maandag 31 december 2012

Intermezzo – 2012

Tweet met het hoogste kijk-mij-eens-lef-hebben-gehalte: ‘Floriade: een half miljard spin-off, 10 a 15 miljoen extra investeringen, 8 miljoen tekort in exploitatie. Wat hapert hieraan?’ (Ger Driessen)
Zieligste verkeersbord in de nabijheid van nep-authentiekste muur:
Meeste uitroeptekens: Johan!!!!!!!!!!!!!!!
Intrigerendste tweet: Y.
Mooiste aanwinst: Tante Pollewop.
Beste wat Horster gemeenteraad is overkomen: de terugkeer van Thijs Coppus.
Verkeersbord dat het meeste geweld is aangedaan:
Meelijwekkendste bloembakken: de Sevenumse 
Beste dijenkletser: Floriade.
Meest gemist: straatmuzikanten.
Vermoeiendste gespreksonderwerp: afvalbeleid.
Beste Horst-sweet-Horst bloed-onder-de-nagels-vandaanhaler: Raymond Knops.
Slechtst naar Horst-sweet-Horst geluisterd: de bouwers van de Sint-Joriskapel in Hegelsom.
Scheelste vogel: wiewouw.
Meeste spin-off in kortste tijd: Floriade.
Grootste gemis van Horst-sweet-Horst: discussie.
Onbetrouwbaarste plaatsnaambord:
Meest bedreigde Horster openbare bibliotheek: allemaal.
Zorgwekkendste twitterterugval: Ger Driessen (slechts 25 tweets in 2012, waarvan ook nog 8 op 21 januari).
Minst gemist: Gerd Leers.
Talrijkste metamorfoses: Eduard van de Griendt.
Initiatiefrijkste gemeenteraadslid: Roy Bouten.
Zotste nominatie: die voor de Hein Roethofprijs.
Grootste persoonlijke uitglijder: MIBO-magazijn.
Best verpakte gebouw:
Problematischte Horster caps locktoets: die van LEON LITJENS.
Op de glasvezelaars na onbetrouwbaarste sujetten: Engelse asfalteerders.
Ernstigste twee taalfouten in één graffitowoord (aangetroffen in de jongeren ontmoetingsplek in Broekhuizenvorst):
Beklagenswaardigste stewards: de Horster centrumstewards.
Lekkerste eieren: gepimpte Hegelsomse.
Meest ten onrechte compleet veronachtzaamde kerstwens:

Intermezzo – Nieuwjaarstoespraak

Wat Anne Jan Roeleveld kan, kan Horst-sweet-Horst ook. Anne Jan kreeg door een handigheidje toegang tot de kersttoespraak van Bea; Horst-sweet-Horst kreeg door een handigheidje toegang tot de nieuwjaarstoespraak van de burgemeester van Horst aan de Maas, Kees van Rooij. Verschil tussen Anne Jan en Horst-sweet-Horst is wel dat eerstgenoemde de hele toespraak liet uitlekken, terwijl Horst-sweet-Horst volstaat met één passage, zodat de rest morgen nog een verrassing is. Overigens is het de vraag of de burgemeester de betreffende passage zelf heeft geschreven. In de kantlijn stonden namelijk de letters ‘LL’ gekliederd, misschien niet geheel toevallig de initialen van een niet nader te noemen wethouder van Horst aan de Maas. Enfin, hier komt de betreffende passage:

‘En dan, dames en heren, wil ik, nu ik toch aan het omkijken ben, ook graag even met u terugblikken op iets dat ons in 2012 als Horst aan de Maas op de kaart heeft gezet. Niet alleen in Nederland, nee, in heel Europa. Iets waarvan de opbrengst in 2012 misschien nog een beetje tegenviel, maar tevens iets waarvan onze prachtige gemeente in 2013 en de jaren daarna beslist ontzettend veel zoete en rijpe vruchten gaat plukken. Spin-off noemen we dat in vakjargon. Ik merk aan uw reacties dat u al weet waar ik op doel … ja … inderdaad … de uitzendingen van het televisieprogramma Keuringsdienst van Waarde van 20 en 27 december!
Zonder dat we er iets voor hebben hoeven doen, gaat onze naam als champignondorp nu toch maar mooi al dagenlang over de wereld. Van alle kanten hebben we er reacties op gekregen, tot uit Polen toe. Voor het eerst sinds tijden hebben we weer eens een 101-tje gescoord op Teletekst. Naar verluidt heeft de minister van Sociale Zaken, de heer Asscher, zelfs z’n kerstreces onderbroken om de uitzendingen te kunnen aanschouwen. Zet onze fantastische zomaar even ook in Den Haag op de kaart. [applaus]
Ja, dames en heren, u zult het met me eens zijn, als het begrip ‘Horstpromotie’ ooit ergens op van toepassing was, dan wel op die twee uitzendingen. En hoewel de tweede uitzending dus pas enkele dagen achter ons ligt, zijn de positieve effecten nu al allerwegen merkbaar. Tot in de verre omtrek zijn alle hotels voor de komende weken volgeboekt met journalisten. Denk u eens in hoeveel airtime dat Horst aan de Maas oplevert! En geheid in prime time, want u bent het hopelijk toch met me eens dat het behoorlijk uniek is wat zich in onze champignonsector allemaal afspeelt? [applaus]
En, dames en heren, laten we zoals gezegd vooral ook de spin-offeffecten niet vergeten die op ons liggen te wachten. Niet alleen in 2013, nee, tot in lengte van jaren. Ik verheug me bijvoorbeeld nu al op het bezoek van de leden van de Commissie voor de Rechten van de Mens. En ons mooie Nationaal Asperge- en Champignonmuseum De Locht zal absoluut garen spinnen bij een tentoonstelling over hoe het allemaal zo gekomen is. Zou het in dit kader overigens geen goed idee zijn om in navolging van de zichtstal ook een zichtcel in te richten? Ik durf de voorspelling wel aan dat het ook daar zou stormlopen. [applaus]
Ten slotte zou ik criticasters, want die zijn er natuurlijk ook weer – zuurpruimen heb je altijd en overal [instemmend gelach] – graag willen herinneren aan de wijze woorden van mijn illustere voorganger, die een jaar of tien geleden na het binnenslepen van een groot evenement de memorabele woorden sprak: ‘No guts, no glory.’ [staande ovatie]
Tot zover. Wilt u trouwens zorgen dat de burgemeester dit stukje niet onder ogen krijgt? Anders zou ie ook nog in staat zijn bovengenoemde passage over te slaan en daar is ze toch echt te mooi voor. 

