Intermezzo – Maaibeheer

In een hete tent op het Zomerparkfeest in Venlo werd vorige week Caspar Janssen geïnterviewd. Caspar Janssen, geboren in 1962, is een schrijver en journalist die op latere leeftijd de natuur ontdekte. Sinds 2012 publiceerde hij zes boeken over natuur, landschap en dieren. Caspar loopt, het verslag van een voettocht door Nederland waarin hij probeert te verklaren waarom het landschap zo is veranderd, is misschien zijn meest bekende boek.

In het vraaggesprek in Venlo ging het vooral over zijn nieuwste boek, Aard van het beestje, waarin hij honderd dieren portretteert. Hij las een fragment voor van zijn portret van de atalanta, ook wel admiraalvlinder genoemd, die hij in de omgeving van het Floriadeterrein in Venlo had gespot. Daarmee illustreerde Janssen zijn – niet letterlijk zo uitgesproken – stelling dat zelfs op de grootste mestvaalt een bloempje kan bloeien. Met Limburg leek hij sowieso een haat-liefdeverhouding te hebben: van de ene kant mooi (vooral de overgangsgebieden tussen natuur en cultuur), van de andere kant minder mooi.

Of er nog reacties waren uit het publiek. Een wat oudere mevrouw stak haar hand op. Ze vertelde dat ze sinds 1979 in Grubbenvorst woont en dat het daar vroeger qua bermvegetatie aanzienlijk schraler oogde dan nu. Janssen beaamde dat het maaibeheer er in de loop van de tijd op veel plaatsen op vooruit is gegaan. Ik hoorde hem er nog meer over zeggen, maar luisteren lukte me niet langer. Omdat ik was blijven hangen bij die opmerking van de mevrouw uit Grubbenvorst en een eigen ervaring in het verlengde daarvan.

Mijn gedachten gingen terug naar vrijdag 1 augustus, 13.41 uur, toen ik een foto maakte terwijl ik over het fietspad langs de A73 in Horst fietste. Ik fiets daar wel vaker, maar blijkbaar zonder goed te kijken of zonder mijn blik in de juiste richting te wenden. Ditmaal was het anders. Ineens zag ik wat voor fantastisch minilandschap hier recentelijk is ontstaan. Dankzij extensief maaibeheer. Een doodse, gemillimeterde grasvlakte bleek te zijn omgetoverd in een savanneachtige biotoop, begroeid met grassen en kruiden, een eldorado voor insecten. Een foto meer dan waard.

 Als het je lukt de bebouwde omgeving weg te denken en als je je doof probeert te houden voor het lawaai van de autosnelweg, waan je je hier in de binnenlanden van Afrika. Visioenen van olifanten, giraffen, zebra’s, antilopen, leeuwen en neushoorns verschijnen op mijn netvlies. In de gloria met extensief maaibeheer.

(Dit stukje verscheen eerder deze week ook in Via Horst-Venray)

Intermezzo – De terugkeer van Leon Litjens

Don Leon ist wieder da! Nou ja, mits de leden van CDA-afdeling Horst aan de Maas op 28 augustus instemmen met zijn lijsttrekkerschap bij de gemeenteraadsverkiezingen volgend jaar. Maar dat zit wel snor.

Horst-sweet-Horst verheugt zich op de terugkeer van de man die tussen 2007 en 2013 wethouder was in Horst aan de Maas. Zelden verlegen zitten om een mening, nooit een onorthodoxe oplossing schuwen, altijd eenvoudig uit de tent te lokken, nooit te beroerd om gepassioneerd tegengas te geven: een ideale voedingsbodem voor talloze Horst-sweet-Horst-stukjes over de soms ondoorgrondelijke wegen van Leon Litjens. Hopelijk kunnen we de draad vanaf volgend jaar weer oppakken. Maar waarom eigenlijk wachten tot die tijd?

Het CDA noemt hem nu ‘een bewezen daadkrachtige leider in het openbaar bestuur’. Mijn beeld is eerder dat van een uiterst ambitieuze wethouder. Om Horst aan de Maas ‘op de kaart te zetten’ was hij tot alles bereid, zeker als hij daarmee het (agrarisch) ondernemersbelang kon dienen. Zo wist hij het omstreden Nieuw Gemengd Bedrijf, de grootste megastal van Nederland, er ongegeneerd doorheen te jassen. (Inmiddels is besloten tot sloop van de varkensstallen.) Nog zo’n hot item tijdens zijn wethouderschap was de Floriade. Het miljoenenverlies praatte hij steevast goed door te wijzen op ‘de spin-off-effecten’. (Heten die effecten niet vooral Greenport, verdozing en arbeidsmigranten?) Wat nu het Rode Kruisplein is, moest het Quartier Latin van Horst worden, vol kunstwinkels, galerieën en ateliers. (Kijk wat ervan is geworden.)

Na zijn vertrek als wethouder bleef Don Leon onnadrukkelijk nadrukkelijk aanwezig in Horst aan de Maas, op de achtergrond meedenkend, adviserend, sturend. Zo dook zijn naam onlangs op in het hoofdpijndossier Kleefsedijk.

‘Het gaat er om wat de klant vind [sic] en niet de bestuurlijke waarheid’, zei hij ooit in een Twitterfittie met Hans Gilissen, toen burgemeester van Venray. Benieuwd of hij nog steeds achter die in mijn ogen laakbare opvatting voor een overheidsbestuurder staat.

Is het dan louter kommer en kwel? Nee. Mede dankzij Leon Litjens staan er weer moelbaere in de Moelbaerenbos. En nooit zal ik vergeten hoe hij in 2008 terugkwam op zijn mening dat gebouw Mooren in Horst tegen de vlakte moest. De argumenten van tegenstanders van sloop hadden hem overtuigd. Respect! De politiek is gebaat bij politici die erkennen op een dwaalspoor te zitten. In dat kader blijft het wel jammer dat hij niet wilde deelnemen aan een paneldiscussie over de Limburgse bestuurscultuur, drie jaar geleden in OJC Niks…

Intermezzo – Kees (2)

De Limburger publiceerde afgelopen donderdag een afscheidsinterview met onze voormalige burgemeester, kersvers ereburger en trots Bronzen Wijsneusbezitter Kees van Rooij. Ik knipte er enkele fragmenten uit, plakte die op een A4-tje en schreef er mijn commentaar bij (klik vooral op de afbeelding om haar te vergroten en je zult zien dat het dan nog te lezen valt ook, althans als je bereid bent er een beetje moeite voor te doen ... ). 

