Intermezzo – Iets (2)

Trek iets positiefs aan, dat past altijd. De iets zit in de maand. Iets is de titel van een sprookje van Hans Christian Andersen. Iets betekent iets. Iets gaat er mis. Drie keer iets is iets. Hij heeft een iets gevangen. Iets is het meervoud van niets. Het is altijd iets en als het niet iets is dan is het iets anders. Het grote iets. Iets is de titel van een liedje van Ruth Jacott. Er is iets. Beter iets dan niets. De verleden tijd van iets is niets.

Maandag bij de spoorwegovergang aan de Grubbenvorsterweg in Sevenum een tweede Iets gesignaleerd. De eerste Iets bevindt zich iets verderop, op station Horst-Sevenum (klik hier). Ze verschillen iets maar zijn duidelijk aan elkaar verwant.

De Ietsen hebben iets. Iets stoort me: de eerste Iets staat achter één hek, de nieuwe Iets achter twee hekken. Een Iets zet je niet achter een hek, laat staan achter twee hekken. Een Iets laat je shinen.

NS, Pro Rail: doe iets!

Top 5 – Americaanse gifgroene wegdekvissen

‘Meneer! Mooie vissen hè?
‘Jazeker! Prachtig!’
‘Ja!
‘En heel zeldzaam!’
‘Ja?’

Voor het eerst in tientallen jaren is de uiterst zeldzame gifgroene wegdekvis weer in Nederland opgedoken. En wel in America. Horst-sweet-Horst telde vanmiddag liefst 28 exemplaren en wist bovendien een amoureuze ontmoeting tussen twee gifgroene wegdekvissen op de gevoelige plaat vast te leggen. Deze prille liefde wijst mogelijk op toekomstige uitbreiding van het gifgroene wegdekvisbestand. Wat een fraaie lentedag al niet vermag!

Komt ie, de exclusieve Horst-sweet-Horst top 5 van Americaanse gifgroene wegdekvissen:

5.

4.

3.

2.

1.

Intermezzo – Iets (1)

Hoe verwend we in Horst aan de Maas in veel opzichten ook zijn, qua graffiti houdt het niet echt over. Terwijl het aantal en de kwaliteit van graffiti – ik heb het al vaker geschreven – toch echt een indicator zijn voor de vitaliteit van een dorp of stad. Simpel gezegd: hoe meer graffiti, hoe vitaler. Waarbij je dan maar hoopt op een zekere balans tussen tags (‘handtekeningen’) en pieces (kleuriger werken, vaak met lettervormen).

De mooiste pieces in Horst aan de Maas tref je wat mij betreft sinds jaar en dag aan op een huisje langs het spoor bij station Horst-Sevenum. Geen toeval deze locatie, dunkt me: een graffitist is hier verzekerd van een groot publiek. Aan de reeks meesterwerken die in de loop der jaren op dit huisje zijn verschenen, is onlangs weer een juweeltje toegevoegd:

Iets is beter dan niets? Om de dooie dood niet! Dit is niet zomaar een piece maar een masterpiece! Afgewogen kleurstelling, oog voor detail en als kers op de taart die witte figuren op de achtergrond.

Het enige waar ik lichte vraagtekens bij heb is de strakheid van de letters, zie vooral het knikje in de meest linkse lijn van de I. En of die langgerekte rode druppels onder de E zo bedoeld zijn? Maar wat een geneuzel: dit werk is een geheide kandidaat voor de eens te publiceren Horst-sweet-Horst top 5 van ooit in Horst aan de Maas waargenomen graffiti. Hulde aan de anonieme maker(s)!

Overigens ben ik van mening dat dat hekwerk rondom dit huisje zo snel mogelijk verwijderd dient te worden, opdat de op het huisje aangebrachte graffiti nog meer kunnen shinen.

Top 5 – Intrigerende boodschappen op de verwijderde Westsingel-JOP

Nauwelijks een week geleden door de gemeente verwijderd en toch mis ik ‘m nu al: de jongerenontmoetingsplek (JOP) aan de Westsingel in Horst. Toegegeven, een héél frequent bezoeker was ik niet, maar met tussenpozen mocht ik er graag vertoeven. Niet zozeer om te chillen, wel om te zien of de wanden van de JOP nog waren voorzien van nieuwe intrigerende taaluitingen.