Klein mysterie 411 – Megahal

Verrommeling is een woord dat je in Horst aan de Maas in verkiezingstijd doorlopend hoort. En dan in de zin van ‘De verrommeling van het landschap baart ons grote zorgen’. Lees de verkiezingsprogramma’s er maar op na: al gebruiken ze het woord misschien niet expliciet, alle partijen schreeuwen van de daken dat ze willen waken voor verdere verrommeling van het buitengebied.
Verrommeling is óók een woord dat je in Horst aan de Maas buiten verkiezingstijd zelden hoort. En al helemaal niet in de zin van ‘De verrommeling van het landschap baart ons grote zorgen’. Wat je buiten verkiezingstijd wel hoort, zijn woorden als ‘economische noodzaak’, ‘lastige afweging’, ‘mooie impressiebeelden’, ‘belangrijk voor de werkgelegenheid’, ‘landschappelijke inpassing’ en ‘de medaille heeft twee kanten’.
Een oude wijsheid wil dat besluiten niet ín, maar buiten verkiezingstijd worden genomen. En dus woekert de verrommeling vrolijk voort. En dus kan het gebeuren dat het buitengebied van Horst aan de Maas binnenkort behalve door een megastal ook wordt ontsierd door een megahal. En als ik zeg megahal, dan bedoel ik ook megahal. Ik zou tenminste niet weten hoe je een hal van 150 bij 148 en een bouwhoogte tot 16,80 meter anders moet noemen. Ze komt te liggen in het voorheen zo goed als open gebied aan het einde van de Peelheideweg, parallel aan de Midden Peelweg, min of meer tussen de vakantieparken Loohorst en Meerdal in. Ga er voor de aardigheid eens kijken, de hal begint inmiddels behoorlijk vorm te krijgen.
U zou voor de aardigheid ook eens moeten doen wat ik de afgelopen week deed: terugluisteren naar de vergadering waarin de gemeenteraad nog juist voor het zomerreces besloot tot de bouw van de hal. Ben wel voorbereid op een ontluisterende ervaring. Tenzij u op zoek bent naar illustratiemateriaal bij de zegswijze ‘een besluit erdoor jassen’ – dan kunt u uw hart ophalen. Het begint er al mee dat de burgemeester z’n excuses aanbiedt voor de haast waarmee ‘een en ander op tafel is gelegd’. Het advies van de kwaliteitscommissie (whatever that may be) blijkt de gemeenteraad zelfs helemaal niet te hebben ontvangen. Het punt dan maar doorschuiven naar een volgende vergadering? Geen denken aan! Gewoon dat besluit nemen en dan zien we achteraf wel wat we eigenlijk hebben besloten! U vindt dat ik overdrijf? Goed, luister dan even mee naar Eric Beurskens (Essentie): ‘Gezien de snelheid die het plan heeft gekend, hebben we het verzoek of in een commissie achteraf, dus nádat we nu het besluit hebben genomen, nog eens toegelicht kan worden wat er nu precies gedaan wordt. Zodat we ook aandachtspunten naar voren kunnen brengen die we mogelijk toch nog uit de stukken halen als we écht de gelegenheid krijgen ze goed te lezen.’ Van die dingen dus. (Terzijde: bij mijn weten is het ook een half jaar na dato nog niet gekomen van de gevraagde toelichting in een commissie.)
Ondanks wat voorzichtige kanttekeningen, stemde de gemeenteraad uiteindelijk unaniem in met het collegevoorstel. Waardoor wij dus voor de eeuwigheid opgescheept zitten met die megahal.
Ach, weet u, als inwoner van Horst aan de Maas leef ik in het volle besef dat het economisch belang hier prevaleert. Overal, altijd en ten koste van alles. Maar kom er dan ook gewoon voor uit en laat die lulpraatjes in verkiezingstijd over verrommeling (in de zin van ‘De verrommeling van het landschap baart ons grote zorgen’) gewoon achterwege.

maandag 24 december 2012

Klein mysterie 410 – Bibliotheek (9)

Afgelopen donderdag stond deze opmerkelijke advertentie in Dagblad De Limburger:
Medewerkers ontslagen? Vertrekkende vrijwilligers? Dat hakt er even in zeg. Is ons het afgelopen half jaar nooit verteld op al die bijeenkomsten met mooiweerpraatjes over de toekomst van de Horster bibliotheken. Je ruikt gewoon dat hier stront aan de knikker is, en niet zo’n beetje ook. ‘Journalisten smullen van dit soort zaken, dus kaasje voor Dagblad De Limburger, dat doet morgen ongetwijfeld gedetailleerd uit de doeken wat er aan de hand is’, denk je dan. Je snelt de volgende ochtend naar de brievenbus, je bladert de krant van voor naar achter en van achter naar voor door, je vindt niets, je begint opnieuw te bladeren en ontdekt uiteindelijk dit minuscule berichtje:
Wat een afknapper. Kunnen ze scoren, geven ze niet thuis. Maar goed, de advertentie stond donderdag in de krant, misschien is het zelfs voor een professionele krant dan wel te kort dag om 24 uur later al met achtergronden te komen, zeker als je hoor en wederhoor wilt toepassen. Dus maar wachten op de zaterdagkrant. Geluk bij een ongeluk is dat dan ook nog deze tweet die wethouder bibliotheekzaken Ger van Rensch vrijdagmorgen uit doet gaan in de berichtgeving kan worden betrokken:
Zaterdag. Je snelt naar de brievenbus, je bladert de krant van voor naar achter en van achter naar voor door, je vindt niets, je begint opnieuw te bladeren en ontdekt uiteindelijk nog steeds niets. Wat een afknapper. Kunnen ze scoren, geven ze niet thuis. Maar goed, de advertentie stond donderdag in de krant, misschien is het zelfs voor een professionele krant dan wel te kort dag om 48 uur later al met achtergronden te komen, zeker als je hoor en wederhoor wilt toepassen. Dus maar wachten op de maandagkrant.
Maandag weer hetzelfde verhaal. Intussen blijf ik maar zitten met een aantal prangende vragen. Waarom worden de medewerkers ontslagen? Waarom stoppen de vrijwilligers? Hoe kan het dat blijkbaar niet alle Sevenumse bibliotheekleden de juiste informatie over de overgangssituatie hebben? Hoe ziet de duidelijkheid eruit die wethouder Van Rensch vrijdag heeft geschapen?
Met de twee krantloze kerstdagen in het verschiet ben ik het wachten op Dagblad De Limburger moe. Zijn  er misschien Horst-sweet-Horstlezers die duidelijkheid willen verschaffen? Desnoods anoniem?

