Ingezonden – Dat gebeurt er (15) / Raadsvergadering 21 december

De gemeenteraadsvergadering van Horst aan de Maas werd deze week vanwege de lange agenda over twee dagen uitgesmeerd. Gisteren keek Andries Brantsma in een ingezonden bijdrage terug op de sessie van dinsdag (klik hier), vandaag bespreekt hij wat er een dag later gebeurde.

Raadsvergadering 21 december: een beetje vuurwerk

Deze avond drie onderwerpen: Gasthoês, snel internet in het buitengebied en een potje voor acties rond het MJOP. Rode draad: het gebrek aan vertrouwen van de raad in het werk van de wethouder en college. Nergens kreeg het college fiat om zonder meer door te gaan. De raad hield terecht overal de regie.

Gasthoês. Terechte kritiek kwam er vanuit de raad over de gebrekkige informatie bij het raadsvoorstel. De lange informatiestilte naar de raad (in ieder geval in de raad, zoals door de grootste coalitiepartij werd gezegd, dus voor hen mogelijk wel informatie buiten de raad om) werd gehekeld. Geen echte onderbouwing van het project. Buiten de kaders treden en niet invullen daarvan. Een in de tijd oplopend investeringsbedrag ten opzichte van het eerder genoemde (nu al 12,5 miljoen) leidden samen tot een amendement en motie die de wethouder en het college opdroegen zich echt aan de kaders te houden, te zorgen voor een compleet plan en dan terug te komen naar de raad, zodat die aan zet blijft. De kaders zijn overigens zodanig dat het vervolg tot zeer interessante discussies zal leiden. Waarom de plotselinge en overdreven ongefundeerde haast werd niet door de wethouder duidelijk gemaakt.

Moties en amendement werden unaniem (CDA wel tandenknarsend) aangenomen. Interessant dat de PvdA dit niet zag als een duidelijk signaal aan de wethouder en college dat de raad er niet op vertrouwt dat het goed zal gaan als ze niet zelf aan de bal blijft. Een vriendelijke manier van de PvdA om te laten zien hoe loyaal een bijwagen kan zijn, maar nogal afwijkend van wat er echt gebeurt. De wethouder had zijn standaardreactie. De kritiek kan nog zo groot zijn, hij voelt zich altijd gesteund door de raad, zelfs als die volledig tegen zou zijn.

Snel internet in het buitengebied. Met een klein amendement (weer) kreeg de wethouder fiat om door te gaan. De raad accepteerde de uitleg over het feit dat het geen onacceptabele overheidssteun zou zijn. Prima voor het buitengebied. Interessant hier was dat een lid van Essentie tegenstemde met een stemverklaring. Volgens hem werden er grote risico’s genomen en zou er wel sprake zijn van ongeoorloofde overheidssteun. Wat jammer was, is dat hij wel een degelijke stemverklaring gaf, maar dat over de inhoud van zijn verklaring toch onvoldoende debat plaats vond om de echte risico’s naar voren te brengen. Jammer en hopelijk niet funest voor de gemeente.

Potje MJOP. Het college wil de overwaarde van de opbrengsten van verkoop van vastgoed in een potje stoppen van waaruit het onderzoeken in het kader van het MJOP wil kunnen financieren. De wethouder wilde zelf tot een bedrag van tienduizend euro kunnen besluiten en tot vijftigduizend euro binnen het college. Bezwaar was er tegen het potje en de hoogte op zich, tegen het zelfstandig als wethouder kunnen uitgeven en tegen de hoogte van het bedrag. In feite wordt hiermee gepoogd  op een slimme manier de begroting te ontlasten, want er is nu immers al dekking? De raad gaf het college en wethouder niet het vertrouwen. Het college wilde vervolgens ook intern overleg. Met een ‘gezocht’ voorbeeld werd aangemerkt dat die vijftigduizend eurogrens wel nodig was. De raad vond de middenweg van 35 duizend euro. Niet erg principieel, maar het signaal van weer een gebrek aan vertrouwen was er wel mee afgegeven. Zelfs het CDA, alweer tandenknarsend, ging mee met het unanieme besluit.

