Horst-sweet-Horst
Horst aan de Maas liefdevol, verontwaardigd, uitdagend, kritisch en verwonderd beschouwd
zondag 15 januari 2023
Intermezzo – Penitentiair groen
donderdag 12 januari 2023
Intermezzo – Asielzoekers (8)
De worst van Horst die burgemeester Ryan Palmen een groep van 24 bewoners van de crisisnoodopvanglocatie in de Kasteelse Bossen voorhield, bleek uiteindelijk een dode mus, zo betoogde Marij Moorman dinsdag tijdens de gemeenteraadsvergadering. Bovendien vroeg ze zich af wat de door de burgemeester beloofde ‘warme overdracht’ van de asielzoekers aan de gemeente Landgraaf eigenlijk inhield (klik hier voor haar hele betoog).
Desgevraagd (de familielijntjes zijn kort) reageert Marij (die tijdens de raadsvergadering die gelegenheid niet had): ‘Het verwijt van Roy Bouten aan het COA is terecht. Maar het was helemaal niet nodig geweest het COA vooronderzoek te laten doen. Hoe kan het dat niemand wist dat sommige gezinnen referenten (een gezinslid, een zoon of dochter of vader of moeder) in Nederland hadden? Hoe kan het dat locatiemanagers en ambtenaren dit na zo’n lange tijd met mensen gewerkt te hebben zelf niet in de gaten hadden? Er werd niet mét bewoners gesproken, er werd alleen óver bewoners gesproken. Daar zit de kern van het probleem. De bewoners waren geen mensen, maar nummers.’
woensdag 11 januari 2023
Intermezzo – Asielzoekers (7)
Afgelopen maandag vertrokken de overgebleven bewoners van de crisisnoodopvang voor asielzoekers in de Kasteelse Bossen naar Landgraaf. Gisteravond maakte Marij Moorman, vanaf het prille begin als vrijwilliger betrokken bij de crisisnoodopvang, gebruik van het Burgerpodium tijdens de gemeenteraadsvergadering om haar ongenoegen over enkele zaken te uiten. Dit is wat ze zei (bekijk en beluister het ook hier en ga naar 15.30 minuten):
Bij de uitvoering van de crisisnoodopvang in de Kasteelse Bossen ging heel veel mis. Ik wil hier twee schrijnende missers uitlichten: de beloofde warme overdracht die helemaal niet zo warm was, en de valse belofte dat 24 niet-statushouders aan Horst gekoppeld zouden worden.
Om met laatstgenoemde misser te beginnen: op 16 december vond een gesprek plaats tussen burgemeester Palmen, drie vrijwilligers en twee bewoners. De heer Palmen zei in dit gesprek onder meer dat hij er veel waarde aan hecht als betrouwbare overheid gezien te worden. Verder zei hij dat het zeventig procent zeker was dat 25 bewoners in Horst konden blijven wonen. Hij noemde daarbij een specifieke groep bewoners en verifieerde of de twee aanwezige bewoners tot deze groep behoorden.
Deze belofte van de burgemeester wekte onze bevreemding: het was helemaal niet logisch dat juist deze groep in Horst kon blijven.
Tijdens de raadsvergadering van 20 december liet de burgemeester weten dat er nu honderd procent zekerheid was dat inmiddels 24 asielzoekers aan Horst zouden worden gekoppeld. Latere gesprekken met burgemeester en wethouder namen onze reserves weg. Het leek toch echt waar te zijn!
Op 22 december bleken onze twijfels toch terecht. Tot onze grote schrik was het nog helemaal niet zeker dat 24 mensen mochten blijven. Erger nog: de groep mensen die door de burgemeester werd genoemd als kanshebber om in Horst te mogen blijven, bleek dat juist NIET te zijn. De groep mensen die Palmen eerder de ‘worst van Horst’ had voorgehouden, bleek JUIST de groep te zijn die zeker naar Landgraaf gaat.
Wie ging hen dat vertellen? Wie ging hen vertellen dat ze geen enkele kans maakten om in Horst te blijven, en daarmee een versnelde procedure te krijgen? Dat dat betekende dat ze tóch van school af moesten? Dat ze hun kinderen pas over anderhalf jaar zouden zien in plaats van heel binnenkort? Wie ging hen vertellen dat de stellige belofte van de burgemeester niet bleek te kloppen? De burgemeester, de wethouder of dan toch tenminste een ambtenaar? U raadt het misschien al: ik sprak eergisteren, één dag voor sluiting van de opvang, nog mensen die nog steeds niet hadden gehoord of ze in Horst konden blijven of toch naar Landgraaf moesten...