Top 5 – Wittenhorster voetbaldieren

Voetbaldier. Speler of trainer die beweert niet zonder het voetballen te kunnen. Vaak zegt zo iemand: ‘Ik ben nu eenmaal een “voetbaldier”.’ Synoniem: voetbalbeest. (Arno Kantelberg, Voetbaltaal (Amsterdam 1997) p. 141)

Voetbaldier. Voetbalbeest; gepassioneerd voetballiefhebber en/of speler – ‘hij is een voetbaldier in hart en nieren’ (Groot voetbalwoordenboek van de Nederlandse taal (Baarn 2006) p. 214)

Ja hoor, ondanks alles, ze bestaan nog: voetbaldieren. Ze horen voetbal, ze eten voetbal, ze beminnen voetbal, ze stinken voetbal, ze lezen voetbal, ze praten voetbal, ze pissen voetbal, ze beschouwen voetbal, ze ruiken voetbal, ze voelen voetbal, ze poepen voetbal, ze drinken voetbal, ze ademen voetbal, ze vervloeken voetbal, ze léven voetbal. Overal vind je ze, de voetbaldieren. Horst-sweet-Horst vond ze bij Wittenhorst, observeerde ze en sprak ze. Hier komt-ie, de Horst-sweet-Horst top 5 van Wittenhorster voetbaldieren:

5.
‘Ja, misschien ben ik inderdaad wel een voetbaldier old school. Maar mag het alsjeblieft?’
 
4.
Type grote mond, klein hart. Niet te beroerd om jan en alleman op z’n flikker te geven, maar als de rechtsback van de E7 in de laatste minuut bij een 1-1 stand een penalty mist, is hij er als eerste bij om het jochie te troosten.

3.
‘Dat spitsje van de A3, dat wordt een hele grote. Niemand wil het geloven, maar neem van ons aan: als je al 32 jaar lang elke zaterdag de velden afstruint, krijg je er vanzelf een héél klein beetje kijk op, hoor. Ja, altijd samen. Nee, als onze vrouwen er niet achter stonden, was dat niet mogelijk geweest. Maar dat is de deal: wij voetballen, zij shoppen. Wanneer we ze dan zien? Nooit! Nee, grapje. Op eerste kerstdag en in jaren zonder EK of WK in juni. En dat is meer dan genoeg als je het ons vraagt.’

2.
Vers strootje in de mond, ogen samengeknepen tegen het felle zonlicht, bij voorkeur gehurkt zittend langs de lijn, paraplu naast zich in het gras geprikt voor het geval dat. Grossierend in happeliaanse wijsheden, maar tegenover Horst-sweet-Horst slechts te verleiden tot één uitspraak: ‘Als voetbal niet bestond, moesten ze het vandaag nog uitvinden.’
 
1.
‘Wat zeg je, oog ik niet als een voetbaldier? Hoor ik wel vaker. Iedereen heeft bij een voetbaldier altijd zo’n beeld van een wat sjofel type dat thuis niets te vertellen heeft. Klopt niks van. Ja, vroeger misschien. Maar het voetbaldier van vandaag de dag heeft echt wel wat meer in z’n mars. Als voetbaldier moet je er ook representatief uitzien, vind ik. Vandaar die stropdas. En je ziet, ook de digitalisering is aan het voetbaldier niet voorbijgegaan. Wat zeg je? Nee, aan namen heb ik niets, rugnummers moet ik hebben.’