Ingezonden – Dat gebeurt er (14) / Raadsvergadering 20 december

De gemeenteraadsvergadering van Horst aan de Maas werd deze week vanwege de lange agenda over twee dagen uitgesmeerd. In een ingezonden bijdrage blikt Andries Brantsma terug op de eerste helft, die dinsdag plaatsvond.

Raadsvergadering 20 december

Interessante raadsvergadering 20 december. Niet door scherpe debatten helaas, maar door de onderwerpen en hun consequenties die het interessant maakten. Ik pik er een paar uit.

Als eerste het zwembad. Een enthousiaste ‘denktank’ had een ideaalplaat gepresenteerd waar een zwembad aan zou moeten voldoen. Voor de meeste partijen een reden te kiezen voor een nieuw zwembad. Het college moet op zoek naar iemand of een stichting die het bad wil exploiteren met een gemeentelijke jaarlijkse totaalbijdrage van 460 duizend euro. De raad accepteert vrijwel unaniem (alleen D66 tegen) het feit dat een goed zwembad vernietigd wordt, gemeenschapsgeld weggooien dus. Over echte voorwaarden voor commercialisering (toegangsprijs etc.) werd niet gesproken, dus de oplossing kan alle kanten op. Ook de risico’s van een te optimistische ondernemer of een failliet gaande stichting werden aan de kant geschoven. De wethouder gaat nu aan de gang met bezoekersaantallen waarvan hij in de commissie nog met verve had verdedigd dat die niet haalbaar zouden zijn (op basis van een expert bureau). Tegen beter weten in nu dus verder, ondanks alle twijfel en kapitaalsvernietiging. Zodra er een groep van ‘onderop’ met een plan komt, houden grootste en kleinste coalitiepartij tegenwoordig op met zelf denken en vallen vervolgens in katzwijm.

En dan Afslag 10. Een prima initiatief om in het gebied van de Kasteelse Bossen meer samen te werken en nieuwe initiatieven te ontwikkelen. Hulde! Maar toch: waarom dit initiatief 75 duizend euro ter beschikking stellen waar elke andere groep bij MJOP of anderszins daarvoor een gedegen aanvraag met motivatie van besteding van de middelen moet indienen? De wethouder zit in een dubbelrol (acties van onderop, maar hij als voorzitter van een werkgroep er bovenop). Duizend woorden van de wethouder die niets zeiden maakten dit ook niet duidelijk.

Eén onderdeel van het raadsvoorstel  over de Afslag 10 werd geamendeerd. Punt 3 van het raadsvoorstel zegt: ‘Waardering uit te spreken voor de gepresenteerde ruimtelijke visie als onderdeel van de totaalvisie.’ Wonderlijk voorstel. De aanvraag ging over de softwarekant, het samenwerken. De ruimtelijke visie gaat over de investeringen in gebouwen en de omgeving. Waardering, ja. Je zo nadrukkelijk uitspreken over dit ruimtelijk stuk zou je later echter compromitteren bij het nemen van aanpassingsbesluiten.

En toen kwam Greenport. Het ging over de vereenvoudiging van de samenwerkingsstructuur. In een buitengewoon lange met onnodig veel ingewikkelde zinnen gevulde motie werd een voorstel gedaan (klik hier). Een ingewikkelde geschiedschrijving. Het voorstel werd raadsbreed aangenomen. Weer veel ingewikkelde zinnen om te vragen meer aandacht aan de kwaliteit van te acquireren bedrijven te besteden. Dit hebben wij al vaker gevraagd.

De indiener vond dat in eenvoudige taal zonder wolligheid gerapporteerd zou moeten worden. Anders dan de motie dus. Om die reden vertaal ik de motie maar even. Eenvoudig en zonder wol. En als extra enige verduidelijking van mijn kant.

Overwegingen: in de afgelopen jaren is veel geld en mankracht besteed aan Greenport Venlo. Gemeenten hebben dit project onnodig ingewikkeld gemaakt. Te weinig resultaat. De Floriade als negatief voorbeeld. De Provincie heeft ingegrepen. Gemeenten onder ‘curatele’, anders geen bijdrage. Eenvoudiger, beter samenwerken. Focus nu vooral snel verkopen van veel grond. Resultaat: eenzijdige en kwetsbare logistieke bedrijvigheid.

Opdracht aan het college: het college moet de Greenportdirectie aansporen om een visie op kwalitatief goede arbeid en bijbehorende bedrijvigheid te ontwikkelen en daar grond voor te reserveren. Vervolgens op basis daarvan bedrijven acquireren. Een opdracht dus aan de wethouder gewoon zijn werk te doen.

De hele avond? Zeker de moeite waard, maar soms wel eenzaam op de tribune.

Andries Brantsma

Ingezonden – Waar is Leon Litjens?

Het was alweer even geleden: een ingezonden bijdrage van Jan Duijf (Kloosterstraat Horst). Hij reageert op een Facebookbericht van Leon Litjens (klik hier).

Waar is Leon Litjens?

Slapeloze nachten heb ik ervan: Jörgen Dinnissen heeft nog steeds geen vijf euro van Leon Litjens ontvangen. Die vijf euro zijn het onlangs beloofde vindersloon van Leon voor het traceren van de van de aardbodem verdwenen Wim Moorman. Een verdwijning die Leon tot wanhoop bracht en hem deed denken dat hij op een andere computer nieuwe informatie, daarbij soft- en hardware door elkaar haspelend, kon vinden over de verblijfplaats van zijn geliefde Wim. Leon in paniek. Jörgen schrijft Frankrijk, verlost hem uit zijn lijden, en Leon houdt de knip dicht.

Zo kennen we Leon niet: normaliter is hij scheutig met geld. De grootste, alom bewonderde en bewierookte, politicus uit de geschiedenis van Horst aan de Maas moest natuurlijk veel geld uitgeven om zijn uitgekiende en uitgebalanceerde projecten uit te kunnen voeren. We hebben er een enorm Floriade-complex aan overgehouden. In meerdere opzichten inderdaad.

Waar zou Leon zijn dat hij Jörgen uit Melderslo nog niet heeft betaald? De verklaring zal toch niet zijn dat Leon het te druk heeft met netwerken, achterkamertjespolitiek en zijn zaligmakende wil doordrukken? Dat hij om de baas te kunnen spelen alleen nog maar amechtig onderweg is van de ene adviescommissie naar de andere gemeentelijke werkgroep of denktank?