Uiteindelijk zijn gisteren zo’n vijftig mensen naar Landgraaf vertrokken. En slechts zeven van de beloofde 24 mensen zijn aan Horst gekoppeld... Waarom deed de burgemeester deze belofte eigenlijk? Waarom in godsnaam mensen blij maken met een dode mus?
De burgemeester bleef maar steeds herhalen hoe belangrijk het is dat de overheid betrouwbaar is. Maar, om een bewoner te citeren: ‘The mayor kept saying how important it is that he is reliable. But with his false promise, he showed just the opposite: he showed that he is unreliable’.
En inderdaad, de heer Palmen heeft zijn eigen punt bewezen: het is belangrijk om als overheid betrouwbaar te zijn. Ben je dat niet, dan veroorzaak je, zoals in dit geval, een hele hoop onnodige ellende bij een groep mensen die het toch al bepaald niet makkelijk heeft! Het had hem gesierd als hij dat tenminste had willen erkennen en de bewoners zijn excuses had aangeboden.
Vorige week hebben wij als vrijwilligers contact gezocht met maatschappelijk werk in Landgraaf. Samen met drie medewerkers uit Landgraaf hebben we met bewoners besproken hoe de opvang in Horst verliep en wat er in Landgraaf beter kan. We hebben besproken wat individuele bewoners kunnen en willen doen, of ze bijvoorbeeld behoefte hebben aan werkervaringsplekken of een plek om zelf te koken, etc. Dat is wat wij verstaan onder een warme overdracht.
Wij zijn benieuwd wat de heer Palmen onder een warme overdracht verstaat. En hoe de door hem beloofde warme overdracht eruit heeft gezien. Vooral ook gelet op het feit dat de medewerkers op locatie in Horst de bewoners niet kenden. Gelet op het feit dat ook geen enkele ambtenaar van de gemeente Horst aan de Maas de bewoners kende. Een locatiemanager verwoordde het heel treffend: ‘Ik ken geen namen, ik ken alleen nummers.’
Een reactie van burgemeester Palmen bleef gisteren uit: volgens plaatsvervangend voorzitter Eric Brouwers was de burgemeester aan het skiën. Wethouder Roy Bouten en diverse raadsleden reageerden wel. Daarover morgen meer.
donderdag 29 december 2022
Intermezzo – Verlossing
‘Was misschien voor enkelen het afgeloopen jaar een tijd van voorspoed en geluk, voor het meerendeel was het een jaar vol kommer en zorgen. En dan denken we aan onze landbouwende bevolking, die zoo’n zware crisistijd doormaakt, aan de toenemende werkeloosheid, die vele onzer arbeiders tot armoelijden doemt en zelfs tot den bedelstaf brengt; aan onze middenstanders, die door de valuta en de sterk verminderde koopkracht een nooit zoo gekende malaise doorworstelen. En alle teekenen wijzen er op en doen vreezen, dat we in 1923 zullen voortgaan op dezen ingeslagen weg.’
Nee, de geschiedenis herhaalt zich nooit. Maar toch: getuige dit fragment uit
een nieuwjaarsbeschouwing in de editie van 30 december 1922 van het Venrayse weekblad
Peel en Maas, stonden ze er precies honderd jaar geleden zo’n beetje
hetzelfde voor als wij nu. Een belangrijk verschil tussen toen en nu is het
rotsvaste geloof in en vertrouwen op die ene: ‘Welke plannen de leiders van
de lotgevallen der wereld ook ontwerpen, Eén is er die de wereld te midden
harer eindelooze wisselingen voortleidt en bestiert. Christus overwint,
Christus regeert, Christus heerscht.’
Is het eigenlijk wel fair om van één persoon te verwachten dat zij of hij de last van de hele wereld op haar of zijn schouders kan dragen? Is het niet beter en effectiever die verantwoordelijkheid met z’n allen te delen?