Geloof me: misschien wel het beste argument voor behoud van de JOP was de kwaliteit en diepgang van een aantal van de in de loop der jaren aangebrachte intrigerende boodschappen. Daarbij dient meteen gezegd dat je bereid moest zijn teksten van een wat lager allooi voor lief te nemen. Denk daarbij aan zinnetjes in het genre van ‘Ow nee, piemel is te klein’, ‘Truusje Spetter kwak zaad connie komen’, ‘K stuur nudes als je vraagt’ en ‘Pijp me voor geld’. Ook mededelingen als ‘Geef mijn aansteker terug’ of ‘Save the whales’ waren niet meteen om steil van achterover te slaan. Aanzienlijk boeiender was al ‘Hoi, ga met mij trouwen en dan krijgen we kids en die gaan Peuk, Boom en Ranchelina heten’.

Verreweg het fijnst waren de opschriften waarvan je je afvraagt wat de jongeren er toch in godsnaam mee bedoeld kunnen hebben. Codetaal of geheime boodschappen vermoedelijk. In elk geval opschriften die uitnodigden tot eindeloos mijmeren, speculeren en fantaseren.

Komt ie, de exclusieve Horst-sweet-Horst top 5 van intrigerende boodschappen op de verwijderde Westsingel-JOP:

5.

Is de enige bestaansreden van een tafelkleed niet altijd geweest dat het ideaal is om er de legpuzzel veilig onder op te bergen?

4.

‘Paas’ is straattaal voor ‘geven’ (‘Paas die cash!’). ‘LV’ zou kunnen staan voor ‘Louis Vuitton’. Blijft over ‘tip’. En het aanbrengen van een verband tussen deze drie woorden.

3.

Zou zomaar de naam kunnen zijn van een vette drum'n-bass-artiest. De houten leuningen van de monumentale trap in de voormalige Weisterbeekschool waren voorzien van ijzeren knopjes. Die moesten voorkomen dat durfals zich naar beneden lieten glijden.

2.

Heerlijk woord dat je vandaag de dag te weinig hoort. In en om de JOP was regelmatig trammelant als je de berichten moet geloven. Zou het verwijderen van de JOP leiden tot het verdwijnen van de trammelant? Of eerder tot verplaatsing van de trammelant? Antwoord laat zich raden. Trammelant is trouwens een verbastering van het Franse woord ‘trémulant’. Trammelant in trammenland.  

1.

Het woord ‘zult’, en dan vooral zijn betekenis, beneemt mij elke lust tot interpretatie van deze hoogst intrigerende boodschap. Zegt u het maar.

Top 5 – Jachttips

Jawel hoor, daar is ie weer, de oude bekende die we nooit meer hoopten te ontmoeten: de lockdown. Hoe gaan we die vijf lange, lange weken overleven? Misschien met behulp van de Horst-sweet-Horst top 5 van jachttips ter overleving van de komende vijf weken? Toen Mark Rutte in maart de intelligente lockdown uitriep, publiceerde ik al eens een ‘Top 5 van overlevingstips voor de komende twee maanden’. Dat die een bijzonder heilzame werking heeft gehad, blijkt uit het feit dat u nu dit stukje aan het lezen bent. In de hoop op een identiek effect daarom vandaag de Horst-sweet-Horst top 5 van jachttips ter overleving van de komende vijf weken. Die is zowel geschikt voor waaghalzen als voor angsthazen omdat je de tips zowel in de boze buitenwereld als in je knusse thuispaleisje (met Streetview) kunt najagen. Komen ze:  

5. Ga op graffitijacht! Geef graffiti eindelijk eens de aandacht die ze verdienen. Bewonder hun originaliteit of erger je aan hun banaliteit. Probeer je eens te verplaatsen in de maker en vraag je af welke motieven hij /zij kan hebben voor zijn/haar tekening.