Waar is Leon Litjens? Is hij de weg kwijt geraakt? Dat moet beslist in het achterwerk van Wim Moorman zijn gebeurd.

De aardige Jörgen kan naar zijn centen fluiten. Ik lig er wakker van.

Jan Duijf  Kloosterstraat  Horst

Intermezzo – Paul Geurts

En ja hoor, Paul Geurts is weer eens het pispaaltje. Heeft in zijn strijd voor behoud van zwembad De Berkel uit de school geklapt over de plannen voor een sportzone in de Kasteelse Bossen. Foei toch. Dat iedereen die plannen al grotendeels kende, doet niet ter zake. ‘Tendentieus, niet integer en een onwaardige manier van handelen’, zo citeerde De Limburger deze week de initiatiefnemers van de sportzone naar aanleiding van Pauls actie. Kan het voormalige SP-gemeenteraadslid het mee doen. En zo gaat het nu al een jaartje of veertig. Ziekenhuis Horst, Nieuw Gemengd Bedrijf, zwembad De Berkel en noem het allemaal maar op: Paul heeft er standpunten over die de gevestigde orde niet welgevallig zijn en vervolgens maakt de gevestigde orde Paul zwart. Geijkt patroon.

Ik ben geen SP-lid. Ik ben (meestal) geen SP-stemmer. Ik ben het lang niet altijd eens met Paul. Ik betwijfel of hij een groot tacticus is. Ik vraag me af of hij altijd de juiste methoden hanteert. En toch heb ik een zwak voor Paul. Omdat hij zich nooit aan de gevestigde orde heeft geconformeerd. Omdat hij strijdt met open vizier. Omdat hij er geen moeite mee heeft de spelbederver te zijn. Omdat hij in tegenstelling tot zoveel anderen nooit het moede hoofd in de schoot heeft gelegd. Omdat hij wars is van achterkamertjespolitiek. Omdat hij nooit deel heeft willen uitmaken van het old boys network dat regelt dat Horst aan de Maas de grootste megastal van Nederland krijgt, dat regelt dat de Kasteelboerderij voor een schijntje wordt verpatst, dat regelt dat de Floriade naar Noord-Limburg komt, dat vervolgens regelt dat alle Floriadepijnen worden weggemasseerd, dat regelt dat zwembad en sporthal De Berkel verdwijnen, dat regelt dat ergens in de Kasteelse Bossen een nieuw zwembad komt, dat regelt dat ’t Gasthoês een cultuurtempel wordt, dat regelt dat het gemeentebestuur naar zijn pijpen danst.

Tot die kongsi – tegenwoordig ook wel opererend onder het mom van ‘burgerparticipatie’ – heeft Paul Geurts dus nooit willen behoren. Horst aan de Maas heeft dringend behoefte aan méér Paul Geurtsen.

Intermezzo – Greenport

Dagblad De Limburger, 17 februari 2009: ‘Het aantal banen in Greenport Venlo groeit de komende tien jaar met 25.000. Dat staat in het masterplan en strategisch businessplan dat morgen wordt gepresenteerd door gedeputeerde Ger Driessen.’

Dagblad De Limburger, 11 februari 2011: ‘Volgens Driessen levert Greenport Venlo binnen tien jaar zo’n 25.000 banen op.’

De simultaan schaker – De nieuwe horizonten van gedeputeerde Ger Driessen, juli 2011: ‘Greenport is een turbomotor voor de werkgelegenheid met op termijn 20.000 nieuwe arbeidsplaatsen.’

Website provincie Limburg, 8 april 2016: ‘Ontwikkelbedrijf Greenport Venlo; een krachtige speler met nog zo’n 300 hectare uit te geven bedrijfsterreinen en een vermogen van € 200 miljoen. De verkoop van de grond zit inmiddels bij de top van Nederland en levert uiteindelijk zo’n 15.000 nieuwe banen op.’

Dagblad De Limburger, 23 april 2016: ‘De provincie Limburg en de gemeenten Venlo, Horst aan de Maas en Venray brachten onlangs het nieuws dat een bedrijf wordt opgetuigd dat door de verkoop van driehonderd hectare bedrijfsgrond rondom het Floriadeterrein 10.000 banen gaat scheppen.’

Naar verwachting volgt op 16 juni 2016 het bericht dat turbomotor Greenport 5.000 nieuwe banen gaat scheppen.

Naar verwachting volgt op 12 september 2017 het bericht dat turbomotor Greenport 0 nieuwe banen gaat scheppen.

Naar verwachting volgt op 17 februari 2019 het bericht dat turbomotor Greenport leidt tot een verlies van 5.000 banen.

Naar verwachting blijven bestuurders – niet in de laatste plaats die van Horst aan de Maas – tot sint-juttemis van de daken schreeuwen dat in Noord-Limburg door turbomotor Greenport de bomen tot in de hemel zullen groeien. Naar verwachting zullen er tot sint-juttemis gemeenteraadsleden zijn die geloven in zulke sprookjes. Naar verwachting zal het daarom tot ver na sint-juttemis duren voordat Noord-Limburg verlost is van deze hele Greenport-flauwekul. 

Klein mysterie 624 – Mark Verheijen

Op zaterdag 31 maart 2012 bezocht ik samen met de destijds 8-jarige T. PSV-VVV. Van de wedstrijd, die VVV met 2-0 verloor, herinner ik me weinig, van de terugreis des te meer. De NS was op het lumineuze idee gekomen slechts één treinstel in te zetten om de massa treinende voetballiefhebbers uit Oost-Brabant en Noord-Limburg huiswaarts te vervoeren. Gevolg: een afgeladen trein. Tevergeefs zochten T. en ik op een overvol balkon bewegingsruimte. Nooit eerder kwam Helmond – en daarmee zich openende deuren en mensen die de trein verlieten – zó gelegen.   

Nee, dan had Mark Verheijen het toch net ietsje beter getroffen. De toenmalige gedeputeerde van de provincie Limburg (en voormalig gemeenteraadslid van Grubbenvorst) behoorde eveneens tot de aanwezigen in het Philips Stadion. Voor hem geen overvolle trein, wel een auto met chauffeur die hem thuis in Venlo ophaalde en na afloop weer voor de deur afzette. Allemaal op kosten van de provincie Limburg, zo onthulde NRC Handelsblad afgelopen woensdag.  

