Intermezzo – Kasteelse Bossen

Soms vraag je je af waarom dingen zo moeilijk worden gemaakt. Neem nu de Kasteelse Bossen in Horst. Volgens de gemeente zijn daar ‘uitdagingen die om aandacht vragen’. En dus moest er een gebiedsprogramma komen. En dus gaf de gemeente Jan Jenneskens opdracht dat gebiedsprogramma op te stellen. Met als doel: ‘Gezamenlijk met stakeholders het gebied Kasteelpark ter Horst meer in balans brengen waardoor er een verbetering van sociale veiligheid, versterking van de groene kwaliteiten van het gebied en bevordering van de biodiversiteit ontstaat.’

Jan Jenneskens scheidde uiteindelijk een vier pagina’s tellend Gebiedsprogramma en een zes pagina’s tellend Uitvoeringsprogramma op (overigens zonder die te ondertekenen). Scherpe, duidelijke keuzes maakt hij daarin niet, er hangt eerder een geur van vlees noch vis omheen. Vreemd genoeg deed Jenneskens daarna op 20 februari in De Limburger in een interview met Eric Seuren wel allerlei ferme, kristalheldere uitspraken over de toekomst van de Kasteelse Bossen. Citaat:

‘Volgens Jenneskens moet het document voor balans zorgen in het bos- en parkgebied. Een plek waar mensen komen voor rust, groen en ontmoeten en niet voor groeiend toerisme met nieuwe initiatieven of evenementen. Van kasteelpark weer terug naar de Kasteelse Bossen. “De nieuwe uitbreiding van Mind Mystery past op basis van dit document niet, een box op de kasteelruïne of een uitbreiding van sportterreinen evenmin. En drie horecazaken in het gebied zijn echt genoeg”, somt Jenneskens op.’

Morgen bespreekt de gemeenteraad de toekomst van de Kasteelse Bossen aan de hand van het Gebiedsprogramma en het Uitvoeringsprogramma. Maar waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan? Neem niet die beide programma’s maar de uitspraken van Jan Jenneskens in De Limburger als uitgangspunt voor de bespreking. Zal je zien dat de voltallige gemeenteraad zich achter die uitspraken schaart. Ga vervolgens akkoord met de voorgestelde aanstelling van een gebiedsmanager die aan de slag gaat met de meest dringende zaken (denk onder meer aan aanpak verkeersproblemen, beheer strandbad, verlichting, toezicht, terugkeer afvalbakken). Beloof ten slotte plechtig om minimaal de komende tien jaar met je begerige vingers van de Kasteelse Bossen af te blijven. Bossen zijn bedoeld om bossen te zijn. Laat dat vooral zo blijven.

(En inderdaad: verban die naam Kasteelpark Horst nu eindelijk eens naar de eeuwige jachtvelden. Zoals Horst-sweet-Horst ruim vijftien jaar geleden al schreef (klik hier): ‘Er was een bos. Iemand (een hoteleigenaar) noemt dat park. Omdat hij het park noemt, gaan wij het ook park noemen. Vreemd.’)

Intermezzo – Vuurwerk (2)

Het feestje morgen gaat dus niet door! Dat wil zeggen, ik vermoed dat het besloten feestje wel doorgaat maar de geplande vuurwerkshow (klik hier) niet. Omdat de gemeente Horst aan de Maas er op het allerlaatste moment een stokje voor heeft gestoken.

‘Naar aanleiding van een melding door de Provincie Limburg van een vuurwerkshow op Kasteellaan 1 hebben wij de melding nader bekeken’, meldt de gemeente vandaag (klik hier). Zou het echt zo zijn gegaan? Of zou dit de waarheid dichter benaderen: ‘Naar aanleiding van de commotie die is ontstaan over een voorgenomen vuurwerkshow in de Kasteelse Bossen hebben we ons nog eens achter de oren gekrabd’? De melding van de provincie dateert namelijk al van 19 juli, ruim een maand geleden. Waarom zou je het nader bekijken van die melding dan uitstellen tot het allerlaatste moment?

De gemeente meldt verder: ‘Op basis van de ligging en de mate van overlast hebben wij besloten niet mee te werken.’ In De Limburger voegt ze daaraan toe: ‘Wij vinden vuurwerk op basis van de ligging – in de buurt van de snelweg A73 en met een grote vleermuizenkolonie in het kasteel* – niet wenselijk.’ Inderdaad! Maar je mag toch hopen dat dat al sinds 19 juli het geval was? Waarom heeft de gemeente dan niet eerder actie ondernomen?