(Dit stukje verscheen gisteren ook in Via Horst-Venray.)
vrijdag 23 december 2022
Intermezzo – Asielzoekers (6)
Tijdens een Samenloop afgelopen dinsdag protesteerden enkele honderden
inwoners van Horst aan de Maas en bewoners van de noodopvanglocatie voor
asielzoekers in de Kasteelse Bossen tegen het besluit van burgemeester Ryan
Palmen om de noodopvang te sluiten. De Samenloop eindigde voor het
gemeentehuis, waar Kiona Derix en Marij Moorman, actief als vrijwilligers bij
de noodopvang, de demonstranten toespraken. Dit is de tekst van Kiona, die ze
schreef en voordroeg in het Engels. De Nederlandse vertaling daarvan (onder de
tekst in het Engels) maakte Kiona speciaal voor Horst-sweet-Horst. Waarvoor
dank!
When preparing this speech, I was wondering whether I should talk in ABN or in Horster dialect. However, I found out later that we were gonna be joined here tonight by some very wonderful people, residents of the shelter in Kasteelse Bossen. Therefore, I am going to talk in English, I hope that is okay for everyone.
Now, I have told the residents that they shouldn’t feel obliged to join us here tonight. In my opinion, it is not their responsibility, but ours, as citizens of Horst aan de Maas to show up for them. But then one of them said to me: “Kiona, you’re going to do a demonstration and yeah, that’s kind of our thing.” Obviously, I couldn’t really argue with that so yeah, a special thanks to the residents for being too.
So, as we all know, last Monday the mayor announced that he is going to close the shelter in Kasteelse Bossen and it appears that he is able to make this decision on his own. I think that therefore it makes most sense to address this speech to the mayor. However, as some of you may know, me and some other volunteers – alongside two residents – have already had a conversation with the mayor last week. Therefore, I’m not very interested in addressing my talks to the mayor anymore. I want to focus on all of you being here tonight, on all of us as people. I am a strong believer that people are capable of changing the world, when we come together in solidarity, when we show up for each other and create movements. History has proven this over and over again – and I think that we are proving this here tonight too, even if the mayor sticks to his decision to close the shelter.
I remember that last summer, when the municipality of Horst decided to host 150 people in Kasteelse Bossen, they made it to national newspapers by announcing that Horst was going to be the best shelter in the Netherlands, that we were going to set an example for the rest of the country. Now, a couple months later, the municipality has stated that they are proud of how they fulfilled this “assignment”.
And in a way, I feel proud too. However, my sense of pride has absolutely nothing to do with the municipality or the role that they have played over the past couple of months when it comes to the shelter. I am proud of you, of us, because I believe that here, at this moment, not the municipality, but WE are setting an example for the rest of the Netherlands. Because instead of demonstrating against the arrival of refugees in our village, Horst has decided to demonstrate to keep them here. Because we don’t believe in ‘us’ or ‘them’; we have realised that there is only ‘we’. This is why we are here tonight, this is why we have created an alliance based on solidarity and empathy, and this is why so many of you have been there for the people in Kasteelse Bossen in so many different ways. As teachers, as volunteers, as organisers of activities, by collecting and handing out clothes, shoes and toys, by speaking out on social media or maybe in real life, and simply by being here tonight.
And to the residents of the Kasteelse Bossen that are here tonight – I am very grateful to have met all of you. As always, I feel humbled by your incredible resilience and strength. And I know that you really want to give back to this community, to Horst and to the Netherlands and that it is difficult to do so in your position. But I want you to know that you have already given back so much more than you are probably aware of.
Now, I would really like to end my talk with a very, very, loud applause. Applaud for yourself, for the people standing next to you, and most of all for the wonderful people currently living in Kasteelse Bossen. Loud enough so that everyone inside – the mayor, the city council, all of them can hear us.
Kiona Derix
***
Vertaling in het Nederlands:
Terwijl ik deze speech aan het voorbereiden was vroeg ik me af of ik zou gaan spreken in ABN of in het Hôrster dialect. Ik ontdekte pas later dat we vanavond vergezeld zouden worden door hele lieve mensen, namelijk de bewoners van de noodopvang zelf. Daarom zal ik vanavond in het Engels spreken, ik hoop dat dat geen probleem is.