Reactie van Verheijen: ‘Ik ben een politicus, geen heilige. Ik ben niet feilloos. Het bezoek aan de voetbalwedstrijd in Eindhoven vind ik zakelijk. Een bestuurder moet zich in netwerken begeven. Daarbij: ik hou niet van voetbal.’ De stakker: niet van voetbal houden en toch naar Eindhoven moeten. Voor de goede zaak, de Limburgse zaak, zet-ie z’n eigen belangen opzij en offert zich maar weer op. Onbegrijpelijk dat Frits Abrahams (‘waarom trekt hij zich eigenlijk iets aan van berichtgeving die hij als “tendentieus” typeert’), Kustaw Bessems (‘Mijnheer Verheijen, mijnheer Zijlstra en mijnheer Rutte hebben schijt aan u en aan mij’), Bas Heijne (‘kleine jongen die te graag meedoet met de grote jongens’), Youp van ’t Hek (‘sjoemelboemel’), Bert Wagendorp (‘sjoemelpoliticus’) en noem ze verder allemaal maar op, daar de afgelopen dagen zo lullig over deden.

Nog even over dat ‘zich in netwerken begeven’ van meneer de bestuurder op die bewuste 31e maart 2012. De NRC meldt dat de chauffeur in totaal 3,25 uur (= 200 euro) kwijt was aan het op en neer rijden naar Eindhoven en het wachten tijdens de wedstrijd. 3,25 uur, dat is 195 minuten. Venlo-Philips Stadion, dat is inclusief in- en uitstappen en druk voetbalverkeer minimaal 45 minuten. Philips Stadion-Venlo idem dito. Bij elkaar 90 minuten. 90 minuten zonder gelegenheid tot netwerken. Resteren 105 minuten. Precies de duur van de voetbalwedstrijd, inclusief pauze. Dat betekent dat meneer de bestuurder de wedstrijd zélf heeft gebruikt om te netwerken. Waarmee hij zondigde tegen netwerkwet nummer 1: ‘Nooit netwerken tijdens voetbalwedstrijden – niet álle netwerkers zijn voetbalhaters.’ Uit bandopnamen waarop Horst-sweet-Horst beslag wist te leggen wordt pijnlijk duidelijk hoezeer meneer de bestuurder de mist inging en de provincie Limburg vele miljoenen misliep:

‘Roderik, even, er zijn wat probleempjes met de Floriade, kun jij misschien bijspringen?’

‘Wat zeg je Mark? Ah, Depay komt erin. Verdomd aardig spelertje. Mark my words. Voel je ’m, Mark?’

‘Ja, een hele goeie, Roderik. Maar ik zei dat we in de nesten zitten met de Floriade.’

‘Die Toivonen bakt er vandaag weer helemaal niets van, zeg.’

‘Roderik …’

‘Nou, mist-ie sakkerju ook nog een penalty …’

‘Roderik …’

‘Die bal zijn ze morgen nog aan het zoeken.’

‘Roderik …’

‘Mark, wil je alsjeblief effe je waffel houden? Ik probeer van de wedstrijd te genieten. Na afloop hebben we tijd genoeg om over de Floriade te babbelen.’

‘Maar die Floriade kan ons de kop kosten, Roderik.’

‘2-0! Depay! Ik zei het je toch!’

‘Roderik …’

‘Zo die drie punten zitten weer in the pocket! Kom Mark, op naar de snacks.’

‘…’

‘Mark, waar ben je nou? We zouden die miljoenen van dat Floriadevlekje toch even wegpoetsen?’

‘…’

‘Mark!’

‘…’

‘Ach, bekijk het ook maar, Mark.’

Intermezzo – Gemeenteraad (5)

Terwijl de drie dolle dagen nog moeten komen, zijn de twee dolle dagen alvast voorbij. In twee dagen vergaderde de gemeenteraad van Horst aan de Maas afgelopen week in totaal bijna zeven uur (klik hier en hier). Bij elkaar leverden die zeven uur stof op voor wel tien Horst-sweet-Horststukjes. Maar laat ik me beperken tot een korte samenvatting van de meest memorabele momenten.

Om te beginnen de Floriade. De Floriade was een gigantisch succes. Maar voor zover de Floriade geen gigantisch succes was, komt dat door de SP. Zo vallen de ruim twee uur die de raad wijdde aan de bespreking van het rapport van de commissie-Hendrikx over de Floriade het beste samen te vatten. Zoals Tom-Jan Meeus afgelopen zaterdag schreef in NRC Handelsblad: ‘Geen fouten toegeven: je kunt zeggen dat het bij het politieke vak hoort, dat nu eenmaal vergt dat je fouten soms vaardig weet te verbergen.’ Die vaardigheid moet hier nog worden geleerd, maar het verbergen lukte alvast prima. Een mea culpa? Wat is dat?  

Over naar trapveldje in Hegelsom (klik ook hier en hier). Staat al meer dan een jaar bijna permanent onder water. Wethouder Ger van Rensch (CDA) beloofde in de gemeenteraadsvergadering van 11 maart al beterschap, hij zei toen in de veronderstelling te hebben verkeerd dat de problemen met het veldje tot het verleden behoorden. Driekwart jaar later behoren de problemen nog altijd niet tot het verleden. Sterker: er is niets veranderd. Op een vraag van Roy Bouten (PvdA-PK) verklaarde dezelfde wethouder andermaal verrast te zijn dat de problemen nog altijd niet zijn opgelost. Hoe nu verder? ‘Ik neem aan dat het op te lossen is. We zoeken uit hoe het verder moet.’ Excuses aan Hegelsom of op z’n minst de Hegelsomse jeugd? Ben je gek!

Schaliegas dan. Precies zoals in september al door Horst-sweet-Horst voorspeld achtte een ruime meerderheid van de raad – uiteraard onder aanvoering van het CDA – een motie van de SP om Horst aan de Maas tot schaliegasvrije gemeente te verklaren ‘te prematuur’, hoewel het rijk nota bene al een vergunning schijnt te hebben afgegeven voor proefboringen in de Peel. Bepaald hilarisch was op dit punt de bijdrage van raadslid Twan Hoeijmakers (Essentie) die het deed voorkomen alsof de wereld, Horst aan de Maas voorop, vergaat als niet wordt overgegaan tot schaliegaswinning.