De gemeente zegt ook dat ze er pas na het nader bekijken van de melding achter is gekomen dat het vuurwerk niet zou worden afgestoken bij Graaf ter Horst (Kasteellaan 1) maar op de voorburcht van de ruïne van kasteel Huys ter Horst (Kasteellaan 2), een gemeentelijk eigendom. ‘Wij hebben voor deze locatie geen toestemming gegeven, en gaan dit ook niet doen, om vuurwerk af te steken op zaterdag 24 augustus.’ Dit suggereert dat de gemeente machteloos had moeten toekijken als de vuurwerkshow bij Graaf ter Horst zou hebben plaatsgevonden. Maar ook dan had de gemeente de show zowel op grond van de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) als op grond van de Gemeentewet kunnen verbieden. Hetgeen eens te meer doet vermoeden dat de publieke verontwaardiging de ware aanleiding vormt voor het afblazen van de show. 

* Lees de reactie hierop van bioloog Wim Heijligers: 'Vleermuizenkolonie? 's Winters ja, en dan is rust op de plek waar ze overwinteren nodig om verstoring te voorkomen. Maar in de zomer huizen de vleermuizen elders in holle bomen e.d. Dus een oneigenlijk argument. Maar wellicht zijn er andere, wel valide argumenten om hier geen vuurwerkshow te willen.'

Intermezzo – muZeen

Oude meesters en jonge goden.
Hondjes en leeuwtjes.
Pentekeningen en ansichtkaarten.
Hoop en verlangen.
Willie Donderkop en Johan van Wittenhorst.
Een boot vol schoenen en een Schmitz Mini-Kipper.
Wol en porselein.
Dr. Dadja Altenburg-Kohl en Bettina Steinbrügge.
Blote konten en geamputeerde benen.
Een jas en jurken.
Horst en Sevenum.
Messing en olieverf.
Angst en geborgenheid.
Blooker’s cacao en een kers op de taart.
Een planeet en een wolk.
Bomen en appelhout.
Nostalgie en harde werkelijkheid.
Culture House Korundi en Mishkat Interactive Center.
Fotoprints en videoloops.
Een kartonnen doos en een schupke.
Woudenberg en Pionki.
Koortsdromen en gouden bergen.
De Mariapeel en het Sint-Lambertusplein.
Liefde en geweld.
Foumban en Thanjavur.  
Een thuishaven en een vlag.
Voetbal en spelevaren.
Unox Cup-a-Soup en Calvé pindakaas.
Een collage en een maquette.
Evenwicht en instabiliteit.
Encaustiek en cyanotype.
Een zweterige berg en een boottocht op de Molenbeek.
Gaza en de Maas.
Vogels en schelpen.
Papier en cortenstaal.
Beweging en stilstand.
De Volksklant en The Independent.

En dit is dan nog maar een fractie van wat het muZeen allemaal te bieden heeft. Het muZeen? Ja. Een gloednieuw museum dat voor tien dagen neerstrijkt in kasteel Huys ter Horst (Kasteellaan 2 in Horst). Om te vieren dat kunstenaarscollectief Zeen uit Horst aan de Maas vijf jaar bestaat. Het muZeen herbergt een kleine vijftig werken van 36 kunstenaars en ontwerpers* die een connectie hebben met Horst aan de Maas. Nooit eerder is het werk van zoveel kunstenaars en ontwerpers die in Horst aan de Maas wonen of hebben gewoond samengebracht in een expositie.

Het muZeen is van 11 tot en met 19 november dagelijks geopend van 11.00 tot 17.00 uur. Het is gratis toegankelijk. De muZeenshop heeft een aantrekkelijk aanbod van publicaties, originele kunstwerken en hebbedingetjes van de deelnemende kunstenaars en ontwerpers, voor schappelijke prijzen. In het muZeencafé kun je terecht voor koffie, thee en vlaai.

Met de Kunstschatten-bingo worden muZeen-bezoekers uitgedaagd het bijzondere in het alledaagse te ontdekken. Bijna dagelijks zijn er gratis workshops, rondleidingen en talkshows in het muZeen. Kijk voor het actuele programma op www.zeen.online Vergeet vooral niet om je van te voren aan te melden via kunstencultuurhadm@gmail.com als je aan een activiteit wilt deelnemen of ergens bij aanwezig wilt zijn.

