Klein mysterie 329 – Ooievaar

Vorige week tijdens een stukje rennen in de Kasteelse Bossen alweer bijna aangerand door een roofvogel. Dat wordt dus tot na het broedseizoen rondjes draaien op de Kastiëlse Baan.

Gelukkig is het niet louter kommer en kwel met onze gevederde vrienden. De ciconia ciconia is namelijk neergestreken in onze dreven! Volgens Waarneming.nl vertoont hij ‘nestindicerend gedrag’. Niet in het Vogelparadijs in Griendtsveen, maar in een boom aan het Voor-Americaanse uiteinde van de Americaanseweg.

Graag wil ik van de gelegenheid gebruikmaken om pa en ma ooievaar te feliciteren met hun keuze voor deze locatie. Ik durf er veel om te verwedden dat het doorsnee ooievaarspaar zou hebben gekozen voor de makkelijke weg: een nest in de Peel, in het Schuitwater, in het Ham of in de Heesbeemden. Idyllische plekjes, maar in genen dele representatief voor Horst aan de Maas. Wie de eerste maanden van z’n leven doorbrengt in zo’n droomwereld, schrikt zich een rolberoerte op het moment dat hij wordt geconfronteerd met de harde realiteit van Horst aan de Maas. En daar schiet je ook als ooievaar niets mee op. Bezien vanuit pedagogisch oogpunt lijkt het me daarom zeer verantwoord dat het betreffende ooievaarspaar heeft geopteerd voor een nest dat vrij uitzicht biedt op de Voor-Americaanse muur. Opdat het aanstaande kroost meteen weet waar het hier in Horst aan de Maas aan toe is.

Waarom u hier geen foto’s van het nest en de ooievaars aantreft? Omdat de zoomfunctie op mijn fototoestel niet meer functioneert. Dat leidt tot dit soort foto’s:

Knappe jongen die hier een nestbouwende ooievaar op kan onderscheiden. Ter compensatie heb ik wel een foto van de ciconia nigra die zich vorig jaar plotseling in mijn tuin ophield:

(Klik ook hier)

Intermezzo – Hardloopervaring

‘Woa is din brând?’ Even dacht ik dat de man die donderdag zojuist z’n kruiwagen had geleegd in de bladkorf aan de Seurenweg

een sirene had gehoord en vermoedde dat ik op een drafje achter de brandweerwagen aan ging. Het volgende moment besefte ik dat hier iets geheel anders aan de hand was: ik was het slachtoffer van een verfijnd staaltje hardloophumor.
Met meer dan dertig jaar renervaring in m’n bagage ben ik wel gewend aan grapjassen. Vooral ‘Heej velt neet um, hür’ als je een boom of lantaarnpaal ter ondersteuning gebruikt bij een rekoefening is een onverslijtbare klassieker.

Juist omdat ik de schurft heb aan dergelijke lolbroekige opmerkingen probeer ik tijdens het rennen menselijk contact zoveel mogelijk te vermijden. Daarom ren ik het liefst in de schemering in een afgelegen bos terwijl het pijpenstelen regent. De kans dat je dan een vertegenwoordiger van de menselijke soort tegen het lijf loopt is verwaarloosbaar klein. Hoewel: het risico dat daar juist dan een of andere malloot z’n hond aan het uitlaten is, valt nooit helemaal uit te sluiten (evenmin als het risico dat die hond in volle vaart op je afstormt en tegen je opspringt, terwijl z’n baasje roept dat je niet bang hoeft te zijn en dat Bello’s gedrag voortkomt uit menslievendheid).

Waarom ik me donderdag dan toch op de Seurenweg bevond? Dat heeft alles te maken met mijn roofvogelangst.

Die dateert van de zomer van 1981, toen ik op dit pad in wat destijds nog de Moelbaerenbos heette,

tijdens een rondje rennen tot tweemaal toe van achteren werd aangevallen door een roofvogel, overigens zonder daar enig lichamelijk letsel aan over te houden. Omdat ik wel psychische schade opliep, ren ik in de roofvogelbroedtijd sindsdien noodgedwongen wat meer aan de randen van de maatschappij. Met dus die dodelijke opmerking van de man bij de bladkorf tot gevolg.

(Bovenstaande is nu wat je noemt een hardloopervaring. Bent u geïnteresseerd in de hardloopervaringen van anderen? Dan kan ik u hardloopervaringen.web-log.nl aanbevelen. Initiatiefnemer: Roy Bouten. Behalve gemeenteraadslid, Ajaxfan, twitteraar en autosportliefhebber (foei!), óók hardloper.

Hem een beetje kennende ontvang ik nu een uitnodiging m’n renervaringen voortaan op z’n hardloopweblog te plaatsen. Daar zal ik echter niet op ingaan, want al zou ik over meer voor publicatie geschikte hardloopervaringen beschikken, dan nog hebben trouwe volgelingen van Horst-sweet-Horst daar natuurlijk als eersten recht op.)