Verder met het collegevoorstel om zondagsopenstelling van winkels mogelijk te maken. De behandeling van dit agendapunt bood een fraai inzicht in de verhoudingen binnen het CDA. De CDA-fractie ziet die zondagsopenstelling vooralsnog niet zitten. Dit in navolging van Centrummanagementvoorzitter en (CDA-lid) Jan Nabben en dus in tegenstelling tot haar vier vertegenwoordigers in het college van burgemeester en wethouders. Werkelijk bespottelijk is de CDA-eis dat alvorens over te gaan tot zondagsopenstelling eerst de verenigingen geconsulteerd dienen te worden. Hoezo de verkiezingen zijn weer in aantocht?

Gaan we door met het voorstel 30 duizend euro uit te trekken voor een onderzoek naar de aanleg van glasvezel in het buitengebied. Loopt het CDA bij de zondagsopenstelling aan de leiband van Jan Nabben, dit agendapunt maakte duidelijk dat wethouder Paul Driessen (Essentie) aan de leiband loopt van een werkgroep van inwoners die pleit voor aanleg van glasvezel in het buitengebied. Verschillende fracties pleitten ervoor het onderzoek uit te breiden naar andere vormen van snel internet, maar de wethouder achtte zich gebonden aan de glasvezel van de werkgroep. Het adagium ‘Wie betaalt, bepaalt’, bleek in dit speciale geval geen opgeld te doen. Helemaal tenenkrommend werd het toen Marlies Janssen-Kusters (CDA), ondernemer in het buitengebied en dus direct belanghebbende, begon aan een onvervalste oratio pro domo.

Rest nog te vermelden dat de bespreking van de bestemmingsplanwijziging Kloosterstraat in Tienray voor de tweede achtereenvolgende keer op het laatste moment van de agenda werd afgehaald. De wijziging is noodzakelijk omdat iemand, toevallig of niet een (CDA-) gemeenteraadslid, aan de Kloosterstraat een woning wil bouwen. De beoogde locatie grenst aan het Molenbeekdal en woningbouw aldaar druist in tegen alle ter plekke geldende plannen, visies en voorschriften. Het gemeentebestuur wringt zich nu al maanden in allerlei bochten de bouw van de woning toch mogelijk te maken. Vooralsnog dus tevergeefs, maar waarom zou je eigenlijk recht moeten willen praten wat krom is?

Klein mysterie 504 – Floriade (6)

‘De statuten en overeenkomsten boden geen eenduidig inzicht in de rolverdeling, rechten en plichten van de verschillende partijen en met name de Stichting. Mogelijkheden om deze rolverdeling te verhelderen werden niet benut.’ (p. 70)

‘Onthutsend’, zo omschreef het Gennepse D66-gemeenteraadslid Paul Wessels donderdag het rapport (klik hier) van de commissie-Hendrikx over de Floriade. De commissievoorzitter zelf achtte het eerder ‘onthullend’. En ik? Voor deze ene keer ben ik het met Paul Wessels eens.

‘De statuten en overeenkomsten boden geen eenduidig inzicht in de vereiste informatievoorziening richting het Stichtingsbestuur, de colleges, de raden en de Nationale Tuinbouwraad.’ (p. 72)

Het minst onthutsend is eigenlijk nog het geleden verlies (omstreeks 9 dan wel omstreeks 5 miljoen euro). Daarvan waren we immers al geruime tijd op de hoogte. Onthutsend zijn wel de machtsspelletjes die het rapport aan het licht brengt. Onthutsend zijn de intimidaties links en rechts. Onthutsend is hoe de diverse gremia elkaar naar het leven stonden. Onthutsend is hoe gemaakte afspraken niet werden nagekomen. 

‘De hoogte en dekking van de gemeentelijke financiële bijdrage aan de Floriade 2012 was niet volledig transparant voor de gemeenteraden ten tijde van de kandidaatstelling. Daarnaast werden belangrijke ontwikkelingen in de financiële kaders en risico’s van het Floriade-project niet actief gecommuniceerd naar de raden.’ (p. 73)

Maar het meest onthutsend is toch wel het opereren van de vijf gemeenten die aan de basis van de Floriade stonden (Gennep, Horst aan de Maas, Peel en Maas, Venlo en Venray) en later vertegenwoordigd waren in de Stichting Regio Venlo Floriade 2012. Onthutsend is de incompetentie van de gemeenten die uit het rapport spreekt. Onthutsend is hoe volstrekt ontoereikend de informatievoorziening aan de gemeenteraden was (zie enkele van de cursief bij dit stukje weergegeven conclusies uit het rapport). Onthutsend is hoe gemakkelijk de gemeenteraden zich daarbij neerlegden.

‘Geconcludeerd wordt dat het Stichtingsbestuur zich onvoldoende bewust was van haar formele rechten, bevoegdheden en positie ten opzichte van de Floriade-BV. Hierdoor hebben de gemeenten het uitgangspunt van “voldoende invloed en toezicht op de Floriade-organisatie” onvoldoende waar kunnen maken.’ (p. 75)

Onthutsend was ook het optreden van de Venlose burgemeester Antoin Scholten tijdens de presentatie van het rapport aan de gemeenteraden, afgelopen donderdag. Waar je in het licht van bovenstaande een deemoedige burgemeester zou verwachten, was het tegendeel het geval: hij wist de Floriade te verkopen als een Goed Nieuws Show en ging gemakshalve voorbij aan de snoeiharde conclusies van de commissie over het gemeentelijk optreden.   

‘De informatievoorziening aan de gemeenten binnen de Regio Venlo voldeed niet volledig aan de formele afspraken en sloot tot 2011 qua kwaliteit onvoldoende aan op de informatiebehoefte van de gemeenten in hun rol als garantsteller. Daarnaast werden raden, colleges en ambtelijke adviseurs beperkt geïnformeerd over de (financiële) voortgang van de Floriade.’ (p. 79)

Onthutsend vind ik tenslotte dat de bespreking van het rapport van de commissie Hendrikx één van de in totaal achttien agendapunten is van de Horster gemeenteraadsvergadering van 17 december. Een rapport dat zoveel feilen openbaart en tot onmiddellijke consequenties zou moeten leiden voor allerlei (regionale) projecten waarbij de gemeente op dit moment betrokken is, doe je niet in een vloek en een zucht af. Voor de bespreking van een confronterend rapport over een evenement waarin de overheid voor tientallen miljoenen heeft geïnvesteerd neem je royaal de tijd in een aparte bijeenkomst.  