* De exposanten:
Sanne Aben
Ruud van der Beele
Kris Berden
Safia Boulghalgh
Gerard Cieraad
Marijke Cieraad
Herman Coppus
Aukje van Dijk
Sjors Driessen
Harrie Eijkemans
Jules van Eijs
Guus van Enckevort
Eric van Grootel
Jacqueline Hanssen
Jeu van Helden
Herman van den Heuvel
Ingrid Janssen
Robin Kersten
Edwin de Klein
Mathieu Knippenbergh
Marian Litjens
Erik van Maarschalkerwaard
Monique van Maasakker
Wim Moorman
Nellie de Mulder
Margo Nelissen
Jack Poels
Helmie van de Riet
Harm Rutten
Frank Schijven
Ine Schriever
Piet Siebers
Agata Siwek
Studio ASKP
Liesbeth Sterrenburg
Willem Verhaeg
Malou Weijs

Top 5 – Horster benamingen die ondanks een nieuwe naam toch onder hun oude naam blijven voortleven

‘Is Sport in Biëld ál begôs?’, placht mijn vader zaliger gedachtenis op zondagavond omstreeks zeven uur te vragen. Ook toen Sport in Beeld al tientallen jaren geen Sport in Beeld meer heette maar Studio Sport. Nog extremer was het met het plaatselijke weekblad De Echo van Noord-Limburg: opgericht in 1947 maar in huize Moorman ging het blad tot aan zijn verdwijnen afwisselend door het leven onder de naam ’t Klökske (dialectafkorting voor Kerkklokje, een voorganger van De Echo die bestond van 1930 tot 1932) en Horster Bode (een andere voorganger van De Echo die bestond van 1932 tot 1941).

En vanmiddag heb ik gewandeld in de Kasteelse Bossen (dan wel Kstiëlse Bös dan wel Moelbaerenbos) en niet in Kasteelpark Ter Horst. (Of is die uit 2009 daterende potsierlijke naam intussen samen met Afslag10 op de mestvaalt beland, waardoor je ook officieel weer Kasteelse Bossen mag zeggen?)

Waarmee maar weer eens is bewezen dat er leven is na de dood. De grootste eer die je een verdwenen naam kunt bewijzen: ‘m ook na z’n verdwijning blijven gebruiken. De lijst van postuum voortlevende Horster benamingen zou wel eens behoorlijk lang kunnen zijn en bovendien familie- en gezinsafhankelijk, misschien zelfs buurtafhankelijk. Desondanks wil ik het er toch op wagen, een top 5 van Horster benamingen die ondanks een nieuwe naam toch onder hun oude naam blijven voortleven. Mocht ik er een aantal hebben gemist? Laat maar weten, dan komt er binnenkort een nieuwe top 5. Voor nu zult u het met deze moeten doen:   

5. Vonderseweg

Vonderseweg of Vondersestraat, that’s the question. Al mijn hele leven lijd ik aan het Vondersestraat/weg-dilemma. Ook nadat in 2015 uit diepgaand Horst-sweet-Horst-onderzoek (klik hier) was gebleken dat het Vondersestraat is – nota bene al sinds de jaren zestig – blijft het dilemma nog wel eens opspelen.  

4. ’t Centrum

Zou het zo kunnen zijn dat het aantal mensen dat autobusvervoerder Munckhof Reizen nog altijd ’t Centrum noemt ongeveer even klein is als het aantal mensen dat (voormalig) café ’t Centrum nu Proeflokaal van Horst noemt?  

3. ROZAH / Reindonk

ROZAH is er bij mij na 25 jaar intussen wel zo’n beetje uitgesleten. Omroep Horst aan de Maas is er ook na anderhalf jaar nog niet ingesleten.  

2. Grubben

‘Op het kruispunt bij Grubben rechts.’ ‘De Gebroeders Van Doornelaan? Oh, je bedoelt die straat waar Grubben ligt!’ Naar schatting al een jaar of veertig geen spoor meer te bekennen van minisupermarkt Grubben. Desondanks leeft ze voort in de herinnering. En in de naam. Waarschijnlijk alleen bij mij.

