Intermezzo – Veren in de kont

Altijd fijn om veren in je kont gestoken te krijgen. Maar wat als naar jouw zin te weinig veren in je achterste belanden? Dan steek je jezelf toch gewoon zelf wat extra veren in de kont! En dus liet het gemeentebestuur van Horst aan de Maas een filmpje maken waarin in drie minuten en drie seconden de onmetelijke heldendaden van datzelfde gemeentebestuur in de afgelopen vier jaar luidkeels worden bezongen.

Wij van WC-eend adviseren WC-eend. ‘Maar we zijn toch ook zelfkritisch?’ Haha, ja, inderdaad: na 1.40 minuten wordt de schaamteloze borstklopperij maar liefst vier hele seconden lang onderbroken. Het beeld gaat op wit en de commentator schalt met geëxalteerde stem in krommer dan krom Nederlands: ‘Naast succes werd er ook gefaald, ieder project is immers anders en kan niet zonder meer worden gehuisvest.’

Waarna de schijtlollige lofzang weer wordt hervat. In die schijtlolligheid schuilt trouwens wel het raffinement van het filmpje. Kritiek op de eenzijdigheid van het filmpje valt immers eenvoudig te counteren met de dooddoener dat het allemaal niet zo serieus bedoeld is. ‘Mogen de mensen ook eens iets te lachen hebben in deze zware tijden?’ En dat het filmpje een maand voor de verkiezingen in première gaat? Puur toeval natuurlijk, niet overal iets achter willen zoeken.

Met het grootste gemak zou ook een filmpje van drie minuten en drie seconden te maken vallen waarin op schijtlollige toon wordt gekakeld over wat de afgelopen vier jaar allemaal verkeerd is gegaan in Horst aan de Maas. Halverwege zou de commentator met geëxalteerde stem kunnen schallen: ‘Naast gefaald was er ook succes, ieder project is immers anders en soms kan het worden gehuisvest.’ Waarna het verder zou gaan met het niet gerealiseerde nieuwe zwembad, met het tekortschieten in de organisatie van de kermis, met de niet gerealiseerde nieuwe sporthal, met de falende communicatie met burgers, met de vele extra miljoenen voor ’t Gasthoês, met het niet gerealiseerde nieuwe sportpark voor de verenigingen van America en Meterik, met het neerkijken van sommige wethouders op sommige gemeenteraadsleden, met het mislukken van omgevingsdialogen, met de niet gerealiseerde robuuste groene buffer rond Grubbenvorst, met het fiasco Afslag 10. Enz. enz.

Niet altijd schijnt de zon, nooit loopt alles zoals gepland, naast successen zijn er ook mislukkingen. In elk mensenleven, maar ook in elke gemeentebestuursperiode. Dat ruiterlijk erkennen maakt je alleen maar menselijker, geloofwaardiger. Als je dan toch per se een filmpje wil maken, laat dan óók zien wat er is misgegaan. Zul je zien dat je veel meer veren in je kont gestoken krijgt dan je ooit voor mogelijk had gehouden.

Top 5 – Horster benamingen die ondanks een nieuwe naam toch onder hun oude naam blijven voortleven

‘Is Sport in Biëld ál begôs?’, placht mijn vader zaliger gedachtenis op zondagavond omstreeks zeven uur te vragen. Ook toen Sport in Beeld al tientallen jaren geen Sport in Beeld meer heette maar Studio Sport. Nog extremer was het met het plaatselijke weekblad De Echo van Noord-Limburg: opgericht in 1947 maar in huize Moorman ging het blad tot aan zijn verdwijnen afwisselend door het leven onder de naam ’t Klökske (dialectafkorting voor Kerkklokje, een voorganger van De Echo die bestond van 1930 tot 1932) en Horster Bode (een andere voorganger van De Echo die bestond van 1932 tot 1941).

En vanmiddag heb ik gewandeld in de Kasteelse Bossen (dan wel Kstiëlse Bös dan wel Moelbaerenbos) en niet in Kasteelpark Ter Horst. (Of is die uit 2009 daterende potsierlijke naam intussen samen met Afslag10 op de mestvaalt beland, waardoor je ook officieel weer Kasteelse Bossen mag zeggen?)