‘Het ontbreken van formele kaders en instrumenten voor de regionale samenwerking, de “dubbele petten” van regionale bestuurders in het Floriade-project, de beperkte inzet van geschillenprocedures en een gebrekkige overdracht tijdens bestuurlijke en ambtelijke wisselingen hebben geresulteerd in trage regionale besluitvorming. Hierdoor zijn financiële risico’s onnodig lang blijven openstaan en bleef noodzakelijke sturing uit op cruciale momenten binnen het Floriade-project. Tenslotte heeft de sterke financiële verbondenheid van regionale projecten geresulteerd in een gebrek aan “accountability” van betrokken partijen.’ (p. 81)

Wat mij vooralsnog niet onthutst (omdat ik de reden niet ken), maar wel bevreemdt is dat de voormalige Horster gemeentesecretaris Harry van de Loo wel was uitgenodigd voor een gesprek met de commissie maar aan die uitnodiging geen gehoor heeft gegeven (p. 92).

Klein mysterie 496 – Zwembad (1)

Hoewel in het trotse bezit van drie diploma’s heeft zwemmen nooit tot mijn favoriete bezigheden behoord. Een verklaring daarvoor ligt mogelijk juist in die diploma’s. A en B waren geen probleem en behaalde ik al op zevenjarige leeftijd. Daarna begon het gezeik. Onderdeel van zwemvaardigheidsdiploma I (in de volksmond ‘C’) was het opduiken van rubberen bordjes van de bodem van het zwembad. Voor mij een onoverkomelijke opgave, hoe goed ik ook m’n best deed. Misschien wel zes keer examen gedaan, telkens waren de bordjes het struikelblok.

Hoe ik uiteindelijk op 9 december 1975 toch in het bezit van het diploma ben gekomen, is me een raadsel. Vermoedelijk zal de examinator een oogje dicht hebben geknepen, hoewel zwembadtypes doorgaans geen oogjesdichtknijpers zijn. Manipulatie van mijn kant acht ik uitgesloten. Groter is de kans dat mijn vader met steekpenningen in de weer is geweest. In elk geval heb ik na deze lijdensweg weinig zwemwater meer van dichtbij gezien. Het schijnt dat je het nooit verleert en daar vertrouw ik dan maar op, mocht ik onverhoopt nog eens in de Kabroeksebeek belanden.

Ondanks bovenstaande heb ik enkele weken geleden mijn handtekening gezet onder de oproep ‘’t Zwembad mòt bliéve’. Daar was wel enige overredingskracht van een SP-activist voor nodig. Waarom zou een gemeente van 42 duizend inwoners namelijk wel een zwembad moeten hebben, maar geen overdekte schaatsbaan, schouwburg, casino, voetbalstadion of bioscoop? ‘Omdat een zwembad in tegenstelling tot de andere dingen die je opnoemt een basisvoorziening is, net als bijvoorbeeld een bibliotheek’, aldus de SP’er. Na nog wat tegengesputter, vooral voortkomend uit mijn hekel aan zwemmen, moest ik hem daarin uiteindelijk toch gelijk geven, met de handtekening als logisch gevolg.

Met het argument dat het zwembad een basisvoorziening is, verkeren de SP en ik overigens in onverdacht gezelschap. Verantwoordelijk wethouder Ger van Rensch zei een jaar geleden in Hallo Horst aan de Maas precies hetzelfde: ‘Het zwembad is een basisvoorziening en dat willen we graag zo houden.’ Toch gaf het gemeentebestuur (inclusief diezelfde wethouder) ongeveer tegelijkertijd opdracht tot een onderzoek naar één regionaal zwembad voor de gemeenten Horst aan de Maas, Peel en Maas en Venlo. Dat roept de vraag op wat het gemeentebestuur verstaat onder ‘basisvoorziening’. Mag je een regiobad in Venlo of Panningen nog een basisvoorziening voor de inwoners van Horst aan de Maas noemen? ‘Ja’, zegt het gemeentebestuur – anders had het de opdracht voor het onderzoek niet verstrekt. ‘Nee’, zeg ik. Het woord is binnenkort aan de raden van de opdrachtgevende gemeenten. Het rapport wordt woensdag namelijk gepresenteerd. Maar de uitkomsten liggen nu al op straat. Eén, volstrekt voorspelbare conclusie: één regiobad is aanzienlijk goedkoper dan drie lokale.

De Venlose wethouder Ramon Testroote liet Dagblad De Limburger weten benieuwd te zijn of politici met de gemeenteraadsverkiezingen in zicht durven te kiezen voor een regiobad. Daar ben ik eveneens razend benieuwd naar. Waar ik nog benieuwder naar ben: of Testroote met de gemeenteraadsverkiezingen in zicht nog steeds zou durven te kiezen voor een regiobad mocht blijken dat het Horster industrieterrein of de omgeving van het AC Restaurant in Sevenum meer geschikt zijn voor vestiging van het regiobad dan de door hem geopperde Venlose locaties (Floriade- of Kazerneterrein).  

Intermezzo – Nelson Mandela

Donderdag ook de L1-uitzending bekeken waarin een aantal founding fathers van de Floriade aan het woord kwam? Nee? Zou u beslist alsnog moeten doen als u de uitdrukking ‘zijn eigen straatje schoonvegen’ aanschouwelijk gemaakt wilt hebben (klik hier). Mocht u daarentegen op zoek zijn naar een praktijkillustratie van de uitdrukking ‘de hand in eigen boezem steken’ dan kunt u beter verder zoeken. Nee, als de uitzending één ding duidelijk maakte is het wel dat we voor zelfreinigend vermogen niet hoeven aan te kloppen bij Ger Driessen, Léon Frissen, Noud Janssen, Mark Verheijen en consorten.  

Ook het onlosmakelijk met de Floriade verbonden begrip ‘spin-off’ kwam weer eens langs. Ik ben daar, om het zacht uit te drukken, altijd vrij sceptisch over geweest. Maar ik ben om. Helemaal om (ik voel een triomfantelijke tweet van een voormalig wethouder aankomen). Niet door de L1-uitzending, maar door Jan Dirk van der Burg.

Jan Dirk van der Burg? Was dat niet die man van dat fotoboek over olifantenpaadjes en van die memorabele olifantenpaadjesavond? Juist! Jan Dirk heeft de olifantenpaadjes alweer lang achter zich gelaten. Eind vorig jaar publiceerde hij een soort van boek over de Iraanse censuur op de Nederlandse kranten die bestemd zijn voor Iran-correspondent Thomas Erdbrink. Vorige week volgde een boek over Nelson Mandela. Dat wil zeggen: over de in Nederland naar Mandela vernoemde straten, wegen, pleinen, lanen, paden, bruggen en scholen. Trouwens ook de Mandelaboot, de Mandelaboom, de Mandelazaal en de Mandelazitbank ontbreken niet in After Mandela.        