1. Willems & Rietjens

Willems & Rietjens vestigde zich (denk ik) in 1976 in winkelcentrum(pje) Kloosterhof. Naar schatting tien jaar later verdween ‘& Rietjens’ van het toneel en bleef Willems over. Vijftien jaar geleden ging Willems met pensioen en werd Willems Bruna. En toch is Willems & Rietjens blijven voortleven. Misschien nog wel meer dan Willems. Niemand die je meewarig aankijkt als je zegt dat je naar Willems & Rietjens gaat. Hoelang nog?

Intermezzo – Afslag10 (2)

Het was alweer een tijdje geleden maar Afslag10 doet nog eens van zich spreken! Het vehikel van onderop, door sommigen ook wel betiteld als ‘een mooi burgerinitiatief’ heeft bedacht dat Afslag10 ‘tastbaarder’ moet worden gemaakt ‘voor zowel direct betrokkenen als buitenstaanders’. Hoe doe je dat? Door het plaatsen van zogeheten gebiedsborden natuurlijk!

Op zeven plaatsen in de directe omgeving van afslag 10 van de A73 zijn deze borden geplaatst. Het zijn trouwens niet zomaar wat borden, nee ‘ze overstijgen het fysieke gebied’. Daarom moeten we ze vooral ook zien als ‘een symbolische en geografische afbakening van het kloppende hart van dit samenwerkingsinitiatief’.

In de zeven identieke borden – ‘zuilen’ lijkt me een toepasselijker benaming – van cortenstaal zijn de woorden ‘Voel je vrij’ uitgespaard. Want: ‘Afslag10 is van ons allemaal, dus “Voel je vrij” om te sporten, te leren, te fietsen, te ondernemen, te ontwikkelen etcetera.’ En zo ronkt het maar door op de Afslag10-website.

Dat Afslag10 niet tastbaar is lijkt me een open deur. Afslag10 is de illustratie bij uitstek van de onbedwingbare neiging in Horst aan de Maas om alles met alles te verbinden. Die neiging leidt telkens opnieuw tot wanorde, onoverzichtelijkheid, ondoorzichtigheid en nog een hele hoop andere dingen. Waar die neiging in elk geval niet toe leidt is tastbaarheid. Zorgen die zuilen daar nu ineens dan wel voor? Weet de argeloze bezoeker van het gebied nu ineens wel waar Afslag10 voor staat? De vraag stellen is haar beantwoorden.

Waar de zuilen in elk geval wel toe bijdragen is de verdere verrommeling van de openbare ruimte: wéér iets erbij. Aan de Tienrayseweg verzuipt het Afslag10-gebiedsbord in een woud van, als ik goed heb geteld 73 andere borden, paaltjes, hekwerken en doeken in zijn naaste omgeving.

Bij de toegang tot de parkeerplaats van sportpark Ter Horst staat het gebiedsbord te vloeken met andere ornamenten waarvan je kunt afvragen of die nu wel een kwaliteitsinjectie van de openbare ruimte zijn.

Overigens zijn de Afslag10-borden mede tot stand gekomen dankzij het uitvoeringsprogramma Maasgaard. Dat u het maar weet.

Intermezzo – Kasteelboerderij (13)

Zonder dat iemand het me had verteld, blijkt ineens dat de toekomstplannen voor de Kasteelboerderij al ruim drie weken openbaar zijn! Het gaat om een aanvraag voor een omgevingsvergunning die het gemeentebestuur wil gaan verlenen. Die aanvraag bestaat uit liefst 22 documenten van in totaal vele honderden pagina’s (lees en bekijk ze hier). Voor een leek als ondergetekende te veel en te lastig om allemaal te kunnen doorgronden. Daarom pik ik er een aantal zaken uit die ik wel begrijp.

Om te beginnen: de Kasteelboerderij houdt haar horecafunctie. Over de aard daarvan (pannenkoekenboerderij?) lees ik niets terug. Wel over de omvang: het gebouw gaat plaats bieden aan 622 personen. Om die te kunnen herbergen verrijst aan de achterzijde een aanbouw van driehonderd vierkante meter die bestaat uit één laag en een kap. De totale oppervlakte van het restaurant bedraagt daarmee 797 vierkante meter. Oud- en nieuwbouw worden aan elkaar gekoppeld door middel van een transparant tussenstuk.