4. Ga op lendendoekenjacht! Overal in het buitengebied tref je ze aan: kruisbeelden. Ze lijken allemaal hetzelfde, ze zijn allemaal verschillend. Zie bijvoorbeeld de weergave van de wonden van Christus. Veel spannender: vergelijkend lendendoekonderzoek, met speciale aandacht voor de lengte van de doek en de plooival.   

3. Ga op industrieterreinenjacht! Je hebt paradepaardjes en verschoppelingen. Industrieterreinen behoren tot de tweede categorie. Wie er niet hoeft te zijn, mijdt ze. Waarom eigenlijk? Bloeien op de mestvaalt niet de mooiste bloemen? Nee? Ga dan op zoek naar koning Eenoog.

2. Ga op garageboxenjacht! Nog zo’n volkomen ten onrechte veronachtzaamd jachtgebied. Duik in de duistere zaakjes die er plaatsvinden. Minder avontuurlijk aangelegd? Sta dan versteld van het ritme van de boxen. Maar sta er ook niet van te kijken als je een dissonant aantreft die de uniformiteit teniet doet. Voor je het weet heb je trouwens ook je hart verpand aan garageboxdeurklinken.

1. Ga op olifantenpaadjesjacht! ‘Blijf zoveel mogelijk thuis’, luidt het adagium. Toch valt er soms niet aan te ontkomen huis en haard te verlaten. De kortste weg van A naar B valt dan te prefereren. Olifantenpaadjes zijn per definitie de kortste weg. Geen olifantenpaadje voorhanden? Creëer het dan zelf!  

(Dit stukje verscheen gisteren in iets andere vorm ook in Via Horst-Venray.)

Intermezzo – Selfiestick | Selfiemuseum

Ik zou niet van mezelf durven te beweren dat ik hip ben. Nooit geweest ook. Evenmin zou ik van mezelf durven te beweren dat ik handig ben. Nooit geweest ook. En toch heb ik ooit een selfiestick aangeschaft en daar met mijn twee linkerhanden ook nog foto’s van een aanvaardbare kwaliteit mee weten te maken. Zonder dat mijn fototoestel onherstelbare schade opliep. Achteraf bezien ben ik daar best trots op: het fototoestel in het wankele houdertje klemmen was een vrij delicate zaak.

Overigens gebruikte ik mijn selfiestick niet voor het maken van zelfportretten maar voor een bredere blik op de wereld. Voor mij was het ding vooral een soort verlengde arm, ideaal om objecten mee te fotograferen waar ik op een andere manier niet bij kon. Zo herinner ik me dat ik het uitsluitend en alleen aan mijn selfiestick te danken heb dat ik enkele intrigerende graffiti langs de spoorlijn in Lottum kon vastleggen (klik ook hier).

De selfiestick lijkt me een typisch voorbeeld van een rage, een modegril. Kind van de opkomst van de digitale camera, slachtoffer van de opkomst van de telefoon met selfiefunctie. ‘Selfiestick’ werd verkozen tot Van Dale Woord van het Jaar 2014 in de categorie sport & amusement. Zes jaar geleden nog maar. Daarna was het snel gedaan met de pret. ‘Selfiestick’ is bijgezet bij de nostalgiewoorden, woorden die het goed doen op feesten en partijen waar mensen van een bepaalde leeftijd herinneringen aan vroeger ophalen.