Andries Brantsma

Ingezonden – Dat gebeurt er (2) / Glasvezel

De gemeenteraad sprak afgelopen week over de aanleg van glasvezel in het buitengebied van Horst aan de Maas. In een ingezonden bijdrage doet Andries Brantsma uit de doeken welke politieke partijen het meeste eer toekomt als het gaat om de glasvezelaanleg in het buitengebied:

Ere wie ere toekomt

In de laatste raadsvergadering van 20 september zagen we een interessant stukje politiek. In het verleden is door een grote coalitiepartij aandacht gevraagd voor het aanleggen van glasvezel voor snel internet in het buitengebied. Een werkgroep is met voorstellen gekomen. Door de raad is vervolgens een bedrag van bijna 40.000 euro ter beschikking gesteld voor het verder uitwerken van deze plannen en nagaan of er voldoende interesse zou zijn. Door deze werkgroep is vervolgens heel veel en goed werk verricht om zoveel mogelijk informatie te verkrijgen en tot een plan te komen.

Al dit goede werk is vervolgens door het college uitgewerkt in een voorstel aan de raad. De grote coalitiepartij wilde dit (uiteraard) zonder kritiek aanvaarden. Echter, het voorstel van het college was niet zorgvuldig uitgewerkt, er waren twijfels over de juridische juistheid van het voorstel en of de financiële aanpak niet te grote risico’s zou inhouden.

In de raad leek het alsof de grote coalitiepartij een amendement had uitgewerkt en daarmee dus een belangrijke rol had gespeeld in de verdere voortgang. Kennelijk is dat politiek, maar toch is het van belang dat ere toekomt aan diegenen die hier het diepgaande werk hebben gedaan, in dit geval vooral Essentie en de SP, in iets mindere mate voor de PvdA en gesteund door D66. De grote coalitiepartij voorkwam dat ze alleen zou staan en ging dus ook maar mee. Handig woordenspel van deze grote coalitiepartij kon dus zorgen voor een verkeerd beeld van de werkelijkheid.

Dus ere wie ere toekomt en in dit geval dus voor Essentie en de SP die er met het amendement dat uiteindelijk raadsbreed is ondersteund, voor hebben gezorgd dat het project glasvezel in het buitengebied voortgang kan blijven vinden en verder kan worden uitgewerkt, met een extra door de raad beschikbaar gesteld budget.

Andries Brantsma

Klein mysterie 627 – Gasthoês, Omroep Reindonk & journalistiek

Op zoek naar een verklaring voor de curieuze opstelling van de SP tijdens het gemeenteraadsdebat over ’t Gasthoês (aanvankelijk deugde niets en niemand, na een schorsing was alle wrevel verdwenen) opperde ik verleden week (klik hier) dat coalitieraadsleden en/of collegeleden een duchtig woordje met de SP-fractie hadden gesproken. Bij gebrek aan inside-information – het is politieke partijen heus niet verboden via Horst-sweet-Horst hun handelwijze te verklaren – houd ik het erop dat dit een juiste inschatting was. Ook op de gemeentepagina in Hallo Horst aan de Maas van deze week wordt dit min of meer gesuggereerd: ‘Tijdens de schorsing is in de wandelgangen door de wethouder en verschillende fracties gesproken met de SP.’ In de wandelgangen gebeurt het!

Op diezelfde gemeentepagina krijgt Omroep Reindonk de mantel uitgeveegd vanwege zijn berichtgeving over het Gasthoêsdebat. De omroep deed het op een bepaald moment voorkomen alsof alle plannen van tafel waren geveegd. Na afkeurend commentaar van gemeenteraads- en collegeleden heette het daarna even onjuist dat de plannen ‘terzijde gelegd’ waren. Inderdaad ten hemel schreiend. Op de gemeentepagina wordt ‘een journalist van Reindonk’ hiervoor verantwoordelijk gehouden. Dit nu is een kwalijk misverstand: bij Omroep Reindonk zijn geen journalisten werkzaam en Omroep Reindonk bedrijft geen journalistiek. Ja, Omroep Reindonk produceert beeld en gesproken en geschreven woord, maar verwar dit vooral niet met journalistiek. Omroep Reindonk is eerst en vooral een doorgeefluik van berichten. Analyse, duiding, check and doublecheck, commentaar, onafhankelijkheid, selectie, onderzoek, hoor- en wederhoor, zomaar wat termen die gewoonlijk met het begrip ‘journalistiek’ worden geassocieerd, zijn Omroep Reindonk ten enenmale vreemd.

Niet te moeilijk doen. Laten we het vooral netjes en gezellig houden. Amuseren en verstrooien. Dát is Omroep Reindonk. Grotere ambities en pretenties zijn er ook niet, getuige het bedrijfsplan van de omroep (klik hier). Dat stelt expliciet dat Reindonk een ‘belangrijk crossmediaal communicatieplatform [wil] zijn voor gemeente, dorpskernen, verenigingen, instellingen en bedrijven’. Daarmee wil Reindonk ‘een bijdrage leveren aan de sociale cohesie’. Prima, van mij mag het, maar noem het alsjeblieft geen journalistiek.