Verder komt aan de achterzijde van het pand en aan de zijde van de voetbal- en tennisvelden een verhard terras. Op de bovenverdieping van het bestaande gebouw is een bed & breakfast gepland met zes kamers, met slaapgelegenheid voor 23 personen. Schuin achter het complex worden 45 extra parkeerplaatsen aangelegd. Zo komt het totaal aantal parkeerplaatsen rondom de Kasteelboerderij op omstreeks zestig. ‘Daarmee wordt aan de toekomstige parkeerbehoefte ruimschoots voldaan’, aldus de geleerden. Zou het?

Dezelfde geleerden verwachten overigens ook geen grotere verkeersdrukte in het gebied: ‘Aangezien het slechts gaat om een kleinschalige uitbreiding van ongeveer 300 m2 zal er slechts sprake zijn van een beperkte toename van het aantal verkeersbewegingen.’ Zou het?

Een en ander is op een aantal punten strijdig met het geldende bestemmingsplan. Geen probleem, volgens de geleerden: ‘Omdat de gemeente heeft aangegeven in principe medewerking te willen verlenen aan het voorliggend initiatief, wordt middels de voorliggende ruimtelijke onderbouwing de uitbreiding van het bedrijfsperceel juridisch-planologisch geregeld.’

Vooralsnog ben ik niet geneigd dit allemaal als héél grote winst te zien. Het lijkt me bijvoorbeeld een utopie om te denken dat de rust en kleinschaligheid die het gebied nu kenmerken niet zullen worden verstoord. Hoe dan ook zal het van karakter veranderen. Enfin, dat hadden we kunnen weten. Verheugend is wel dat het exterieur van de Kasteelboerderij nauwelijks lijkt te veranderen en hier en daar zelfs wordt verbeterd. Dat de constructie van de spanten wordt hersteld en weer zichtbaar wordt gemaakt, valt eveneens toe te juichen. Ook om het verdwijnen van de leilinden voor de voorgevel ben ik niet rouwig.

Het mooiste van deze aanvraag is nog dat het heeft geleid tot een gedetailleerde cultuur- en bouwhistorische rapportage van liefst 76 bladzijden van de Kasteelboerderij en haar omgeving. Waardoor we voor altijd weten hoe het ooit was.

Klein mysterie 737 – Stoel

Trash art of junk art is de ietwat denigrerende benaming voor kunst die is gemaakt van afval of gevonden voorwerpen. Een mooi Horster voorbeeld hiervan (misschien iets meer trash dan art) is het inmiddels helaas ter ziele gegane personage bij de ingang van autobedrijf Gebr. Hofmans aan de Roothweg in Meterik (zie ook hier):

De ongetwijfeld jongste loot aan de Horster trash art-stam bevindt zich in de Moelbaerenbos, excuses Kasteelse Bossen, excuses Kasteelpark Ter Horst, excuses Tuin der Gratiën. Nou ja, laat ik het zo zeggen: bij de drie blote vrouwen van Teun Roosenburg. Daar ziet het er op dit moment (althans vanochtend nog) zo uit: 

Ter verduidelijking: het gaat hier om een stoel waarvan het skelet is samengesteld uit dode takken, de zitting is gestoffeerd met twijgen en de afzonderlijke delen bij elkaar worden gehouden door duck tape en tie wraps. De decoratie bestaat uit twee lege plastic waterflesjes.

Iemand tipte me gisteren over deze stoel: ‘Aangezien ik vaker in jouw blogs lees over een voorliefde voor straatkunst/graffiti van jeugd dacht ik dat je dit ook leuk zou vinden. Ik denk ook dat je de “daders” in die hoek mag zoeken. Er zit vaak een hele groep jeugd bij die beelden.’ Jazeker vind ik dit leuk! En inderdaad heb ik een voorliefde voor straatkunst en graffiti, zij het niet uitsluitend van jeugd (ik kan er ook enorm van genieten als onze oudjes zich weer eens nachten lang te buiten zijn gegaan aan het fabriceren van graffiti). En hoe terecht dat dat ‘daders’ tussen aanhalingstekens staat! 

Maar zou het inderdaad zo zijn dat deze stoel voortspruit uit hangjongerenbreinen? Het kan natuurlijk. Maar het kan net zo goed het resultaat zijn van een heisessie van het gemeentelijk personeel. Of van een middagje out of the box-denken van de medewerkers van de Rabobank. Of van weer zo’n zinnenprikkelende workshop op locatie van Zonder Gum.