Het woord dus afgevoerd naar de nostalgiewoorden, nu nog zien af te komen van het ding zelf. ‘Rijp voor het museum’, zou je zeggen. Wat wil het gelukkige toeval? Venray is sinds 27 november een tijdelijk Selfiemuseum rijker, ‘Appie’ genaamd. ‘Daat velt as stroant in en mendje’, zeggen we dan in Horst. Misschien moet ik gewoon de gemeentegrens oversteken en me daar vandaag of een van de twee komende weekenden – het is nog geopend van 11 tot en met 13 december en van 18 tot en met 23 december – eens gaan vervoegen. Wie weet zijn de organisatoren wel genegen mijn selfiestick een ereplaatsje te gunnen in het museum. Bijkomend voordeel: heb ik als oudere jongere meteen ook een alibi om in Appie tussen de ongetwijfeld talrijke jongere jongeren wat rond te neuzen in een aantal – aldus de website – ‘kleurrijke, creatieve ruimtes’. En om daar ‘door de felle kleuren heen te kijken en op zoek te gaan naar een dieperliggende boodschap’. In het ontdekken van dieperliggende boodschappen ben ik dan weer minder goed. Maar wtf? (Zei ik dat ik niet hip ben?) Dit zou iedereen naar Appie moeten doen hollen: ‘Hier voel je je weer eventjes kind.’

(Dit stukje verscheen afgelopen woensdag in iets andere vorm ook in Via Horst-Venray)

Intermezzo – Man met kettingzaag

Hoewel ik Horst aan de Maas met enige regelmaat van noord tot zuid en van west tot oost doorkruis, heb ik toch blinde vlekken: plekken waar ik zelden of nooit kom. Bijvoorbeeld het gedeelte tussen Tongerloseweg en Reindonkerweg van de Spoorweg in Hegelsom. Zoals de naam al doet vermoeden een weg langs het spoor. Lang en recht, veel verkeer, dodelijk saai. De weg aan de overzijde van het spoor (zonder straatnaambordje, volgens Google Maps is het de Tongerloseweg, ik zou eerder denken de Wachtpostweg) is even lang, een beetje minder recht, veel minder druk en een beetje minder saai. Dus fietste ik woensdag, onderweg richting Sevenum, over de Wachtpostweg. Daar kreeg ik spijt van toen ik aan de overzijde van het spoor, langs de Spoorweg, iets ontwaarde dat in Horst aan de Maas veel te zeldzaam is: graffiti! Dus Wachtpostweg tot het einde gefietst, spoorweg overgestoken en Spoorweg op. Tussen de Mevrouwsbosweg en de Langstraat volgde de beloning: een gevel van een verlaten stal vol met graffiti.

Van de ene kant kwalijk dat niemand het nodig heeft gevonden me op deze absolute aanwinsten voor Horst aan de Maas te wijzen, van de andere kant is er weinig dat op kan tegen het gevoel van het vinden van iets prachtigs waar je helemaal niet naar op zoek was.

Want prachtig zijn ze, deze stalmuurgraffiti. Met als absolute hoogtepunt de man met kettingzaag.

Ik durf zelfs te beweren dat dit de mooiste figuratieve graffito in Horst aan de Maas van de afgelopen jaren is. Toegegeven, die bewering heeft gezien het ontstellende gebrek aan figuratieve graffiti in deze gemeente een vrij groot in-het-land-der-blinden-is-eenoog-koning-gehalte, maar toch.  

Een man met kettingzaag en bebloed schort op de muur van een voormalige stal – is dit een statement? Een aanklacht tegen het doden van dieren? Of juist een verheerlijking ervan? Ik zou het dolgraag willen weten. Uit ervaring weet ik hoe lastig het is om met graffitisten in contact te komen, maar ik probeer het toch: Arm en/of Olaf, mochten jullie dit stukje lezen, laat dan alsjeblieft van je horen via horstsweethorst@gmail.com. Uiterste discretie gegarandeerd.

Voor tips over graffiti in Horst aan de Maas houd ik me sowieso te allen tijde aanbevolen. En ik zal proberen de Spoorweg in de toekomst minder te verwaarlozen. Misschien heb ik de potentie van de Spoorweg wel altijd onderschat.