Ik heb tegen de bewoners van de noodopvang gezegd dat ze zich absoluut niet verplicht moeten voelen om zich aan te sluiten bij onze actie. Ik geloof namelijk dat het niet hun verantwoordelijkheid is, maar die van ons – als inwoners van Horst aan de Maas – om voor hen op te komen. Maar toen zei één van de bewoners tegen mij: ‘Kiona, jullie organiseren een demonstratie, en dat is zeg maar ons ding.’ Daar kon ik natuurlijk weinig tegenin brengen, dus bij dezen een speciaal woord van dank aan alle bewoners die hier vanavond zijn.
Zoals we allemaal weten heeft de burgemeester vorige week maandag bekendgemaakt dat hij de noodopvang gaat sluiten. Daarbij is gebleken dat hij de bevoegdheid heeft om deze beslissing in zijn eentje te nemen. Het zou daarom logisch zijn om mijn speech tot de burgemeester te richten. Maar zoals sommigen van jullie weten zijn we vorige week al in gesprek geweest met de burgemeester. Om die reden voel ik niet langer de behoefte om me tot de burgemeester te richten. Liever focus ik me op iedereen die hier vanavond is, en op ons als mensen. Ik geloof namelijk heilig dat mensen in staat zijn om de wereld te veranderen wanneer we samenkomen in solidariteit en wanneer we opkomen voor elkaar. Mensen hebben dit in de loop van de geschiedenis al tal van keren bewezen, en ik denk dat we dat hier vanavond ook bewijzen. Zelfs als de burgemeester uiteindelijk zal besluiten om bij zijn beslissing te blijven.
Ik weet nog dat de gemeente Horst aan de Maas deze zomer de nationale krantenkoppen haalde toen besloten werd om 150 mensen op te vangen in de Kasteelse Bossen. De gemeente zou namelijk zorgen voor de beste opvang van Nederland, en zo zou Horst een voorbeeld worden voor de rest van het land. Nu, een paar maanden later, heeft de gemeente laten weten trots te zijn op hoe deze ‘opdracht’ is vervuld.
En ik ben ook trots. Maar mijn gevoel van trots heeft niets te maken met de gemeente, of met de rol die de gemeente heeft gespeeld als het gaat om de noodopvang. Ik ben trots op jullie, op ons, omdat ik geloof dat niet de gemeente, maar WIJ het voorbeeld hebben gezet voor de rest van Nederland. Omdat wij hebben besloten vóór vluchtelingen te demonstreren, in plaats van tegen. Omdat wij niet geloven in ‘jij’ of ‘ik’, maar in ‘wij’. Dat is waarom we hier vanavond zijn en waarom we zijn samengekomen in solidariteit en empathie. Dat is ook waarom zo velen van jullie er op zoveel verschillende manieren zijn geweest voor de bewoners van de noodopvang. Als leerkrachten, als vrijwilligers, als organisatoren van activiteiten, als inzamelaars van jassen, schoenen en speelgoed, door jullie uit te spreken – zowel via social media als in het echte leven – en gewoonweg door hier vanavond te zijn.
En aan de bewoners van de noodopvang die hier staan vanavond: ik ben dankbaar dat ik jullie allemaal heb mogen ontmoeten en ik ben diep onder de indruk van jullie veerkracht. Ik weet dat jullie niets liever willen dan teruggeven aan deze gemeenschap, aan Horst, aan Nederland, en dat dat moeilijk is gezien jullie positie. Maar geloof mij: jullie hebben ons al zoveel meer gegeven dan jullie je waarschijnlijk realiseren.
Ik wil mijn speech graag eindigen met een daverend applaus. Applaudisseer voor jezelf, voor de mensen die naast je staan en bovenal voor de lieve bewoners van de noodopvang. En laat het applaus vooral zo luid zijn dat iedereen ons binnen in de raadzaal kan horen.
Kiona Derix
donderdag 22 december 2022
Intermezzo - Asielzoekers (5)
Tijdens een Samenloop afgelopen dinsdag protesteerden enkele honderden
inwoners van Horst aan de Maas en bewoners van de noodopvanglocatie voor
asielzoekers in de Kasteelse Bossen tegen het besluit van burgemeester Ryan
Palmen om de noodopvang te sluiten. De Samenloop eindigde voor het
gemeentehuis, waar Kiona Derix en Marij Moorman, actief als vrijwilligers bij
de noodopvang, de demonstranten toespraken. Dit is de tekst van de toespraak
van Marij. De tekst van Kiona volgt morgen.
Van ons mogen ze blijven
‘Stop gesleep met vluchtelingenkinderen’, was de dringende oproep van Unicef in
de zomer van dit jaar. Ondanks deze dringende oproep heeft burgemeester Ryan
Palmen besloten de crisisnoodopvang in Horst te sluiten. Het directe gevolg van
dit besluit is dat 97 mensen, onder wie 35 kinderen, naar alweer de volgende
noodopvangplek worden gesleept. Een opvangplek in Landgraaf met dezelfde
slechte omstandigheden. Een opvangplek voor drie maanden (verlenging is niet
mogelijk).
Een slechte zaak, vinden wij. Vorige week hebben we een gesprek met de
burgemeester gehad. Hij kon ons niet overtuigen van de noodzaak om tot sluiting
over te gaan. Daarom staan we vandaag hier. We zijn hier om de gemeenteraad,
die nu in vergadering bijeen is, op te roepen druk uit te oefenen op
burgemeester Palmen. Zodat hij zijn beslissing terugdraait. Want alsjeblieft:
laat de opvang open!
Het lijkt tegenstrijdig: de omstandigheden zijn ronduit slecht (hoe zou jij het
vinden als je ‘s nachts met je kleuter in de vrieskou of in de modder een heel
eind moest lopen om naar de wc te kunnen gaan?). Maar hoe slecht de
omstandigheden ook zijn, toch vinden we het belangrijk om de opvang open te
houden. Dit is waarom:
- de bewoners zijn nu net een beetje gewend
- de kinderen kunnen eindelijk naar school
- er worden activiteiten georganiseerd
- er is eindelijk een speelruimte ingericht voor de kinderen
Kortom: de opvang begint te lopen. En geloof me, dat had
veel voeten in de aarde.
In Landgraaf moet dit allemaal weer opnieuw opgezet worden. En dat zal daar,
net als hier, heel veel voeten in de aarde hebben. Verhuizing naar Landgraaf
betekent dat bewoners voor de vijfde of zesde keer in een jaar tijd moeten
wennen aan een nieuwe omgeving. Verhuizing betekent dat kinderen uit hun
vertrouwde omgeving worden gehaald. Als je kinderen uit hun vertrouwde omgeving
haalt is dat slecht voor hun ontwikkeling. En het is slecht voor hun gevoel van
veiligheid.
Voor de duidelijkheid: we hebben het hier over kinderen die al heel veel hebben
meegemaakt. Onder wie kinderen die nooit eerder naar school konden gaan,
kinderen die een ouder verloren, kinderen die oorlogsgruwelen van dichtbij
hebben meegemaakt. Verhuizen, rondgesleept worden, is schadelijk. Schadelijk
voor het welzijn van de kinderen, schadelijk voor hun gezondheid en voor hun
ontwikkeling. Zoals het ook schadelijk is voor de volwassenen.
In de afgelopen anderhalve maand zijn zestig bewoners vanuit de noodopvang
verhuisd naar een betere plek, meestal een azc. Waarom kan de noodopvang in de
Kasteelse Bossen niet open blijven tot de overige 97 bewoners ook een betere
plek hebben gevonden? Alles wijst er namelijk op dat dat niet heel lang zal
gaan duren. En bovendien: buurtbewoners,
vrijwilligers, docenten, bewoners en, zoals we de afgelopen dagen hebben
gemerkt, vele inwoners van Horst willen dat de noodopvang open blijft!
We begrijpen de beslissing van de burgemeester daarom niet. Hij zei zelf nota
bene een paar maanden geleden nog dat hij niet wilde meewerken aan het
rondpompen van asielzoekers. Waarom doet hij dat nu dan toch?
In de raadsvergadering van 27 september hebben bijna alle partijen zich
positief uitgesproken over de opvang van asielzoekers in Horst aan de Maas. We
hopen dan ook dat de raad voldoende druk op Ryan Palmen zet zodat hij terugkomt
op zijn beslissing. Want: van ons mogen ze blijven!
Marij Moorman
woensdag 21 december 2022
Intermezzo – Asielzoekers (4)
Op 13 december besloot burgemeester Ryan Palmen de crisisnoodopvang voor asielzoekers in de Kasteelse Bossen in Horst te sluiten. Gisteravond riepen 23 van de 25 aanwezige gemeenteraadsleden van Horst aan de Maas de burgemeester op zijn besluit te heroverwegen en de noodopvang tot 1 juli open te laten blijven.