De laatste tijd hoor en lees je vaak over de regionale journalistiek die onder druk staat. Driekwart van de gemeenten heeft straks geen pers meer die hen controleert, zo blijkt uit een onlangs gepubliceerd onderzoek van het Stimuleringsfonds voor de Journalistiek. Zo ver zijn we in Horst aan de Maas nog net niet, maar of het nog lang zal duren? Of heeft u de afgelopen tijd soms ergens een diepgravende analyse gezien, gelezen of beluisterd over de capriolen die zijn en worden uitgehaald met de aanleg van glasvezel in deze gemeente? Of heeft u de afgelopen tijd soms ergens een reportage gezien, gelezen of beluisterd waarin de onderste steen bovenkwam over de uit de klauwen gelopen verbouwing van sporthal De Kruisweide in Sevenum? Of heeft u de afgelopen tijd soms ergens gezien, gelezen of beluisterd hoe de tegels onder het Nieuw Gemengd Bedrijf worden gelicht? Of heeft u de afgelopen week soms ergens gezien, gelezen of beluisterd wat er tijdens de schorsing van het gemeenteraadsdebat over ’t Gasthoês in de wandelgangen is gebeurd en beloofd?

Intermezzo – Gemeenteraad (5)

Terwijl de drie dolle dagen nog moeten komen, zijn de twee dolle dagen alvast voorbij. In twee dagen vergaderde de gemeenteraad van Horst aan de Maas afgelopen week in totaal bijna zeven uur (klik hier en hier). Bij elkaar leverden die zeven uur stof op voor wel tien Horst-sweet-Horststukjes. Maar laat ik me beperken tot een korte samenvatting van de meest memorabele momenten.

Om te beginnen de Floriade. De Floriade was een gigantisch succes. Maar voor zover de Floriade geen gigantisch succes was, komt dat door de SP. Zo vallen de ruim twee uur die de raad wijdde aan de bespreking van het rapport van de commissie-Hendrikx over de Floriade het beste samen te vatten. Zoals Tom-Jan Meeus afgelopen zaterdag schreef in NRC Handelsblad: ‘Geen fouten toegeven: je kunt zeggen dat het bij het politieke vak hoort, dat nu eenmaal vergt dat je fouten soms vaardig weet te verbergen.’ Die vaardigheid moet hier nog worden geleerd, maar het verbergen lukte alvast prima. Een mea culpa? Wat is dat?  

Over naar trapveldje in Hegelsom (klik ook hier en hier). Staat al meer dan een jaar bijna permanent onder water. Wethouder Ger van Rensch (CDA) beloofde in de gemeenteraadsvergadering van 11 maart al beterschap, hij zei toen in de veronderstelling te hebben verkeerd dat de problemen met het veldje tot het verleden behoorden. Driekwart jaar later behoren de problemen nog altijd niet tot het verleden. Sterker: er is niets veranderd. Op een vraag van Roy Bouten (PvdA-PK) verklaarde dezelfde wethouder andermaal verrast te zijn dat de problemen nog altijd niet zijn opgelost. Hoe nu verder? ‘Ik neem aan dat het op te lossen is. We zoeken uit hoe het verder moet.’ Excuses aan Hegelsom of op z’n minst de Hegelsomse jeugd? Ben je gek!

Schaliegas dan. Precies zoals in september al door Horst-sweet-Horst voorspeld achtte een ruime meerderheid van de raad – uiteraard onder aanvoering van het CDA – een motie van de SP om Horst aan de Maas tot schaliegasvrije gemeente te verklaren ‘te prematuur’, hoewel het rijk nota bene al een vergunning schijnt te hebben afgegeven voor proefboringen in de Peel. Bepaald hilarisch was op dit punt de bijdrage van raadslid Twan Hoeijmakers (Essentie) die het deed voorkomen alsof de wereld, Horst aan de Maas voorop, vergaat als niet wordt overgegaan tot schaliegaswinning.

Verder met het collegevoorstel om zondagsopenstelling van winkels mogelijk te maken. De behandeling van dit agendapunt bood een fraai inzicht in de verhoudingen binnen het CDA. De CDA-fractie ziet die zondagsopenstelling vooralsnog niet zitten. Dit in navolging van Centrummanagementvoorzitter en (CDA-lid) Jan Nabben en dus in tegenstelling tot haar vier vertegenwoordigers in het college van burgemeester en wethouders. Werkelijk bespottelijk is de CDA-eis dat alvorens over te gaan tot zondagsopenstelling eerst de verenigingen geconsulteerd dienen te worden. Hoezo de verkiezingen zijn weer in aantocht?

Gaan we door met het voorstel 30 duizend euro uit te trekken voor een onderzoek naar de aanleg van glasvezel in het buitengebied. Loopt het CDA bij de zondagsopenstelling aan de leiband van Jan Nabben, dit agendapunt maakte duidelijk dat wethouder Paul Driessen (Essentie) aan de leiband loopt van een werkgroep van inwoners die pleit voor aanleg van glasvezel in het buitengebied. Verschillende fracties pleitten ervoor het onderzoek uit te breiden naar andere vormen van snel internet, maar de wethouder achtte zich gebonden aan de glasvezel van de werkgroep. Het adagium ‘Wie betaalt, bepaalt’, bleek in dit speciale geval geen opgeld te doen. Helemaal tenenkrommend werd het toen Marlies Janssen-Kusters (CDA), ondernemer in het buitengebied en dus direct belanghebbende, begon aan een onvervalste oratio pro domo.

Rest nog te vermelden dat de bespreking van de bestemmingsplanwijziging Kloosterstraat in Tienray voor de tweede achtereenvolgende keer op het laatste moment van de agenda werd afgehaald. De wijziging is noodzakelijk omdat iemand, toevallig of niet een (CDA-) gemeenteraadslid, aan de Kloosterstraat een woning wil bouwen. De beoogde locatie grenst aan het Molenbeekdal en woningbouw aldaar druist in tegen alle ter plekke geldende plannen, visies en voorschriften. Het gemeentebestuur wringt zich nu al maanden in allerlei bochten de bouw van de woning toch mogelijk te maken. Vooralsnog dus tevergeefs, maar waarom zou je eigenlijk recht moeten willen praten wat krom is?

Intermezzo – Straatschrift Tienray

Ze moeten elke inwoner van Horst aan de Maas wel eens zijn opgevallen, de in gele of witte verf op het wegdek gekalkte nummers. Erfenis van de glasvezelkabelaanleg. Ook meer dan een jaar na dato houden ze op veel plaatsen dapper stand. Desondanks zal de tijd ooit z’n werk doen. En de herinnering aan de nummers vervagen. Behalve in Tienray dan.

Op 11 oktober twitterde beeldend kunstenaar en architectonisch vormgever Erik van Maarschalkerwaard uit Tienray: ‘Publicatie straatschrift tienray vandaag in kleine oplage verschenen (editie 2012-08 nrs. 13 t/m 22).’ Z’n tweet ging vergezeld van deze foto:

Hoewel de inhoud me nog volslagen duister was, trad ik als verzamelaar van Horstensia uiteraard terstond met Erik in contact om een exemplaar te bestellen. Dat bleek nog niet zo eenvoudig: ‘Vanwege het experimentele en lokale karakter van deze publicatie is besloten buiten de uitgeefinstituties, registratiebanken en grootschalige verspreidingskanalen, in te zetten op kleinschaligheid, isbn-loosheid en bol.com te laten voor wat het is. Er is voor gekozen digitaal gearchiveerd materiaal als basis te gebruiken om een papieren uitgave in een oplage van 2 stuks te maken. Uiteraard is de publicatie Straatschrift Tienray voor eenieder die er interesse in heeft in te zien (en zelfs verkrijgbaar) en desgewenst te huldigen, af te kraken, te recenseren of gewoon voor gezien aan te nemen.’ Van de vier genoemde opties koos ik voor de derde: recenseren – hetgeen tevens de opties 1 (huldigen) en 2 (afkraken) niet uitsloot.

De opzet van het woordloze Straatschrift Tienray is doodsimpel: op de rechterpagina’s steeds een op het wegdek geschilderd nummer (oplopend van 13 tot en met 22), op de linkerpagina’s een tegen een muur gedrapeerde opgerolde oranje glasvezelkabel. Inclusief voor- en achterzijde 22 foto’s, dat is het hele boekje. ‘Saai, wat moet ik hier nu mee?’, zullen 99 van de 100 mensen zeggen. Laat ik nu net de honderdste zijn … Bij mij zet het doorbladeren van Straatschrift Tienray juist van alles in werking.

Had de glasvezelaar behalve sleuvengravers ook aparte nummers-op-wegdek-aanbrengers ingehuurd?

De nummers zijn in het boekje opeenvolgend. Zijn ze dat in werkelijkheid ook?