Zelf houd ik het er voorlopig op dat het een schreeuw om aandacht is van de bedenkers van Afslag 10 v/h De Sportzone om de nu al maanden aanhoudende oorverdovende stilte omtrent hun met zoveel bombarie gelanceerde initiatief te doorbreken. Maar wie het beter weet mag het zeggen. Graag zelfs.

Intermezzo – Vlagvertoon (2)

Wat gemeenteraadsvergaderingen zo ontzettend boeiend maakt? Nou, bijvoorbeeld deze gedachtewisseling, die zich afgelopen dinsdag voltrok (klik ook hier en ga naar 16.17 minuten): 

Gemeenteraadslid Hay Emonts (CDA): ‘Er zit mij iets niet helemaal lekker in de Kasteelse Bossen. En dat zijn de vlaggenmasten. Er staan keurige vlaggenmasten, maar er hangt geen vlag aan. Ik dacht: “Ik ga eens een rondje door Horst maken om te kijken hoe het staat met andere vlaggenmasten.” Ik ben een half uur rondgefietst en je ziet dan overal vlaggen. Mijn oproep aan wethouder Driessen: “Doe dat ook eens in de Kasteelse Bossen!” Dat maakt het nog aantrekkelijker.’

Wethouder Paul Driessen (Essentie): ‘Ik moet allereerst toegeven dat ik niet weet waar we overal vlaggenmasten hebben staan. Ik ben het wel met u eens dat als je masten hebt, dat je er dan ook iets mee moet doen. We zullen kijken of we die masten in de Kasteelse Bossen kunnen voorzien van vlaggen. Maar we zullen ook kijken of ze wel op de goede plek staan. Het blijft overigens niet bij één keer een vlag hangen. Zeker bannervlaggen kun je om de drie maanden verwisselen, dus daar hangt wel een prijskaartje aan. Ik weet ook niet in welk kader ze ooit geplaatst zijn, daar ben ik heel eerlijk in. Maar we pakken ’m op en ik kom daar met een antwoord op terug.’

Gemeenteraadslid Eric Beurskens (Essentie): ‘Het is ook een vorm van horizonvervuiling. Is de hoeveelheid vlaggen die we hier in Horst hebben wel noodzakelijk? Je kunt daarover van mening verschillen. Ik zou niet per definitie zeggen dat daar nu vlaggen moeten komen.’

Wethouder Driessen: ‘We nemen uw opmerkingen mee.’ 

Burgemeester Kees van Rooij: ‘Punt is in elk geval dat er masten staan. Die moet je of weghalen of er vlaggen aan hangen.’

Nog net iets vaker de woorden vlaggen, masten en vlaggenmasten laten vallen en de vier heren kunnen er zo de theaters mee in. Succes bij voorbaat verzekerd.

Zou de wethouder trouwens, nadat ie alles heeft opgepakt en meegenomen, zowel de heer Emonts als de heer Beurskens tevreden weten te stellen? Of ligt zijn antwoord al besloten in dat oppakken en meenemen?

Oh ja, nog één ding: de wethouder weet niet in welk kader de vlaggenmasten in de Kasteelse Bossen zijn geplaatst. Ik weet dat toevallig wel. In het kader van behulpzaamheid ben ik graag bereid die wetenschap met de wethouder te delen. De vlaggenmasten zijn in 2009 geplaatst in het kader van de onzalige naamsverandering van de Moelbaerenbos / Kasteelse Bossen in Kasteelpark Ter Horst (klik hier). In datzelfde kader verschenen op verschillende plaatsen in de bossen onder meer hunebedachtige stenen, zuilen met betonnen leeuwen en hagelwitte slagbomen, stuk voor stuk met het opschrift Kasteelpark Ter Horst. Vergeefse moeite: alleen een enkele hotemetoot heeft het wel eens over Kasteelpark Ter Horst – ongetwijfeld in het kader van politieke correctheid.

Top 5 – Met voorrang te verwijderen Horster paaltjes

‘Het Horst aan de Maas van de toekomst streeft naar een effectieve en efficiënte inrichting van de openbare ruimte. In 2013 zijn al ruim 1000 overbodige verkeersborden verwijderd. In onze gemeente staan ook veel overbodige paaltjes. Deze paaltjes zijn in verschillende maten en kleuren dominant aanwezig. Onze buitendienst gaat vanaf deze week van start met het verwijderen van overbodige paaltjes. In eerste instantie worden alleen paaltjes verwijderd binnen de bebouwde kom in Horst. In een later stadium komen de overige kernen binnen onze gemeente aan de beurt.’

