Posts tonen met het label strobalen. Alle posts tonen
Posts tonen met het label strobalen. Alle posts tonen

woensdag 24 augustus 2016

Ingezonden – Zachte heelmeesters, stinkende wonden (1)

Horst-sweet-Horst ontving een ingezonden bijdrage van Andries Brantsma. Hij reageert op het Horst-sweet-Horst-stukje over illegale containervelden aan de Midden Peelweg (klik hier).
Zachte heelmeesters, stinkende wonden

Horst-sweet-Horst meldde kortgeleden een collegebesluit betreffende handhaving bij illegale containervelden. Dat besluit laat goed zien dat de geest van het beschreven beleid volgens het college helemaal niet gevolgd hoeft te worden.

De basis is …vertrouwen. En als dat beschaamd wordt…?

Stel u voor:
1. Een eenvoudige jongen rijdt op zijn brommer zonder erg circa 45 kilometer per uur buiten de bebouwde kom. Iemand roept: ‘Hij rijdt te hard’ en hij wordt aangehouden. Resultaat: ‘Je levert nu je brommer in, of je tekent een verklaring dat je vanaf nu nooit meer te hard rijdt en je betaalt een boete en misschien extra omdat je niet zelf hebt gemeld dat je te hard reed.’ Jongen uiteraard helemaal van streek.

Stel u voor:
2. Een zware BMW rijdt van Groningen naar Vlissingen. Bij Assen wordt hij aangehouden. Snelheid 195 kilometer per uur. De voorname man geeft toe dat hij haast had en bewust te hard reed. De agent overlegt even met zijn bazen (inbeslagname van de auto of ???). Besluit: ‘Tot Vlissingen mag u nog 195 kilometer per uur rijden, maar absoluut niet harder, want anders gaan we een boete innen.’

‘Dat is belachelijk, dat kan niet waar zijn’, zult u denken.

Dat kan wel waar zijn!!!!!!!!! Die werkwijze is precies zoals het college handhaving uitvoert in Horst aan de Maas.

Vergelijk de voorbeelden met praktijkgevallen in Horst aan de Maas en het genoemde collegebesluit.

Praktijkgeval 1: Een particulier heeft (twintig jaar geleden?) twee lantaarnpalen geplaatst bij de paardenbak en wat gedroogde grasbalen gestapeld en is zich van geen kwaad bewust. Iemand roept dat hij regels overtreedt, vervolgens krijgt hij controle en daarna een dreigend bericht van de gemeente dat hij de overtredingen binnen heel korte termijn ongedaan moet maken omdat hij anders een dwangsom met zeer korte begunstigingstermijn en duizenden euro’s moet betalen en misschien wel dubbele legeskosten omdat hij het niet zelf gemeld had. Paniek, maar uiteindelijk met steun van derden opgelost.

Praktijkgeval 2: Er is een verzoek om handhavend op te treden ten aanzien van illegale containervelden aan de Midden Peelweg in America. Besluit college:
‘Handhavend op te treden met een ruime begunstigingstermijn ten aanzien van de illegaal aangelegde containervelden (fase1) en handhavend op te treden ten aanzien van de uitbreiding van de containervelden (fase2) door te controleren of overtreder zich aan de stillegging houdt.’
Als de overeenkomst tussen de brommerrijder en het eerste praktijkgeval nog niet helemaal duidelijk was, dan moet de overeenkomst van het tweede praktijkgevalgeval en de BMW-rijder dat toch in ieder geval wel zijn (ruime begunstigingstermijn = stuk van Assen tot Vlissingen met 195 kilometer per uur. En uitbreiding = niet harder dan 195 kilometer per uur rijden).

Hier mag de ondernemer dus waarschijnlijk doorgaan tot de rapen gaar of de vruchten van het seizoen geplukt zijn.