Waarmee maar weer eens is bewezen dat er leven is na de dood. De grootste eer die je een verdwenen naam kunt bewijzen: ‘m ook na z’n verdwijning blijven gebruiken. De lijst van postuum voortlevende Horster benamingen zou wel eens behoorlijk lang kunnen zijn en bovendien familie- en gezinsafhankelijk, misschien zelfs buurtafhankelijk. Desondanks wil ik het er toch op wagen, een top 5 van Horster benamingen die ondanks een nieuwe naam toch onder hun oude naam blijven voortleven. Mocht ik er een aantal hebben gemist? Laat maar weten, dan komt er binnenkort een nieuwe top 5. Voor nu zult u het met deze moeten doen:   

5. Vonderseweg

Vonderseweg of Vondersestraat, that’s the question. Al mijn hele leven lijd ik aan het Vondersestraat/weg-dilemma. Ook nadat in 2015 uit diepgaand Horst-sweet-Horst-onderzoek (klik hier) was gebleken dat het Vondersestraat is – nota bene al sinds de jaren zestig – blijft het dilemma nog wel eens opspelen.  

4. ’t Centrum

Zou het zo kunnen zijn dat het aantal mensen dat autobusvervoerder Munckhof Reizen nog altijd ’t Centrum noemt ongeveer even klein is als het aantal mensen dat (voormalig) café ’t Centrum nu Proeflokaal van Horst noemt?  

3. ROZAH / Reindonk

ROZAH is er bij mij na 25 jaar intussen wel zo’n beetje uitgesleten. Omroep Horst aan de Maas is er ook na anderhalf jaar nog niet ingesleten.  

2. Grubben

‘Op het kruispunt bij Grubben rechts.’ ‘De Gebroeders Van Doornelaan? Oh, je bedoelt die straat waar Grubben ligt!’ Naar schatting al een jaar of veertig geen spoor meer te bekennen van minisupermarkt Grubben. Desondanks leeft ze voort in de herinnering. En in de naam. Waarschijnlijk alleen bij mij.

1. Willems & Rietjens

Willems & Rietjens vestigde zich (denk ik) in 1976 in winkelcentrum(pje) Kloosterhof. Naar schatting tien jaar later verdween ‘& Rietjens’ van het toneel en bleef Willems over. Vijftien jaar geleden ging Willems met pensioen en werd Willems Bruna. En toch is Willems & Rietjens blijven voortleven. Misschien nog wel meer dan Willems. Niemand die je meewarig aankijkt als je zegt dat je naar Willems & Rietjens gaat. Hoelang nog?

Klein mysterie 792 – Persvrijheidsberoving

Niels van Rens, redacteur van Hallo Horst aan de Maas, schrijft wel vaker opmerkelijke columns, maar die van gisteren (klik hier en klik vervolgens onder het kopje ‘Horst aan de Maas’ op week 47)  is er een van het wel héél opmerkelijke soort. Onder de titel ‘Sprookjes bestaan’ schrijft Niels dat hij het idee heeft ‘dat mijn persvrijheid de laatste tijd wordt verslonden door de grote boze wolf’. Iets verderop wordt duidelijk wie hij bedoelt met die grote boze hongerige wolf: ‘Onlangs beroofde de grote boze wethouderwolf Rudy Tegels mijn persvrijheid.’

Aanleiding voor de persvrijheidsberoving is Afslag 10, ‘momenteel één van de meest politiekgevoelige onderwerpen in deze gemeente’, zoals Niels terecht constateert. Het onbegrip en de onduidelijkheid die heersen over Afslag 10 wilde hij verwoorden in een ‘simpel, begripvol’ artikel. Niels: ‘Maar nee, de grote boze wolf houdt mij tegen. Wat is dit? Ik mag niet meer schrijven over een onderwerp? De reactie was: “Het is nu niet het goede moment.”’  

Beknotting van de persvrijheid is nogal iets – beroving van de persvrijheid nog veel meer. Wat me intrigeert en wat me niet helemaal duidelijk wordt uit de column, is hoe die persvrijheidsberoving er precies heeft uitgezien. Heeft de wethouder gedreigd met hel en verdoemenis? Met een publicatieverbod? Met juridische stappen? Met iets in de trant van ‘Als je publiceert, kan dat heel vervelende gevolgen voor je hebben’? Allemaal hoogst kwalijk en onacceptabel, dunkt me.

Of ligt het allemaal net een tikkeltje anders? Hallo Horst aan de Maas van deze week bevat wel degelijk een artikel van Niels van Rens over Afslag 10. Afsluitende zin: ‘Wethouder Rudy Tegels wil na meerdere verzoeken niet reageren op deze kwestie.’ Van deze weigering van de wethouder om te reageren kun je van alles vinden, variërend van ‘bijzonder slim’ tot ‘hoogst onverstandig’. Maar dat een wethouder ergens geen commentaar op wenst te geven, lijkt me zijn goed recht.

Wat ik me nu afvraag: is het uitsluitend de weigering van de wethouder om te reageren die Niels betitelt als persvrijheidsberoving? Of is er meer aan de hand?

Wie het weet, mag het zeggen.

Klein mysterie 791 – Afslag 10

‘Het is zondagmiddag, 30 augustus 2020. De vakanties zijn voorbij en de zomer kruipt langzaam zijn einde tegemoet. Met een stralend zonnetje aan de hemel belooft het een mooie nazomermiddag te worden. In de Kasteelsche Bossen in Horst is het een drukte van belang, want er valt iets te vieren. Sterker nog, de Grote Dag is aangebroken. Alle stuurgroepadviezen, commissievergaderingen, procesbegeleidersrituelen, visiestukken, draagvlakken, kortom, alles smelt deze middag samen tot het ultieme moment: de officiële opening van de Sportzone.’

In augustus 2016 organiseerde Horst-sweet-Horst een schrijfwedstrijd. Bovenstaande was het begin van de inzending van Franka Jakobs (klik hier voor de rest). De Grote Dag waarover Franka het heeft brak op 30 augustus jongstleden niet aan. Het is de vraag of die Grote Dag voor de Sportzone (inmiddels Afslag 10 geheten) er überhaupt wel komt: ‘Stekker uit Afslag 10’, kopte dagblad De Limburger gisteren op de voorpagina. En in het regiokatern: ‘Gesneuveld door gebrek aan visie en daadkracht.’

Ter opfrissing van het geheugen: Afslag 10 is het gebied terzijde van afrit 10 van de A73. ‘In Afslag10 hebben 10 initiatiefnemers, vanuit de segmenten sport, recreatie, cultuur, onderwijs, bedrijfsleven, zorg en overheid, zich verenigd om met het gelijknamige gebied een nieuwe richting in te slaan en nieuwe verbindingen te leggen’, aldus de website. Aan ambities en grote woorden heeft het Afslag 10 nooit ontbroken. Aan daad- en slagkracht des te meer. ‘Allemaal de schuld van de politiek’, beweren de voorvechters van het Papendal van het Zuiden alias het Valencia van het Noorden. Ze hekelen de trage besluitvorming, met name over een eventueel nieuw zwembad. Inderdaad tenhemelschreiend. Wat evenmin besluitvormingsbevorderend werkt, is de Horster neiging om alles met elkaar te verweven (verkeersafwikkeling, Gasthoês, parkeren, zwembad, sporthal, Afslag 10).

Volgens de Afslag 10-voorvechters associeert iedereen Afslag 10 uitsluitend nog met gedoe over het zwembad. Als dat al zo is, mogen de heren zichzelf natuurlijk ook iets verwijten. Waarom hebben ze niet tegen dat beeld gestreden? Waarom hebben ze zichzelf nooit luidruchtiger op de borst geklopt over hetgeen ze de afgelopen acht jaar hebben bereikt? Misschien omdat er weinig tastbaars is bereikt?