Wat goed dat Horst aan de Maas, getuige dit bericht op de gemeentelijke website (klik ook hier), eindelijk paal en perk gaat stellen aan de ongebreidelde wildgroei van paaltjes in de openbare ruimte. Die vele duizenden paaltjes in alle mogelijke variëteiten ontsieren al veel te lang op tal van plekken het straatbeeld in Horst aan de Maas. De te verwachten rigoureuze kaalslag zal het aanzien van deze gemeente naar een veel hoger niveau tillen. Omdat het amoveren van de paaltjes waarschijnlijk enige tijd in beslag zal nemen, wil Horst-sweet-Horst graag pleiten voor een prioritering in het verwijderen van paaltjes. Vandaar de Horst-sweet-Horst top 5 van met voorrang te verwijderen Horster paaltjes. Komt-ie:

5. Paaltjes die voor paal staan omdat ze niet met ijzerdaad met elkaar verbonden zijn terwijl het er alle schijn van heeft dat dat wel de bedoeling is, zoals deze paaltjes aan de Americaanseweg.

4. Paaltjes die al vanaf hun plaatsing de vraag oproepen waarom ze toch in hemelsnaam hun tijd liggen en staan te verdoen, zoals deze paaltjes op het Engelerveld.

3. Paaltjes die bedoeld zijn om vlaggen aan op te hangen die moeten bevorderen dat de lachwekkende naam Kasteelpark Ter Horst ingang vindt, zoals deze paaltjes aan de Venrayseweg.

2. Paaltjes die een voorspoedige ontwikkeling van olifantenpaadjes in de weg staan, zoals deze paaltjes op het Smidseplein.

1. Paaltjes die ooit de ingang van bebouwde kommen stonden te verzieken, na verplaatsing van de bebouwde komgrens zijn blijven staan en daardoor helemaal als kut op dirk slaan, zoals deze paaltjes aan de Pastoor Debijestraat in Hegelsom.

Intermezzo – Franz Clemens von Fürstenberg (1)

De laatste bewoner van kasteel Huis Ter Horst was Franz (Frans) Clemens von Fürstenberg (1755-1827). Over Frans Clemens doen allerlei verhalen de ronde. Zo ontdekte hij op zekere dag tijdens een wandeling langs zijn weilanden dat paarden en koeien door elkaar liepen. Dit tot zijn grote ongenoegen. Daarom trok hij met z’n wandelstok een streep in de wei en schreeuwde dat de paarden aan de ene kant van de streep dienden te blijven en de koeien aan de andere kant. Dieren die hieraan geen gehoor wensten te geven, zou hij persoonlijk overhoop schieten.

Frans Clemens was naar verluidt ook gek op rijstepap. Op een dag gaf hij de vrouw van de pachter van boerderij de Campsplaats (gelegen aan de huidige Tienrayseweg) opdracht rijstepap voor hem te maken. Toen hij genoeg had, moest de vrouw de resterende pap in de kelder zetten. Frans Clemens beloofde haar het restant een volgende keer op te eten. Pas weken later herinnerde hij zich deze toezegging. Hij liet daarop de vrouw de intussen geheel beschimmelde pap uit de kelder halen. Frans Clemens gaf geen krimp en verorberde de pap met smaak.

Over het almaar voortgaande verval van het kasteel maakte Frans Clemens zich geen zorgen: zodra het ene vertrek door verwaarlozing onbewoonbaar was geworden, verhuisde hij naar het andere. Nadat zo het hele kasteel aan de beurt was geweest, nam hij uiteindelijk zijn intrek op de Campsplaats.

In oktober 1810 bracht Caspar von Weichs de Wenne een bezoek aan Frans Clemens. Daarna schreef Caspar: ‘Mijn pen is te zwak om voor u zijn leven, doen en handelen te beschrijven. Hij heeft hier te lande bij iedereen achting en geduld verloren. Hij wordt bespot, uitgelachen.’ Frans Clemens ging in Horst dan ook door het leven als ‘de gekke graaf’.

Deze week onthulde Dagblad De Limburger dat de contouren van het voormalige kasteel door middel van een stalen constructie weer zichtbaar moeten worden gemaakt, dat naast het kasteel een nieuwe hoeve moet verrijzen, dat die hoeve als onderdeel van de Sportzone plaats moet bieden aan binnensport (denk aan judo), een overnachtingsmogelijkheid en een gezondheidscentrum en dat de gemeente Horst aan de Maas dit alles ‘een mooi plan’ vindt (klik hier).