Lijkt het BMW-geval belachelijk? Dat is dan uw eigen conclusie. De gemeente vult het zo in. Daarom zei een ondernemer, in dit geval een bewuste meervoudpleger die zich toen niet druk maakte, ook tegen mij: ‘Ik weet hoe het hier gaat, de gemeente handhaaft toch niet.’ Conclusie: Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

Misschien kunnen Wim Moorman en de pers eens wat dieper de houtwallen induiken. Of zouden er ook collegebesluiten zijn waarin is vastgelegd waar de pers wel en niet in mag duiken? Nee, dat geloof ik niet, dat zou (ook) belachelijk zijn.

Andries Brantsma

maandag 8 augustus 2016

Intermezzo – Verschnaufpause (10)

Bijna twee weken in Frankrijk geweest. Veel gezien, veel gedaan, veel genoten. Zoveel gezien, zoveel gedaan, zoveel genoten dat Horst-sweet-Horst er bij inschoot. Wat in Horst tot verontrusting leidde, zo begreep ik op enig moment. Nota bene voormalig wethouder Leon Litjens verklaarde zelfs openlijk zich ‘zorgen, grote zorgen’ te maken over mijn lot (klik ook hier):
‘Al jaren zit ik elke maandagavond vol spanning te wachten op nieuwe artikelen op Horst Sweet Horst. Nooit ben ik teleurgesteld tot afgelopen maandag. Geen nieuwe artikelen! Dan denk ik nog: “Dat kan de beste overkomen”. Echter het is nu bijna dinsdag 24.00 uur en nog steeds niets. Zou het liggen aan mijn PC, mijn IPad, mijn IPhone of mijn andere PC. Echter op elk apparaat krijg ik hetzelfde resultaat. Maar snel naar mijn ouders, schoonouders, schoonzussen, eigen broers en vrienden gereden maar ook daar hetzelfde resultaat nl geen nieuwe artikelen. Nu slaat de bezorgdheid mij echt om het hart!’
Diepe ontroering overviel me toen ik deze woorden las op een aftandse camping in Mélisey (departement Haute-Saône). Je zou namelijk verwachten dat iemand die jarenlang mikpunt is van Horst-sweet-Horst-hoon, -spot en -kritiek, blij is als hij eindelijk lijkt te zijn verlost van zijn kwelduivel. Bij Don Leon is het tegendeel het geval: ‘Ik maak mij echt zorgen: volgens mij is Wim ontvoerd. Help! Hopelijk vind iemand hem snel.’ Zó lief … Maar terwijl ik nog doende was een traantje weg te pinken, volgde de mokerslag: ‘Vindersloon is gesteld op 5 euro.’
Of ik ook nog wat heb opgestoken in Frankrijk? Uiteraard. Bijvoorbeeld dat, getuige allerlei uitingen in de openbare ruimte, ook daar op het moment een behoorlijk gure wind waait. Verder trek ik uit de staat van de wegen de conclusie dat voor een beetje bedreven wegdekdroedelaar fortuinen vallen te verdienen in Frankrijk.
Qua putdeksels valt in andere Europese landen meer te beleven dan in Frankrijk. Met de vormgeving van de Franse putdeksels is weinig mis. Bezwaar is alleen het gebrek aan variëteit: in elke plaats kom je dezelfde deksels tegen. Wat al te zeer doorgeschoten uniformiteit, maar dat hoeft misschien geen verbazing te wekken in het land dat het metriek stelsel heeft uitgevonden.
L’Isle-sur-le-Doubs heeft wat Horst aan de Maas al vele jaren node mist: een openbaar toilet, dat ook nog eens enigszins appetijtelijk oogt. Wat Horst aan de Maas minder node mist, zijn openbare telefooncellen. In Frankrijk zie je ze nog overal, dus ook in Fresnes-en-Woëvre:
Een intrigerende vraag is verder of het gemeentebestuur van Léoncel deze hoog opgetaste strobalen net als de Horster vroede vaderen (klik hier) als een (vergunningsplichtig) bouwwerk beschouwt.
Ten slotte het grootste raadsel van deze Verschnaufpause: hoe kan het dat ik heel veel Franse wegen van héél dichtbij heb gezien, maar dat ik geen enkele verloren wieldop ben tegengekomen? Zijn de Franse wieldopbevestigers vakkundiger dan hun Nederlandse collega’s? Heeft elke Franse gemeente haar eigen verlorenwieldopopruimbrigade die onmiddellijk in actie komt na de melding van een verloren wieldop? Zijn Franse auto’s voorzien van een alarm dat begint te loeien op het moment dat een wieldop aan zijn keurslijf dreigt te ontsnappen?