Intermezzo – Slagroom is niet arm

Gedichtendag vandaag. Horst-sweet-Horst brengt daarom een eerbetoon aan alle Horster betonpoëten. Kijken en luisteren valt te prefereren boven lezen.

slagroom is niet arm

pik
hardcore
sex
fuck
shag
zuipen en neuken
stop het in je aars

darkness over christianity
satan

ik ben kabouter plop
idioot
nee gek
gast alles gast?

we are
level
dope
broke
ruig
fijn
kapot

strüdel is minder kaal

spijbelsquad
bende van ellende

once we’ll rule the world

kanker
kanker lijer
kut waute
kut negers het land uit
kuus

eat pigs and be free

homo
hombre
ow mam

give us a future stop

Intermezzo – Out of The Middle of Nowhere

Nee, ik kan niet ontkennen dat een hartgrondige vloek me ontsnapte toen vanochtend in the middle of nowhere op de Bossebroekweg in Kronenberg mijn achterband kapot ging en ineens het weinig aanlokkelijke perspectief opdoemde van een wandeling van 5,7 kilometer huiswaarts in de brandende zon met een fiets-met-kapotte-achterband aan de hand.

Maar binnen de kortste keren had mijn zonnige natuur toch alweer de overhand. Want het had ook kunnen regenen. Want ik had ook veel verder van huis in een andere middle of nowhere kunnen stranden. Want misschien had die wandeling ook wel iets te bieden. Aan de wandel dus.

‘Let op’, staat in blauwe letters op de Wachtpostweg gekalkt. Een blauwe pijl wijst op het gevaar. Welk gevaar eigenlijk? Is het gras ter plekke vergiftigd? Ligt er een hondendrol? Of ligt er juist geen hondendrol?

Iets verderop aan dezelfde Wachtpostweg twee cadeautjes: een wolk om te zoenen en een kunstwerk dat voorbij komt rijden:

Op de Nusseleinstraat knaagt weer eens die eeuwige vraag wat f‘acère (‘hair & visagie’) toch in godsnaam zou kunnen betekenen. Betekent het iets? Of is het potjesitaliaans? Verbasterd Engels (‘face’) soms?

Op de kruising Schiksedijk – Kabroekstraat dringt na jaren ineens tot me door dat zelfs de gevolgen van een plofkraak tot sublieme abstracte schoonheid kunnen leiden.

Schiksedijk. Op een elektriciteitskastje ligt een pennenetui. Op het oog gevuld. Met wat? Net op het moment dat ik besluit m’n nieuwsgierigheid te bevredigen, zie ik dat iemand me vanop een afstandje staat te bespioneren. Onbevredigd verder lopen dan maar.

Wolken aan de linkerkant. Niet van superieure Sopotiaanse kwaliteit (klik hier), maar toch. Wolken zijn er al m’n hele leven (vermoed ik) en toch heb ik ze pas de afgelopen maanden ontdekt. Vreemd.

Rechts zelfs nu zompige weilanden (vermoed ik). Het plan om hier een Americaans-Meteriks sportpark aan te leggen is inmiddels van tafel. Dwaas plan ook, vanaf het begin tot mislukken gedoemd. Toch zijn er tienduizenden euro’s in geïnvesteerd. De onnavolgbaarheid van de plaatselijke politiek.  

Verderop, nog steeds aan de Schiksedijk. Altijd weer die angst dat ie is verdwenen. Ongegrond, hij staat er nog. Agrarisch erfgoed dat voor altijd behouden dient te blijven. Denktanks noemt collega-blogger Hans Mellendijk (klik hier) ze.

Thuis. Dankbaarheid jegens m’n kapotte achterband.

Top 5 – Mogelijke vertalingen van de Koreaanse tekst op het Sint-Lambertusplein

Help! Is er misschien iemand in de zaal die het Koreaans machtig is? Gisteren deze tekst waargenomen aan de Steenstraatzijde van het Sint-Lambertusplein:

Zo lang zich niemand meldt die alle ins en outs van het Koreaans kent, zullen we het helaas met onze eigen interpretaties moeten doen. Komt ie, de Horst-sweet-Horst top 5 van mogelijke vertalingen van de Koreaanse tekst op het Sint-Lambertusplein:

5. ‘Donald Trump heeft definitief bewezen een grote klootzak te zijn door voet te zetten op Noord-Koreaanse bodem.’

4. ‘Nu Horst een regenboogzebrapad heeft, telt het pas echt mee in deze wereld.’