Klein mysterie 409 – Muur (3)

Precies een maand geleden constateerde ik dat het er verdacht veel op leek dat met het plaatsen van een heuse poort
de nieuwe Muur van Stroucx na meer dan twee jaar van nijvere arbeid dan toch was voltooid. Dit heuglijk feit moest hier natuurlijk worden gemarkeerd met een stukje, al was het maar omdat ik de afgelopen jaren al tweemaal eerder (klik hier en hier) aandacht aan de muur had geschonken.
Maar daarna liep ik vast.
Moest ik weer teruggrijpen op de Grands Travaux van het vorige stukje? Toch maar niet: één keer is misschien nog een heel klein beetje leuk, een tweede keer wordt het echt vervelend.
Moest ik een lofzang houden op de oude Muur van Stroucx? Nee, had ik de eerste keer al gedaan, ik zou slechts in herhaling vervallen.
Moest ik een boos stukje schrijven waarin ik voor eens en voor altijd uit de doeken deed dat de nieuwe muur van Stroucx symbool stond voor de architectonische vertrutting die Horst de afgelopen decennia heeft getroffen? Ook niet, ofschoon dat van die architectonische vertrutting natuurlijk wel klopt. Maar de Muur van Stroucx is te klein om er het Horster neotraditionalisme aan op te hangen.
Moest ik het oneindige bouwproces van de nieuwe muur in verband brengen met het begrip ‘geduld’ en er vervolgens een filosofische duiding aan geven? Beslist niet: ik houd me het liefst verre van filosofische duidingen.
Moest ik een vergelijking trekken met het voetbalmuurtje en daarbij refereren aan de geitenkaas van Cruijff als hij gatenkaas bedoelt? Eigenlijk wel, maar misschien moest ik er ook maar eens van af om werkelijk alles in verband te brengen met voetbal.
Moest ik een badinerend stukje schrijven waarin ik me afvroeg of het niet mooi zou zijn om op die abaci nog wat nepklassiek beeldhouwwerk van bijvoorbeeld Europa Stock Tuindecoratie uit Siebengewald te zetten? Hoewel mijn vingers jeukten, besloot ik er toch vanaf te zien omdat me niet duidelijk is of die zuilen van de Ionische, Dorische of Korinthische orde zijn en ik zeker als gymnasiast genadeloos door de mand zou vallen bij een verkeerde inschatting.
Moest ik het stukje dan ophangen aan de twee vrouwen die terwijl ik er foto’s van aan het maken was tegen elkaar zeiden dat die muur toch zo’n prachtige poort had? Misschien wel, maar weet u, eigenlijk heb ik helemaal geen zin meer om ook nog maar iets over die stomme muur te schrijven.

