Klein mysterie 324 – Een tweet weg, is een tweet weg

Laat ik u voor één keer eens niet mijn mening opdringen, maar me beperken tot de feiten (en twee vragen). Het betreft de motie (en wat daaraan voorafging) over het kinderpardon die de PvdA-PK-fractie afgelopen dinsdag tijdens de gemeenteraadsvergadering mede namens D66 en SP indiende en die minister Leers van Immigratie, Integratie en Asiel oproept minderjarige asielzoekers die langer dan acht jaar hier zijn, in Nederland te laten blijven.

11 oktober 2010
Marlies Janssen-Kusters (CDA) dient tijdens de gemeenteraadsvergadering (klik op agendapunt 30) een motie in om asielzoeker Mauro Manuel te ondersteunen in zijn verzet tegen uitzetting. Tegen het bezwaar dat dit geen zaak voor de lokale politiek is, brengt ze in dat de motie een signaal richting Den Haag is dat ook op lokaal niveau wordt gezien dat procedures niet goed zijn en dat veel mensen daardoor in de problemen komen. Op initiatief van Richard van der Weegen (PvdA-PK) wordt de motie uitgebreid met de bepaling dat deze ook geldt voor met Mauro vergelijkbare gevallen. Met uitzondering van Eric Beurskens (Essentie) stemt de hele gemeenteraad in met de motie.

15 februari 2012, 12.27 uur
In een onder meer aan Marlies Janssen-Kusters gerichte tweet vraagt gemeenteraadslid Roy Bouten (PvdA-PK): ‘Wil motie op gaan stellen over kinderpardon. Wie denkt er mee?’

15 februari 2012, 12.28 uur
Reactie van Marlies Janssen-Kusters: ‘Mail is onderweg.’

15 februari 2012, 12.45 uur
Tweede reactie van Marlies Janssen-Kusters op de tweet van Roy Bouten: ‘Geen bezwaar meer van de andere partijen om landelijk item op te pakken? Conceptmotie ligt klaar.’

15 februari 2012, 12.46 uur
Reactie van Roy Bouten: ‘Zelf nooit bezwaar gehad tegen landelijke items. Wij hebben ook motie klaarliggen. Samen doen?’

15 februari 2012, 13.01 uur
Reactie van Marlies Janssen-Kusters: ‘Wat mij betreft raadsbreed.’

15 februari 2012, 13.18 uur
Reactie van gemeenteraadslid Petra Leijssen-Versteegen (CDA) op het voorstel van Roy Bouten om samen een motie op te stellen: ‘Goed plan, en zo breed als mogelijk indienen.’

13 maart 2012
Namens PvdA-PK, D66 en SP dient Roy Bouten tijdens de gemeenteraadsvergadering (klik door naar 2.56.05 uur) de motie over het kinderpardon in. Hij spreekt de verwachting uit dat de behandeling van dit agendapunt zo gepiept is, omdat het CDA in verschillende tweets al z’n instemming met de motie heeft betuigd. Reactie van Marlies Janssen-Kusters: ‘We stemmen niet in met de motie. Op procedurele gronden: wij gaan er niet over. We geven geen oordeel over de inhoud; we zijn wel consequent in onze besluiten. Terugkomend op de vernoemde tweet door de heer Bouten. Die is niet in juiste bewoordingen geweest. Dat was een intern praatstuk en dat is in verkeerde bewoordingen gedaan en u weet het ook: een tweet weg, is een tweet weg.’

Tot zover de feiten. Nu de twee vragen:
1. begrijpt u waarom Roy Bouten zich dinsdagavond na de gemeenteraadsvergadering – onparlementair uitgedrukt – in het pak genaaid voelde?
2. vindt u zijn boosheid gerechtvaardigd?

Actualisatie – Mauro-tweets Marlies Janssen-Kusters

Terwijl de laatste tweet van Raymond Knops dateert van 22 oktober, maakte Marlies Janssen-Kusters al twitterend afgelopen week opnieuw van haar hart geen moordkuil. Dinsdag luidde haar eindoordeel: ‘Ontzet over het besluit over Mauro Manuel. Jongen dupe van falend beleid. Beleid aanpakken, niet de jongen. Mensonterend en asociaal.’
Een dag eerder riep de schrijver van een ingezonden brief in De Volkskrant op tot herlezing van het in boekvorm uitgegeven gesprek dat Paul Witteman op 21 mei 2006 in Buitenhof hield met hoogleraar rechtstheorie Dorien Pessers. Een wijze raad die ik heb opgevolgd.

Aanleiding tot het gesprek vormde het voornemen van toenmalig minister van Vreemdelingenzaken Rita Verdonk om Ayaan Hirsi Ali haar Nederlandse paspoort te ontnemen. Wat blijkt frappant genoeg? Vrijwel alles wat Dorien Pessers zegt over deze zaak, is ook rechtstreeks van toepassing op de voorgenomen uitzetting van Mauro Manuel door Gerd Leers. Evenals de huidige minister van Immigratie en Asiel kwam ook Rita Verdonk telkens aankakken met de dooddoener ‘regels zijn regels’. Dorien Pessers maakt daar gehakt van:

‘Wetstoepassing moet altijd gebeuren met het oog op redelijkheid, billijkheid, zorgvuldigheid, evenwichtigheid, proportionaliteit. Nooit meer met die kadaverdiscipline van: Wet is wet, Befehl ist Befehl. (…) Dat regels regels zijn, daar zit natuurlijk een bepaalde waarde in opgesloten, maar in zijn algemeenheid geldt dat zeker niet zo. Zeker als je de rechtsontwikkeling bekijkt, met name vanaf de Tweede Wereldoorlog. Dan zie je dat de regels en wetten die we hebben, steeds geduid moeten worden naar hun strekking, naar de geest van de wet, getoetst moeten worden aan beginselen van zorgvuldigheid, redelijkheid en billijkheid. En dat de wet ook te goeder trouw ten uitvoer moet worden gebracht. Bij Verdonk krijg je de indruk dat “regels zijn regels”gewoon een bepaalde techniek is, een mechanische wetstoepassing is. (…) Maar als je die regels alleen maar mechanisch toepast en helemaal abstraheert van wat in het concrete geval rechtvaardig en zorgvuldig is, dan creëer je onrechtvaardigheden. (…) Elke jurist en elke rechter en elke fatsoenlijke bestuurder weet dat er zelden gevallen echt identiek zijn. Daarom is er altijd een escape. Je moet de omstandigheden van het geval in acht nemen. (…) Juist omdat we in een rechtsstaat leven, moeten we altijd heel voorzichtig zijn met de bescherming van dat individu. Want de bescherming van het individu is de kern van de rechtsstaatidee.’

Nog een observatie van Dorien Pessers uit 2006 die ook in 2011 opgeld doet:

‘De wetgever werd geconfronteerd met een toepassing van een wet, door die medewetgever van de Tweede Kamer zelf gemaakt. Ze zien de hardvochtige consequenties en besluiten dan niet deze wet bijvoorbeeld buiten toepassing te verklaren of om op hele korte termijn een nieuw wetsvoorstel in te dienen. Dat vond ik heel vreemd.’

Ten slotte vormen de gebeurtenissen van de afgelopen weken een bewijs voor een stelling die Dorien Pessers al in dat gesprek met Paul Witteman poneerde:

‘Ons vreemdelingenbeleid zal later als een heel zwarte bladzij in onze geschiedenis geboekstaafd worden. Wij weten dat en wij zien dat. En wij staan erbij en wij laten het toe.’

Wie nog op zoek is naar een Sinterklaascadeautje voor mensen als Gerd Leers, Raymond Knops, Maxime Verhagen, Kathleen Ferrier, Ad Koppejan of welke CDA’er, PVV’er of VVD’er dan ook, kan ik het boekje van harte aanbevelen. Voor de prijs hoeft u het niet te laten: op www.boekwinkeltjes.nl wordt het aangeboden voor bedragen variërend tussen 1 en 5,50 euro.

Klein mysterie 287 – Blauwe dolfijn

t Het nog nooit, nog nooit zo donker west
Of t wer altied wel weer licht

Murw gebeukt door het CDA-gehuichel en kots- en kotsmoe van de parmantigheid en zelfingenomenheid van de voormalige burgemeester van Maastricht wiens naam me even niet te binnen wil schieten, besloot ik zaterdagmiddag een eindje te gaan rijden. En toen werd het plotseling toch weer licht. Op de Grauwveenweg nog wel (nomen non est omen).

Zie ik daar uit een ooghoek iets blauws in een boom hangen? Alle kans dat het een stuk plastic of toch in elk geval iets afvalachtigs betreft. Voor de zekerheid toch maar even terugzetten. Plastic? Afval? Had je gedacht! Een kunstwerk of toch in elk geval iets kunstachtigs!

Uitstappen. Observeren. Determineren. Fotograferen. En vooral: interpreteren.