Hoeveel manieren zijn er wel niet om de 1 te schrijven?

20 is het enige nummer in het boekje waarvan beide cijfers met elkaar zijn verbonden. Zou dat bij andere tientallen eveneens het geval zijn?

Zou de kabelspaghetti op de bladzijde naast nummer 19 ooit zijn ontward?

De kabel verdwijnt bij de ene muur in een oranje slangetje en bij de andere in een zwart. Waarom?

In Horst kom ik ook veel witte nummers tegen, in Straatschrift Tienray zijn ze allemaal geel. Heeft dat kleurverschil iets te betekenen en zo ja wat?

Zo zou ik nog wel even door kunnen gaan, maar ik neem aan dat u uit het voorgaande al kunt opmaken dat ik Straatschrift Tienray fantastisch vind. Mijn enige bezwaar is de kleinschaligheid, de isbn-loosheid en het laten van bol.com voor wat het is. 99 van de 100 mensen mogen het dan achteloos terzijde schuiven, dat betekent tegelijkertijd dat duizenden het fascinerend zullen vinden. Die laatsten blijven nu verstoken van dit juweeltje.

De meest intrigerende foto vind ik overigens deze:

Mijn verklaring: Tadeusz Koplin, de godvruchtige huisschilder uit het Mazurische Szczytno die tijdelijk door Gebroeders Van der Donk was ingehuurd als nummers-op-wegdek-aanbrenger heeft de verleiding niet kunnen weerstaan zijn handtekening achter te laten in Mariabedevaartsoord Tienray. De pijl duidt op de richting die hij wenst in te slaan nadat hij z’n laatste levensadem heeft uitgeblazen.

Klein mysterie 440 – Glasvezel (2)

Politiek wordt in Horst aan de Maas doorgaans niet in de raadszaal maar op Twitter bedreven. Deze week werd dat weer eens mooi geïllustreerd.

Bij monde van Henk Weijs lanceerde de CDA-fractie dinsdag tijdens de gemeenteraadsvergadering het voorstel de 1100 huishoudens in het Horster buitengebied zonder glasvezel alsnog aan te sluiten op het glasvezelnetwerk. Om de kosten hiervan te dekken zou elk gezin in de gemeente hiervoor verspreid over tien jaar 150 euro neer moeten tellen. Want, aldus het CDA, glasvezel is evenals gas, water en elektriciteit een nutsvoorziening. Henk Weijs beweerde zelfs dat een dekkend glasvezelnetwerk alleen al tot een besparing van twintig procent op de zorgkosten leidt. Lijkt me persoonlijk nogal kras, maar bewijs maar eens dat het niet zo is.

Henk Weijs sloot zijn betoog af met de vraag of andere partijen bereid waren mee te denken over verdere uitwerking van dit voorstel. Zonder uitzondering gingen ze daarmee akkoord.

Journalist Tim Geurts maakte vervolgens zaterdag in een opiniebijdrage in Dagblad De Limburger gehakt van het CDA-voorstel. Een glasvezelnetwerk is volgens hem ‘van minder grote importantie’ dan een goed functionerend rioleringssysteem. En dus betitelt hij de vereiste 150 euro per huishouden als ‘doorgeschoten solidariteit’. Geurts stelt: ‘Bedrijven en inwoners hebben zelf gekozen voor het wonen en werken in het buitengebied. Dat brengt wat ongemakken met zich mee. Waaronder in dit geval het ontbreken van een glasvezelnetwerk.’ Als glasvezel inderdaad niet als nutsvoorziening valt te beschouwen, vindt hij mij aan z’n zijde. Het vervelende is alleen dat hij geen enkel argument aandraagt waarmee hij deze stelling kan staven. Erg onder de indruk van z’n bijdrage was ik daarom niet.

Anders was dat met de gemeenteraadsleden Bram Hendrix (Essentie) en Ron Boreas (PvdA-PK). Eerstgenoemde twitterde: ‘Heldere analyse in De Limburger over glasvezel in buitengebied HadM. Had ’t zelf geschreven kunnen hebben.’ Waarop Ron Boreas al twitterend reageerde: ‘Idem dito.’ Eerder had Bram Hendrix over het CDA-voorstel ook al getwitterd ‘Raar plan, inwoners op kosten jagen!’ en ‘Nieuwe belasting is het!’