Jan Dirk is samen met fotografe Stefanie Grätz overal in Nederland langs geweest waar een eerbetoon aan Mandela wordt gebracht. Het boek bevat van elke plek een foto en tevens een korte tekst waarin aanleiding en totstandkoming van de vernoeming worden geschetst. Woord en beeld zijn allebei even prachtig als onthullend. De teksten omdat ze genadeloos het geklungel, het geneuzel en het gemarchandeer blootleggen dat gepaard gaat met de toekenning van straatnamen. De foto’s zijn onthullend omdat ze niets ontziend de lulligheid tonen van de openbare ruimte in de moderne Nederlandse buitenwijk: palen, paaltjes, hekken, borden en wegmarkeringen in de meest onmogelijke soorten en maten. Jan Dirk stelt dienaangaande de retorische vraag: ‘Is de behoefte om de naam Mandela binnen de gemeentegrenzen op te nemen, niet veel groter dan de allure van de vernoemde locatie?’

Maar hoe heeft Jan Dirk nu mijn denken over de spin-off van de Floriade compleet op z’n kop gezet? Welnu, aanleiding voor zijn boek was de Nelson Mandelabrug in Zoetermeer. Dat het een kokerbrug betreft en dat de kijkers van De Slag om Nederland de brug en het aanpalende stationsgebied vorig jaar tot op twee na lelijkste plek van Nederland bestempelden, doet in dit verband minder ter zake. Meer van belang is dat Jan Dirk honderden keren over de brug is gefietst (‘het bleek de kortste weg naar de enige coffeeshop’) en er onderdoor is gereden. Van nog groter belang is dat de brug is gebouwd als toegangspoort tot de Floriade van 1992 die in Zoetermeer plaatsvond.

Dit leidt tot twee conclusies:

1. had die Zoetermeerse Floriade niet plaatsgevonden, dan was die brug er niet geweest, dan was Jan Dirk nooit op het idee van After Mandela gekomen en dan was ons dit prachtige boek langs de neus gegaan.

2. zelfs een faliekant mislukte Floriade kan nog tot spin-off leiden. Je moet er misschien 21 jaar op wachten, maar dan heb je ook wat. Kopen dat boek! Bestel het hier. 

Klein mysterie 458 – Afvalbakken

Bericht op de gemeentelijke website: ‘De laatste jaren hebben wij veel elementen in de openbare ruimte geplaatst. Denk hierbij aan: banken, prullenbakken, afzetpalen, afrasteringen, verkeersborden, bloembakken, plantvakken, bomen, hagen. De gemeente gaat de komende tijd een aantal van deze elementen verwijderen.’ Wat we het ene jaar opbouwen, breken we het volgende weer af. Openbare Werken (tegenwoordig Team IBOR geheten) als bezigheidstherapie, meer kan ik er niet van maken.   

Als eerste zijn de hagen aan de beurt, zo viel eerder te vernemen. Afvalbakken zijn het volgende slachtoffer. Op 25 juni heeft college van burgemeester en wethouders namelijk ingestemd (klik op '25.06.2013 notulen b&w') met de rapportage Afvalbakken in de openbare ruimte. Hooglijk geïnteresseerd in afvalbakken in de openbare ruimte heb ik me op de gemeentelijke website wezenloos gezocht naar de rapportage – zonder resultaat. Gelukkig heeft Dagblad De Limburger er wel beslag op weten te leggen. Dat berichtte donderdag: ‘Horst aan de Maas wil in het kader van het project “gemeente schoon” het aantal afvalbakken in de gemeente terugbrengen. Volgens de gemeente is er sprake van wildgroei en staan de openbare afvalbakken op willekeurige plaatsen. In Horst aan de Maas staan 575 afvalbakken, dat zijn er 13,7 per duizend inwoners. Samen worden die bakken 35.000 keer per jaar geledigd. Door er een aantal weg te halen en goed te kijken waar ze nuttig zijn, wil de gemeente bijdragen aan een fraaier beeld van de openbare ruimte.’

Je moet er maar opkomen: afvalbakken verwijderen in het kader van het project Gemeente Schoon.

Bedoeling van de hele operatie is volgens Dagblad De Limburger het aanzien van de gemeente te verfraaien. Dat impliceert dat de gemeente de afvalbakken als lelijk ervaart. Valt iets voor te zeggen. Maar in plaats van de lelijke afvalbakken te verwijderen zou je ze natuurlijk ook kunnen vervangen door mooie. Sla je twee verfraaiingsvliegen in één klap (schone én mooie openbare ruimte). ‘Hebben we geen geld voor’, zal de reactie wel zijn. Maar waarom laat je de huidige bakken dan niet bespuiten door lokale graffitikunstenaars, desgewenst onder deskundige leiding? Bespoten worden ze toch, laat het dan ook maar meteen goed gebeuren.

Toen vijf jaar geleden een kaalslag onder Griendtsveense afvalbakken plaatsvond, was kostenbesparing het voornaamste argument. Het lijkt me sterk dat uit de hand gelopen bezuinigingsdrift niet ook ditmaal een rol speelt. Een snelle rekensom leert dat bij 35 duizend jaarlijkse ledigingsmomenten en een geschatte gemiddelde aanrij- en ledigingstijd van vijf minuten per bak twee leden van Team IBOR een dagtaak hebben aan het ledigen van de afvalbakken. Stel dat je het aantal afvalbakken met een derde vermindert, dan leidt dat toch al gauw tot een jaarlijkse besparing van een eurootje of vijftigduizend. Klein bier? Ach, u moet maar zo denken: bij het compenseren van het miljoenenverlies van de Floriade is elke euro mooi meegenomen. 

Intermezzo – Aan de lat

De voortslepende economische crisis begint nu ook in bestuurlijk Horst aan de Maas slachtoffers te eisen. Zo openbaarden burgemeester Kees van Rooij en wethouder Huub Dinghs afgelopen dinsdag tijdens de raadsvergadering (klik hier en klik door naar 56.00 voor Kees en naar 2.21.00 voor Huub) dat ze aan de lat staan. Een golf van mededogen overspoelde de raadszaal bij het vernemen van dit trieste nieuws. Zelfs de SP-fractie, normaalgesproken nooit te beroerd olie op het vuur te gooien, toonde clementie met beide geplaagde bestuurders. Horst-sweet-Horst zocht het tweetal enkele dagen later op om te informeren naar hun gemoedstoestand. Een diepte-interview.

