdraai kun je kiezen uit 139 krantenberichten en –advertenties waarin de film tussen 1913 en 1915 wordt vernoemd. De Nieuwe Tilburgsche Courant  schreef bijvoorbeeld op 28 november 1913: ‘De eerste uitvoering, welke gisterenavond in de Kon. Liedertafel „Souvenir des Montagnards” plaats had van den historischen prachtfilm „Van de Kribbe tot het Kruis” is reeds een beslist succes geweest. De zaal was totaal uitverkocht en de bezoekers waren uiterst tevreden over het vertoonde, dat een aaneenschakeling is van prachtige tafereelen uit het leven van den Zaligmaker.’
Aanbevelenswaard is verder de fascinerende documentaire over de totstandkoming van Van de kribbe tot het kruis, de eerste speelfilm ooit over het leven van Jezus (klik hier). Maar het mooiste van alles is dat From the manger to the cross – zoals de Engelse titel van de film luidt – in z’n gehele lengte van 2200 meter op YouTube is te zien. Installeer u voor uw pc (toestemming van de geestelijkheid heeft u dus al) en waan u honderd jaar geleden in zaal Kunzeler:

maandag 7 juli 2014

Klein mysterie 572 – Geurmanagement

Om het maar eens in goed Horster te zeggen: public viewing  van het WK is not my cup of tea. Dit geheel in tegenstelling tot het the day after the night before  betreden van de public viewing space. Alleen al daarom is het een goede zaak dat Nederland dit toernooi zo ver reikt. Mijn ding is op een verlaten Wilhelminaplein m’n weg zoeken tussen glasscherven, ernstig toegetakelde weesfietsen, plastic bekers en lege Flügelflesjes. Helemaal feestvreugdeverhogend: het heerlijke aroma dat – als je er maar vroeg genoeg bij bent – nog  boven het plein hangt en dat wordt gedomineerd door de geur van verschaald bier, maar waarin ook vaag een urinegeur in valt te herkennen.
Onwillekeurig gaan je gedachten dan terug naar 2010. Inderdaad, het jaar van het vorige WK. Maar óók het jaar waarin Dagblad De Limburger  op 18 september uitpakte met een lang en diepgravend artikel over geurmanagement (klik hier voor een verkorte versie). Het artikel was opgehangen aan het in geurmanagement gespecialiseerde bedrijf BellaBrisa, met vestigingen in Melderslo en Cuijk. BellaBrisa had geurapparatuur ontwikkeld die op leasebasis werd aangeboden aan bedrijven, uitvaartcentra en winkels. Een vorm van zendelingenwerk aldus de beide directeuren: ‘In Amerika en Japan is geurmanagement al ingeburgerd, maar in Nederland moet je ondernemers elke keer weer overtuigen dat ze met het inzetten van geur een bepaald doel kunnen bereiken: meer omzet, meer tevredenheid op de werkvloer of dat bezoekers van een ziekenhuis of hotel zich meer op hun gemak voelen.’
Een van de Nederlandse bedrijven die BellaBrisa wist te overtuigen was De Lange, horecagelegenheid aan het Wilhelminaplein in Horst. Daar werd, aldus de beide directeuren in Dagblad De Limburger, een apparaat geïnstalleerd met verschillende geuren: ‘Een sinaasappelgeurtje voor de vrijdagavond, zodat de bezoekers minder ongeremd en agressief zijn en een kokosgeur of zeelucht voor de tropical party’s. Die laatste heeft ook nog als voordeel dat de bezoekers door de zoute lucht meer dorst krijgen.’
Vroeg op de morgen rondstruinend op het Wilhelminaplein bekruipen je dan allerlei vragen. Hoe kan het eigenlijk dat ik destijds geen vraagtekens heb gezet bij het morele gehalte van het door BellaBrisa gepropageerde geurmanagement? Tot hoeveel meeromzet heeft het geurapparaat bij De Lange geleid? Functioneert het apparaat bij De Lange nog altijd? Hoeveel andere Nederlandse ondernemers heeft BellaBrisa weten te overtuigen?
Hangt er boven het Wilhelminaplein tijdens dit WK ook een door geurmanagement gedicteerd geurtje? Zo ja, welke eigenschappen heeft dat dan? Is het geurmengsel van verschaald bier en urine dat ik ’s ochtends op het Wilhelminaplein ruik wel zo natuurlijk als ik denk dat het is of is het een voortbrengsel van een geurapparaat, speciaal geproduceerd met het oog op the-day-after-the-night-before-Wilhelminapleintoeristen zoals ondergetekende?