3. ‘Mooi plein hoor, maar kan die f…ing muziek bij die fontein alsjeblieft als de wiedeweerga worden uitgezet?’

2. ‘Zó zeg, die Ger Driessen van jullie heeft het allemaal weer eens handig geritseld, met die drie ton van de provincie!’

1. ‘In Korea hebben we net als jullie in Horst honden die zittend kunnen plassen.’

Overigens is het natuurlijk ook niet helemaal ondenkbaar dat een of andere Horster lolbroek na een avondje doorzakken wat vage symbooltjes op het plein heeft gekalkt en daar tussen haakjes ‘Korean’ onder heeft gezet.  

Intermezzo – 25 jaar OJC Niks (4) / Top 5 Niksiaanse keldertekeningen

(Laatste aflevering in een reeks van vier naar aanleiding van het 25-jarig bestaan van het Horster jongerencentrum Niks; klik hier, hier en hier voor de eerdere afleveringen) 

Geschiedenis kun je op allerlei manieren vastleggen: in boeken, op foto’s, in documentaires. Maar je kunt geschiedenis ook vastleggen op de muren en het plafond van een kelder. Precies dat is wat in Niks is gebeurd. Elke maffe tekst, elke tekening, elke kreet, elke naam op de muren en het plafond van de kelder staat voor een bepaald moment uit de 25-jarige geschiedenis van Niks.

Wat zou het niet mooi zijn die geschiedenis van Niks te schrijven aan de hand van al die uitingen op keldermuren en -plafond. Van Nirvana tot Kensington, van ‘Don’t fuck with me’ tot ‘Yo dude … I’m way high man!’, van ‘Korfbal’ tot ‘Kom zoepe, flikkers’, van Silent Runners tot Radical Retard, van ‘Communism will rise’ tot ‘Fuck the system’: het is er stuk voor stuk terug te vinden en het roept stuk voor stuk herinneringen op – aan bands, aan vrienden, aan optredens, aan een periode uit een mensenleven.

Waar dient de Niks-kelder eigenlijk voor? Michel Vissers, mijn contactpersoon en al jarenlang vrijwilliger bij Niks: ‘De kelder wordt gebruikt voor de opslag van oude decoratie die we nog willen gebruiken en spullen die mogelijk van pas kunnen komen als toekomstige decoratie. Daarnaast doet de kelder heel af en toe bij feestjes met veel artiesten dienst als tweede backstage. De kelder wordt ook vaker gebruikt door vrijwilligers als een plek om muziek te maken. Verder staan er de biertanks. De tekstjes en tekeningen zijn door de jaren heen aangebracht door vrijwilligers van Niks en door artiesten voor wie de kelder als backstage diende.’

Eergisteren de top 5 van Niksiaanse kelderteksten (klik hier), vandaag de top 5 van Niksiaanse keldertekeningen. Komt ie:

5.

Van de ene kant zonde dat die verfijnde tekening van een op een tak zittende vogel langzaam ten onder gaat. Van de andere kant hoort het ook gewoon zo te gaan. Is dat ‘tsjilp, tsjilp, tsjilp’ trouwens een hommage aan Jan Hanlo?

4.

Ik zal me niet beter voordoen dan ik ben: ik had nog nooit gehoord van N.O.A.P. (Noisy Act Of Protest). Waardoor het kon gebeuren dat ik pas toen het te laat was in de gaten kreeg dat tekening en tekst bij elkaar horen, waardoor u hier twee foto’s aantreft in plaats van één. Tekening en tekst zijn overigens aangebracht op het plafond, hetgeen mijn bewondering alleen maar groter maakt.
    
3.

Tja, dan is er ook nog Tampe. Kwam Tampe op vier verschillende plaatsen tegen in de kelder. Tampe is niet voor fijnproevers. Gelukkig bestaat de wereld niet louter uit fijnproevers.

2.

Ik zal me niet beter voordoen dan ik ben: ik had nog nooit gehoord van de Silent Runners. Deze prachtige tekening zette me op hun spoor. Intussen een beetje fan geworden.

1.

RIAGG? Ria GG? Wtf! Briljant!