Wat is dat voor vreemd gedoe? In de raadsvergadering toezeggen dat je mee wilt denken over uitwerking van het voorstel en het vervolgens op Twitter tot de grond toe afbranden. Natuurlijk mag je het oneens zijn met het voorstel, maar kom dan wel op het juiste moment op de juiste plaats met de juiste argumenten. En niet op een achternamiddag op Twitter zonder argumenten – dat heeft zelfs het CDA niet verdiend. 

Actualisatie - Olifantspaden (10)

Weet u met wie ik diep medelijden heb? Met de miljoenen die donderdag de Olifantenpaadjesavond hebben gemist. Van de olifantenpaadjeswandeling tot de nieuwe Horster benaming voor olifantenpaadjes en van mentale olifantenpaadjes tot olifantenpaadjes als metafoor: ik heb van het begin tot het einde genoten. Nu gebiedt de eerlijkheid me wel te zeggen dat ik niet helemaal objectief ben. Maar zowel uit de reacties van de deelnemers aan de wandeling (circa 25) als uit die van de aanwezigen in Cambrinus (een kleine vijftig - in tegenstelling tot de glasvezelaars maakt Horst-sweet-Horst alle cijfers openbaar), meende ik te mogen opmaken dat wel meer belangstellenden aan hun trekken zijn gekomen.

De acht - inderdaad dook er een mystery guest op - Horstenaren die een column voordroegen, hebben er zonder uitzondering mee ingestemd dat ik hun bijdrage op Horst-sweet-Horst publiceer, iets waarvoor ik hen zeer erkentelijk ben. Dus heb ik aan het menu hier rechts een kopje ‘Olifantenpaadjesavond’ toegevoegd. De komende tijd zal ik wekelijks twee columns openbaren. Om te beginnen vandaag de stukjes van Ingrid Koenen en Geert van den Munckhof.

De publicatie van die columns zal de pijn van de miljoenen afwezigen hopelijk iets verzachten. Anders is het met de presentatie van de special guest van de avond, Jan-Dirk van der Burg. Die valt hier niet meer te reproduceren. ‘Helaas’, moet ik daar meteen bij zeggen. Zijn presentatie was namelijk een lust voor oog en oor: een ogenschijnlijk uit de losse pols formulerende en met het grootste gemak improviserende Jan-Dirk, die met een perfecte mengeling van ernst en humor zijn gehoor aan zich wist te kluisteren.

Als we daar nog z’n deskundigheid, z’n enthousiasme en z’n als illustratiemateriaal dienende grappige filmpjes bij optellen en als ik u verder vertel dat ook naaldhakken, de landmeter-look en een keukentrapje om de hoek kwamen kijken, dan aarzel ik niet om zijn optreden als een once in a lifetime experience te betitelen. Inhoudelijk ga ik u hier nu niets wijzer maken. Ik kan slechts herhalen wat ik donderdagavond heb gezegd: kóóp zijn boek (klik hier om het te bestellen)

en bezoek zijn fantastische website.

In het besef dat het succes van deze avond (overigens zeker mede te danken aan de ambiance van Cambrinus en de gastvrijheid van uitbater Jan Duijf) moeilijk te evenaren of zelfs te overtreffen zal zijn, denkt Horst-sweet-Horst intussen toch serieus na over de suggestie in de toekomst vaker zulke bijeenkomsten te organiseren.

P.S. De foto’s bij dit stukje zijn van de hand van een bezoeker van de avond, Ivo de Been. Hij verleende bereidwillig toestemming ze hier te publiceren, waarvoor dank.

Klein mysterie 278 – Quiz

Eerst even wat vlekjes wegwerken die de afgelopen weken zijn blijven liggen.

Twee weken geleden schreef ik, voorbeschouwend op VVV-PSV: ‘Lijkt me niets om je over te verkneukelen, ik kan nu al uittekenen hoe het zal gaan: een machteloos VVV en een zoals altijd abominabel PSV dat in de tweede helft via een paar laffe countertjes de punten veiligstelt.’

Genadeloos door de mand gevallen! Maar wat doet het ertoe? Ik ben live getuige geweest van een wedstrijd die je slechts eens in de paar jaar ziet en niet meer dan achtduizend mensen op deze aardkloot kunnen mij dat nazeggen.

Dan de glasvezel. De hele week in blijde verwachting geweest van de geschenken die geheid zouden binnenstromen om me alsnog over te halen tot inschrijving voor glasvezel. Wat denkt u? Niks, niemand gezien. Tsja, als je er niet eens een paar simpele cadeaus voor over hebt om klanten aan je te binden, dan houdt het natuurlijk op. Aan mijn lijf dus geen glasvezel.