Soms lijkt het er verdomd veel op alsof de geest van de gekke graaf nog altijd rondwaart in Horst.

Intermezzo – Kasteelboerderij (4)

Op 17 april stelde ik 27 vragen over de verkoop van de Kasteelboerderij door de gemeente Horst aan de Maas (klik hier). De vragen waren aan niemand in het bijzonder gericht. Toch reageerde de gemeente een dag later: ‘Veel vragen! We doen ons best ze komende week te beantwoorden.’ ‘Kijk, dat is nou eens een keer precies zoals het hoort’, zei ik daarop tegen iedereen die het horen wilde. Een voorbeeld van hoe de communicatie tussen de gemeente en een oprecht bezorgde burger zou moeten verlopen. Des te betreurenswaardiger is dat de vragen ook na meer dan drie weken nog altijd niet zijn beantwoord. Zeg het dan niet toe!

Haperende communicatie, de gemeente is er zeer bedreven in als het om de Kasteelboerderij gaat. Zo onthulde Dagblad De Limburger deze week dat wethouder Bob Vostermans de Stichting Kasteel Huys ter Horst z’n excuses heeft aangeboden (klik hier). De stichting was voornemens de Kasteelboerderij te kopen, beheren en restaureren, maar vond bij de gemeente geen gehoor. ‘Communicatiefoutje’, aldus de wethouder. Als doekje voor het bloeden mag de stichting in een stuurgroep meepraten over de ontwikkeling van de Kasteelse Bossen. 

Uit het krantenartikel wordt helaas niet duidelijk waarvoor de wethouder precies z’n excuses heeft aangeboden. Volgens mij zijn er twee mogelijkheden:

1. de wethouder heeft excuses aangeboden voor het feit dat het gemeentebestuur niet wist dat er met de stichting nog een tweede gegadigde was voor overname van de Kasteelboerderij;

2. de plannen van de stichting hebben het gemeentebestuur wel bereikt, maar de wethouder heeft excuses aangeboden voor het feit dat het gemeentebestuur de stichting niet heeft laten weten dat het verkoop van de boerderij aan de stichting niet ziet zitten.

Is het eerste het geval dan is dit schokkend nieuws. Je mag aannemen dat dit ernstige consequenties heeft voor degene(n) die verantwoordelijk is (zijn) voor deze kapitale blunder. Maar nog is het niet te laat: als we Dagblad De Limburger moeten geloven vindt de verkoop dinsdag pas plaats.

Is het tweede het geval dan is dit eveneens schokkend nieuws. Excuses aan de stichting zijn dan zeker op hun plaats, maar het is dan tevens zo dat de wethouder ons, burgers, ook het een en ander heeft uit te leggen. Het gemeentebestuur heeft immers tot nu toe steeds de schijn gewekt dat er slechts één overnamekandidaat was. Wat zijn dan de redenen waarom het de Kasteelboerderij niet aan de stichting wil verkopen? Het zou de wethouder in dat geval sieren als hij op eigen initiatief met die redenen naar buiten treedt en niet pas nadat daar door de media of door de gemeenteraad om is gevraagd.

Overigens lijkt het erop dat het tweede het geval is. Mij hebben althans nog geen geluiden bereikt dat de verkoop aan Eric Janssen is afgeblazen. En veel wijst erop dat de gemeente zonder andere opties serieus te overwegen het zo plotseling uit de hemel gevallen aanbod van Eric Janssen om de Kasteelboerderij over te nemen gretig, met gezwinde spoed en in dank heeft aanvaard. Dit terwijl het aflopen van de pachtovereenkomst met de huidige uitbater juist alle gelegenheid bood de toekomst van de Kasteelboerderij eens rustig te overdenken.

Intussen heeft het gemeentebestuur wel de veertien vragen beantwoord die de gemeenteraadsfractie van de SP – tot dusverre de enige politieke partij die er openlijk blijk van heeft gegeven zich het lot van de Kasteelboerderij aan te trekken – onlangs heeft gesteld over de verkoop. Lees de antwoorden maar eens door (klik hier). Bij mij roepen ze vooral nieuwe vragen op – om te beginnen de vraag waarom zoveel vragen niet of niet volledig worden beantwoord. Communicatiefoutje waarschijnlijk.