Wat niet wegneemt dat de rol van de gemeente wel degelijk vragen oproept. Hoe is bijvoorbeeld het ‘werkkrediet’ van 100 duizend euro besteed waarmee de gemeenteraad vorig jaar akkoord ging (klik hier)? Hoe heeft de gemeente de aanjaagrol ingevuld die ze voor zichzelf zag weggelegd? En was het wel zo verstandig dat de gemeente zich zo nadrukkelijk committeerde aan Afslag 10 en zitting nam in de Stuurgroep? Wat betreft die Stuurgroep: die trekt nu samen met stichting Afslag 10 de stekker uit het initiatief. Een van de leden van de Stuurgroep is wethouder Rudy Tegels (CDA). Toch komt het voor hem volgens De Limburger als een complete verrassing dat de Stuurgroep het bijltje erbij neergooit. Vreemd, heel erg vreemd. Aangenomen mag worden dat de gemeenteraad de wethouder op korte termijn op het matje roept.

Wat ik me nog wel afvraag: hoe definitief hebben de voorvechters van Afslag 10 eigenlijk de stekker uit Afslag 10 getrokken? Of moeten we dit misschien eerder zien als een gevalletje de knuppel in het hoenderhok gooien in een ultieme en bewuste poging om het zaakje in beweging te krijgen?

Ingezonden – Een pleidooi voor kunstprojecten in Horst aan de Maas

In een ingezonden bijdrage bepleit Jan Duijf (Kloosterstraat Horst) het ontwikkelen van gemeenschappelijke visies op concrete kunstprojecten.

Een pleidooi voor kunstprojecten in Horst aan de Maas

In de kolommen van Horst-sweet-Horst werpt Wim Moorman herhaaldelijk vragen op over de gemeentelijke visie en het beleid ten aanzien van kunst. Op basis van welke visie wordt dat beleid bedacht en uitgevoerd? Wie bepaalt nu eigenlijk wat er verschijnt in de openbare ruimte? Waarom wordt afgeweken van het oorspronkelijke ontwerp bij het vormgeven van de buitenkant van een gebouw? Als reactie op de door Wim aangesneden kwesties wil ik een lans breken voor een constructieve, pragmatische en resultaatgerichte benaderingswijze van het onderwerp kunst in Horst aan de Maas.

Jan Duijf gooit een visje uit ... (foto Liz Lister)

Voor kunstenaars lijkt kunst vaker bijna of helemaal van levensbelang, terwijl ze in de beleving van anderen van generlei waarde of betekenis is. Of smaken kunnen en mogen verschillen? Wat is de functie van kunst? Moet ze mooi, decoratief, origineel, uitdagend of wereld verbeterend zijn? Een combinatie van? Valt een onderscheid te maken tussen hoge en lage cultuur? Is kunst een hogere vorm van cultuur dan de fanfare? Het zijn begrijpelijke en terechte vragen, maar ook vragen waar niet één twee drie een eenduidig antwoord op valt te geven. De moderne kunst bestaat bij de gratie van visieverschillen en een welhaast oneindige veelheid aan concepten en uitvoeringen. De kunst- en cultuurwetenschappen kennen evenmin één zaligmakende visie op deze onderwerpen. Hedendaagse kunst is nu eenmaal een afspiegeling van het leven: een fascinerend, maar ingewikkeld fenomeen, dat aan verandering onderhevig blijft.

In plaats van weg te zinken in een moeras van abstracties of te verzanden in een politiek van vliegen van elkaar afvangen, moeten we in de gemeente Horst aan de Maas naar het ontwikkelen van gemeenschappelijke visies op concrete projecten, zodat kan worden voorkomen dat het onderwerp kunst vastloopt in een heilloze Babylonische spraakverwarring, zoals die onlangs in de gemeenteraad ontstond. Het zou mij niet verbazen als de kunstenaars, waarvan ik weet dat ze een positieve bijdrage aan onze gemeenschap willen leveren, na de vergadering het gevoel hadden met lege handen te staan. Dat zouden we niet moeten willen: hun creatieve potentie moet juist worden gestimuleerd en gehonoreerd. Een vernieuwende en resultaatgerichte benadering vraagt materieel en immaterieel een doorzichtige, betrouwbare bijdrage van het bestuur en de politiek. Veronderstelt bovendien vertrouwen in de kwaliteit van de creativiteit en betrokkenheid van kunstenaars en inwoners binnen onze gemeente. Ik noem de inwoners, omdat het in veel gevallen een meerwaarde kan hebben de inwoners bij het ontwerp en de realisatie van een kunstproject te betrekken.

Ik wil kort een drietal voorbeelden geven van mogelijke projecten: de verfraaiing van de dorpsgezichten in onze gemeente kan de identiteit van die dorpen versterken en in het kader van Afslag10 zou gekozen kunnen worden voor een groot samenhangend kunstwerk, waarbij diverse kunstdisciplines worden ingezet. Een grote uitdaging biedt het ontwikkelen van een landschapskunst die uitstekend past bij de ambitie en noodzaak onze buitengebieden van een grotere landschappelijke kwaliteit te voorzien. Het Maasgaardenproject tussen Horst en Tienray bijvoorbeeld schreeuwt als het ware om dat soort kunst voor fietser en wandelaar.

Voor het soort projecten dat ik hier heb beschreven, kan, mits goed beschreven en gepresenteerd, via fondsen en subsidies, voldoende geld worden gegeneerd om een goede kwaliteit te waarborgen. De gemeente zou meer dan in het verleden de regie moeten nemen. Het ligt voor de hand daarnaast externe adviseurs met ervaring en kennis van zaken aan te trekken. In enkele gevallen kan het wijs zijn gerenommeerde kunstenaars van buitenaf in te zetten. Inwoners kunnen worden betrokken en geschikte burgerinitiatieven kunnen worden gerealiseerd, maar meer dan voorheen dient te worden ingezet op een niet vrijblijvende, creatieve en resultaatgerichte samenwerking tussen kunstenaars, gemeente, deskundigen en inwoners. Met een dergelijk breed draagvlak lijkt me veel mogelijk.

Jan Duijf Kloosterstraat

Intermezzo – Afslag10 (2)

Het was alweer een tijdje geleden maar Afslag10 doet nog eens van zich spreken! Het vehikel van onderop, door sommigen ook wel betiteld als ‘een mooi burgerinitiatief’ heeft bedacht dat Afslag10 ‘tastbaarder’ moet worden gemaakt ‘voor zowel direct betrokkenen als buitenstaanders’. Hoe doe je dat? Door het plaatsen van zogeheten gebiedsborden natuurlijk!

Op zeven plaatsen in de directe omgeving van afslag 10 van de A73 zijn deze borden geplaatst. Het zijn trouwens niet zomaar wat borden, nee ‘ze overstijgen het fysieke gebied’. Daarom moeten we ze vooral ook zien als ‘een symbolische en geografische afbakening van het kloppende hart van dit samenwerkingsinitiatief’.

In de zeven identieke borden – ‘zuilen’ lijkt me een toepasselijker benaming – van cortenstaal zijn de woorden ‘Voel je vrij’ uitgespaard. Want: ‘Afslag10 is van ons allemaal, dus “Voel je vrij” om te sporten, te leren, te fietsen, te ondernemen, te ontwikkelen etcetera.’ En zo ronkt het maar door op de Afslag10-website.

Dat Afslag10 niet tastbaar is lijkt me een open deur. Afslag10 is de illustratie bij uitstek van de onbedwingbare neiging in Horst aan de Maas om alles met alles te verbinden. Die neiging leidt telkens opnieuw tot wanorde, onoverzichtelijkheid, ondoorzichtigheid en nog een hele hoop andere dingen. Waar die neiging in elk geval niet toe leidt is tastbaarheid. Zorgen die zuilen daar nu ineens dan wel voor? Weet de argeloze bezoeker van het gebied nu ineens wel waar Afslag10 voor staat? De vraag stellen is haar beantwoorden.

Waar de zuilen in elk geval wel toe bijdragen is de verdere verrommeling van de openbare ruimte: wéér iets erbij. Aan de Tienrayseweg verzuipt het Afslag10-gebiedsbord in een woud van, als ik goed heb geteld 73 andere borden, paaltjes, hekwerken en doeken in zijn naaste omgeving.

Bij de toegang tot de parkeerplaats van sportpark Ter Horst staat het gebiedsbord te vloeken met andere ornamenten waarvan je kunt afvragen of die nu wel een kwaliteitsinjectie van de openbare ruimte zijn.

Overigens zijn de Afslag10-borden mede tot stand gekomen dankzij het uitvoeringsprogramma Maasgaard. Dat u het maar weet.

Intermezzo – Afslag10 (1)

Raadsvergadering gisteren. Afslag10 op de agenda (klik hier en ga naar 41.50). Afslag10? Uit de Oplegnotitie Visie Afslag10 (klik hier):

‘Afslag10 is een natuurlijke omgeving waarin eenieder in rust kan sporten, recreëren, leren of aanverwante activiteiten kan verrichten. In deze historische omgeving zijn sport, recreatie, zorg, cultuur, onderwijs en bedrijfsleven nauw met elkaar verbonden. In Afslag10 is ruimte voor sport, recreatie & toerisme, wellness, onderwijs/educatie, zorg, welzijn, detailhandel, wonen, natuur, cultuur en historie.’

Kosten, ruw geschat, tussen de 20 en 30 miljoen euro. Jim Weijs (D66+GroenLinks): ‘De bandbreedtes zijn te breed. Is een bandbreedte van honderd procent nog wel een bandbreedte?’ Peter Elbers (VVD): ‘Het heeft nog steeds veel weg van een blanco cheque.’ Foei toch, hebben ze het wéér over dat geld. Mag helemaal niet van Jeroen Brouns (Essentie), Alex Janssen (CDA) en Roy Bouten (PvdA). De nadruk moet ergens anders liggen: ‘Een initiatief van onderop’ (Brouns), ‘We zien de hele ontwikkeling als een burgerinitiatief’ (Janssen), ‘Dit mooie burgerinitiatief’ (Bouten).

Veel beeldspraak. Jeroen Brouns: ‘Wat ons betreft is deze visie een mooie reisbeschrijving.’ Roy Bouten: ‘We hebben zin in deze reis. Een prachtige reis met een mooie bestemming. We weten niet precies hoe die bestemming eruitziet.’ Jeroen Brouns: ‘Het mooie van een afslag is dat er ook een oprit is.’ Alex Janssen: ‘Een goede reis en een behouden vaart.’ Jeroen Brouns: ‘Als we daarin meegenomen kunnen worden, voorkomen we tijdens deze reis reisziektes.’ Spelbederver is Bart Cox (SP): ‘Dan ga ik nu toch een andere afslag inslaan.’

Waarop het vinnig wordt. Bart Cox: ‘De blinde ambitie van dit college sluit perfect aan bij de geldverslindende gebiedsontwikkeling. U schrijft dat we als overheid de kans hebben om een nieuw hoofdstuk aan de geschiedenisboeken toe te kunnen voegen. Dat is echt de waanzin ten top. Ik heb óntzettend veel geschiedenisboeken gelezen, maar als je dit durft neer te zetten, dan staat dit symbool voor de grootheidswaanzin die hier gaande is.’ Roy Bouten, met trillende stem van woede: ‘Ik baal enorm van de bijdrage van de SP. Die heeft het over blinde ambitie van het college. Ik wil niet het inkoppertje maken dat u blind bent, maar misschien wel dat u de verkeerde kant opkijkt. Ik hoor nul alternatieven. Ik hoor helemaal niet wat uw visie is. Ik hoor een verzameling oneliners. Ik hoor helemaal niet wat u wilt. Ik hoor helemaal niets.’ Bart Cox, droog: ‘Er wordt ons blindheid verweten. Dat kan in mijn persoonlijke geval kloppen, want ik zie echt niet zoveel.’