Waarom staan jullie eigenlijk aan de lat?

Kees: ‘Ik sta samen met de Regio aan de lat voor het exploitatietekort van de Floriade. Bovendien sta ik, eveneens samen met de Regio, aan de lat voor de exploitatie van Venlo Greenpark.’

Huub: ‘Ik sta als overheidsvertegenwoordiger aan de lat als ik meer doe dan wat een ondernemer veroorzaakt.’

En doe je meer dan wat een ondernemer veroorzaakt?

Huub: ‘Voortdurend, je kunt in deze tijden nauwelijks anders.’

Dus sta je aan de lat.

Huub: ‘Inderdaad.’

Hoe reageert jullie omgeving op het aan de lat staan?

Kees: ‘In het algemeen heel begripvol. Het besef dat iedereen dit had kunnen overkomen, zit heel diep.’  

Huub: ‘Af en toe roept iemand je wel eens toe “Boontje komt om z’n loontje”, maar dat weegt niet op tegen de vele bemoedigende schouderklopjes en troostende woorden.’

Wat iedereen zich afvraagt: hoe is het in de praktijk om aan de lat te staan?

Huub: ‘Een heel zware last, daar wil ik niet omheen draaien.’

Kees: ‘Wij zijn niet te benijden, dit gun je niemand.’ 

Zijn er ook momenten van verlichting?

Kees: ‘Als niemand kijkt, ga ik wel eens aan de lat hangen. Dat aan de lat staan is zó vermoeiend.’

En jij Huub?

Huub: ‘Nee, aan de lat hangen is niet mijn ding. Als agrariër heb ik altijd met beide voeten in de modder gestaan, dus dat staan is voor mij geen enkel probleem.’

Doe je wel iets anders aan de lat?

Huub: ‘Dat houd ik liever voor mezelf.’

Kom op, Huub, Horst-sweet-Horst heeft slechts weinig lezers en die zullen het heus niet verder vertellen.

Huub: ‘Goed dan, ik lik wel eens aan de lat. Smaaksensatie, hoor!’

Kunnen we ons goed voorstellen. Fijn Huub, dat je dit toch wilt delen.

Huub: ‘Aan de lat staan maakt je openhartiger.’

Kees: ‘Aan de lat staan doet inderdaad iets met je. Je gaat de betrekkelijkheid van alles inzien. Het zou voor iedereen goed zijn eens een tijdje aan de lat te staan. Bij ons duurt het alleen wel erg lang.’

Afsluitende, daarop voortbordurende vraag: hoe zien jullie de toekomst?

Huub: ‘Door ons nu voorbeeldig te gedragen, hopen we op een gegeven moment in aanmerking te komen om aan de paal te staan.’

Kees: ‘Aan de paal staan biedt aanzienlijk meer comfort dan aan de lat staan. Om aan de lat te staan moet je jezelf voortdurend forceren. Sta je aan de paal dan kun je af en toe eens een rustmomentje inbouwen. Bovendien sta je aan de paal wat meer beschut tegen de regen en dat is ook wat waard in een zomer als deze.’

Klein mysterie 452 – Floriade (5)

De Floriade. Zouden we er ooit nog vanaf komen? Nu was het weer de eindafrekening die te laat was. Thijs Coppus (SP) stelde er afgelopen dinsdag tijdens de gemeenteraadsvergadering (klik door naar 14.00 minuten) vragen over. ‘Oh, agendaprobleem, niet te moeilijk over doen’, wuifde burgemeester Van Rooij dit akkefietje weg. De burgemeester? Inderdaad. Sinds het vertrek van wethouder Litjens blijkt de Floriade tot zijn portefeuille te behoren. ‘Een vreemde keuze’, aldus Thijs Coppus. ‘Als de discussie over de Floriade politiek wordt, komt u in een lastige positie omdat u niet benoemd bent door de gemeenteraad, in tegenstelling tot de wethouders.’ (klik ook hier)

Nou ben ik absoluut geen staatsrechtgeleerde, maar me dunkt dat Thijs hier een punt heeft (om het maar eens modern te zeggen). Dienen burgemeesters, zo lang ze niet zijn gekozen, zich niet zoveel mogelijk afzijdig te houden van het politieke strijdgewoel? Openbare orde en veiligheid oké, maar laten ze zich verder vooral nuttig maken als burgervaders, als lintjesdoorknippers, als lintjesopspelders, als voorzitters van college- en gemeenteraadsvergaderingen en als pr-functionarissen voor hun gemeente (als het per se nodig is zelfs tot in Zuid-Korea).    

Pas echt verontrustend was de reactie van de burgemeester op de opmerking van Thijs: ‘Ik heb altijd geleerd dat je op moeten letten bij als-dan-vragen. Ik neem uw punt wel serieus en neem het ook ter bespreking mee terug in het college. Maar we staan, ook in de Regio, voor wat daar gebeurd is. We hebben ook met elkaar in de raden een commissie ingesteld om onderzoek te doen naar de hele gang van zaken. Dat wacht ik met enig vertrouwen af.’

Waarom deze reactie zo verontrustend is? Misschien niet eens zozeer omdat de burgemeester het onderzoek niet met ‘alle vertrouwen’ maar met ‘enig vertrouwen’ afwacht. Ongetwijfeld een verspreking. Nee, erger lijkt me dat hij het doet voorkomen alsof Thijs inderdaad een punt heeft. In dat geval is het verontrustend dat blijkbaar niemand eerder op het idee is gekomen dat het niet zo handig is de burgemeester op te zadelen met een politiek gevoelige portefeuille. Of wensten de wethouders hun vingers niet aan dit zaakje te branden en hebben ze de argeloze Kees erin geluisd? Een even verontrustend scenario. Al kan het natuurlijk ook zijn dat de burgemeester de Floriade toegeschoven heeft gekregen juist ómdat hij lastiger aanspreekbaar is op zijn verantwoordelijkheid – een nog verontrustender scenario.

Dat de burgemeester een bespreking in het college in het vooruitzicht stelt, impliceert dat de Floriade zomaar weer uit zijn portefeuille zou kunnen verdwijnen. Gelooft u het? Of zou hij het punt van Thijs misschien toch iets minder serieus nemen dan hij het doet voorkomen?

Wat is er eigenlijk op tegen die bespreking in het college live uit te zenden? De overheid wil toch graag transparant zijn? Nou dan.