Maar had ik twee weken geleden ook geen voorspelling over glasvezel gedaan? Eens even in de archieven duiken. Ja, hebbes: ‘Ik voorspel: mocht de dertig procent op 11 september niet zijn gehaald, dan wordt de inschrijvingstermijn gewoon met een maand of twee verlengd en wordt de reclamecampagne nog verder verhevigd.’ Toen ik na een lange dag werken Horst aan het begin van deze avond weer binnenreed, dacht ik heel even dat de dertig procent bereikt en de aanleg al begonnen was.

Bij thuiskomst hielp InHorst me meteen uit de droom: ‘Glasvezelcampagne faalt: inschrijfperiode verlengd’! Mijn triomfgevoelens in dezen worden behoorlijk getemperd door het trieste besef dat ons weer een wekenlange reclameterreur te wachten staat. Waarom hebt u ook niet naar mij geluisterd? Had u toch gewoon ingeschreven, dan waren we nu overal vanaf geweest.

And now for something completely different. Hoogste tijd om er weer eens een quizje in te gooien. Waar het om gaat, is of u een typisch Horster geluid thuis kunt brengen. Bij gebrek aan een digitaal geluidsopnameapparaat heb ik wel een niet meteen voor de hand liggende weg moeten bewandelen om het geluidsfragment tot u te brengen: ik heb het geluid opgenomen met de filmfunctie op m’n fototoestel en het filmpje (dat dus eigenlijk een geluidsfragment is) vervolgens op YouTube gezet. Dus laat u niet afleiden door het beeld, maar concentreer u op het geluid:

Mail (HorstsweetHorst@gmail.com) me uiterlijk komende zaterdag wat voor geluid u denkt te horen of plaats uw antwoord uiterlijk zaterdag als reactie op dit bericht. Volgende week hier de oplossing. Onder de juiste inzenders verloot ik een Horster lekkernij.

Top 5 – Geschenken die me mogelijk alsnog kunnen doen verleiden me in te schrijven voor glasvezel

Niets zo veranderlijk als een mens. Een dooddoener eerste klas, ik weet het. Toch kan ik met de beste wil van de wereld geen toepasselijkere beginzin voor dit stukje bedenken. Wat is er aan de hand? Vorige week beweerde ik nog met grote stelligheid dat glasvezel niet aan mij was besteed.

Intussen ben ik aan het twijfelen geraakt. Daarvoor zijn twee aanleidingen:
1. de advertorial afgelopen week in Hallo Horst aan de Maas. Acht Horster hotshots sommen daarin de vele zegeningen van glasvezel op. Infrastructuroloog Leon Litjens: ‘Vroeger bestond een infrastructuur uit een weg en riolering, tegenwoordig is de snelheid van het internet van groot belang. Het is echt een infrastructuur voor de toekomst.’ Gemeenschapsdenker Jan Nabben: ‘Zo worden we met z’n allen in 1 klap aangesloten op de toekomst! Met glasvezel maken we onze gemeente aantrekkelijk voor bedrijven, iets waar we allemaal van profiteren.’ Neoliberaal marktdenker Arie Stas: ‘Ik denk dat het vooral fijn is dat we als consument meer te kiezen krijgen. We krijgen meer aanbieders van internet, tv en telefonie, want het is een openbaar netwerk. Dat is goed voor ons als consument.’

2. Het een van de voorbije dagen ongetwijfeld ook op uw deurmat neergeplofte zakje Pickwick English Tea Blend, met het daaraan gekoppelde vooruitzicht van ‘een heerlijke high tea 2 personen’ als ik me aanmeld voor glasvezel bij OnsBrabantNet.

Acht autoriteiten en een theezakje die me moeten overhalen tot de aanschaf van glasvezel. Eerlijk is eerlijk: het was vooral dat theezakje dat de twijfel deed toeslaan. Noem het naïef, maar pas na dat zakje drong het besef tot me door dat ik een bepaalde marktwaarde vertegenwoordig. Zonder dat ik er iets voor heb hoeven te doen, blijken bedrijven bereid voor mij hun beurs te trekken. Ik ben commercieel interessant!

Maar het is nog veel mooier: het feit dat verschillende bedrijven dingen naar mijn gunsten, betekent tegelijkertijd dat ik in een machtspositie zit: ik kan eisen stellen. Ik ben te koop! Natuurlijk niet voor zo’n lullig theezakje, maar wie weet wat er gebeurt als ik iets echt lekkers krijg voorgehouden. Daarom, dames en heren glasvezelaars, hierbij mijn top 5 van geschenken die me ondanks al m’n principes en eerder geuite bezwaren mogelijk alsnog kunnen doen verleiden me in te schrijven voor glasvezel:

5.