maandag 17 december 2012

Klein mysterie 408 – Stadsdeel

Vorige week dinsdag vergaderde de gemeentelijke Commissie Ruimte. Op de agenda stonden interessante punten als het Sevenumse centrumplan en het gemeentelijk afvalbeleid. Helaas verhinderden andere bezigheden die avond dat ik de vergadering vanaf de publieke tribune kon volgen. Maar het mooie is dat er een gemeentelijke website is waar je al een dag later de volledige vergadering kunt terugbeluisteren. Je zit dan tegen dit scherm aan te kijken
en hoort ondertussen alles voorbijkomen. Je kunt terug- en vooruitspoelen en agendapunten die je niet interesseren overslaan. Ideaal!
Toch is het ook dan nog een hele zit, hoor, zo’n vergadering. Je moet je worstelen door passages als ‘Die 700 duizend euro, als je die terugbrengt naar de 3,8 miljoen in het begin, dan wordt die direct gedekt uit de voordelen. De rest van de kosten worden gedekt uit een voorziening van 2,6 miljoen die op rente gezet wordt, dus die groeit steeds een beetje aan. Daarvan worden steeds kosten afgehaald en daarmee zou dat 25 jaar lang geëxploiteerd kunnen worden.’
Je prijst je intussen gelukkig dat de commissieleden zo’n passage natuurlijk wél begrijpen.
Je verbaast je erover dat het feit dat de gemeente bouwproject de Heren van Zaerum deels zelf gaat financieren zó weinig vragen oproept bij de commissieleden.
Je mijmert wat over de vraag of de gemeenteraad zijn controlerende taken wel altijd naar behoren vervult en of de dames en heren zelf wel altijd ten volle begrijpen wat ze besluiten.  
Je hoort wethouder Driessen zeggen dat van de nieuw te bouwen winkels in Sevenum op dit moment al 59 procent is verhuurd. Je verwondert je daarover, omdat dat precies één procent te weinig is voor de benodigde zestig procent.
Je ergert je aan de veelgebezigde term ‘winkelplint’.
Je hoort wethouder Litjens zeggen dat over 59 procent van de nieuw te bouwen winkels in Sevenum al huurafspraken zijn gemaakt dan wel dat er gesprekken over gaande zijn. Je vindt dat dit wezenlijk afwijkt van wat wethouder Driessen enkele minuten eerder zei, maar staat daar blijkbaar alleen in, want er is geen commissielid dat om opheldering vraagt.
Je droomt weg bij het horen van een zin als ‘Verbetervoorstellen, maar binnen het raamwerk van het systeem.’
Je moet lachen om een zin als ‘Er zijn een aantal scenario’s van optimalisaties.’
Je veert op als je het CDA kritisch over het gemeentelijk afvalbeleid hoort zijn. Je vindt dat terecht, maar vraagt je af wanneer het CDA ook eens kritisch durft te zijn als het het beleidsterrein van een eigen wethouder betreft.
Je zakt als een pudding in elkaar als je iemand hoort zeggen ‘Die differentiatie is geen gevolg van sec het afvaltarief, maar van de combinatie van drie.’
Je wordt wild van het verhullend taalgebruik in een zin als ‘Er komt geen stijging voor de burger, er komt een verschuiving van het tarief.’
Je springt van wanhoop tegen het plafond bij het beluisteren van een zin als ‘Dan haal je toch in andere belastingtarieven je argumentatie weg om een tarifering te gaan differentiëren op je afvalsysteem.’
En dan, dan ga je uit verveling maar eens lezen wat er eigenlijk op dat scherm staat waar je nu al twee uur wat wezenloos naar zit te staren terwijl je luistert. Je begint aan jezelf te twijfelen. Je vraagt je af of er iets met je ogen aan de hand is. Je denkt dat je gek geworden bent. Maar nee hoor, het staat er toch echt:
De vraag is nu alleen nog of we een stadsdeel van Venlo of van Venray worden (of misschien al zijn geworden).

Klein mysterie 407 – Boekenkast

Altijd en eeuwig een dankbaar gespreksonderwerp op feesten en partijen: het dialect. Gisteren ook weer. Over boeken ging het. Meer in het bijzonder het ding waar je ze in opbergt, de boekenkast. Nog meer in het bijzonder de Horster boekenkast. Bokekást. En geen beukkást. En ook geen beukekást. Tenzij het een van beukenhout gemaakte kast betreft. Maar dan zeg je eerder ennen beuke kást. Een beuken boekenkast is daarom ennen beuke bokekást. Een beuken boekenkast om te huilen zo lelijk is ennen beuke bokekást um te böäke zoa lellik. Zeg dat maar eens tien keer achter elkaar.
Terug naar de bokekást. De vraag was waarom het bokekást is en geen beukkást dan wel beukekást. Had ik nou nog nooit bij stilgestaan. Moeilijk te bevatten is het inderdaad wel, zeker voor mij als niet-dialectoloog.
In het Nederlands is (of: lijkt?) het eenvoudig. Boek heeft als meervoud boeken; de kast is bestemd voor meerdere boeken en dus is het boekenkast. In het Horster dialect is het enkelvoud van boek book, het meervoud beuk; de kast is bestemd voor meerdere boeken en toch is het geen beukkást of – om het minder tongbrekend te laten zijn – beukekást. Zelfs de vergelijking met het Duits gaat in dit geval niet op: daar is het in het enkelvoud das Buch, in het meervoud die Bücher; de kast is bestemd voor meerdere boeken en dus is het Bücherschrank of Bücherregal.
Verder kwamen we niet – de Floriade, de Horster afvaltarieven en het voetbalgeweld moesten  óók hoognodig worden besproken. Toen ik er later verder over nadacht, leidde dat in eerste instantie tot niets, althans niet tot een verklaring voor bokekást. Wel tot een rijtje Horster woorden met de enkelvoudsvorm, de meervoudsvorm en de meervoudsvorm in een samenstelling:
paer (peer) – paere – paeremánd.
lieuw (leeuw) – lieuwe – lieuwevurbliëf.
moës (muis) – muus – moëzeval.
hoës (huis) – huus – hoëzemaert.
hoand (hond) – hund – hóndepension.
boëm (boom) – buëm – boëmeregister (of buëmregister?).
jas (jas) – jes – jasserek.
stool (stoel) – steul – stolendáns.
En toen vroeg ik me af: is op grond van genoemde voorbeelden de (vrij ingewikkelde) conclusie gerechtvaardigd dat Horster woorden die in het meervoud een klinkerverandering ondergaan, nog een tweede meervoudsvorm zonder klinkerverandering hebben, die alleen in een samenstelling aan het licht komt? Of bezondig ik me nu aan een Stapeltje en heb ik - natúúrlijk onbedoeld - alleen naar voorbeelden gevonden die in mijn kraam te pas komen? Gespreksstof genoeg voor het volgende feestje of partijtje dunkt me.