De afloop? Met uitzondering van SP en VVD gaat de raad akkoord met de visie en een ‘werkkrediet’ van honderdduizend euro.  

En ik? Reisbeschrijver.

Intermezzo – Handig overzicht voor wie de weg dreigt kwijt te raken in Horst aan de Maas

Handig overzicht voor wie de weg dreigt kwijt te raken in Horst aan de Maas (klik op de afbeelding om haar te vergroten):

Intermezzo – Afslag10, het Valencia van het Noorden

Ja hoor, we hebben er eindelijk weer een te pakken: een vergelijking van Horst (aan de Maas) met een archetypische plaats. Na eerdere vergelijkingen van Horst (aan de Maas) met onder meer Wageningen, Toscane, Florence, Volendam en de Rivièra (klik hier voor een lijst van vergelijkingen van Horst (aan de Maas) met archetypische plaatsen) is ditmaal Valencia het haasje. Meer in het bijzonder de Jardin del Turia in Valencia. Dit park, dat is aangelegd rondom de oude bedding van de Turia, staat namelijk model voor Afslag10 (voorheen bekend als ‘Sportzone’), zo blijkt uit de Visie Afslag10 (klik hier). En ook wethouder Bob Vostermans refereerde er vorige week aan in de gemeenteraadsvergadering.

Horst, het Valencia van het Noorden! Tegelijkertijd raken we wel een vergelijking met een andere archetypische plaats kwijt. ‘Afslag10, het Papendal van het Zuiden’ is namelijk bij het oud vuil gezet, aldus de wethouder. Want ‘Afslag10 is méér dan alleen sport’. Wat dan precies? Dat wist de wethouder dan weer niet duidelijk te maken. Tot ergernis van de gemeenteraad (klik hier en ga naar 2.56.30). Jim Weijs (D66+GroenLinks): ‘Wat wil je nu concreet gaan doen?’ Bart Cox (SP): ‘Is er iets wat Afslag10 niet zou kunnen?’ Jeroen Brouns (Essentie): ‘Er past zoveel in dat het straks geen identiteit meer heeft.’ Roy Bouten (PvdA): ‘Waar willen we eigenlijk naartoe?’ De wethouder wist het zelf ook niet: ‘We zijn nog op reis.’

Lachen jongen! Biedt de Visie Afslag10 dan geen aanknopingspunten? Niet in het minst! Die visie munt uit in geleuter, praatjes voor de vaak. Mijn top 5 van nietszeggende passages uit de Visie Afslag10:

5. ‘Door de bestaande waarden te combineren met nieuwe, weloverwogen functies slijpen we de ruwe diamant die Afslag10 is, waardoor 1 + 1 meer wordt dan 2!’

4. ‘Een gebied dat vrij toegankelijk is voor jong en oud en dat openstaat voor nieuwe ontwikkelingen die passen bij de Horster cultuur. Met behoud van het fundament en de natuurlijke uitstraling van rust en ruimte en waar je op elk plekje in de parkachtige sfeer de meest bijzondere dingen tegenkomt en waar misschien wel een klein beetje georganiseerde chaos heerst.’

3. ‘Afslag10 biedt volop ruimte voor verbindingen waar ondernemerschap synoniem staat voor samenwerking, positiviteit en het benutten van kansen.’

2. ‘Door de aanwezigheid van cultuur, natuur, historie en recreatie is Afslag10 bij uitstek geschikt om kruisverbanden te leggen tussen mensen, middelen en accommodaties.’

1. ‘Afslag10 is dé plek waar maatschappelijke initiatieven op grote schaal tot stand komen en waar ze zorgen voor kruisverbanden tussen mensen, middelen, verenigingen en accommodaties. Dit om zodoende bij mensen een positieve grondhouding te creëren waarmee zin in én aan het leven wordt bevorderd.’

En toch gaat de gemeenteraad op basis van deze visie komende dinsdag gewoon een ton beschikbaar stellen als werkkrediet voor Afslag10, nadat eerder al een bijdrage van 75 duizend euro was verstrekt. Lachen jongen!