Ik zou het object willen omschrijven als ‘een op een berkenstronk bevestigde blauwe dolfijn of toch in elk geval dolfijnachtige van piepschuim’.

Veel interessanter dan de omschrijving zijn vragen als hoe het beest hier terecht is gekomen en welke bedoeling erachter steekt. Dat het een restant van een kinderfeestje, speurtocht of oriëntatierit zou betreffen, lijkt me onwaarschijnlijk. Organisatoren van dergelijke activiteiten kun je van veel verdenken, maar de moeite van het fabriceren, verven en op een onmogelijke plaats positioneren van een piepschuimen dolfijn moet zelfs hen te ver gaan. Veeleer denk ik dat iemand heeft gedacht ‘Dat bosje aan de noordzijde van de Grauwveenweg verdient na al die jaren wel eens een blauw accent’. Het zou me namelijk niets verbazen als de dolfijn doelbewust op deze plek is beland. De stronk boort zich bijvoorbeeld op volstrekt natuurlijke wijze in de buik van het dier. Ook vertoont de structuur van de dolfijn grote overeenkomsten met de structuur van de stronk.

En het kan toch geen toeval zijn dat de dolfijn opduikt langs een sloot?

Maar wie is de maker? Een kunstenaar? Een knutselaar? Een kind? En klopt mijn theorie dat iemand dit kunstwerk speciaal voor deze locatie heeft gemaakt? Met welke bedoeling dan?

Nog namijmerend over antwoorden op dergelijke vragen, ben ik intussen weer thuis aanbeland. Onverhoeds zet ik toch weer de televisie aan en hoor Jacobine Geel zeggen dat compassie ‘de ziel, het kloppend hart, de grondtoon’ van het CDA is. Later die dag zullen tientallen CDA’ers twitteren hoezeer ze onder de indruk zijn van de speech van Geel. Dat bedoel ik nou met CDA-gehuichel. Gelukkig is er nog altijd Ede Staal:

t Het nog nooit, nog nooit zo donker west
Of t wer altied wel weer licht


P.S. Dit stukje was al geschreven voordat ik vanochtend de voorpagina van De Volkskrant onder ogen kreeg. Als allemaal klopt wat daar staat, ben ik met m’n ‘huichelachtig’ nog bijzonder mild geweest voor het CDA. Citaat:

‘Het beeld dat de CDA-fractie achter het besluit staat om Mauro uit te zetten, moet uit de weg worden geruimd. Net als de indruk, gewekt door Mauro en zijn pleegmoeder, dat een studie voor de mbo’er niet echt een realistisch perspectief is. Het CDA zal proberen de asielzoeker ervan te overtuigen dat het in zijn belang is wat enthousiaster te doen over deze mogelijkheid. Het liefst voor de camera.’

Dat ook die laatste paar zetels maar snel in rook mogen opgaan.

Top 5 – Mauro-tweets Marlies Janssen-Kusters

Laat ik me voor de verandering eens aan een gevaarlijke exercitie wagen: ik ga een CDA’er prijzen. Ja, ik heb ze nog allemaal op een rijtje en nee, ik ben niet van m’n geloof gevallen.

Waarom het een gevaarlijke exercitie is? Omdat de ervaring me heeft geleerd dat er nauwelijks wezens zijn die meer overeenkomsten vertonen met een kameleon dan CDA’ers. Dus vroeg of laat een corrigerende actualisatie van deze top 5 acht ik niet uitgesloten. Vorig jaar kwam ik al op de koffie toen Ger Driessen zich aanvankelijk unverfroren uitsprak tegen een CDA-PVV-VVD-coalitie en ik hem daarom roemde, totdat hij even later doodleuk Geert Wilders opriep regeringsverantwoordelijkheid te nemen en samen met CDA en VVD een kabinet te vormen.

Iets vergelijkbaars overkwam me met Raymond Knops: vier weken geleden gaf ik ’m een complimentje vanwege z’n heftig verzet tegen de gedwongen terugkeer van Mauro Manuel naar Angola; afgelopen week bleek hoe heftig dat heftig verzet was.

Maar je mag niet alle CDA’ers over één kam scheren. Dus ga ik hier de loftrompet steken over Marlies Janssen-Kusters.

Over veel en van alles heb ik haar de afgelopen jaren veroordeeld, maar nu het er echt om gaat, kan ik niet anders dan mijn welgemeende waardering uitspreken voor het CDA-gemeenteraadslid uit Meerlo (voor alle duidelijkheid: ik ben bloedserieus). Al maanden keert zij zich namelijk tegen uitzetting van Mauro. Middels brieven, middels tweets, middels het door de Horster gemeenteraad loodsen van een Mauro-moet-blijven-motie (klik hier en vervolgens op agendapunt 30), middels het toespreken van het CDA-congres. Hulde!