Sinds gisteravond ben ik voorstander van gekozen burgemeesters.
donderdag 15 december 2022
Ingezonden – Asielzoekers (3)
Veel Horstenaren zijn ontstemd over het besluit van burgemeester Ryan Palmen om het verblijf van asielzoekers in de crisisnoodopvang in de Kasteelse Bossen in Horst niet te verlengen. Zo ook mijn zus Marij, die vanaf het begin als vrijwilliger intensief betrokken is bij de opvang. Van haar ontving ik de volgende ingezonden bijdrage:
Ruim vijf maanden geleden was ik blij verrast toen Horst aan de Maas zijn verantwoordelijkheid nam door asielzoekers op te vangen. Binnenkort komt er een eind aan deze opvang. Burgemeester Ryan Palmen vindt dat hij ruim heeft voldaan aan de opdracht die door de minister is gesteld. De opdracht zal iets zijn geweest als: ‘Vang gedurende drie maanden 150 asielzoekers op en zorg voor bed, bad en brood.’ De opdracht is uitgevoerd en daar is de burgemeester trots op.
Maar, hoe trots mag je als burgemeester zijn als je selecteert bij de poort?
Als je een kamp runt waar bewoners zich buiten in de vrieskou moeten scheren en hun tanden poetsen?
Als bewoners hun handen niet kunnen wassen omdat de zeep bevroren is?
Als bewoners soms met wel zes man moeten slapen in één container?
Als het drie maanden duurt voordat je onderwijs voor de kinderen hebt geregeld?
Als het vier maanden duurt voordat je zelf activiteiten organiseert?
Als het vier maanden duurt voordat je speelgoed en een speelruimte hebt geregeld?
Als je de suiker op rantsoen stelt omdat er anders teveel suiker wordt genuttigd?
Als bewoners door weer en wind naar douche en toilet moeten, zelfs als ze ziek zijn?
Als je na vijf maanden nog geen Nederlandse les hebt weten te organiseren voor de volwassen bewoners?
Hoe schrijnend is het dan dat bewoners vinden dat ze nederig moeten zijn?
Maar misschien is het wel het meest schrijnend dat het ondanks alles toch beter is dat de bewoners hier blijven en niet naar het zoveelste kamp moeten verhuizen. Want ondanks alles begint het hier nu eindelijk een beetje te lopen. De kinderen gaan eindelijk naar school, er is eindelijk een speelruimte, er worden eindelijk activiteiten georganiseerd. Maar dadelijk in Landgraaf begint alles weer bij nul. Weer een koud en modderig evenemententerrein, weer wachten op alles en weer niks mogen doen.
Marij Moorman
dinsdag 13 december 2022
Intermezzo – Asielzoekers (2)
Ongelooflijk, onbegrijpelijk, onverantwoordelijk, beschamend, kwalijk. Andere kwalificaties kan ik niet bedenken voor het gisteren openbaar geworden besluit van burgemeester Ryan Palmen om de asielzoekers uit de crisisnoodopvanglocatie in de Kasteelse Bossen in Horst te laten verhuizen naar Megaland in Landgraaf.
‘We hebben ruim aan de opdracht voldaan.’ Ja? Echt? Is het dan geen opdracht voor ieder mens om goed te zorgen voor medemensen in nood? Om empathie, mededogen en barmhartigheid te tonen? Wie is er in godsnaam gebaat bij dat voortdurende gesleep?
‘We hebben ruim aan de opdracht voldaan.’ Is het, zeker voor een Gezondste Regio-gemeente, dan geen opdracht om mensen zich hier thuis te laten voelen, hen kansen te bieden, hen te koesteren als deelnemers aan de samenleving van Horst aan de Maas, hen te laten blijken dat we zitten te springen om hun bijdrage aan de maatschappij?