Twee aardbeienseizoenen lang gratis Lambada’s van Het Aardbeienland naar behoefte.

4.

Vijf jaar lang gratis de meest kitscherige beeldjes uit de collectie van Action naar behoefte.

3.

Twee jaar lang gratis gedroogde blauwe bessen van Douven Blauwe Bessen naar behoefte.

2.

Twee jaar lang eenmaal per week een gratis kersenkruimelvlaai van bakkerij Gerards-Steeghs.

1.

Vijf jaar lang gratis Tegels konijn van slagerij Joosten naar behoefte.

Laat maar komen al dat moois, dan maak ik aan het eind van de week wel de balans op.

Klein mysterie 273 – Glasvezel (1)

Kijkt u ook zo reikhalzend uit naar 11 september? Nee, niet vanwege de herdenking van de aanslagen in New York. Goed dat het wordt herdacht, maar niks om je op te spitsen. Ook niet vanwege de op die dag te verspelen wedstrijd VVV-PSV. Lijkt me namelijk niets om je over te verkneukelen, ik kan nu al uittekenen hoe het zal gaan: een machteloos VVV en een zoals altijd abominabel PSV dat in de tweede helft via een paar laffe countertjes de punten veiligstelt. Nee, de werkelijke reden dat ik zo verlangend uitzie naar 11 september is dat Horst aan de Maas vanaf die dag hopelijk zal zijn verlost van de glasvezelreclameterreur waar de gemeente nu al maanden door wordt geteisterd.

Ik leef in het volle besef dat wij Horstenaren ons niet altijd allemaal even netjes gedragen, dat we dagelijks zonden begaan, dat we dingen doen die het daglicht niet kunnen velen. Daarvoor behoren we ons te schamen en zou een corrigerende tik wellicht op z’n plaats zijn. Maar worden we met de met bakken tegelijk over ons uitgestorte glasvezelellende niet buitensporig zwaar bestraft voor ons wangedrag?

Sinds begin mei heb ik zeven, acht aan mij gerichte brieven ontvangen waarin de loftrompet over glasvezel wordt gestoken. Wekelijks staan de lokale nieuwsbladen vol met vaak paginagrote advertenties die je de hemel op aarde beloven als je overstapt op glasvezel. In Horst-centrum zijn een glasvezelwinkel

en een Glasvezel Infocentrum geopend.

In alle kernen zijn en worden glasvezelinformatieavonden gehouden. Dit alles wordt uit de kast gehaald in de hoop dat op 11 september dertig procent van de Horster huishoudens ‘ja’ heeft gezegd tegen glasvezel. Want alleen dan zal het walhalla zich openen. Of zoals wethouder Freek Selen in De Trompetter van 18 mei zei: ‘Met glasvezel zijn we in één keer aangesloten op de toekomst.’

Hoewel ik me over van alles en nog wat druk kan maken, zal het me volkomen worst wezen of Horst aan de Maas glasvezel krijgt. Elke lust om me in de materie te verdiepen, is me vergaan door het reclamebombardement van de verschillende aanbieders. Daar bovenop komt nog de ondoorzichtigheid, onbetrouwbaarheid en tegenstrijdigheid van de verstrekte informatie. Wat in elk geval niet ondoorzichtig is, is dat in deze branche veel geld te verdienen valt. Anders kan ik althans al die inspanningen om Horst aan de Maas aan de glasvezel te krijgen niet verklaren.

Ik zal me dus niet inschrijven voor glasvezel op een van de inschrijvingsdagen. Toch wil ik elke andere Horstenaar hierbij oproepen zich vóór 11 september wel bij het inschrijvingsloket te vervoegen. In een van de laatste brieven die ik ontving las ik namelijk dat het percentage van dertig procent van de Horstenaren dat ‘ja’ zegt tegen glasvezel, wel ‘in zicht, maar nog niet bereikt’ is.

De goede verstaander weet dan dat nog geen twintig procent ‘ja’ heeft gezegd. De goede verstaander weet ook dat de diverse aanbieders zich, na alle financiële inspanningen die ze zich de afgelopen maanden hebben getroost, niet zomaar zullen neerleggen bij een nederlaag.

Dus ik voorspel: mocht de dertig procent op 11 september niet zijn gehaald, dan wordt de inschrijvingstermijn gewoon met een maand of twee verlengd en wordt de reclamecampagne nog verder verhevigd. Wilt u dat? Nee? Dan weet u wat u te doen staat.