Mijn top 5 van Mauro-tweets van Marlies Janssen-Kusters, waarbij ik speciale aandacht vraag voor de nummer 1, want van alle honderden Mauro-tweets die ik de voorbije dagen tot mij nam, slaat die misschien nog wel het meest de spijker op z’n kop:

5. Heb een persoonlijk pleidooi gestuurd naar Gerd Leers om Mauro Manuel niet uit te zetten (8 juli)

4. Wat een ontzettende teleurstelling. Verschrikkelijk, geen woorden voor: Mauro Manuel terug naar Angola (19 september)

3. Stop dit onmenselijk gesol, laat Mauro Manuel zijn leven hier opbouwen (26 oktober)

2. Jacobine Geel op CDA-congres: CDA heeft compassie hoog in het vaandel staan. *laat dat dinsdag dan maar eens zien* (29 oktober)

1. Blauwe boorden zijn evenveel waard als witte boorden. Studieregeling aanbieden is kwetsend. Mauro Manuel en anderen zijn hard nodig in Ned (28 oktober)

Actualisatie – Nette jongen

Bericht van een toegewijde dienaar aan Hem van Hierboven:

Op deze gedenkwaardige dag vielen hier in het Ondermaanse barmhartigheid, geloofwaardigheid, christelijkheid en menslievendheid ten prooi aan als ‘rechtvaardigheid’ verpakte kruiperigheid, volgzaamheid, onderdanigheid, slaafsheid en lafheid. Misschien kunt U hier rekening mee houden als U het kaf van het koren scheidt. Wilt U s.v.p. zo goed zijn om ook de Hemelpoortbewaker op de hoogte te brengen? Dank voor Uw hooglijk gewaardeerde aandacht.

Klein mysterie 282 – Nette jongen

‘Het is een nette jongen, zo’n jongen die we hier allemaal wel zouden willen hebben. Hij volgt een opleiding. Woont hier al bijna tien jaar. Net voordat zijn volwassen leven begint, wordt hij uitgezet.’ Deze woorden tekende De Volkskrant op uit de mond van het inmiddels Hegelsomse Tweede Kamerlid Raymond Knops. De krant publiceerde ze in de editie van 24 september. De woorden hebben betrekking op Mauro Manuel, de 18-jarige jongen die na een verblijf van acht jaar bij z’n Nederlandse pleegouders mogelijk dient terug te keren naar z’n geboorteland Angola. Raymond Knops verzet zich tegen die gedwongen terugkeer. Dat siert hem, al mag je van ieder fatsoenlijk mens verwachten dat hij of zij tegenstander is van gedwongen terugkeer van Mauro.

Tot zover de complimentjes. Er is namelijk ook iets dat me tegenstaat aan de woorden van Raymond Knops. En wel de eerste zin. En meer in het bijzonder het woord ‘nette’. Sinds wanneer is de mate van netheid een criterium om mensen die hier al meer dan de helft van hun leven wonen al dan niet uit te zetten? Wat als Mauro geen nette jongen was geweest, maar een homoseksuele jongen? Of een godsdienstwaanzinnige jongen? Of een blowende jongen? Of een rechts-extremistische jongen? Of een PSV-aanhangende jongen? Of een vervelende jongen? Was Raymond dan wel voorstander geweest van een gedwongen enkeltje Angola voor Mauro?

De enige die deze vraag kan beantwoorden, is Raymond zelf. Natuurlijk zou ik ’m een e-mail kunnen sturen met het verzoek om een antwoord op mijn prangende vraag. Toch zie ik daar van af. Ik wil ervoor waken Raymond te overvoeren. Op 15 augustus vroeg ik ’m namelijk ook al beleefd om te reageren op een andere vraag. Anderhalve maand later zit ik nog altijd te wachten op een (eerste) reactie. En zoals bekend moet je een broedende kip niet storen. De vraag over Mauro gaat dus pas de deur uit zodra de vraag over de huldeblijk aan de schietende agent van een antwoord is voorzien.

Ondertussen vraag ik me af in welke vreemde bocht Gerd Leers zich nu weer gaat wringen om tot de slotsom te komen dat Mauro toch in Nederland mag blijven. Ooit moet die man toch een hekel aan zichzelf gaan krijgen?

Overigens lijkt Muzghan me best een nette meid.