‘We hebben ruim aan de opdracht voldaan.’ Is het dan zo erg om meer te doen? Horst aan de Maas barst toch van de ambities? Waarom dan niet ook in dit opzicht een voorbeeld voor de rest van Nederland willen zijn? Waarom niet laten zien dat het anders kan? Waarom geen draagvlak creëren? Waarom niet tonen dat je niet aan de kant gaat voor die luidruchtige minderheid van notoire vreemdelingenhaters op Facebook?
woensdag 7 december 2022
Intermezzo – Het vierogenprincipe
‘Door de ontstane situatie zijn we nu overgegaan op het vierogenprincipe.’ Aldus een woordvoerder van de gemeente Horst aan de Maas vandaag in De Limburger naar aanleiding van een nieuw datalek bij de gemeente.
Tekening: Agata Siwek |
Kind kan de was doen.
P.S. 2 Hanteer nóóit het driedubbeleonderbuikprincipe.
zondag 27 november 2022
Intermezzo – Californische gronddeal
NRC Handelsblad onthulde op 14 november dat Grondexploitatiemaatschappij Californië in 2019 en 2020 grote stroken grond in het gebied Californië onderhands en tegen een zeer lage prijs heeft verkocht aan haar eigen directeur, Lodewijk Burghout. Via zijn eigen bedrijf voor zonne-energie liet Burghout er vervolgens twee zonneparken aanleggen.
donderdag 6 oktober 2022
Intermezzo – Coming Out Day
Als enige Limburgse gemeente hees Horst aan de Maas vorig jaar op Coming Out
Day (11 oktober) niet de regenboogvlag (klik hier). Burgerraadslid Johan van Helden
(Perspectief) hield tijdens de raadsvergadering van afgelopen dinsdag een vurig
pleidooi de regenboogvlag dit jaar wel te hijsen (klik hier en ga naar 2.02.20). Burgemeester Ryan Palmen
toonde zich bijzonder not amused:
‘Het raakt me wanneer dit soort stommigheden over een vlag hijsen tot een symbool worden gemaakt. Deze gemeente wil niet één dag per jaar, maar 365 dagen per jaar laten zien dat in Horst aan de Maas iedereen gelijkwaardig mee kan doen. Ik schaam me ervoor dat er andere gemeenten zijn waar niet 365 dagen per jaar een regenbooguiting zoals in Horst aan de Maas te zien is. Dus, nee, het college is niet voornemens de vlag te hijsen omdat het regenboogpad op het Lambertusplein kracht genoeg heeft die moet gelden op alle dagen.’
Ik neem aan dat de burgemeester ook 365 dagen per jaar tegen
eenzaamheid, tegen roken, tegen zwerfafval en tegen ouderenmishandeling is.
Toch heb ik hem nooit bezwaren horen uiten tegen de Week van de Eenzaamheid,
Stoptober, World Cleanup Day of de Dag tegen de Ouderenmishandeling. En het
hijsen van de vlag mag de burgemeester dan een stommigheid vinden omdat het tot
een symbool wordt gemaakt, maar is het regenboogpad van niks naar nergens op
het Lambertusplein dan géén symbool?
woensdag 28 september 2022
Intermezzo – Asielzoekers (1)
Sinds augustus hebben 160 asielzoekers onderdak in de crisisnoodopvang voor asielzoekers in de Kasteelse Bossen in Horst. Vanaf eind deze week worden zestig alleenstaande minderjarige asielzoekers opgevangen in het Gr8-hotel in Sevenum. In tegenstelling tot het merendeel van de andere Nederlandse gemeenten neemt Horst aan de Maas wel zijn verantwoordelijkheid bij de opvang van asielzoekers en vluchtelingen. Dat valt zeer te prijzen, hoeveel er ook valt aan te merken op het Nederlandse asielbeleid en op de uitvoering daarvan, óók in Horst aan de Maas.
vrijdag 2 september 2022
Top 5 – Horst aan de Maasfoto’s in Typisch Nederland
5.
4.
3.
2.
1.
donderdag 11 augustus 2022
Intermezzo - De kloek, de kuikens, de hond, de man, de vrouw
We zitten op een bankje in het bos, Agata en ik. Onder de weldadige schaduw van een beuk. De geur van hars. ‘Hé, kijk daar!’ Op een meter of tien van ons vandaan duikt uit het struweel ineens een kloek op. Gevolgd door een kuiken of tien. Vredig scharrelend, piepend, pikkend. Het paradijs bestaat niet maar dit komt een aardig eind in de buurt. Zelfs een schijf meloen vind ik ineens lekker.