Klein mysterie 406 – Floriade (3)

Van die Floriade kun je zeggen wat je wilt, maar ook in de maanden daarna valt er veel plezier aan te beleven. Want zeg nu zelf: u grist die krant toch ook elke morgen van de deurmat om te lezen of Paul nog altijd het weer de schuld geeft, of Hubert er nog steeds in slaagt z’n stoepje schoon te vegen, of Antoin de zwartepiet ditmaal toespeelt aan de Raad van Commissarissen, of Kees volhardt in z’n ontkenning dat hij meer wist, of Leon het weer eens allemaal bagatelliseert. Genieten toch? Als dat nu die beroemde spin-off is, zeg ik: ‘Laat maar komen, liefst karrenvrachten vol en graag een beetje snel.’
Wist u trouwens dat het met die spin-off helemaal snor zit? Ger Driessen onderbrak er vorige week dinsdag zelfs z’n al twee maanden durende twitterpauze voor: ‘Floriade: een half miljard spin-off, 10 a 15 miljoen extra investeringen, 8 miljoen tekort in exploitatie. Wat hapert hieraan?’ Als er iemand is die het kan weten, is het Ger wel. Geweldig toch? Jammer dat hij dat half miljard niet ergens onderbouwt, dan hadden we nog harder kunnen lachen.
Wat overigens wel eens uw valkuil zou kunnen zijn, is dat u de neiging heeft spin-off als iets puur materieels te zien. Fout! Daarom is het ook zo goed van de gemeente Horst aan de Maas dat ze ons afgelopen week op de gemeentepagina in Hallo Horst aan de Maas nog eens heeft uitgelegd waar spin-off nu eigenlijk voor staat:
Boodschap: ach, die euro’s zijn maar bijzaak, spin-off is meer een gevoel, iets ongrijpbaars, in wezen is spin-off heel zen. Heerlijk toch?
Nou we toch bezig zijn: prijst u zich ook zo gelukkig dat u niet in Venray woont? Zit de gemeenteraad me daar toch te mouwen over die luttele negen miljoentjes. En die arme wethouder Loonen maar in een spagaat verkeren tussen vertrouwelijke informatie stilhouden en z’n informatieplicht aan de gemeenteraad. Meelijwekkend toch?  
U bent het hopelijk toch ook met me eens dat we het in Horst aan de Maas weer eens allemaal veel beter doen? Hier houdt de gemeenteraad zich tenminste muisstil. En wat fantastisch van de gemeente dat ze juist nu een website lanceert die de Floriade onder de kop Wat was het mooi, Horst aan de Maas en de Floriade 2012! alle lof toezwaait die haar zo toekomt. Want: ‘De gemeente Horst aan de Maas is trots op de wijze waarop zij zich aan de wereld heeft getoond.’ En wees ervan overtuigd: ‘We hebben met zijn allen samengewerkt en woorden naar daden omgezet, en daar zullen we nog lang de vruchten van plukken.’ Briljant toch?