zondag 22 mei 2016

Top 5 – Bouwwerken die erkenning verdienen en waarvoor een vergunningsplicht moet gaan gelden

De Horster gemeenteraad weet soms van gekkigheid niet wat te doen. Zo sloot de voltallige raad zich dit weekend samen met het gemeentebestuur 24 uur vrijwillig op in het gemeentehuis. Waardoor het nóg lastiger wordt de gemeenteraad serieus te blijven nemen.
Maar goed, af en toe doet de gemeenteraad ook wat hij zou moeten doen: het controleren van het gemeentebestuur. Zo ook afgelopen dinsdag. D66 was tot de ontdekking gekomen dat voor het stapelen van strobalen een bouwvergunning vereist is. ‘Maar een stapel is helemaal geen constructie’, zo betoogde D66-raadslid Jim Weijs (klik hier en ga naar 1.10.30 minuten) en dus diende hij mede namens de SP een motie in waarin hij het gemeentebestuur opriep ‘middels een eenvoudige actie het aanvragen van een vergunning voor het stapelen van gedroogd gras op een agrarische bestemming overbodig te maken’.
Verantwoordelijk wethouder Paul Driessen (Essentie) was duidelijk overvraagd: ‘Ik ben bereid om effe te onderzoeken waar het hier feitelijk inhoudelijk, ook vergunningstechnisch, om gaat. Dat is mij nog niet helemaal duidelijk.’
Besloten werd de motie aan te houden. Dit betekent dat er pas in een later stadium over wordt gestemd. Het uitstel biedt mij de mogelijkheid de wethouder te waarschuwen voor onbezonnen daden. In zijn reactie proefde ik namelijk enige welwillendheid om tot uitvoering van de motie over te gaan. Dit zou een blunder van de eerste orde zijn.
De motie van Jim Weijs zal menigeen sympathiek in de oren klinken. Toch is de gedachte die eraan ten grondslag ligt fundamenteel onjuist. Die gedachte is dat een stapel strobalen geen bouwwerk zou zijn. Dat nu is een totale miskenning van de feiten en een belediging voor strobaalstapelbouwers. Er is toch niemand die met droge ogen zal durven te beweren dat dit géén bouwwerk is?
Strobalen (al dan niet verpakt) stapelen is een vak. Een vak dat erkenning verdient. De hoogste erkenning is een vergunning. Een vergunning is immers een kwaliteitskeurmerk, het middel bij uitstek om het kaf (de klungelaar) van het koren (de vakman) te scheiden, het ultieme bewijs dat iets de toets der kritiek kan doorstaan.
Als wethouder Driessen verstandig is, zal hij de motie ontraden, zal hij verklaren dat de vergunningsplicht voor gestapelde strobalen nooit en te nimmer zal verdwijnen en zal hij er met nadruk op wijzen dat wat voor strobalen geldt, evenzeer geldt voor een aantal andere typen van bouwwerken die vaak niet als zodanig herkend en erkend worden. Aan welke typen van bouwwerken daarbij moet worden gedacht? De Horst-sweet-Horst top 5 van bouwwerken die erkenning verdienen en waarvoor een vergunningsplicht moet gaan gelden:

5. Hopen veelkleurig bladafval, zoals hier aan de Seurenweg in Meterik:

4. Stamstapels, zoals hier aan de Schadijkerweg in Meterik:

3. Gestapelde pallets, zoals hier aan de Vlasvenstraat in Melderslo:

2. Gestapelde oud papierdozen, zoals hier aan de Kerkstraat in Horst:

1. Tot boven de rand gevulde bladkorven, zoals hier aan de Tienrayseweg in Horst: